ما و مکتب سلیمانی و راه روح الله

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرگزاری فارس از بندرعباس، مهدی خسروی سردبیر فارس هرمزگان در یادداشتی به بیان ابعاد شخصیتی مکتب حاج قاسم و تداوم راه حضرت روح الله «امام خمینی» (ره) پرداخته است.

درست از نیمه شب ۱۳ دی ماه ۹۸ که خبر شهادت فرزند دردانه انقلاب اسلامی و همه ملت ایران، حاج قاسم سلیمانی در فضای رسانه‌ای کشور پیچید، غم فراق او که حالا یک ساله شده است، ذره‌ای تسکین نیافته و این فقدان را که یک سویش سعادت حاج قاسم است و یک سوی لب‌های به دهان گرفته ما، تسلایی نیست جز پیوستن به راه آن شهید که مجاهدی نستوه بود برای زدون نگرانی‌ها از دل مردم ایران.

حالا راه بیش از هر زمان دیگری روشن شده و مکتب سلیمانی در مسیر آرمان‌های انقلاب و راهی که حضرت روح الله بنای آن را نهاد جان و جلوه‌ای تازه یافته است. این راه را همه آزادگان عالم که از شنیدن خبر شهادت این سردار مقاومت به غم نشستند، ادامه خواهند داد.

مکتب سلیمانی میلیون‌ها ره یافته عاشق دارد. همان مردان و زنان قدردانی که چشم از پیکر پاکش از بغداد تا کربلا و تهران تا مشهد و کرمان بر نداشتند و او را چون برادر و فرزند خویش به دست خاک سپردند.

همانانی که اگر چه به تشییع پیکر او نرسیدند اما در جای جای ایران و جهان به وسعت دریای بیکران عشق و آزادگی بر نام حاج قاسم گریستند و بر چهره پرنور و آسمانی‌اش که تلالو یافته از حقانیت مسیر سرخ حسینی است لقب بنده خاص خدا بخشیدند و همچنان نیز عزادار این فرزند کبیر خویشند که دشمن از سر عجز و حقارتش یارای ایستادگی در برابر او را نداشت و در حالی که او مأموریتی دیپلماتیک یافته بود تا در خاک عراق حضور یابد، موشک و آتش نثارش داشتند.

او بر طریقت حسین (ع) بود و به گفته خویش، ۳۰ سال با تمام رقبای عشق درافتاده بود، زخم‌ها برداشته بود و واسطه‌ها فرستاده بود تا آنکه مرگ خونین خویش را پیش از احساسش، با تمام وجود دیده بود. او خود گفته بود که ای مرگ خونین من عزیز من زیبای من کجایی – مشتاق دیدارتم

او همان یار همنفسی است که مقدار او را جز یاران همنفس او که همانا دلبستگان به راه مقاومت‌اند، ندانند.

گوارایت باد، بوسه انفجار لحظه رسیدن. گوارایت باد جان دادن در راه عشق و گوارایت باد «اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْرا»ی رهبرمان و میلیون‌ها عاشقی که به افتخار قامت بر زمین افتاده‌ات، ایستاده فریادت زدند.

راهت و مکتبت هرگز خالی از مردان و زنان خدا نخواهد بود.