از تخلفات تولیدکنندگان پوشاک تا عاشقان خرید برندهای خارجی

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس، نفرات برتر جشنواره نوروزی ۱۳ ـ ۱۳ باشگاه توانا که با فراخوان تولیدات رسانه‌ای در موضوع ایران را در سال ۱۳۹۷ چگونه خواهم ساخت، در بخش‌های دانش‌آموزی و آزاد برگزار شده بود، مشخص شدند.

براساس نتایج ارزیابی‌های صورت پذیرفته، پریسا نظری فر دانشجوی رشته روابط عمومی دانشگاه سوره رتبه‌ سوم را در بخش گزارش کسب کرد.

در زیر گزارش وی آمده است:

«  از تخلفات تولیدکنندگان پوشاک تا عاشقان خرید برندهای خارجی

شعار سال بهانه‌ای شد که سری به مغازه‌ها و تولید کنندگان پوشاک در مناطق مختلف شهر بزنم، مناطقی که مردم در نقطه‌اش دنیایی حرف برای گفتن داشتند. تاکید داشتند که باید ایرانی خرید و ایرانی پوشید اما روی کیفیت و نحوه ارایه کالاها و اجناس حرف داشتند.دلشان با ایران بود هر چند که کیفیت بعضی از محصولات آزارشان می‌داد.

مردی ۴۵ ساله با قدی متوسط بود و چشمانی درشت که وقتی درمورد مسائلی که روی آنها تعصب داشت یا عصبی می‌شد، چشمانش درشت تر به نظر می‌رسید. تولید کننده‌ای بود که به دلیل مشکلات از کارش دست کشیده بود و تاکید داشت باید کیفیت کالاها را افزایش دهیم.

می پرسم: مردم چه لباسی را دوست دارند ایرانی یا خارجی؟ بدون هیچ مکسی می‌گوید: ایرانی! بخاطر اینکه مردم قدرت خرید لباس های خارجی را ندارند.

می پرسم: برای افزایش درخواست لباس های ایرانی به نظرتان چه باید کرد؟

می‌گوید: باید کیفیت را بالا ببریم و قیمت ها را کاهش بدهیم، باید ایرانی بود و از نگاه مردم به کالا نگاه کرد، به قیمت و ظاهر و زیبایی و کیفیت کالاها باید توجه کرد چرا که مردم هم ظاهر کالا و هم کیفیت آن برایشان اهمیت دارد.

آهی می‌کشد و ادامه می‌دهد: متاسفانه جنس های خارجی از  بعضی کالاهای تولید شده مرغوب تر هستند که ما باید این مرغوبیت را روی کالاهای ایرانی پیاده کنیم.

باید در روند قیمت گذاری و تولید مشکلاتمان را حل کنیم، من دوست دارم کار تولید را دوباره شروع کنم اما با این تورم و گرانی نمی‌توانم ، و من به این نتیجه رسیده‌ام که بقای ما ایرانی ها در تولیده نه مصرف کالاهای خارجی ، اگر فقط مصرف کننده باشیم لنگ می‌مانیم.

من نمی‌توانم دیگر تولید کنم چون با عدم حمایت از تولید کننده و عدم مدیریت مربوطه مواجه هستیم. هیچ کسی نیست تا بصورت جدی برای کالاهایی که تولید می‌شوند قیمت گذاری کند، مثلا کت و شلواری که با ۷۰ هزار تومان تولید می‌شود با قیمت ا میلیون یا یک میلیون و هشت صد هزار تومان و یا حتی  تا دو میلیون تومان به فروش می‌رسد.

چرا باید اینطوری باشد دراین صورت تولیدکنندگان سود زیادی نمی‌برند این توزیع کننده ها هستند که سود زیادی می‌برند.

مشکلات زیادی بر سرراه تولیدکننده‌ها وجود دارد با وجود اینکه در کشورهای اروپایی کت و شلوارهایی می‌پوشند که بعضی از آنها با پارچه های فاستونی ، پارچه مقدم و یا حتی مرینوس هست که همه ایرانی هستند منتها بخش تولید و طراحی ماست که مشکل دارد و دیگر مشکلات تولید ایرانی مثل عدم تبلیغ توسط تولید کننده و نشناختن جنس ایرانی و خارجی توسط مصرف‌کننده است برای همین جنس ایرانی می‌خرد با اسم و قیمت خارجی.

