نوروز و نهادینه سازی فرهنگ حفاظت از زیست بوم

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و … به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح چهارشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۶ داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

** نوروزی مفرح با محیط زیستی پاک
افراد در ایام نوروز از منطقه های تفریحی و طبیعت در شهرهای مختلف استفاده می کنند که باید حفظ محیط زیست را به عنوان محیط زندگی خود و سرمایه ارزشمند نسل های آینده بدانند و از ایجاد هرگونه آلودگی و رهاسازی زباله ها خودداری کنند و حفاظت از آن را به وظیفه عمومی بدانند.

روزنامه «آرمان» با درج یادداشتی با عنوان «نوروز، فرصت مناسب برای آموزش محیط ‌زیستی» به قلم مهدی بهلولی آورده است: تجربه، یکی از روش‌های یاددادن آموزه‌های مفید به دانش‌آموزان است. بنابراین اگر بنا دارید فردی مطلبی را فرابگیرد، باید به او اجازه تجربه آن را بدهید. این در حالی است که اکنون اکثر آموزش‌ها به‌صورت تئوریک است. بنابراین می‌توان از زمان‌ استفاده بهتری کرد تا آموزش جنبه‌های عملی بیشتری پیدا کند. در سال‌های اخیر از برخی از دانش‌آموزان درخواست شده که در تعطیلات نوروز یک درخت بکارند. والدین معمولا همراه با فرزندانشان این کار را انجام می‌دهند و این به‌نوعی تجربه ملموس دانش‌آموزان برای آشنایی با موضوع درختکاری و اهمیت مسائل محیط‌زیستی است. در ایام نوروز بسیاری از مردم به مسافرت رفته و بسیاری دیگر نیز قصد گردش در تهران را می‌کنند. در تهران و شهرستان‌ها موزه‌های فراوانی وجود دارند اما تعداد موزه‌ها و جایگاه آنها میان مردم آنچه باید باشد، نیست و به میزان کافی به مردم معرفی نشد‌ه‌اند.

در ادامه این یادداشت می خوانیم: نوروز فرصت مناسبی است تا مسئولان مملکتی در مقاطع متفاوت بتوانند برنامه‌های دوستدار محیط ‌زیستی را به اجرا دربیاورند. به‌عنوان مثال سازمان هلال احمر با توجه به گستردگی خود قادر است فضایی دوستدار طبیعت را در محیط‌های طبیعی ایجاد کند تا در مناطقی که احتمال حضور گردشگری در آنها بیشتر است، اطلاعات و آگاهی‌های لازم محیط‌زیستی به شهروندان و کودکان داده شود. در آخرین تحقیقات آموزشی ثابت شده نقش خانواده به مراتب از مدرسه و آموزش و پرورش مهم‌ و بیشتر است. در واقع دانش‌آموزان در زمان کودکی و پیش از ورود به مدرسه در پنج، شش سال ابتدای زندگی خود به میزان بیشتری از خانواده اثر گرفته و نقش می‌پذیرند. هنگامی که کودک به مدرسه می‌رود نیز ساعت‌های بیشتری در خانه حضور دارند تا مدرسه و حضور او در مدرسه به چند ساعت خلاصه می‌شود و ساعات اندکی را کنار معلمان خود حضور دارد. در نهایت به‌دلیل حضور بیشتر او در خانه، خانواده نقش بسیار بیشتری در تربیت او دارد.

روزنامه «قانون» با انتخاب گزارشی با عنوان «با طبیعت‌گردی، حافظ محیط ‌زیست باشیم» نوشت: تعطیلات سال نو، فرصت مناسبی برای سفر و به ‌ویژه طبیعت‌گردی است. علاقه‌مندان طبیعت‌گردی این روزها سرگرم برنامه‌ریزی برای تعطیلات نوروز هستند. طبیعت‌گردی یا اکوتوریسم نوعی از گردشگری است که گردشگر در آن به دیدار از مناطق طبیعی و بکر می‌پردازد. اکوتوریسم به معنای سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که گردشگر باید حافظ محیط زیست بوده و موجب بهبود کیفیت زندگی مردم محلی شود. طبیعت‌گردی کمترین میزان آسیب را به طبیعت و فرهنگ منطقه وارد می‌کند. اگر کوله‌بار سفرتان را بسته‌اید، چند منطقه بی‌نظیر و بکر را برای گردشگری به شما معرفی می‌کنیم.

