عرضه نوشت‎افزار ایرانی از فقدان قانون حمایتی رنج می‎برد/ آموزش الکترونیک در مدارس، گره‎گشای بحران تهاجم فرهنگی/ وقتی دولت سوت پایان رانت ارزی از واردات لوازم‎التحریر را نمی‎زند!

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  تیتریک، سال هاست که دیگر دفترهای مشقمان رنگ و بوی مهر به داخل را ندارد، مهری از جنس نگاره های داخلیِ نوشت افزارها که حال و هوای خاصی برای ما داشت، لوازمی که شاید به جرات می توان گفت نام در ذهن هر دانش آموز آن برهه به یادگار مانده است، از خودکارهای بیک و دفترهایی با نقوش ایرانی که پائیز را برای محصلین ملون می کرد تا کیف و جامدادی هایی که در قرق اسطوره های برخاسته از غرب نبود. 

اما این روزها عدم وجود قانونی مشخص درباره نوشت افزارهایی که یک سال ذهن دانش آموز را به خود درگیر می کنند فرصتی را برای جولان چشم بادامی ها فراهم کرده و اجازه عرض اندام به هر دلالی را داده است تا فارغ از سودجویی، فرهنگ برگرفته از اسطوره های داخلی را با شخصیت های پوشالی خارجی مورد هجمه قرار دهد.    بهرام آجرلو رئیس اتحادیه صنف نوشت افزار و کتاب فروشان کرج به خبرنگار "تیتریک" می گوید: "متاسفانه با فروش ۱۰۰ درصدی نوشت افزار ایرانی امکان بقای یک واحد صنفی وجود ندارد و تنها بخش کوچکی از آنها بعضا به نمادهای ایرانی اختصاص داده می شود و کسانی که واحد صنفی خود را ۱۰۰ درصد به این موضوع اختصاص می دهند نیز بعضا با ورشکستگی همراه می شوند.    عرضه نوشت افزار ایرانی از فقدان قانون حمایتی رنج می برد   امروز دیدگاه کودکان با بزرگسالان متفاوت است و سیطره شبکه های اجتماعی و انواع بازی ها موجب شده است تمام شخصیت های آنها را با ورود به یک مغازه مطالبه کنند و دیگر سراغ رستم و اسفندیار نمی رود، در نتیجه کار فرهنگی باید موازی با کار تولیدی انجام شود اما اقدامات فرهنگی فراموش می شود و تنها در دو ماه تابستان عموم به فکر فرهنگسازی تحول در عرصه نوشت افزار برای دانش آموزان می افتند.          از یک مهر متولیان فرهنگی از مسئله نوشت افزار ایرانی غافل می شوند تا مجددا مهر اینده که مدارس آغاز به کار می کنند در حالی که رواج کالای ایرانی مستلزم برندسازی و کار مداوم است. وزارت ارشاد آیا چنین مسئله ای را تعریف کرده است؟ کانون پررورش فکری در این زمینه فعال است اما جزیره ای اقداماتی را انجام می دهد.    واحدهای صنفی بر اساس ذائقه مردم به عرضه اجناس می پردازند، برای رواج کالای ایرانی باید بسترسازی کرد اما متاسفانه به عبارت ایرانی مصرف کنیم کلی نگاه می شود اما در عمل اقدامی درباره آن شاهد نیستیم. یک جوان ۲۵ ساله به این عبارت قانع می شود اما برای یک دانش آموز یا کودک ۶ ساله باید این موضوع تبیین شود.    فرهنگسازی در ماه های مرداد و تابستان انجام می شود درحالیکه تمام دفاتر و نوشت افزارها تولید شده و برای فرهنگسازی دیر است، وقتی از یک واحد صنفی ۱۱ میلیون تومان عوارض صنفی مطالبه می شود اگر هر کسی جای آن باشد به دنبال کالایی می رود که درآمدزا باشد زیرا نه معافیتی برای آنها در نظر گرفته می شود و نه در عمل حمایتی وجود دارد.    