یاریجانیان: بخش خصوصی در تجارت با ارمنستان هیچ کاره است! / چرا معامله با تاجر ترکیه‌ای راحت‌تر از تاجر ایرانی است؟ / ماجرای از دست رفتن پروژه ساخت بزرگترین پل بین ارمنستان و گرجستان!

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو- سینا احدیان؛ در پرونده ویژه «دیپلماسی اقتصادی» بخش اولِ ارمنستان هرویک یاریجانیان رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و ارمنستان در مورد اهمیت و جایگاه استراتژیک کشور ارمنستان به لحاظ اقتصادی توضیح داد و از سیاست های غلط تعرفعه ای، بی  ثباتی اقتصاد و نرخ ارز، ممنوع کردن ناگهانی صادرات کالا و عملکرد ضعیف دولت و بویژه وزارت امور خارجه در استفاده از ظرفیت بازار کشورهای همسایه ابراز تاسف کرد.

یاریجانیان معتقد است کالا و خدمات ایرانی کیفیت لازم برای رقابت  در بازار کشورهای منطقه را دارد و تنها باید برای بهره برداری از آن رویکرد دولت تغیر کند و با فعال کردن دیپلماسی اقتصادی از پتانسیل های موجود در تجارت با همسایگان به ویژه همسایه ی شمالی و ارمنی برای توسعه صادرات و تقویت تولید و تقابل با تحریم ها بهره برداری کند.

از پرونده ویژه ” دیپلماسی اقتصادی ” بیشتر بخوانید:

رمزگشایی از حلقه‌ای مفقود در زنجیره تولید و توسعه کشور

 انصاری: برای «سوری‌ها» شهرک می‌سازیم؛ پولش را هم می‌گیریم

 جزئیات راه ارتباط بخش خصوصی با معاون دیپلماسی اقتصادی وزارت خارجه

بازاری که با بسته‌بودن مرز هم قبضه شد!

در ادامه بخش دوم گفتگو با یاریجانیان؛ رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و ارمنستان تقدیم می شود.

معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه با شما به عنوان رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و ارمنستان در بخش خصوصی ارتباط خوبی دارد؟

 اتاق های مشترک در کمیسیون مشترک هر دو کشور حتما باید دعوت بشوند یا نظر مشورتی شان را مرتب بگیرند و نکات آن ها را در تجارت با طر مقابل بدانند اما متاسفانه اینطور نیست! بنده به عنوان ئیس اتاق مشترک تا به حال به کمیسیون مشترک دعوت نشده ام!

وضعیت ایران در تجارت با ارمنستان به لحاظ آماری چگونه است؟

صادرات ایران به ارمنستان کمتر از ۳۰۰ میلیون دلار است و همین مقدار اندک هم البته عرض کنم متاسفانه مربوط به انرژی یعنی نفت و گاز و برق است. در واقع ما به طرف ارمنستانی انرژی می دهیم میعانات گازی می دهیم آنها هم به ازای آن به ما برق می دهند. یعنی تبادل تجاری در سطح انرژی است و تبادل کالا و خدمات نیست.

بخش خصوصی ما در تجارت با ارمنستان هیچ کاره است. تبادلات گاها یکی دو ماشین کاشی سرامیک یا سنگ آهک یا سیمان است. نام این مبادله تجارت نیست، تجارت این است که ارمنستان بگوید که ۵۰ درصد کالای تجاری کشورم را باید از ایران بگیرم چون ما دیوار به دیوار و استراتژیک هستیم.

ایران بزرگترین پتروشیمی های خاورمیانه را دارد بعد ارمنی می رود از ترکمنستان مواد پلاستیک تامین می کند! با اینکه ایران یکی از بزرگترین تولید کنندگان مصنوعات پلاستیک در دنیا است اما ارمنستان اکثر محصولات پلاستیکی را از ترکیه و لهستان وارد می کند.

از طرف دیگر سیستم کشور ما بیشتر علاقه دارد که تهاجم کالایی داشته باشد یعنی دوست داریم به همه دنیا جنس بفروشیم و در عوض هم چیزی نخریم! طرف ارمنستانی ده کانتینر مربا به روسیه می دهد و مابه ازای آن کالا می گیرد.

با یک تاجر ترکیه ای خیلی راحت تر می توان کار کرد تا با یک تاجر ایرانی! چرا؟ چون انجا تثبیت قیمت وجود دارد ما تثبیت قیمت هم نداریم و وقتی ثبات قیمت نباشد معامله برای خریدار با ترس و لرز است.

چه کالاهایی از ارمنستان می توانیم وارد کنیم و چه چیزهایی داریم که می توانیم به آنجا صادر کنیم؟

هر چیزی که تولید می کنیم می توانیم صادر کنیم و به ازای آن می توانیم کالاهای واسطه ای یا مصرفی مورد نیاز بیاوریم.

اگر آن روزی که هنوز تحریم نشده بودیم می رفتیم در ارمنستان سرمایه گذاری می کردیم مثلا ۲۰۰ تا کارخانه آنجا احداث می کردیم طرف اروپایی و امریکایی زورش نمی رسید که تحریم کند چون به فرض بیست هزار نفر ارمنی آنجا کار می کردند.

 ما باید همه این چیزها را پیش بینی می کردیم. وقتی که پیش بینی نکنیم به مانند مریضی است که تا سکته نکند به بیمارستان نمی رود نباید سکته کند وقتی سکته کرد دوا و درمان فرایند سابق را ندارد.

در کشور آلمان حدود ۲۰ سال است قیمت ارز تقریبا ثابت است ولی بیشترین صادرات را به دنیا بعد از چین و ژاپن دارد. این باعث نمی شود که یک صادر کننده آلمانی بگوید شما قیمت ارز را ثابت نگه داشته اید!

این شوک تاثیر تخریبش به مراتب چندین و چند برابر بیشتر از این است که بخواهد برای کار ما را رونق بدهد یا بخواهد ساز و کار صادرات ما را ترغیب کند.

بسیاری از تولید کننده ها برای خریدن مواد اولیه یا حتی ماشین آلات صنعتی با شرکت های خارجی به صورت اعتباری کار می کنند یا به عبارت دیگر از آن ها قسطی جنس می گیرند و زمانی که دلار ۳ برابر می شود در ایفای تعهد و بازپرداخت اقساط مشکل ایجاد می شود و اعتبار ازبین می رود! نظر شما چیست؟

این مطلب واقعا طلایی است. به مثابه کشاورزی می ماند که چندین و چند سال زحمت کشیده به یک باره تگرگ می زند و محصولش را از بین می برد. متاسفانه ما همیشه وارد کننده ها را به چشم آدم های نالایق می بینیم درحالی که اگر واردات نباشد چرخ بسیاری از صنایع به گردش در نمی آید.

این اعتباری که دوستان ما از کشورهای مختلف می گرفتند و به داخل کشور منتقل می کردند در قالب کالا و خدمات در جهت تورم زدایی و رکودزدایی مفید بود. به گونه ای می شد گفت تولید کننده ما صنعتگر ما از تورم عبور می کرد و این فشار مالی که بانک ها به او تحمیل می کردند از این هم عبور می کرد و با یک ساز و کار بسیار درست کار خودش را انجام می داد اما جهش دلار در سال ۹۶ کمر صنعت و تولید و خدمات را شکست.