در ادامه می خوانیم: جنگل‌های حرا را هر گردشگری که دیده باشد، به‌طورحتم در همان دیدارش قرار دیدار دوباره را می‌گذارد. جنگل‌های حرا از نادرترین پوشش گیاهی ایران و جهان است. به دلیل جزر و مدی بودن این ناحیه، هم زیبایی این جنگل‌ها چند برابر می‌شود و هم زیستگاه مناسبی برای ماهیان، نرم‌تنان و سخت‌پوستان به شمار می‌رود که خود منبع غذایی مهمی برای ماهیان و پرندگان وحشی است.بسیاری پرندگان مهاجر از گونه‌ پرندگان آسیایی ـ اروپایی که به آفریقا مهاجرت می‌کنند، در طول مسیر خود دوره‌ای را در این جنگل ‌ها می‌گذرانند.نوروز یکی از بهترین زمان ‌ها برای قایق ‌سواری در حرا و پرنده ‌نگری است. اما توجه به برهم نزدن آرامش منطقه و حفظ شرایط ‌زیستی پرندگان باید مدنظر گردشگران واقع شود. آبشار آب سفید الیگودرز، عروس طبیعت لرستان یکی از زیباترین آبشارهای کشور و از جلوه‌های زیبا و منحصر به‌فرد طبیعت بکر و سرسبز استان لرستان است. آبشار آب سفید الیگودرز بر اثر فرسایش و فعالیت‌های زمین شناختی توسط آب در چند هزار سال به‌وجود آمده است. آبشار آب سفید الیگودرز در حدود ۵۰ کیلومتری شهر الیگودرز و در دره‌های تاریک دامنه کوه‌های زاگرس و در کنار کوه بلند قالی کوه در بخش بشارت زلقی از شهرستان الیگودرز قرار گرفته و دسترسی به آن با جاده از شهر الیگودرز امکان پذیر است.

روزنامه «جام جم» با درج مطلبی با عنوان «گشته خزان نوبهار من» با سرهنگ محبت خانی فرمانده یگان حفاظت سازمان محیط زیست درباره تحریب های نوروزی و آماده باش محیط بانان به گفت وگو پرداخت و نوشت: گردشگران بیشتری در این ایام به مناطق تحت حفاظت محیط زیست وارد می شوند و لازم است برای جلوگیری از آسیب های احتمالی محیط بان ها حضور دائمی داشته باشند ما از نیروهای حفاظتی خود خواسته ایم در این روزها هوشیار باشند. همچنین از مردم خواسته و می خواهیم که هر گونه تخلف زیست محیطی و آسیب به طبیعت مخصوصا شکار غیرمجاز را به سامانه ۱۵۴۰ اطلاع دهند. البته امسال تعامل لبسیار خوبی با نیروی انتظامی و دستگاه قضایی داریم و بناست برای مختلفان در ایام نوروز اشد مجازات اعمال شود.

در ادامه این گفت وگو می خوانیم: قطعا این یک آسیب و ایراد در دحوزه محیط زیست است اما اگر مردم کمک کنند و رسانه ها نیز به ما یاری برسانند این کمبود جبران می شود. از مردم می خواهم ضمن پاسداشت طبیعت و پرهیز از آلودگی و تخریب عرصه های طبیعی اگر با هر گونه تعرض به طبیعت برخورد کردند موضوع را به سامانه ۱۵۴۰ اطلاع دهند بویژه شکار حیات وحش را به پاسگاه های محیط بانی اطلاع دهند یا لااقل پلاک خودروهای مختلف را گزارش کنند. اقدامات آموزشی برای پرهیز از آتش افروزی در عرصه هیا طبیعی و توزیع کیسه های زباله میان گردشگران باعث شد تا در این بخش مشکلات کمتر شود.

** ضرورت حفظ و ترویج صنایع دستی وظیفه ای ملی
صنایع دستی و هنرهای سنتی از جمله مواردی هستند که در دوره های مختلف با توجه به نیاز و ضرورت زندگی ایجاد و توسعه یافته و در سده های مختلف با حفظ سنت ‌های اصیل، مراحل شکل ‌گیری خود را گذرانده و با اعتقادات، اندیشه، آداب و رسوم، محیط زندگی و شیوه معیشت مردم درهم آمیخته است. در این میان آموزش، هدایت نسل جوان به طرف فراگیری این هنرها، ایجاد خلاقیت و نوآوری و حفظ این هنر اصیل ایرانی ضروری است.