صورتش قرمز می‌شود، چشم‌هایش درشت‌تر به نظر می‌رسد و ادامه می‌دهد: بعضی‌ها تقلب می‌کنند، یک تولید کننده می‌شناسم که با کیفیت پایین پیراهن تولید می کند و به اسم و قیمت خارجی می‌فروشد مردم هم چون اطلاعات کافی درباره کیفیت ندارند، می‌خرند.

مصرف کننده یا خریدار نمی‌تواند تشخیص بدهد که در دوخت یک پیراهن چقدر پارچه مصرف می‌شود، تولید کنده می‌تواند به راحتی ۱۰ سانت ۱۰ سانت از پارچه کم کند.

در هفته ۱۰۰ پیراهن تولید می‌شود،  از هر پیراهن که ۱۰ سانت کم شود در کل می‌شود ۱۰۰ متر که از این مقدار می‌توان  ۳۹ تا ۴۰ تا پیراهن تولید کرد ،در واقع پارچه کمتر ، نخ کمتر و وقت کمتری را صرف می‌کنند اما از نظر قیمت نه تنها کمتر نمی‌شود بلکه در برخی موارد گرانتر هم می‌فروشند.

صدایش بلندتر شده است، می‌گویم: آرام باشید.

می‌گوید: آخه خانم زمانی لباس پوشش انسان بود اما الان شده وسیله خودنمایی و بدن نما که اسمشو می‌گذارند مد، الان شما مانتوهایی را می‌بینید که هیچ طراحی خاصی ندارند و خیلی هم گران هستند، چرا باید اینطوری باشد؟ فقط و فقط به خاطر اینکه مد شده و من نمی دانم این مد را از کجا می‌آوردند.

در بازارهای این روزها شاید فقط یک درصد جنس خارجی باشد و بقیه اجناس ایرانی هستند.

به مجتمع تجاری میلاد نور می‌روم، اینجا قدرت خرید مردم بیشتر است، سعی می‌کنم مغازه‌ای را پیدا کنم که خلوت باشد تا بتوانم کمی با آرامش صحبت کنم، وارد مغازه‌ بزرگ و شیکی می‌شوم که به نظر خلوت می‌آید با فروشنده‌ای که قدی متوسط و موهای کم پشتی داشت.

نمی‌توانم تشخیص دهم که لباس‌ها  ایرانی هستند یا خارجی، پس می‌پرسم: لباس‌ها ایرانی هستند یا خارجی؟

 می‌گوید: یک سری از کالاها البته مقدار کمی ایرانی هستند ولی بقیه خارجی هستند.

می‌پرسم: کیفیت کدام بهتر است، ایرانی یا خارجی؟

می‌گوید: بعضی از کالاهای ایرانی کیفیتشان واقعا بالاتر از کالاها و لباس‌های خارجی است،  مثل مانتو یا شلوار پارچه ای که تولید خودمان هم هستند، اما بعضی کالاهای ایرانی مقرون به صرفه نیستند و نباید خریداری شوند چون اصلا کیفیت ندارند، من خودم در کل ترجیح می‌دهم کالاهای خوب خارجی را استفاده کنم، من ترجیح می دهم کمی بیشتر هزینه کنم اما خارجی استفاده کنم مثلا نم‌شود هیچ وقت از کفش های ایرانی استفاده کرد چون به هیچ عنوان کیفیت ندارد. جنس ایرانی کپی از اجناس خارجی است.

می‌پرسم: علاقه مند به کالاهای خارجی هستید اما کالای ایرانی هم می‌فروشید، چرا؟

می‌گوید: خودمان تولید کننده هستیم.

می گویم: شما هم اتیکت خارجی روی لباس‌های تولید داخل می‌زنید؟

می‌گوید: نمی‌شود مردم را فریب داد. مشتری متوجه می‌شود، البته این مسئله خیلی هم مهم نیست چون کیفیت جنس مشخصه، اما بعضی از همکاران این کار را می‌کنند.

خانمی وارد مغازه می‌شود، کمی لابه لای لباس‌ها می‌چرخد و بی هیچ حرفی خارج می‌شود، می‌پرسم: برای پیشرفت و بهبود کالاهای ایرانی چه باید کرد؟

می‌گوید: ما هیچ وقت به این کیفیت نمی‌رسیم چون ما آن ابزار آلات را نداریم .
اگر هم داشته باشیم قیمت‌ها خیلی بالاست.

خانم و آقایی وارد مغازه می‌شوند و توجه مرد فروشنده را جلب می‌کنند، تشکر می‌کنم و از مغازه خارج می‌شوم، کمی جلوتر مانتوفروشی شلوغی توجهم را جلب می‌کند، چند فروشنده در آن کار می‌کنند،‌ یکی از آنها که به نظر مسئول مغازه هم هست پسر جوان قد بلندی است با چشم و ابرویی مشکی و خوش برخورد دارد، مشتری‌ها را به همکارانش می‌سپارد و با من به گفت‌وگو می‌نشیند.

