فاطمه(س)؛ تجسم انسانی خیر کثیر

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرگزاری ایکنا از اصفهان، در یادداشتی به قلم معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی واحد اصفهان آمده است: خیر و شر نه در انسان و جهان، که در رابطه و برخورد انسان با جهان است که شکل می‌گیرد. خیر، نعمت است، اما هر نعمتی خیر نیست. خیر بهره‌گیری از نعمت‌هاست، تا موقعی که از آن نعمت‌ها بهره‌ای برنداشته‌ای(وبالتبع نرسانده‌ای)، در تو خیری نیست و خیر کثیر همان کوثر است، که کوثر یعنی بهره‌گیری زیاد از نعمت‌ها. حتی از نعمت‌ها و امکانات و موقعیت‌های اندک، بهره‌های زیاد برداشتن؛ بنابراین کوثر حالت و وضعیت و موضع‌گیری ماست در قبال نعمت‌ها.و عافیت، بهره‌برداری سالم و درست از همین نعمت‌هاست، همان که در شب قدر درخواستش توصیه شده؛ عافیت و درست و سالم رساندن نعمت‌ها به منزل و مقصد و نه زیادتی آنها که نعمت با مسئولیت همراه است و فقط بار تو را زیاد می‌کند. ما بیشتر حسرتمان در نداشتن و یا در از دست دادن امکانات و موقعیت‌هاست؛ در حالی که مهم این است که موضعمان در قبال همین اندک‌ها چگونه است.

نزد خدا نسبت سود و سرمایه مهم است، همان «سعی» که فرمود: «لیس للانسان الا ما سعی». از همین سرمایه‌های اندک چقدر بهره گرفته‌ایم و کجا سرمایه‌گذاری کرده‌ایم؟حال که به تو کوثر اعطا شده، «انا اعطیناک الکوثر»، (طبق گفته معصوم به رسول و امتداد او تا همین امروز و فردا بخشیده و اعطا کرده‌اند، نه ایتاء که فقط در اختیار گزاردن باشد؛ یعنی سرمایه پیامبر و جریانِ دنبال و همراه او شده و او صاحب و همراه آن است)، پس برای خدا نماز به جای آور، «فصل لربک…»، برای خود خدا و نه یادآوری او، یعنی حتی نگفته است «اقم الصلوه لذکری»، آن طور که به حضرت موسی(ع) گفت، چون به این ترتیب و با این موضع‌گیری در قبال نعمت‌ها فراموشی از خدا نخواهد بود که با نماز بخواهی به یادش بیفتی. نماز برای خود خدا. حال می‌توانی سرت را بالا بگیری و گردنت را بر افرازی، «وانحر»، (نحر= معتدل و سرفراز ایستادن) که این‌چنین برخوردی با جهان و پیرامون و داشته‌ها و فرصت‌ها و موقعیت‌ها تو را استمرار خواهد داد و قطعا بریده و مقطوع نخواهی ماند و دشمنی و کینه‌توزی با چنین وضعیت و مواجهه با نعمت‌ها، سرانجامی جز شکست و قطع و بریدگی در پی نخواهد داشت و این یک قانون است، دشمنی با کسی که به کوثر دست یافته، باعث شکست و بریدگی و نقص است. «ان شانئک هو الابتر».البته تفسیر کوثر به حضرت فاطمه(س) با این تعبیر بسیار سازگار است.

کوثر؛ خیر کثیر

اگر کوثر به معنای خیر کثیر گفته شده و معنایش چنانکه گفته شد، بهره‌گیری‌های زیاد و طولانی از نعمت‌ها و فرصت‌های اندک و کوتاه است و بارور کردن لحظه‌های سترون تاریخ و جاری کردن رودی عظیم از نقطه‌ای و چشمه‌ای باریک؛ آری، اگر کوثر، معنایش بهره‌های بزرگ گرفتن از امکاناتی محدود است، آن‌گاه تأمل در زندگی، تاریخ و حضور فاطمه(س)، تجسیم همین نقش در قالب یک انسان را بازگو می‌کند.  بهره‌گیری از زندگی مشترکش با علی(ع) که آن را الگو کرده است و حتی از فقر، خودسازی و تربیت برداشت کرده، تا غذای اندکی که می‌توانستند بخورند و تمام شود، اما با بخشیدنش به مسکین و یتیم و اسیر آن را جاودانه کردند و خداوند به تقدیر و سپاس در قرآنش بر آن رنگ جاودانگی زد، تا از نعمت فرزندانش حسن و حسین(ع) که از هر یک چراغ هدایتی و سفینه نجاتی و نشانه و علامت کرامتی ساخت و در سرای تاریک بشریت آویخت، تا برای همیشه روشنایی دهند، دو امام؛ و از دخترش، زینب ساخت، پیامبر نهضت، «پیامبری که زن بود!» و از امکان زن بودنش و حتی لباس عروسیش و از گردنبندش و فرصت همسرداریش واز زبانش وخطبه‌خوانی‌اش که رساترین دفاع از حق است و از فرصت کوتاه کودکیش که آن را به مادر شدن برای یک پدر تبدیل کرد و نوازش‌هایش تسکین‌بخش پیامبری شد که آرامشش در دل طوفان‌ها و دشمنی‌ها و جهالت‌ها، رمز استقرار و پیروزی آخرین پیام خداوند برای بشر بود و از مایملکش و ارثش و زمینش و حتی مرگش و مدفنش و از همه و همه، بزرگترین‌ها و عمیق‌ترین‌ها و زیباترین‌ها و ماندگارترین‌ها را بر جای گذارد.آری همین است که فاطمه کوثر است و تجسیم انسانی و صورت ممثل و واقعی و اسوه همیشگیِ آن؛ رودی جاری که چشمه‌ها و لحظه‌ها و انسان و تاریخ را در مسیر حقیقت تا بی‌نهایت به جریان انداخته است.

یادداشت از داریوش اسماعیلی

انتهای پیام