انحراف محرم از بی بی سی تا کوچه پس کوچه های بوشهر

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی سپاس؛ بالاخره خط تخریب و وهنِ عاشورا و قیام حسینی به بوشهر رسید. پس از آنکه "بی‌بی‌سی" به کمک "من و تو" و "ایران نشنال" و دیگر شبکه‌ها و کانال‌های سایبری این خط را آغاز نمود، در داخل نیز توسط رسانه‌های زنجیره‌ای ادامه یافت تا اینکه سایت مرجع اصلاح طلبان بوشهری نیز آلوده شد. البته انتظار داشتیم خط تخریب زودتر از این در استان دنبال شود.

 نگاه فستیوالی به عاشورای حسینی حرکتی است که توسط طیفی از دگراندیشان دنبال می‌شود که با شانتاژ رسانه‌های اصلاح‌طلبانه دنبال می‌شود. نگاشتن از روی جهل و فعالیت رسانه‌ای بدون کتابخوانی، آفت امروز ماست که امیدی به خلاصی از آن نیست.

مرجع عاشورانویسی، حماسه حسینی (در قالب دو جلد) شهید مطهری است که بسیاری از ابهامات و خرافات را پاسخ داده و مطالعه کتاب، دیدگاهی جامع از پیام و نهضت حسینی به خواننده می‌دهد. روز تاسوعای حسینی یادداشتی در یکی از سایت های مرجع اصلاح طلبان بوشهری منتشر شده که نویسنده محترم علی‌رغم این که عاشورا را سوژه قرار داده است، اما اطلاع اجمالی هم از این کتاب ندارد که حداقل در زمینه اهداف و فلسفه قیام به درستی تحلیل ارائه دهد. تاریخ نگارش اولین مقاله کتاب حماسه حسینی به سال ۱۳۴۷ برمی‌گردد و تا امروز که ۱۳۹۷ است، نویسنده ۵۰ سال از محتوای اصیل و ادبیات  راستین عاشورایی عقب است: هیهات من الذله؛ جهلی که اصلاح‌طلبان لیبرال و تجدیدنظر طلب درون خود دارند، تا نسل‌ها ماندگار است.

اکنون با آوردن عباراتی از یادداشت مذکور و نقد آن، داوری را به خواننده محترم می‌سپاریم.

مقدمتاً یک نکته را بازگو کنم که محصولات نوشتاری دگراندیشان و تجدیدنظرطلبان راجع به موضوعات آیینی، بایستی همیشه با دیده شک و تردید نگریست؛ زیرا برداشت‌هایی لیبرال از الفاظ و ظاهر کلمات دارند و قادر نیستند متون قدیم را در کانتکس و زمینه خودش فهم کنند. بنابراین یادداشت این سایت اصلاح طلب استان بوشهر هم همین سبک را دنبال کرده و کلمات امروزی که مشتق از ادبیات لیبرال است را بر احادیث و روایت های حسینی، بار می‌کند.

نویسنده  این سایت در ابتدای یادداشت، تمام دهه محرم را زیر سوال برده است: "آیا ما پیرو راه حسین بن علی هستیم و آنچه در دهه محرم برگزار می‌کنیم نسبتی با مرام او دارد یا اسیر فرهنگ غالب شده ایم؟".

در هیچ کجای یادداشت، نه تعریفی از مرام امام حسین ارائه داده و نه توصیفی از فرهنگ غالب که آن را مضموم دانسته است. اما جهت اطلاع نویسنده محترم می گویم استفاده از کلمات دو پهلو و ابهام‌گویی، ضعف نویسنده است و دوم اینکه فرهنگ غالب اگر نارسایی یا خرافه‌ای دارد، نقد کند و به بدیهیات نپردازد. کلی‌گویی، آدرس غلط‌دادن به خواننده است.

در پاراگراف بعدی آورده است: "امام حسین به عنوان یک آزاد مرد مقابل دو سر خم نکرد و جان بر سر این ایمان نهاد".

آزادگی معنای خود را از ابا عبدالله حسین گرفته است و امام علیه السلام نه فقط به عنوان یک آزادمرد که معیاری است حداقلی، بلکه جهت اصلاح امت و امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند. البته برای اصلاح بایستی جلوی ظلم هم ایستاد ولی قیام امام حسین فراتر از ظلم ستیزی است و برای "پس از ظلم" هم برنامه دارد.

