تلخ و شیرینی‌های شغل پزشکی از زبان یک جراح قلب

علی بازدار در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به روز بزرگداشت ابوعلی سینا و روز پزشک در خصوص سختی‌ها و شیرینی‌های این شغل، اظهار کرد: بنده از پنج سالگی به رشته پزشکی و تخصص قلب و عروق علاقه‌مند شدم ،البته در زمان کودکی فرد تصوری از شغل پزشکی و رشته‌های تخصصی آن ندارد، اما دلیل انگیزه و علاقه بنده به این شغل فوت مادربزرگ خودم در اثر بیماری قلبی در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران بود، بنابراین بنده از ابتدا علاقه فراوانی به شغل پزشکی داشتم.

این متخصص قلب و عروق در شهرکرد افزود: تفاوتی که رشته پزشکی با سایر رشته‌های دانشگاهی دارد این موضوع است که فرد پس از فارغ‌التحصیلی در شغل مربوط به رشته تحصیلی خود مشغول به‌کار می‌شود، در صورتیکه بسیاری از فارغ‌التحصیلان سایر رشته‌ها پس از اتمام درس خود در حرفه‌ای کاملا غیرمرتبط با تحصیل خود فعالیت می‌کنند، همچنین موضوعاتی که در رشته پزشکی تدریس می‌شوند، بسیار کاربردی هستند و این موارد رشته پزشکی را از سایر رشته‌های تحصیلی متمایز می‌کند.

وی ادامه داد: امروزه به نظر افراد بسیاری پزشکی یک رشته و شغل با پرستیژ بالا محسوب می‌شود، اما باید توجه کرد این موارد ممکن است فقط در ابتدای زمان دانشجویی برای فرد مهم باشد، از دوره انترنی که فضای کار بالینی دانشجویان آغاز می‌شود، مواردی مانند مسئولیت، پاسخ‌دهی، رضایت یا نارضایتی بیماران و … نیز شروع می‌شود که این موضوعات در سایر رشته‌ها وجود ندارد، پزشکی شغلی است که با سلامت، زندگی و مرگ انسان‌ها ارتباط دارد و در برخی مواقع پزشک در حد چند ثانیه فرصت اتخاذ تصمیم صحیح را دارد، بنابراین شغلی با حساسیت و مسئولیت بسیار بالا است.

بازدار عنوان کرد: برخی مواقع باوجود اینکه پزشک تصمیم و تشخیص بیماری را به درستی انجام می‌دهد، اما قادر به انجام کمک به بیمار خود نیست و در اصطلاح پزشک تمامی مسیر صحیح را طی می‌کند اما بیماری از او جلوتر است و نتیجه مطلوب حاصل نمی‌شود و این موارد تنها مختص شغل پزشکی است.

این متخصص قلب و عروق در شهرکرد خاطرنشان کرد: کسب تجربه در شغل پزشکی از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا هیچگاه دو فرد با بیماری مشابه واکنش یکسانی به دارو، درمان، عمل جراحی و … ندارند، بنابراین فرد نمی‌تواند یک نوع درمان ثابت و از پیش آموخته شده را برای تمامی بیماران درنظر بگیرد، هزاران فاکتور متفاوت در بیماران وجود دارد که باید در درمان آن‌ها مورد توجه قرار بگیرد و پزشک در طی کار و کسب تجربه به این موارد پی می‌برد.

وی اضافه کرد: در حقیقت پزشک با پیچیده‌ترین مخلوق خداوند ارتباط دارد که هر روزه در حال تغییر است و زیبایی رشته پزشکی نیز در حرکت مداوم به سمت جلو و پویا بودن آن است، یعنی دستورالعمل‌هایی که ابوعلی سینا سالیان گذشته ارائه کرده است برای دنیای امروز پاسخگو نیست، متاسفانه نقص موجود در طب سنتی نیز این است که براساس شواهد و نوشتارهایی که در سال‌های گذشته وجود داشتند کار می‌شود و تحرک به سمت جلو و تغییر وجود ندارد، اما در حال حاضر دنیای پزشکی هر روز نسبت به روزهای گذشته متفاوت می‌شود.

بازدار یادآور شد: پویایی و حرکت به سمت جلو در پزشکی از آغاز شیوع ویروس کرونا به‌صورت کاملا ملموس قابل مشاهده می‌شود و از ابتدای شیوع بیماری پروتکل‌ها، داروها، روش‌های درمانی و … روز به روز در حال تغییر است، بنابراین بیماری‌ها در طول تاریخ شناسایی و درمان می‌شوند و برای مثال ممکن نیست یک دانشمند بیماری را کشف کند و درمان قطعی آن را ارائه کند، بلکه روز به روز درمان بیماری‌ها در حال پیشرفت و کامل شدن است.

این متخصص قلب و عروق درخصوص لحظات شیرین شغل پزشکی، توضیح داد: زمانیکه بیمار دارای شرایطی سخت باشد و پزشک فرصت کمی برای تصمیم‌گیری و درمان او داشته باشد و در نهایت منجر به نجات جان بیمار شود از لحظات بسیار شیرین این شغل است، در بسیاری موارد مانند زمانیکه بیمار در حین عمل جراحی دچار ایست قلبی می‌شود و به ماساژ و شوک نیاز دارد حتی خود بیماران متوجه تلاش پزشک برای نجات جان آن‌ها نمی‌شوند، اما نتیجه نهایی که بازگشت سلامتی بیمار و ترخیص او از بیمارستان است، برای تمامی پزشکان از شیرین‌ترین لحظه‌ها است.

وی با اشاره به اینکه سخت‌ترین لحظه برای تمامی پزشکان زمانی است که بیمار حیات خود را از می‌دهد، بیان کرد: در کنار لحظات شیرین شغل پزشکی اضطراب و استرس فراوانی نیز وجود دارد البته این فشار کار اگر منجر به بهبود حال بیماران شود برای پزشکان نوعی شیرینی محسوب می‌شود، سختی کار پزشک زمانی است که بیمار نتیجه مطلوب را کسب نکند به‌خصوص در حوزه قلب و عروق که برخی مواقع بیماران دیر به پزشک مراجعه می‌کنند و باوجود تلاش پزشک بیمار متاسفانه حیات خود را از دست می‌دهد و این سخت‌ترین لحظه کاری پزشکان در تمامی زمینه‌های است و به این دلیل که پزشک در تمامی روند بیماری درکنار مریض بوده با فوت بیمار خستگی تلاش‌های انجام شده به تن پزشک می‌ماند و در حقیقت در این لحظات ناراحتی پزشک به اندازه بستگان فرد فوت شده است.

انتهای پیام