می‌پرسم: به نظرتان امسال تا الان لباس‌های ایرانی بیشتر فروش رفته است یا خارجی؟

کمی فکر می‌کند و می‌گوید: به نظرم لباس‌های  ایرانی، لباس‌های ایرانی خوب هستند و به جرات می‌توانم بگویم در بعضی کالاها مثل مانتو خیلی باکیفیت تراز کالاهای خارجی هستند اما دید مردم نسبت به کالاهای ایرانی مشکل دارد، متاسفانه مردم به دلیل کیفیت کم بعضی از کالاهای ایرانی ذهنیت بدی نسبت به اجناس ایرانی دارند.

مثلا ما اینجا مشتری داشتیم که از طرح مانتویی خیلی خوشش می‌آید اما به محض اینکه می‌فهمد کار ایرانی است و کار ترک نیست از خرید منصرف می‌شود. به نظر من کیفیت کالاهای ایرانی حداقل در مانتو کم نیست شاید هم حتی بیشتر از لباس‌های خارجی است.

می‌پرسم: به نظرتان دلیل گرایش مردم به کالاهای خارجی چیست؟

می‌گوید: اینکه جنس خارجی خوبه و جنس ایرانی کیفیت ندارد یک باور شده و زمان می‌برد تا این ذهنیت از بین برود.

من الان در مغازه مانتوهایی دارم که ایرانی هستند و هم از لحاظ کیفیت و هم از لحاظ قیمت بالاتر از مانتوهای خارجی هستند.

من ترجیح می‌دهم کالای با کیفیت انتخاب کنم و ترجیح می‌دهم که ایرانی باشد اما تعصب خاصی نسبت به هیچ کدام از کالاها ( ایرانی یا خارجی ) ندارم هرچند که اولویت اولم جنس ایرانی است.

مغازه همچنان شلوغ است، می‌پرسم: فروش امسال چطور بود؟

می‌خندد و می‌گوید: خوب بود، البته باید توجه داشت که این مغازه برای خودمان است و اجاره پرداخت نمی‌کنیم، برای همین خیلی به مشکل برنمی‌خوریم، افرادی که اجاره و مالیات‌های سنگین پرداخت می‌کنند، مجبورند قیمت‌ها را زیاد کنند.

با حالتی عصبانی ادامه می‌دهد: اصلا باید هم روی جنس‌هایشان بکشند، مجبورند سالیانه ۵۰ ـ ۴۰ میلیون تومان فقط مالیات پرداخت کنند.

این فروشنده جوان هم تاکید دارد که بعضی تولید کننده‌ها اتیکت خارجی روی لباس‌هایشان می‌زنند و تولید ایرانی را به اسم خارجی می‌فروشند به نظرم ذهنیت مردم باید اصلاح شود، مردم فکر می‌کنند کیفیت یعنی جنس خارجی، اگر این ذهنیت نبود تولید کننده ایرانی مجبور نمی‌شد اتیکت خارجی روی جنسش بزند.

 سوال یکی از مشتری‌ها را جواب می‌دهد و در ادامه حرفش می‌گوید: به نظرم دولت باید بیشتر حمایت کند، تولید کننده نیازمند حمایت بیشتر دولته، بعضی از مشتری‌ها وقتی با قیمت لباس‌های ایرانی مواجه می‌شوند می‌پرسند چرا اینقدر گرونه در حالی که از جزئیات تولید خبر ندارند اما اگر همین جنس را به اسم خارجی ببینند حرفی درباره قیمتش ندارند.

می‌پرسم: به نظرتان برای تغییر ذهنیت و افزایش کیفیت اجناس ایرانی باید چه اقداماتی انجام داد؟

می‌گوید: باید کپی کاری کمتر یا حتی حذف شود مخصوصا در مانتوهای ایرانی، در تغییر این ذهنیت تولید کننده، توزیع کننده و حتی فروشنده نقش مهمی دارند اما حمایت دولت در اولویت اول قرار دارد.