روزنامه «ابتکار» با درج گزارشی با عنوان«بازار آنلاین صنایع دستی بازیگران بزرگ می‌خواهد» می نویسد: بیش از ۱۰ سال از آغاز به‌کار فروشگاه‌های اینترنتی و استفاده از فضای وب برای فروش کالا و خدمات در ایران می‌گذرد اما کماکان ضعف‌هایی در این زمینه به چشم می‌خورد؛ ضعف‌هایی که بیشتر مربوط به کمبود زیرساخت‌ها است و همین امر حیات کسب‌وکارهای آنلاین را تهدید می‌کند. به‌ویژه اگر کالاهای عرضه شده در سبد مصرف روزانه مردم نباشد و فرهنگ خریدش ایجاد نشده باشد؛ از جمله صنایع دستی. همین چند روز پیش بود که بیست و نهمین نمایشگاه صنایع دستی به همراه نمایشگاه توانمندی‌های روستاییان و عشایر در محل نمایشگاه بین‌المللی تهران برپا شد، نمایشگاهی که با استقابل کم مخاطبان روبه‌رو بود. دلیل این استقابل کم اما فارغ از مسائل فنی مربوط به نمایشگاه به چالشی باز می‌گشت که حوزه صنایع دستی با آن روبه‌رو است؛ چالش‌هایی از جمله نبود فرهنگ خرید صنایع دستی، قیمت بالای محصولات و کاربردی نبودن و جنبه تزئینی بودن آن. فعالان صنایع دستی اما چند سالی است که این چالش‌ها را می‌دانند و سعی در رفع آن دارند. برای کاهش قیمت‌ها و رونق بازار پا به حوزه سایبر و مجازی گذاشتند و همراهی استارتاپ‌ها با فعالان راه را برای آنها هموارتر کرد.

در ادامه این گزارش آمده است: آمارها نشان می‌دهد که کسب و کار قدیمی در حال تبدیل شدن به کسب و کارهای چند‌رسانه‌ای هستند، کسب و کارهایی که به دلیل استقابل خریداران یک به یک به بازار فروش آنلاین می‌پیوندد. صنایع دستی نیز به این بازار پیوسته اما با توجه به اینکه فروش آنلاین بسیاری از کالا در ایران رونق گرفته است، همچنان صنایع دستی فروش بالایی در بستر اینترنت ندارد. آگاهی مردم برای خرید صنایع دستی یکی از لازمه‌های رونق بازار صنایع دستی است. موضوعی که اغلب تحت عنوان فرهنگ خرید از آن یاد می‌شود و فعالان صنایع دستی را با چالش روبه‌رو کرده است. شهوازیان در این باره می‌گوید: «شرکت‌ها، سازمان‌ها و عموم مردم شناخت کاملی از ظرفیت‌های صنایع دستی برای چیدمان خانه‌های‌شان یا سازمان‌شان ندارند. این شناخت تنها با تولید محتوا و انتشارش در فضایی فراگیر چون اینترنت میسر می‌شود. بنابراین تولید محتوای فاخر یعنی بازاریابی براساس محتوا، تاثیر چشم‌گیری در افزایش فروش صنایع دستی دارد. البته هزینه بسیار بالایی هم دارد. در حوزه صنایع دستی کالاهایی داریم که تنوعش از تنوع کالاهای دیجیتال بیشتر است یا کالاهایی وجود دارد که با چند تغیر رنگ و طرح، ماهیت کالا عوض می‌شود و نمی‌توان در سایت مدام از تغییر رنگ و طرح گفت بلکه باید محصول جدید تعریف کرد که این کارها باعث می‌شوند هزینه تولید محتوا بالا برود.

