اهمیتِ نمادهای دسترس‌پذیر برای معرفی سردار دل‌ها

بارها در صفحات و  کانال‌هایی که توسطِ ایرانیان خارج از کشور به‌روزرسانی می‌شوند، خوانده‌ایم که در کشورهای مختلف، توجه بسیار زیادی به استفاده از نمادهای آن کشور در لوازم مصرفی عموم مردم وجود دارد. نمادِ کشور ممکن است پرچم یا شخص خاص یا ساختمان تاریخی یا یک پرنده یا هرچیز دیگری باشد. این نمادها یا در گوشه‌ای از پوشاک یا کیف یا لوازم‌التحریر درج می‌شوند و یا به‌صورت مستقل در قالب جاکلیدی، پیکسل و مواردی از این دست در دسترس و مورد استفاده همه مردم قرار می.

نگاه و زاویه دیدی در برخی از فعالان فرهنگی وجود دارد که «اکتساب از طریق مقدسات حرام است.» به این معنا که هر چیزی اگر یک مقدار حرمت پیدا کرد، ما آن را دست‌مایه درآمد و سود قرار ندهیم. مثلاً سال گذشته در ایام شهادت سردار سلیمانی یکی از این عزیزان می‌گفت: «من از قبل تعداد زیادی از لباس‌های منقش به تصویرِ شهید سلیمانی موجود دارم. ولی الآن که سردار شهید شده، فعلاً نمی‌خواهم آن‌ها را بفروشم. با قیمت بالا هم از من طلب کرده‌اند ولی این کارها درست نیست! من نمی‌خواهم با خونِ سردار تجارت کنم.» نگارنده با این زاویه نگاه مخالف است. بله قطعاً سوء استفاده از فضا برای بالا بردنِ قیمت در هر شرایطی ناجوانمردانه است؛ ولی این که «باید انواع لوازم و محصولاتِ منقش به نمادها با هزینه منصفانه در دسترس همه مردم قرار گیرد»، امری بدیهی، لازم و ضروری است.

با مرور سریع مشاهدات روزمره‌مان در ۶ ماه اخیر می‌شود ادعا کرد: تقریباً هیچ ماشینی، تصویری از سردار ندارد. پشتِ شیشه هیچ مغازه‌ای تصویر سردار نصب نشده است. به هیچ کُت یا پیراهنی پیکسل سردار نصب نشده است. جاکلیدی و کیف و محصولات مزیّن به تصویر سردار در دسترس مردم نیست. حتی فروشگاه‌های محصولاتِ فرهنگیِ مذهبی-انقلابی نیز تنوع قابل قبولی در قاب عکس و پوسترهای سردار ندارند.

غالب اقدامات و برنامه‌های گرامیداشت سالگرد شهادتِ سردار حاج قاسم سلیمانی، بر فضای مجازی متمرکز شده و متأسفانه کم‌وبیش از فضای عینی و واقعی زندگی روزمره مردم غافل شده‌ایم. جان کلام این است که اگر دوست داریم بزرگداشت سردار مردمی و واقعی پیش برود، باید لوازم کار در دسترس همه مردم باشد. پیکسل و جاکلیدی و پوستر و… باید به‌صورت مویرگی و مفصل از طریق بقالی‌ها، ایستگاه‌های سلامت و… در دسترس مردم باشد. البته تولید و توزیعِ این اقلام هم باید مردمی باشد ولی از نقش سیاستی، تسهیل‌گری، حمایتی و تشویقیِ نهادها و دستگاه‌های مختلف غافل نشویم.

انتهای پیام