اینکه قیام را محدود به رفع ظلم بدانیم، کوچک کردن نهضت حسینی است ولی آنچه که امام حسین جان بر سرش گذاشت، اصلاح امت امر، به معروف و نهی از منکر و سیره رسول الله و امیر المومنین است. به عبارتی دیگر اصلاح گریِ امّت، همانا هدف نهایی از قیام است و به نویسنده محترم توصیه می کنم هم واسه حسین را حتما مطالعه بفرماید که درک صحیحی از عاشورا بیابید.

 در پاراگراف دیگر آمده است: «آنچه در این دهه روایت می‌شود دعوت مردم به ایستادگی در مقابل ظلم دفاع از مظلوم، رعایت کرامت انسان و ترویج آزادگی است» و اینها را هسته‌ی قیام حسینی دانسته که با دوری جامعه از این مفاهیم، "قیمه" جای آن را گرفته است.

در پاسخ می‌گویم که این پاراگراف در ناآگاهی کامل از فلسفه قیام حسینی و دوری از شرایط اجتماعی نگاشته شده و به نویسنده توصیه می شود وصیت امام حسین علیه السلام به برادرش محمد حنفیه را برای یک مرتبه بخواند؛ سپس به خود اجازه دهد که از قیام امام حسین علیه السلام بگوید.

این دهه، دهه شکوفایی عقل و عقلانیت است (مراجعه به کتاب شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی از آیت الله جوادی آملی) و گریه و عزاداری جزئی از آن است و بزرگترین امر به معروف و نهی از منکر، قیام در مقابل اسلام آمریکایی و نفوذ استکبار جهانی است که بعضی را در داخل کشور گرفتار کرده و روزانه اخبار جاسوسی و دستگیری‌شان را می‌شنویم.

جهت روشن شدن اذهان مخاطبین و خوانندگان محترم، فرازی از کتاب حماسه حسینی (ص۴۷ از جلد اول) می‌آورم: «حسین بن علی علیه السلام درس غیرت به مردم داد، درس تحمل و بردباری به مردم داد، درس تحمل شداید و سختی‌ها به مردم داد. اینها برای ملت مسلمان درس‌های بزرگی بود. پس اینکه می‌گویند حسین بن علی چه کرد و چطور شد که دین اسلام زنده شد، جوابش هم این است که حسین بن علی روح تازه دمید، آنها را به جوش آورد، غیرت‌ها را تحریک کرد، عشق و ایده‌آل به مردم داد، حس استغنا در مردم به وجود آورد، درس صبر و تحمل و بردباری و مقاومت و ایستادگی داد، ترس را ریخت؛ آن مردمی که تا آن مقدار می‌ترسیدند تبدیل به یک مردم شجاع و دلاور شدند».

من به نویسنده، مطالعه کتاب‌های «مقتل جامع سیدالشهدا» از مهدی پیشوایی و «سیره چهارده معصوم» از محمد مهدی اشتهاردی توصیه می‌کنم که از بند اوهام به درآید.

در پاراگراف دیگر سخن از مناسک گرایی عاشورایی آورده و برای مدعای خود، «طبل‌ها بزرگتر، دسته‌ها منظم‌تر، مداحی ها پرشورتر، آرایش‌ها غلیظ تر، نذری ها چرب تر، لباس ها و صحنه‌آرایی ها شیک تر» بیان داشته و ادعا می‌کند جان‌مایه قیام حسینی برای مردم معرفی نمی‌شود.

در پاسخ می‌گویم به لطف برنامه‌های اقتصادی دولت اعتدالی که اصلاح‌طلبانی همچون سایتی که ذکر شد از حامیان آن بودند، نذری‌های امسال در حجم کمتری طبخ شد و صحنه آرایی‌ها و سیاه پوشی تکایا و مساجد همچون سالهای قبل و قبل‌تر بود و هیچ گونه تغییری نسبت به گذشته احساس نمی شد؛ ولی غلیظ‌تر شدن آرایش ها ربطی و جایی در فرهنگ عاشورایی ندارد بلکه ریشه در سبک زندگی لیبرالیِ کسانی دارد که معتقد به آزادی حجاب و پوشش هستند و حتی یک تذکر را نیز بر نمی‌تابند و در این زمینه بایستی این سایت و هم‌فکرانش پاسخگو باشند.