در بخش نوشت افزار متاسفانه آئین نامه حمایتی وجود ندارد و معیار واحد صنفی برای بقا صرفا سود است، در حال حاضر شهر کرج ۶۷۰ واحد صنفی در مجموع وجود دارد و تنها یک چهارم کالاها و دفاتر ایرانی است.    آفتی به نام تربیت نسل در دست سودجویان!   و اما اسماعیل آجرلو رئیس حوزه هنری البرز به خبرنگار تیتریک می گوید؛ "هرساله در کافه کتاب سما نوشت افزار و دفاتر ایرانی و اسلامی به صورت نمایشگاهی عرضه و محصولات آن نیز به فروش می رسد.    با همکاری نیروی انتظامی البرز، کنگره شهدا و … در قالب یک تفاهم نامه ۵ هزار بسته نوشت افزار ایرانی – اسلامی آماده و بین خانواده های نیازمند توزیع شده است و مرحله پایانی توزیع آن در شهریور ماه انجام می شود.          متاسفانه استفاده از نشان ها و شخصیت های غربی عملا سپردن تقویت فرزندان و نسل آینده به بیگانگان است و ابتکار تربیت نسل بعد به افرادی که صرفا به دنبال منافع اقتصادی هستند سپرده می شود در نتیجه این دغدغه موجب شده است استفاده از نوشت افزار ایرانی و اسلامی را ترویج دهیم.    ضعف های قانونی در حمایت از محصولات فرهنگی بومی و ضعف های اجرایی وجود دارد چرا که وزارت بازرگانی باید در تولید و توزیع کالای ایرانی – اسلامی نظارت بیشتری داشته باشند اما مطالبه گری مردم نیز حائز اهمیت است.    آموزش الکترونیک در مدارس، گره گشای بحران تهاجم فرهنگی   همچنین محمدرضا اکبری کارشناس ارشد مسائل اقتصادی به خبرنگار تیتریک، می گوید؛ "ماده اولیه برای تهیه و تولید نوشت افزار چوب است و برای تهیه آن باید مراتع سرسبز از دست برود تا تبدیل به کاغذ و … شود در نتیجه اگر دولت برای واردات کاغذ با این استدلال انجام دهد که ریه های تنفسی کشور را حفظ کند این مسئله را می توان توجیه کرد اما مشکل از آنجایی آغاز می شود که همزمان با واردات ریه های تنفسی شهر از دست می رود و در بلند مدت تبعات جبران ناپذیری به همراه خواهد داشت.    البته در سال ۶ ماهه نخست سال ۹۷ قریب به ۱۳۰۰ تن در قالب ۱۰ میلیون دلار و در ۶ ماهه دوم همین آمار نوشت افزار در قالب های مختلف به کشور وارد شده است و اگر این رقم ۳ هزار تن و ۲۰ میلیون دلار را با متوسط هر دلار ۱۲ هزار تومان در نظر بگیریم نشان می دهد ۲۵۰ میلیارد تومان ارز از کشور خارج شده است که برای تصحیح  این وضعیت دولت باید تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی را به این کالاها حذف کند.          اگر نگاه بر این باشد که درخت های کشور از دست برود، تولید داخل داشته باشیم و در مقابل واردات را نیز انجام دهیم در بلند مدت تنها مسئله ای که نصیت کشور می شود خسارت محض است. همچنین آموزش الکترونیکی و سیستم های هوشمند در مدارس که نیازمند استفاده کمتری از نوشت افزار داشته باشد و یا استفاده از اجناس بازیافتی برای تولید نوشت افزار می تواند ۲ راهکار منطقی باشد و هزینه های سرسام آوری را برای دولت به دنبال نخواهد داشت."   و اما ختم کلام …    تا زمانی که فرهنگسازی، قانون و عملکرد دستگاه های اجرایی زیرمجموعه دولت با مشکل مواجه باشد نمی توان انتظاری از تولیدکنندکان و عرضه کنندگان محصولات ایرانی – اسلامی داشت.