روزنامه «نوآوران» با درج مطلبی با عنوان «صنایع دستی ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه» به گفت وگو با پویا محمودیان سرپرست دفتر صادرات صنایع دستی ایران پرداخت و نوشت: در جام جهانی روسیه نمایشگاه یا بازارچه‌ای از صنایع دستی کشور به منظور ترویج فرهنگ ایرانی برگزار خواهد شد. ما خیلی تاکید داریم که این نمایشگاه همزمان با رقابتهای جام جهانی روسیه برگزار شود، به این دلیل که ایرانیان بسیاری از سراسر دنیا در این مقطع زمانی به روسیه سفر می کنند و دوم برای آشنایی مردم روسیه و گردشگران خارجی که برای بازیهای جام جهانی ۲۰۱۸ به روسیه خواهند آمد و صنایع دستی ایرانی برای آنها جذابیت دارد. در حال حاضر دقیقا مشخص نیست، اما ممکن است که برای دایر کردن نمایشگاه صنایع دستی ایران در سایر شهرهای میزبان رقابتهای جام جهانی برنامه ریزی هایی انجام شود، ولی فعلا شهر مسکو مد نظر ماست. جام جهانی یک رویداد خیلی منحصر بفرد است که افراد مختلف را به خاطر یک هدف واحد در کنار یکدیگر جمع می کند، خوب در این فضا می توان صنایع دستی ایران را نیز به نمایش گذاشت و از این فضای ایجاد شده برای آشنایی افرادی که در این مقطع زمانی در روسیه حضور دارند، استفاده نمود و آنها را با جاذبه های هنری و صنایع دستی زیبای ایران آشنا کرد.

در ادامه این گفت وگو می خوانیم: ایران در بسیاری از کشورها مانند ایتالیا، آلمان، فرانسه، اسپانیا و خیلی دیگر از کشورهای جهان نمایشگاه هایی برگزار کرده که همیشه با استقبال بسیاری همراه می شود و برای اولین بار در شهریورماه، نمایشگاه صنایع دستی ایران در روسیه برگزار شد که با استقبال خوبی روبرو شد، اما همچنان نیاز به تبلیغات بیشتری است که مردم روسیه با صنایع دستی ایران آشنا شوند که در نتیجه می تواند جایگاه خیلی بهتری به دست بیاورد. ما برای این نمایشگاه طرحها و ایده های بسیاری داریم، منجمله حک تصاویری از نمادهای جام جهانی بر روی بشقاب های سفالی و یا شیشه ای که بستگی به آمادگی هنرمندان و زمان دارد که بتوان این محصولات را تولید کرد و این نماد ها را در کنار صنایع دستی ایران بع معرض نمایش و فروش قرار بدیم. این اقدام بسیار جذابیت دارد و با استقبال مردم روبرو خواهد شد. در نمایشگاهی که شهریور ماه در مسکو برگزار شد با حضور هنرمندان صنایع دستی همراه بود که با استقبال بسیاری روبرو شد. بسیاری از بازدید کنندگان ساعت ها در کنار غرفه می ایستادند و کار هنرمندانی که قلم زنی می کردند، خاتم کاری انجام می دادند و یا زیور آلات درست می کردند را از نزدیک مشاهده می کردند و متوجه می شدند که تمام این صنایع کار دست بوده و جذابیت خاصی ایجاد می کرد. به این دلیل ما تاکید داریم که بحث Workshop را حتما داشته باشیم.

روزنامه «ابتکار» در مطلبی با عنوان «نوروز ایرانی پای هفت سین چینی» از حضور پررنگ کالاهای چینی در بازار اقلام سنتی، فرهنگی وآیینی ایران به ارایه گزارشی پرداخت و نوشت: ایران از دیرباز مهد سفالگری و تولید ظروف سفالی، چوبی و سرامیکی بوده‌است که از مهم‌ترین مراکز تولید این ظروف می‌توانیم به لاله جین همدان و میبد یزد اشاره کنیم که هنر تولید در این شهرها به قدری پیشرفت داشته که برخی از طرح‌های بومی مناطق مذکور به ثبت جهانی رسیده‌اند. از این دست لوازم می‌توانیم به سفره‌های قلمکاری اصفهان، ظروف شیشه‌گری شیراز و تمام ظرف و ظروف و انواع سفره های سنتی موجود در شهرهای مختلف اشاره کنیم که تولید هر کدام از آن ها در کارگاه های کوچک و بزرگ با هنرمندان و کارگران شاغلی انجام می‌شود که درآمد این افراد، مانند تمام صنوف تولید کننده در بازار شب عید به رونق می‌رسد. اما در سال‌های اخیر، محصولات تولید کنندگان ظروف سفالی و چوبی و قلمکاری مانند محصولات تمام کارگاه‌های تولیدی دیگر که تحت تاثیر واردات بی‌رویه کالای چینی از رونق افتاده‌است، با رقبای سرسخت چینی مواجه است که صنایع دستی ایران را با ظاهر مشابه و با قیمتی نازل تر در بازار عرضه می‌کنند و جای آن‌ها را در هفت سین ایرانیان گرفته‌اند.

