جمعه‌های انتظار| ضرورت تلاش مدیران برای گسترش فرهنگ دینی در جامعه منتظر

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرگزاری فارس از شیراز، حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق، قائم مقام بنیاد و موسسه فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) در ادامه مبحث جمعه‌های انتظار طی یادداشتی با اشاره به برخی از ویژگی‌های مدیران مهدوی در جامعه منتظر اشاره کرد: 

(الَّذِینَ إِن مَّکَّنَّاهُمْ فِى الاَرْضِ اَقَامُوا الصَّلاَهَ وَآتَوُا الزَّکَاهَ وَاَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَهُ الاُمُورِ)
“آنان که خدا را یاری می‌کنند آنهایی هستند که اگر در روی زمین به آنان اقتدار و تمکین دهیم نماز به‌پا می‌دارند و زکات می‌دهند و امربه‌معروف و نهی‌از منکر می‌کنند و از هیچ کس جز خدا نمی‌ترسند چون می‌دانند که عاقبت کارها به دست خداست.”

خداوند در یکی دیگر از آیاتی که با امام عصر (عج) پیوند خورده می‌فرماید: مؤمنان وقتی در زمین مکنت پیدا کنند در راه خدا چهار قدم برمی‌دارند؛ 
پیش از ورود به بحث لازم است که به یک نکته اشاره کنیم و آن اینکه، همه انسان‌ها به نسبتِ خود از تمکن برخوردار هستند؛ هرچند که شدت و ضعف دارد. ولی شایسته است هر کس در هر مرتبه ای از توانایی که هست، شاکر باشد تا خداوند هم به نظر مرحمت به او بنگرد.

دیگر آنکه هرچه این تمکن ـ به اَشکال مختلف آن ـ بیش‌تر باشد مسئولیت صاحب آن هم سنگین‌تر خواهد بود.

مسئولان،  مدیران،  اساتید و ثروتمندان باید از این تمکن قبل از آنکه از دستشان برود استفاده کنند تا هم بندگان خدا بهره‌ای از آن ببرند و هم شکر این مکنت را به جا آورده باشند.

هر انسانی موظف است که خود را ارزیابی کند که آیا این چهار گام ذکر شده در آیه را در حد توان بر داشته است یا خیر.

اول: نماز
طبق بیان این آیه، اولین رسالت مسئولان گسترش و برپایی نماز است؛ چرا که زیربنای همه اصلاحات جامعه بشری اصلاحات اعتقادی می باشد.

یکی از پیام‌هایی که در حاشیه این آیه می‌توان دریافت کرد آن است که فرصت ها و امکانات به سرعت می گذرند و اگر از آن‌ها استفاده نکرده باشیم ندامت و حسرت ابدی به همراه دارد؛ لذا باید تلاش کنیم که ابتدا اعتقادات مردم را تقویت کنیم. حتی اگر بخواهیم مسائل اقتصادی جامعه حل شود ابتدا باید در مسائل اعتقادی به ثبات رسیده باشیم.

خانواده هایی که از نظر اعتقادی، سامان یافته باشند به ندرت درگیر منازعات خانوادگی و طلاق می‌شوند و کمتر پایشان به دادگاه کشیده می شود. ریشه مشکلات خانوادگی و منازعات مالی، ضعف اعتقادات است.

پیام این آیه شریفه هم آن است که ابتدا باید برای اصلاح اعتقادات جامعه قدم برداریم. اگرچه این مسئولیت متوجه آحاد جامعه است اما مسئولین در این زمینه تکلیف سنگین‌تری دارند. آن‌ها باید تلاش کنند فرهنگ دینی ـ که مهمترین شاخص آن اقامه نماز است ـ را گسترش بدهند؛ زیرا اگر فرهنگ بندگی حاکم شود قطعاً بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.

وقتی سران سه قوه برای ارائه گزارش جنگ خدمت امام خمینی (ره) رسیدند، ایشان در اثناء جلسه، بدون توجه به حضار، از اتاق خارج شدند. یکی از سران عرض کرد هنوز مطالب ما تمام نشده است. امام برگشتند و نگاه تندی به او کردند و فرمودند: «وقت نماز است» و از اتاق خارج شدند. 

در میدان جنگ حق علیه باطل، چنین رهبری می تواند جنگ را مدیریت کند. او توجه دارد که مأمور به اقامه نماز است و برای تحقق این معنا، خود باید اول از همه پیش‌قدم شود. او تربیت‌یافته فرهنگ حسینی است.

وقتی در روز عاشورا ابوثمامه صیداوی وقت نماز را به امام حسین (ع) یادآوری کرد، حضرت نگاهی به آسمان کردند و فرمودند:
 «ذَکَرْتَ اَلصَّلاَهَ، جَعَلَکَ اَللَّهُ مِنَ اَلْمُصَلِّینَ اَلذَّاکِرِینَ» .
ای ابوثمامه! یادی از نماز کردی، خدا تو را از نمازگزاران ذاکر قرار بدهد. سپس امام از سپاه عمر سعد خواستند که جنگ را متوقف کنند تا نماز بخوانند. به‌رغم بی‌توجهی دشمن به این درخواست امام، حضرت از اسب پیاده شده و مهیّای نماز شدند. عده‌ای از یاران با سپر‌های خود جلوی ایشان ایستادند و عده‌ای به حضرت اقتدا کردند.

به راستی اگر در روز قیامت خداوند نماز ظهر عاشورای امام حسین (ع) را به ما نشان بدهد که زیر باران تیر اقامه شد ما سرافکنده می‌شویم.

مشتری، ارباب رجوع، جلسه، مهمان و … توجیهی برای به تأخیر انداختن نماز نیست؛ زیرا شرایطی سخت‌تر از حال سیدالشهداء (ع) نمی‌توان تصور کرد.

اول، زکات می‌پردازند. 
دوم، به خوبی‌ها امر می‌کنند.
سوم، مردم را از بدی‌ها بازمی‌دارند. 
سپس به عنوان نتیجه گیری می‌فرماید: عاقبت امور به دست خداوند است.