اما درباره معرفی جان‌مایه پیام امام حسین علیه السلام برای مردم، باید گفت هر ساله این مهم بهتر از سال قبل به ظهور می‌رسد. فقط کافیست به سخنرانی‌های رسمی که در رسانه ملی پخش می‌شود و مشابه آنها در مساجد و تکایا نیز وجود دارد، مورد توجه قرار دهیم. از باب مثال آقایان جوادی آملی، عالی، رفیعی، فرحزاد، پناهیان، انصاریان و ده‌ها نفر دیگر که روزانه پخش می‌شوند، هر کدام یک مطهری زمان است که به تحریف زدایی از عاشورا و تبیین قیام حسینی می‌پردازند و نهضت کبیر سرور و سالار شهیدان را روشنگری می‌نمایند.

اما نویسنده این سایت مرجع اصلاح طلبان بوشهر از بی‌اطلاعی یا عناد و لجاجت، این حرکت رسانه ملی را نمی‌بیند که تا مساجدِ محلات و کوی ما رسیده است و در سرتاسر کشور، میلیون‌ها نفر را جذب معارف و حقایق عاشورا و نهضت حسینی کرده است.

نویسنده یادداشت این سایت به اقامه نماز جماعت ظهر عاشورا که چند سالی است به صورت سنتی درآمده است اشاره‌ای ندارد، نویسنده توجه ندارد که سفره قیمه اباعبدالله، همه را از پیر و جوان، زن و مرد، دارا و ندار، کنار همدیگر نشانده و اشرافیت (لاکچری) در آنها راهی ندارد. در این قسمت برای آشنایی با عزاداری‌های جامعه، کتاب «رحمت واسعه» از آیت الله بهجت را به نویسنده پیشنهاد می‌کنم.

 در قسمتی دیگر می گوید که اگر امام حسین علیه السلام امروز بودند، «شِکوه می کند چرا در مقابل ظلم و ریا و تزویر در جامعه از ترس سکوت کرده‌ایم و سر در لاک خود بُرده‌ایم».

البته این دوسخن دو وجه دارد: یکی اینکه رای اصلاح طلبان و لیبرالها به دولت پیر و خسته، سکوت به دنبال دارد (خود کرده را تدبیر نیست) و ایشان را از نقد و انتقاد محافظه کار می‌سازد و زبانشان را کوتاه و قلمشان را ابتر می‌کند.

اما وجهی دیگر اینکه عدم سکوت را برابر با شورش بدانیم که شاید این معنا مطمع نظر نویسنده سایت مذکور باشد. بالاخره این جماعت به اردوکشی خیابانی و اغتشاشات شهری عادت دارند و هیچگاه نیاموختند که نظر و انتقاد خود را به شیوه‌های قانونی ابراز دارند و از اقدامات غیرقانونی و هنجارشکنانه فاصله گیرند. البته از فرهنگ عالی و ملی به دور هستند و گوششان به bbc و من و توست.

در عزاداری‌ها و هیئات انقلابی، همیشه صدای ضدظلم بلند بوده و هست و همین از پایه‌های انقلاب اسلامی شد و در دفاع مقدس و پس از آن، شاهد نقش‌آفرینی این هیئات بوده‌ایم. اما هیئت های سکولار که مورد حمایت غرب‌گرایان و جریان لیبرال کشور است بایستی پاسخگو باشد که چرا در مقابل ظلم آشکار به مردم سکوت کرده است؟

اصلاح طلبان حامی دولت باید به این پرسش پاسخگو باشند که چرا در بحران اقتصادی امروز مهمترین وزارتخانه‌های اقتصادی بدون وزیر اداره می شوند؟ چرا نمایندگان لیستی، در هیچ کدام از طرح های اقتصادی مجلس از قبیل سوال از رئیس جمهور، استیضاح وزرای اقتصادی و همچنین طرح شفافیت آراء نمایندگان فعال نیستند؟ حتما مردم زمانی مهم می‌شوند که انتخابات است و پس از آن دیگر هیچ.

