اگر نمازی قضا شد، آیا واجب است قضاى آن‌را در همان روز به جا آورد؟

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از افکارنیوز،

نمازی که انسان می‌خواهد قضای آن‌را به جا آورد، دو صورت دارد:

۱. نماز قضا مربوط به روزهای گذشته است؛

الف. اگر تعداد نمازهای قضا بیش از یکی است، گرچه به جا آوردن آنها واجب فوری نیست، ولی نباید در انجام آنها سستی و کوتاهی کرد.[۱]

ب. اگر فقط یک نماز قضا از روزهای گذشته داشته باشد، گروهی از فقها[۲] می‌گویند، بنابر احتیاط مستحب و برخی[۳] نیز  معتقدند بنابر احتیاط واجب، ابتدا آن نماز را قضا نماید، سپس مشغول نماز آن روز شود، مگر این‌که وقت تنگ بوده[۴] و در صورت به جا آوردن نماز قضا، نماز ادای همان روز نیز قضا شود.[۵]

۲. نماز قضا مربوط به همان روز است (چه آن نماز قضا یکی باشد یا بیشتر)؛

در این صورت، بیشتر مراجع تقلید[۶] می‌گویند، مستحب است، اوّل نماز قضا را بخواند، سپس مشغول نماز ادا شود و عده‌ای[۷] نیز این کار را بنابر احتیاط، واجب می‌دانند؛ مثلاً اگر نماز ظهر و عصر را نخوانده است، اول قضای آن‌را بجا آورده، سپس نماز مغرب و عشاء آن روز را بخواند.[۸]

[۱]. ر. ک: فاضل لنکرانی، محمد، رساله توضیح المسائل، ص ۲۳۰، م ۷۴۹، قم، چاپ صد و چهاردهم، ۱۴۲۶ ق؛ بهجت، محمد تقى، استفتائات، ج ‌2، ص ۲۲۹، س ۲۳۴۹، دفتر حضرت آیه الله بهجت، قم، اول، ۱۴۲۸ ق؛ موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا، مجمع المسائل، ج ‌4، ص ۱۳۹، محقق و مصحح: کریمی جهرمی، علی، ثابتی همدانی، علی، نیری همدانی، علی، ‌دار القرآن الکریم‌، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.

[۲]. آیات عظام: گلپایگانی، خویی، تبریزی، صافی، بهجت، وحید خراسانی و سیستانی.

[۳]. آیات عظام: سبحانی، شبیری و مکارم شیرازی: (بنابر احتیاط واجب)؛ آیت الله مکارم: (در صورتی که قضا، مربوط به یک یا دو نماز قبل از ادا باشد).

[۴]. آیت الله سیستانی: (یا اینکه وقت فضیلت نماز آن روز فوت ‌شود).

[۵]. ر. ک: امام خمینی، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل (محشّٰی – امام خمینی)، ج‌1، ص ۷۵۴ – ۷۵۵، م ۱۳۸۴، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، ۱۴۲۴ق؛ سبحانی، جعفر، توضیح المسائل، ص ۲۸۹، م ۱۰۸۲، قم، مؤسسه امام صادق (ع)، چاپ سوم، ۱۴۲۹ق؛ وحید خراسانی، حسین، توضیح المسائل، ص ۲۷۵، م ۱۳۹۲، قم، مدرسه امام باقر(ع)، چاپ نهم، ۱۴۲۸ق.

[۶]. آیات عظام: امام خمینی، خویی، گلپایگانی، تبریزی، صافی، وحید خراسانی، سیستانی، بهجت، زنجانی و نوری.

[۷]. آیات عظام: مکارم، فاضل، شبیری و سبحانی.

[۸]. ر. ک: امام خمینی، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل (محشّٰی – امام خمینی)، ج ‌1، ص ۷۵۴ – ۷۵۷، م ۱۳۸۴ و ۱۳۸۶؛ وحید خراسانی، حسین، توضیح المسائل، ص ۲۷۵، م ۱۳۹۲؛ سبحانی، جعفر، توضیح المسائل، ص ۲۸۹، م ۱۰۸۲.