در ادامه این گزارش می خوانیم: البته این موضوع سال‌هاست که فعالان بازارها را تحت تاثیر خود قرار داده است. چندی پیش بود که خبر نفوذ بی سابقه صنایع دستی چینی در میدان نقش جهان اصفهان، فعالین این حوزه و مسئولین مرتبط را شوکه کرد. این در حالی بود که شهر اصفهان یکی از بزرگ‌ترین شهرهای تولید صنایع دستی ایران به عنوان «شهر جهانی صنایع دستی» به ثبت رسیده است؛ آن گونه که گفته می‌شود اکنون در اصفهان از هر کسی که دستی در کار هنر و صنایع دستی دارد بپرسی که حال و احوال و روزگارش چطور است، اولین جمله‌ای که می‌گوید شکایت از انواع و اقسام اجناس چینی در بازار هنر و صنایع دستی اصفهان است. به عنوان نمونه یکی از صنعتگران اصفهانی با بیان اینکه دولت‌ها از هنر ایرانی غافل هستند، می‌گوید: اصفهان بیش از ٧۰‌درصد صنایع دستی کل ایران را تولید می‌کند. چرا باید در شهری که مرکز هنر و صنایع دستی کشور است، اجازه فروش صنایع دستی چینی وجود داشته باشد؟ بسیاری از مغازه دارانی که در گذشته کارهای ما را می خریدند و قبلا مغازه صنایع دستی داشتند کارشان را تغییر داده‌اند.

** اجرای طرح کنترل آسیب های اجتماعی با افزایش مشارکت همگانی
اجرای طرح کنترل کاهش آسیب های اجتماعی در حوزه های مختلف اجتماعی و فرهنگی صورت می پذیرد که این مهم باید با انجام دادن پژوهش های گسترده میدانی و افزایش مشارکت همگانی انجام پذیرد تا از بروز بیشتر این آسیب ها کاست و آنها را مدیریت کرد.

روزنامه «قانون» در گزارشی با عنوان «بهبود یافته ها را رها نکنید» می نویسد: حسن. ط متولد ۱۳۷۱ است. سال‌ها اعتیاد و کارتن خوابی را تجربه کرده و حال نزدیک به سه ماه است که اعتیادش را ترک کرده اما هنوز کارتن خواب است و شب‌ها به خانه نمی‌رود. وقتی از دفتر روزنامه برای مصاحبه با او تماس گرفتیم، نیم ساعت بعد در دفتر حاضر شد تا از مشکلات زندگی‌اش بگوید. سال ۸۸ پدرش به دلیل بدهی ورشکست شد و مادرش بعد از اینکه به وسیله اقوام نزدیک طرد شد، بیماری روحی روانی گرفت و او را به بهزیستی بردند. برادر کوچکش سال‌ها در بهزیستی است و برادر ۱۶ ساله دیگرش نیز سخت کار می کند تا بتواند قرض‌های پدرش را بدهد. می گوید:« من از بچگی حزب‌اللهی بودم و در بسیج بزرگ شدم. الان دیگر مدت‌هاست که کارت بسیجم را باطل کرده‌اند. پدرم نیز رزمنده دوران جنگ است. حالا من به دفاتر رهبری می روم تا بتوانند برای ما کاری کنند. البته کاری که آن‌ها برای من کردند، این بود که توانستم معافیتم را بگیرم. من با داشتن پدر و مادر توانستم معافی بگیرم که این کار سختی است. من و برادرم در دوره ابتدایی در مدرسه غیرانتفاعی درس می‌خواندیم اما به‌یک‌باره همه چیز عوض شد و زندگی مان برگشت».

