فرمانده شهیدی که شهید برونسی او را از ملائکه می‌دانست

 به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، شهید «حسین جوان نامى» در اول آبان ۱۳۳۶ در «چناران» متولد شد. شش ساله بود که به اتفّاق خانواده به مشهد آمد.

بعد از پیروزى انقلاب به بسیج پیوست و بعد از مدتی به عضویت سپاه پاسداران درآمد. زندگی مشترک خود را در ۲۵ سالگى آغاز کرد و حاصل سه سال و نیم زندگى مشترک آن‌ها دو فرزند بود.

همسر شهید جوان در خصوص ویژگی‌های اخلاقى شهید مى‏‌گوید: «از نظر اخلاقى نمونه بود. در زندگى مشترک به جز محبّت و احترام چیزى از او ندیدم. دائماً خنده بر لب داشت و از کسى ناراحت نمی‌شد. ضمن بجا آوردن نماز اول وقت، هیچ‌‏گاه از نماز شب و نماز جمعه غافل نبود. هیچ روزى را بدون قرائت قرآن شروع نمى‌‏کرد و هیچ شبى را بى‏وضو نمى‏‌خوابید.»

سیّد کاظم حسینى – از دوستان شهید جوان مى‏‌گوید: «همه او را دوست داشتند، آن قدر به ما نزدیک بود که فرقى با برادر براى ما نداشت، لذا همه به او احترام می‌گذاشتیم.»

جعفرقلی جوان‌نامی پدر شهید در خصوص انس بین شهید برونسی و فرزند شهیدش می‌گوید: «او با شهید برونسى دوست صمیمى بود. شهید برونسى یک بار که به خانه ما آمده بود این مطلب را بیان کرد که من آنچه را که از خدا خواستم گرفتم! از او پرسیدم مگر از خدا چه خواستى؟ شهید برونسی پاسخ داد همین حسین را، از او می‌پرسیدم مگر این حسین کیست؟ شهید برونسی جواب داد او از ملائکه است.»

همسر شهید حال و هوای شهید جوان را در آخرین اعزام اینگونه روایت می‌کند: «دفعه آخرى که حسین مى‏‌خواست به جبهه برود، لباس دامادیش را پوشید. به او گفتم: هیچ وقت با این لباس به جبهه نمی‌رفتى. در جواب گفت: من به میهمانى خدا مى‏‌روم. همین طور هم شد او این بار به مهمانی رفت که همیشه در انتظارش بود و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.»

سید کاظم حسینى در خصوص نحوه شهادت حسین می‌گوید: «فرمانده محور که به شهادت رسید فرمانده لشکر از شهید جوان خواست تا مسئولیّت محور را عهده‌دار شود. او به منطقه عزیمت کرد. هنگام پیشروى گلوله خمپاره در کنار شهید جوان به زمین نشست و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.»

حسین جوان نامى مسئول محور عملیاتی لشکر ۵ نصر، در هفتم بهمن ۱۳۶۵ در عملیّات «کربلاى ۵»، در منطقه «شلمچه» به شهادت رسید و پیکر مطهر این فرمانده خراسانی پس از تشییع در بهشت رضا به خاک سپرده شد.

فرازی از وصیّت‌نامه شهید

«شهادت زینت آل‏ محمّد (ص) و میراث مکتب اوست. پس چه باک از شهادت که خود تولدى نوین است که خود تازه آغاز زندگى شریف و جاوید است. این راهی بود که عزیزان ما، غنچه‏‌هاى امت ما، انتخاب کردند و رفتند و رسالت بزرگى را به دوش من گذاشتند و من هم لبیک گفتم و رفتم و این بار را به دوش امت حزب‌‏اللّه خواهم گذاشت.»