فرقه ای منحرف با عقاید خشونت طلبانه/چرا دراویش گنابادی مرتد هستند؟

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از پیک دانشجو رعب و وحشت در میان مردم از جایی شروع شد که اتفاقات خشونت بار دوشنبه شب هواداران فرقه گنابادیه به شهادت سه مامور انتظامی منجر شد،این حادثه که در اعتراض به بازداشت” نعمت‌الله ریاحی”، یکی از دراویش، به خشونت و درگیری با مأموران انتظامی کشیده شد،حملات وحشیانه این فرقه به نیروهای نظم دهنده را در پی داشت.

در خصوص جزئیات شهادت ماموران نیروی انتظامی سردار سعید منتظرالمهدی اظهار کرد: عوامل فریب خورده و مخلان نظم و امنیت عمومی در ادامه تجمعات اخیر خود در محدوده خیابان پاسداران تهران اقدام به عملی مذبوحانه کرده و در حرکت جنایت‌آمیز خود به وسیله یک دستگاه اتوبوس سه مامور پلیس را به که برای نظم و امنیت عمومی و باز گرداندن آرامش به منطقه، مشغول انجام وظیفه بودند به شهادت رساندند.

لازم به ذکر است نورعلی تابنده مشهور به مجذوبعلیشاه  که قطب وقت سلسله نعمت‌اللهی است در ۲۱ مهر ماه ۱۳۰۶ هجری شمسی متولد شد. وی تحصیلات قبل از دیپلم خود را دریکی از دبیرستان های تهران و پس از آن در سال ۱۳۲۷ رشته حقوق قضایی در دانشگاه تهران گذراند و سپس برای تکمیل تحصیلات خود به فرانسه عزیمت کرد. در سال ۱۳۳۶ پس از اتمام تحصیلات در رشته ادبیات فرانسه و اخذ دکترا در رشته حقوق به ایران بازگشت و پس از مدتی در دولت بازرگان در وزارت دادگستری، وزارت ارشاد و سازمان حج سمت هایی کسب کرد. او فرزند محمد حسن تابنده صالحعلیشاه، قطب دراویش گنابادی است که پس ازبرادرش سطان حسین ملقب به رضاعلیشاه و پسر برادرش یعنی علی تابنده معروف به محبوب علیشاه به عنوان قطب سی و نهم سلسله نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی رسید.

نورعلی تابنده به دلیل تحصن دراویش گنابادی در سوم اسفند سال ۱۳۸۷ مقابل مجلس شورای اسلامی در میدان بهارستان تهران، روز سوم اسفند را که همزمان با کودتای شاه و روز اول سلطنت پهلوی است به عنوان روز درویش نامگذاری نمود. این تعیین روز خاص، یک برنامه سیاسی به حساب می آید که در طول دوران تصوف بی سابقه بود است.

گفتنی است لزوم شناسایی تفکرات فکری و ایدئولوژیک این فرقه قابل توجه است.

فرقه ای که انتشار فیلم و تصاویری از مراسم های داخلی آن ها دید و تفکرات انحرافی آنان را از مسلمانان به جد جدا کرده و انحرافات آنان را به درستی روشن می سازد، در ادامه به این معرفی این فرقه پرداخته ایم:

منابع اقتصادی

بر اساس اطلاعات منتشر شده در شبکه های مجازی، مهمترین منابع اقتصادی این فرقه،علاوه بر عشریه (دریافت یک دهم مال اعضای فرقه) که از اتباع فرقه گرفته می شود این فرقه دارای شرکت های اقتصادی و بنگاه های در آمدی هست که به برخی اشاره می شود:
الف:-صنایع شیر دامداران
ب:-صنایع کیک وکلوچه شکوهی(پچ پچ)
ج: حدود ۶ چاپخانه و انتشاراتی مانند چاپ جنت بروجرد، حافظ شیراز ، انتشارات حقیقت تهران و…

گفتنی است در راس فرقه قطب قرار دارد. بعد از قطب شیوخ فرقه هستند که در بسیاری از مناطق فعالند وبه عنوان شیخ نامیده می شوند.

اعتقادات
سلسله ى گنابادیه علاوه بر اعتقادات عمومىِ سلسله هاى نعمت اللهیه داراى اعتقاداتى اختصاصى نیز هست.

الف) اعتقادات عمومى
۱٫ اعتقاد به جدایى طریقت و شریعت: یعنى اعتقاد به این که راه رسیدن به خداوند و مقامات بالاى عرفانى، غیر از آن راهى است که شریعت اسلام آورده است.
۲٫ ادعاى الوهیت و ربوبیت: آنها (اقطاب) مدعى اند که افعالشان افعال خدا و احوالشان صفات خداوند است; نیز مدعى اند که برتر و بیرون از حدود و قوانین هستند و قانون هر چه باشد بر آنها حکم فرما نیست.
۳٫ ادعاى رسالت: آنها خود را مأذونین در طریقت مى دانند، بدین معنا که اجازه دارند طریقت و راه رسیدن به مقامات عرفانى را به کسانى که ظرفیت آن را دارند تعلیم دهند و نیز مدعى اند که دارنده ى چنین اجازه و مقامى حتماً داراى مقام دعوه النبوه (ولایت نبوى) نیز هست.
۴٫ یکسان دانستن همه ى ادیان (اعم از الهى و غیرالهى).
۵٫ نفى انتظار فرج: آنها مى گویند هر کس مرشد را بشناسد، حاجت به انتظار ظهور امام زمان(عج) ندارد.
۶٫ نفى مذهب: آنان مى گویند صوفى موحد است و موحد غیرمحدود است و مذهب در حد و محدود است و صوفى رو به بى حدى است؛ پس در مذهب نیست.
۷٫ اسقاط تکلیف: سلسله هاى نعمت اللهیه مدعى است که تنها راه رسیدن به یقین و حقیقت، طریقت (روش صوفیانه) است و کسى که به چنین مقامى برسد (به مقام یقین) دیگر تکلیفى ندارد.