در ادامه این گزارش آمده است: من بعد از سه ماه از کمپ بیرون آمدم و اولین کاری که کردم، این بود که به منطقه مولوی رفتم و مواد تهیه کردم تا مصرف کنم. هیچ وقت معتاد با زور و کتک نمی‌تواند مواد را ترک کند، کاری که در کمپ با ما کردند، این بود که بیشتر به مواد کشیدن مشتاق شدیم. آن روز برای پنج ساعت شروع کردم به جمع کردن قوطی‌های رانی در سطل آشغال‌ها و آن را به مغازه‌های ضایعات فروشی بردم و فروختم و با ۲۰هزارتومان مواد می‌خریدم. روزها در خیابان و شب ها زیر پل بودم. شب‌ها کنار آتش، خودمان را گرم می‌کردیم. من نمی‌خواستم به گرمخانه بروم چون آنجا هم آزارمان می دادند. پدرم نزدیک چند ماه است که از زندان آزاد شده، به سختی توانست قرض هایش را بدهد و الان هنوز زیر بار قرض است. او به بهزیستی رفته بود و مادرم را به خانه آورده است. حال مادرم کمی بهتر شده اما برادر کوچکم هنوز در بهزیستی است و برادر وسطی‌ام در مکانیکی عمویم سخت کار می‌کند تا قرض های پدرم را بدهد. دو سال است که او را ندیده‌ام. من هم نامه‌هایی را به شهرداری می برم و می آورم تا شاید بتوانم کاری پیدا کنم و پولی بگیرم که بتوانم به پدرم کمک کنم. البته آزادی پدرم به صورت رای باز است؛ یعنی اگر نتواند قرض‌هایش را بدهد، دوباره می توانند او را به زندان بیندازند.

روزنامه «آرمان» در مطلبی با عنوان «درآمد روزانه ۳ تا ۴‌میلیونی متکدیان پایتخت!» به گفت و گو با سلمان خدادادی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس پرداخت و نوشت: همچنان بازار تکدی‌گری در تهران داغ است. از سر چهارراه‌ها و معابر گرفته تا مترو. این شغل زن و مرد و پیر و جوان و کودک هم نمی ‌شناسد، تنها سوء استفاده از مردم چاشنی آن است. آنچنان که درآمد‌میلیونی این افراد ماحصل نقابی است که بر چهره خود می‌ زنند و در این میان کم نیستند شهروندانی که از سر دلسوزی به متکدیان ثروتمند پایتخت کمک می ‌کنند، بدون آنکه از پشت پرده ماجرا خبری داشته باشند. متکدیانی که چهره شهر را زشت کرده و در بیشتر موارد موجب نارضایتی شهروندان نیز می ‌شوند. با این حال باید در این راستا فرهنگسازی شود تا به این طریق مانع از فعالیت متکدیان ثروتمند شویم، چرا که آنها بدون داشتن نیاز تنها با حیله و نیرنگ قصد تحریک احساسات مردمی را دارند و اصلا چینن رفتاری شایسته نیست. از این رو باید هر چه زودتر شناسایی و برخورد با باندهای فعال تکدی‌گری به‌عنوان حلقه مفقوده در دستور کار قرار گیرد تا تکدی‌گری به‌عنوان یک آسیب اجتماعی ساماندهی شود.

در ادامه این مطلب می خوانیم: نهادهای فرهنگی باید با فرهنگسازی مناسب جامعه را نسبت به عدم کمک به متکدیان حرفه‌ای آگاه کنند. شهرداری به ‌تنهایی از پس جمع آوری و ساماندهی متکدیان بر‌نمی‌آید و باید این مهم با همکاری سایر دستگاه‌ها به ‌ویژه نیروی انتظامی و دستگاه قضا و مردم تحقق یابد. درآمد بالای تکدی گری باعث شده افراد به سمت و سوی این معضل روی بیاورند؛ به‌صورت جدی می طلبد دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی این افراد را شناسایی کرده و برخورد قاطع با آنها را در دستور کار قرار دهند. متاسفانه به‌دلیل ضعف فرهنگی و کمک ناآگاهانه مردم و بی‌‌‌توجهی دستگاه‌های متولی تعداد متکدیان پایتخت در حال افزایش است؛ مردم باید کمک‌های خود را به سازمان های حمایتی تحویل دهند و تحت هیچ‌ شرایطی به متکدیان کمک نکنند. همچنین نیاز است متکدیان پایتخت شناسایی شده و نیازمندان تحت پوشش سازمان های حمایتی قرار گیرند. به سهولت می‌توان همان‌طور که در تمامی حوزه‌ها شبکه‌های زیرزمینی شناسایی و با آنها برخورد می شود متکدیانی که سرچهارراه‌ها و آشکارا تکدی گری می‌کنند را نیز شناسایی کرد، اما متاسفانه اراده‌ای برای این کار وجود ندارد.