فقط و فقط این نیست که از ورود کالاهای قاچاق جلوگیری کنند، باید طراحی و تنوع در ایران بیشتر شود، من تولید کننده‌هایی را می‌شناسم که واقعا قوی هستند اما نیازمند حمایت هستند به نظرم ما اصلا نیاز به واردات لباس نداریم و می‌توانیم نیازهای اصلی خودمان را تامین کنیم، مغازه شلوغ‌تر از قبل شده و ذهن فروشنده هم بیشتر معطوف به مشتری‌هاست، پس خداحافظی می‌کنم و از مجتمع تجاری خارج می‌شوم.

به بازار عبدل‌آباد سر می‌زنم، محیط اینجا خیلی متفاوت‌تر از سایر مراکز خرید است، اینجا جملاتی همچون‌ » چرا اینقدر گرونه؟» یا « مگه جنسش چیه؟» را زیاد می‌شنوی.

از خانمی که در دست‌هایش نایلون مشکی رنگی به چشم می‌آمد می‌پرسم: به نظرتان جنس ایرانی بهتر است یا خارجی؟

نگاهی به سرتا پایم می‌اندازد و می‌گوید: مگر فرقی هم می‌کند؟

متعجب نگاهش می‌کنم، می‌گوید: برای ما فرقی ندارد که جنس ایرانی باشد یا خارجی، بیشتر از کیفیتش بر روی قیمتش حرف داریم، با حقوق کارگری نمی‌توانیم به جنس عالی و قیمت مناسب فکر کنیم. هر چه کمتر خرج کنیم اموراتمان بهتر می‌گذرد.

می‌پرسم: اگر بحث قیمت نباشد و بیشتر به کیفیت توجه داشته باشید، کدام را بیشتر می‌پسندید،‌ایرانی یا خارجی؟

کمی مکس می‌کند و می‌گوید:  به نظرم هر چیزی خارجیش خوبه،‌ به نظرم قیمت  لباس‌های ایرانی باید کمتر و ارزان‌‌تر باشد.

سری هم به پاساژ سمرقند در جنت آباد جنوبی زدم، وارد مغازه‌ای شدم که فروشنده‌ای با چشم‌های رنگی داشت، می‌پرسم: امسال کالاهای ایرانی بیشتر در بازار بود یا خارجی؟

می‌گوید: مغازه من کالای ایرانی دارد، اما به نظرم در بازار امسال کالاهای ایرانی بیشتر بود،‌ واردات کمی با مشکل مواجه شده و یک سری کالاها در ایران تولید می‌شود اما یک سری طراحی‌ها را برای اینکه ابزار نداریم مجبوریم از خارج وارد کنیم.

می‌پرسم: مشتری‌های شما تعصب خاصی روی جنس‌های ایرانی یا خارجی دارند؟

می‌گوید: اصلا بحث تعصب و دیدگاه نیست الان مردم عاقل هستند و هوشیار، جنس خوب را از بد تشخیص می‌دهند، هرکدوم که قیمت و کیفیت بهتری داشته باشد را انتخاب می‌کنند و می‌خرند.

می‌پرسم: به نظر شما با تنوع دادن به طراحی ها و بالا بردن کیفیت کالاها می‌توانیم صرفا کالاهای ایرانی بفروشیم؟

می‌گوید: نه متاسفانه،  ما حتی پارچه هم که در تولید لباس خیلی اهمیت دارد را داریم وارد می‌کنیم، مشکل از پایه است.

به نظرم انسانیت از همه چیز مناسب‌تر است، متاسفانه امسال بعضی‌ها این را رعایت نکردند، مثلا مانتویی را که ۱۱۰ هزار تومان بود را شب عید ۲۰۰ هزار تومان فروختند، خوب چرا باید اینطور باشد؟

جدا از همه اینها من به عنوان فروشنده که اول خودم باید انتخاب کنم و بعد اجناس انتخاب شده را بفروشم، تعصب خاصی ندارم که حتما باید اجناسم تولید ملی باشد دنبال لباس های با کیفیت و قیمت مناسب هستم حالا یا خارجی یا ایرانی ،
درست نیست که تعصب الکی داشته باشیم.

خانم! خطرناک ترین آدم ها آنهایی هستند که علم ندارند و نسبت به آن چیزی که علم ندارند تعصب دارند. حالا درسته که یک کم پیشرفت کردیم ولی جا برای پیشرفت خیلی داریم و خیلی عقب هستیم.

ما نباید خودمان را محدود کنیم، باید  اجازه استفاده از برندهای دیگر را داشته باشیم و از علم کشورهای دیگر استفاده کنیم نه اینکه ببینیم چه طرحی زدند کپی کنیم. در نهایت به نظر من ما باید وارد رقابت با دنیا شویم و خودمان را محک بزنیم تا تحریم ها ازبین برود.»