اما در مکتب اهل بیت(علیهم السلام) راه رسیدن به یقین چنین معرفى شده است:
اسلام همان تسلیم در برابر حق است و تسلیم همان یقین، و یقین همان تصدیق، و تصدیق همان اقرار، و اقرار همان انجام وظایف است و انجام وظایف همان عقل.
پس، در مدرسه ى اهل بیت(علیهم السلام) تنها راه رسیدن به یقین همان عمل به احکام شریعت اسلام است.

ب) اعتقادات اختصاصى
۱٫ ادعاى اولوالامرى: آنها خود را واجب الاطاعه مى دانند.
۲٫ ادعاى جانشینى امام زمان (نیابت خاصه): آنها مدعى اند که از سابقین اجازه ى کتبى در مورد جانشینى امام زمان(عج) دارند و نیز مدعى اند که از طرف امام زمان(عج) مأمورند از مردم براى آن حضرت بیعت بگیرند؛ حال آن که طبق روایات متواتر، جانشینان حضرت ولى عصر(عج) چهار نفر و معروف به نواب اربعه بودند و آنها از کسى براى امام بیعت نمى گرفتند، بلکه واسطه ى بین امام و مردم بودند.
۳٫ لزوم در نظر داشتن صورت مرشد در حال ذکر.
۴٫ ترک خمس و تقلیل خمس و زکات به یک دهم (عشریه).
۵٫ اعتقاد به جدایى دین از سیاست.
۶٫ رها کردن شارب و مخالفت با سیره ى عملى ائمه ى اطهار(علیهم السلام)

برخی از انحرافات این فرقه:
۱- تجسم صورت مرشد در عبادات.
۲ – عُشریه: اینها بر خلاف نصّ صریح قرآن به جای خمس عشریه را درست کرده اند که به قطب یا نماینده وی داده می شود.
۳- غُسل اسلام: شخص قبل از تشرف به محضر قطب باید غسل اسلام کند!
۴- امام دانستن قطب (مهدویت نوعیه).
۵- سماع: گرچه امروزه اقطاب این فرقه سماع را جایز نمی دانند لکن اغلب اقطاب گذشته این فرقه از مروجین و افراط گرایان در موضوع سماع بوده اند .
۶- اعتقاد به وحدت شخصیه وجود و بی نیازی از عبادت هنگام فناء فی الله!

چرا این فرقه را مرتد می خوانیم؟!

از جمله اشکالاتی که به طور کلی بر این فرقه وارد است مواردی است که در ذیل به صورت فهرست وار اشاره می گردد و به امید خدا در ادامه به شرح ان خواهیم پرداخت.
۱-اباحه گری : .ملا سلطان گنابادی موسس گنابادیه میگوید:اصل و حقیقت روح نماز همین ذکر قلبی است که ما داریم ومن خودم که در خانه هستم نماز نمیخوانم و مسجد هم که میایم برای عوام است.(مقامات العرفاء صفحه ۱۵۲)
۲-بدعت در دین: مساله عشریه که این آقایان اعلام کرده اند و آنرا جایگزین حکم صریح قران در مورد زکات و خمس میدانند.ملا سلطان گنابادی در کتاب نابغه علم و عرفان چاپ تابان ۱۳۳۳صفحه ۲۰۴ میگوید: یک عشر از ارباح مکاسب و زراعات داده شود مغنی زکوه زکوی و از خمس خواهد بود.
چه کسی به ایشان اجازه داده حکم صریح قران را نقض کند و حکمی جدید اختراع نماید.
۳-غسل اسلام: این غسل علاوه بر اینکه بدعت است توهینی به سایر امت اسلامی است که آن ها را مسلمین نمیداند.سلطان حسین تابنده در رساله رفع شبهات خود صفحه ۲۱ میگوید:مراد از اسلام در این مورد تسلیم امر الهی شدن است که چون شخص تصمیم و عزم دارد خود را نسبت به شریعت مقدس تسلیم و مطیع محض نماید به این نیت غسلی انجام میدهد و اشکالی ندارد.
این یک بدعت آشکار و اهانت به سایر مذاهب اسلامی است چون معنی این کلام اینست که بقیه تسلیم امر خدا نشده اند و حالا باید مسلمان شوند.تازه در کجای آیات و روایات همچین حکمی است.این از غسل تعمید مسیحیت اخذ شده است.