دعای روز ۱۴ ماه مبارک رمضان

  فرادید| در دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان می‌خوانیم:

بسم‌الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ لاتؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولاتَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین»

«خدایا مؤاخذه نکن مرا در این روز به لغزش‌ها و درگذر از من در آن از خطا‌ها و بیهودگی‌ها و قرار مده مرا در آن نشانه تیر بلا‌ها و آفات،‌ای عزت دهنده مسلمانان.» تفسیر دعای روز چهاردهم للهمّ لاتؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ

آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح اللهمّ لاتؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ می‌گوید: خدایا من را به لغزش‌ها مؤاخذه نکن. گاهی آدم می‌لغزد و ایمانش ضعیف می‌شود و تقوایش از بین می‌رود. گناهان آدمی همان لغزش است و باید از خدا بخواهد که مؤاخذه نشود.

وی تاکید دارد: خدا در اثر گناه به غضب می‌آید و سیل و زلزله و بلایای طبیعی همه آثار گناه است. مردم را توجه نمی‌دهند که غالب این اتفاقات و تصادفات به علت انجام گناه است.

این استاد اخلاق ادامه می‌دهد: کسی که نماز اول وقت نمی‌خواند و اتومبیل خود را در جاده می‌راند، مورد نفرین نماز قرار می‌گیرد و تصادف می‌کند. نماز اول وقت انسان را نفرین می‌کند و می‌گوید «خدا ضایع کند تو را که من را ضایع کردی!»

وی می‌گوید: اگر مسلمانی اول وقت نماز بخواند، نماز او را دعا می‌کند و می‌گوید: «خدا حفظ کند تو را که من را حفظ کردی» و زندگی رو به روال می‌افتد. آیت‌الله مجتهدی در ادامه اظهار می‌کند: اگر کسی با خدا باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند علیه او توطئه کند، چون او خدا را دارد. واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ در فراز دوّم این دعا می‌خوانیم: خدایا! عذر اشتباهات و خطاهایم را بپذیر

ما با خدای خود در عالم «ذر» پیمان بسته ایم که در مقابل خطا‌ها و لغزش‌ها حساب پس دهیم و بازخواست شویم. هم اکنون که در اعمال خود می‌نگریم، ترس و وحشت ما را فرا می‌گیرد؛ زیرا بار گناهانمان، بسیار سنگین و به یقین توانایی تحمل این همه عذاب را نخواهیم داشت.

آری، چه کسی در این مقام مهربان‌تر و بخشنده‌تر از خداست؟ پس باید به پیشگاهش استغاثه و ناله بریم و اظهار ندامت و پشیمانی کنیم تا اعمال زشت ما را به خود ما باز گرداند و به دیده‌ی اغماض بنگرد.

آن چه از کلام معصومین علیهم السلام به دست می‌آید، این است که ریشه‌ی تمام خطا‌ها عشق و علاقه به دنیاست. امام صادق علیه السلام در همین زمینه می‌فرمایند: ریشه‌ی هر خطاکاری، دوستی دنیاست.

در روایتی دیگر می‌فرمایند: هرکه بیشتر به دنیا آلوده است، هنگام جدایی از آن بیشتر حسرت می‌خورد. وَ لاَ تَجْعَلْنِی فِیهِ غَرَضاً لِلْبَلاَیا وَ الْآفَاتِ خدایا؛ من را در معرض تیر بلاء قرار مده؛ «غرض» به معنی «هدف» است؛ زلزله و سیل… این‌ها تیر بلایا هستند، قرآن کریم می‌فرماید: «وَ ما أَصابَکمْ مِنْ مُصیبَهٍ فَبِما کسَبَتْ أَیدیکمْ وَ یعْفُوا عَنْ کثیرٍ» یعنی هر گرفتاری برای شما پیش می‌آید حاصل دسترنج خودتان هست. بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین به عزت خودت، این دعا‌ها را درباره ما مستجاب کن!‌ای کسی که عزت مسلمین با توست.