روزنامه «اعتماد» با درج گزارشی با عنوان «روزگار چریک ‌های بندر» نوشت: «شوتی»؛ عنوان استعاری قاچاق برها در استان بوشهر، قاچاق هر نوع کالا، ممنوع و ناممنوع، استعاره‌ای خودساخته در غربت تنگستان و دشتستان و بوشهر و گناوه و دیلم در فاصله چند ده کیلومتری موج‌شکن‌های خلیج… . «شوتی»، مرد یا زنی است که ظهر یا عصر یا پیش از طلوع یا پس از نیمه شب، هول زده، صندلی عقب ماشینش را در می‌آورد، به شیشه پنجره‌های عقب ماشین، روکش دودی می‌چسباند، از کف تا سقف فضای خالی پشت صندلی راننده را بسته‌های ریز و درشت باری که مجاز به خروج از حریم بندر نیست می‌چپاند به مقصد شیراز و اصفهان و تهران، بار قاچاق را با یک چادر کُدری استتار می‌کند، روی نمره پلاکش آدامس می‌چسباند و اعداد را ناخوانا می‌کند، مخزن برف پاک کن ماشین را با ٢ لیتر گازوییل پر می‌کند که اگر «شخصی‌ها» (اصطلاح مرسوم شوتی‌ها درباره ماموران ردزنی قاچاق جاده‌ای) پشت سرش گذاشتند، دودزایی بزند به قدرت ۵۵ ثانیه تار کردن کانون دید مامور، پشت فرمان که می‌نشیند، موتور را به قصد ١٧٠ یا ١٩٠ یا ٢٠٠ آتش می‌کند، در فاصله ١۵٠ الی ٣٠٠ کیلومتری دلوار تا کازرون و شیراز، چیزی به اسم ترمز و توقف نمی‌شناسد، وقتی به مقصد می‌رسد و محتویات صندوق و صندلی عقب را داخل گاراژ صاحب بار پیاده می‌کند و ٣۵٠ هزار تومان مزد می‌گیرد، برگه کوچکی از جیبش بیرون می‌آورد و روی یکی دیگر از قسط‌های بدهکاری‌اش، ضربدر می‌کشد…

در ادامه این گزارش می خوانیم: «مواد و مشروب و سیگار از سمت عسلویه و کنگان و گناوه و جم، می‌ره شیراز. از چابهار با قایق می‌رسه عسلویه. بری سمت چابهار، می‌بینی ٧ تا بشکه کف قایق بسته شده. همه هم از پاکستان. یک قایق، بار شیشه آکبنده، دو تا قایق اسکورتش می‌کنن. اسکورت مسلح. توی عسلویه و گناوه و کنگان، باید عرضه داشته باشی شوتی باشی. دلوار که مامور بیفته دنبال شوتی، حکم تیر داره که به دست شوتی بزنه و شوتی هم برای در رفتن از دست مامور، دو تا تیر هوایی شلیک می‌کنه، عسلویه، اسکورتی شوتی گلنگدن رو می‌کشه و کل خشاب رو روی سر مامور خالی می‌کنه.» در استان بوشهر، در روستاها و شهرهایش، از مردم که درباره «شوتی‌ها» بپرسی، با مردم که درباره «شوتی‌ها» حرف بزنی، مرد و زن، لبخند گنگی به لب‌شان می‌آید و سرشان را به نشانه بی‌خبری تکان می‌دهند. «شوتی» برای بوشهر، حکم چریک‌ را دارد… .

*گروه اطلاع رسانی
پژوهشم**۹۱۱۷**۹۱۳۱
ایرنا پژوهش، کانالی برای انعکاس تازه ترین تحلیل ها، گزارش ها و مطالب پژوهشی ایران وجهان، با ما https://t.me/Irnaresearch همراه شوید.