برای هیئات عزاداری در جامعه اسلامی، کارکردهای خاصی وجود دارد که هیئت‌های انقلابی به آنها پایبند بوده‌اند؛ از قبیل ترویج معارف اهل بیت، شور همراه با شعور، معرفی یزید و شمر زمانه، نقد قدرت ظالم، تبلیغ دین و ولایت اهل بیت، جذب جوانان به دین و دیانت، تشریک مساعی اجتماعی، مکانی جهت بروز هیجانات مذهبی و … که توصیه می‌کنم هیئت های سکولار، با مطالعه تاریخ هیئت و ویژگی‌های آن در فرمایشات مقام معظم رهبری، نقش خود را درک و فهم نمایند (کتاب «حیات فکری سیاسی امامان شیعه» از رسول جعفریان توصیه می‌شود).

 در بخش دیگرِ مقاله، به مقایسه یزیدیان و داعش پرداخته و اقدامات دشمن را باعث شرمساری یزیدیان دانسته است. در این عبارت گسست معنوی نویسنده مشهور است و قیاس مع الفارق جهت روتوش آمریکا یعنی موسس و بنیانگذار داعش است. نویسنده نادانسته با قیاس یزیدیان و داعش، خط تاریخ را گم کرده و به بیراهه رفته است. البته جهان‌بینی این جماعت چنین است که بریده های تاریخ را بدون در نظر گرفتن سیرِ تاریخی تحلیل می نمایند.

داعش ادامه خط یزیدیان تاریخ است که همیشه، بنده‌ی تاریخ بندهای زر و زور و تزویر بوده‌اند و امروز توسط آمریکا و برخی کشورهای مرتجع خلیج فارس حمایت می‌شوند و تا زمانی که عقلانیت به این گروه‌ها تزریق نشود، به قساوت و خونریزی خود ادامه می دهند. ولی این نظر اشتباه است که بپنداریم اقدامات داعش، روسفیدی یزیدیان است؛ بلکه ادامه دهنده آنان است و از نویسنده می خواهم بیش از این قربانی را سرزنش نکند و برای اینکه بداند چه خبطی کرده است، کتاب‌های "آینه داران آفتاب" و "آیینه در کربلا" از حسین سنگری به وی پیشنهاد می کنم.

در پاراگراف دیگر، چنین آورده است: «رفتن به راه حسین علیه السلام تاوان دارد و برای همین است ما ترجیح می دهیم به پوسته محرم مشغول شویم» .

درجوابش می‌گویم بله راه حسین تاوان دارد، ولی اغتشاش و سوزاندن پرچم های عزاداران در دیماه ۸۸ تاوان سنگین‌تری دارد. اسلاف شما بودند که عاشورا را مظهر خشونت اعلام نمودند و بزرگداشت قیام و نهضت حسین را خشونت طلبی؛ و امروز شورای شهر تهران هم همسلکان شما هستند که بودجه نمایشگاه آئینی را به یک دهم کاهش دادند که هیئات را با مشکل مالی مواجه سازند.

 عاشورا را پیراهن عثمان نکنید که اگر قدرتش را داشتید، به ایام خرداد ۷۶ باز می‌گشتید و شعارهای ارتجاعی سر می‌دادید. برای این بخش کتاب "آذرخشی دیگر از آسمان کربلا" از مصباح یزدی را پیشنهاد می کنم که دقیقا بدانید راه حسین بن علی چیست.

در قسمتی دیگر با اشاره غیر مستقیم به پیام های عاشورا، شعله‌های آزادی، شجاعت و جوانمردی را ذکر می‌کند.

عجبا!!! نویسنده محترم اصلاً مطالعه‌ای پیرامون هویت قیام و نهضت نداشته است و حتی زحمت خواندن یک خط از سخنان امام حسین را به خود نداده است. ابتدا مطالعه کتاب "رمز و راز کربلا " از حسین گنجی را پیشنهاد می کنم و دوم آنکه مهمترین درس عاشورا را حتی اشاره‌ای در تمام مقاله نکرده است و فقط اکتفا به سخنان بیهوده کرده است. اینکه بی‌مطالعه قلم زد، گزافه گویی است و انحراف افکار عمومی.