دِین سینماگران به حاج قاسم

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدمهدی انتظار؛ چندی پیش، خبری آمد مبنی براینکه ابراهیم حاتمی کیا، کارگردان باتجربه سینما و تلویزیون، قرار است سریال ۱۲۰ قسمتی موسی (ع)، سریال نیمه کاره مرحوم فرج الله سلحشور را برای تلویزیون بسازد. خیلی ها خوشحال شدند اما خیلی ها منتظر یک اثر خاص دیگر از حاتمی کیا بودند . اثری که مخصوص سینمای حاتمی کیاست.

آقای حاتمی کیا، برای قبول زحمت ساخت یک سریال نیمه کاره عظیم به شما خداقوت می گوییم . ان شاءالله که با موفقیت هرچه بیشتر به پیش بروید. اما از شما و تمام کارگردانانی که می توانستند این کار را بکنند و نکردند ، شدیدا گله مندیم . از تمام کسانی که ما را برای ساخت یک اثر سینمایی خاص که همه در یکسال اخیر منتظرش بودیم ، اما نساختند گله‌مندیم.

از زمان شهادت سردار عزیزمان ، حدود یک سال می گذرد. رسانه ملی به جز برنامه های مقطعی که به یکی دوماه بعد از شهادت سردار ختم می شد ، هیچ کار خاصی انجام نداد. سینما که دیگر کلا هیچ !

ابراهیم حاتمی کیا که همه می دانند اگر بخواهد درباره حاج قاسم اثری ساخته شود ، بهترین اثر متعلق به اوست و ساخت چنین اثری به شدت از او انتظار می رفت ، عنوان کرد : “قصد ساخت فیلم درباره حاج قاسم را ندارم و می خواهم این فرصت را به جوانان بدهم .” و با این جمله چشم های بسیاری را در انتظار باقی گذاشت.

حالا نزدیک به یک سال از شهادت اسطوره ایرانی و نماد مقاومت در جهان می گذرد اما با وجود غنای داستانی و غنای دراماتیک در زندگی حاج قاسم سلیمانی ، سینمای ایران در سالگرد شهادتش هنوز نتوانسته هیچ اثری از خود ارائه دهد!

پر جمعیت ترین تشیع جنازه تاریخ جهان از آنِ حاج قاسم و یارانش می باشد . این مسئله ایست که اگر سینماگران بیشتر در آن تفکر کنند متوجه خواهند شد که حاج قاسم حالا دیگر به معنای واقعی در میان مردم ایران تبدیل به یک قهرمان شده. همان چیزی که همیشه آن را در قصه ها جستجو می کردند. همان چیزی که مردم ایران از نداشتن آن احساس بی پناهی کرده و به قهرمان های پوشالی غرب مثل مرد عنکبوتی، بتمن، سوپرمن و صدها شخصیت پوشالی ساخته کمپامی های غربی-عبری پناه می بردند. همان چیزی که آن را داشتند اما چون خبر نداشتند ز بیگانه تمنا می کردند!

تاریخ غرب در خشونت، افراطی گری، نژادپرستی، اباحه گری و اخلاق ستیزی سرشار است. به همین جهت  غرب از نداشتن قهرمان به مفهوم واقعی خودش رنج می برد . اما با رشد سینمای هالیوود، قهرمان های پوشالی پا به میدان گذاشتند و قهرمان سازی در دستور کار هالیوودی ها قرار گرفت . از آن پس آنها با قهرمان های خیالی خود ، امپراطوری رسانه ای جهان را در دست گرفتند.

ملت ها برای امید به آینده یه قهرمان نیاز دارند . برای پیشرفت، برای بقا، برای دفاع از میهن خود، برای اعتلای هویت ملی به قهرمان نیاز دارند. چیزی که تاریخ ایران در آن غنی است اما رسانه ها و سینمای ایران، سالهاست از این نکته غافل اند ! سینماگران ایرانی که می توانند فیلم قهرمان محور ایرانی بسازند، به امید اسکار، فیلم ضد ایرانی با محوریت مشکلات ایران می سازند و تنها سیاهی ها و زشتی های گوشه و کنار این سرزمین را می بینند.

از این رو ما سالهاست در جنگ روایت ها از غرب عقب هستیم. وحید جلیلی؛ مسئول جبهه انقلاب فرهنگی می گوید : “اگر ما در سینما برای غربی ها هزینه سازی می کردیم شاید می فهمیدند برخی اقداماتشان از قبیل ترور، برایشان هزینه دارد. وقتی ۳۸ سال پیش رئیس جمهور محبوب این مردم را ترور می کنند و ما بعد از گذشت چند دهه هنوز نتوانستیم یک اثر سینمایی مناسب برای این شهید بسازیم ، برای غربی ها هزینه سازی نکردیم!”

شخصیت حاج قاسم تمام ویژگی ها و مولفه های یک قهرمان را داراست . شخصیت حاج قاسم آنقدر ظرفیت فرهنگی دارد که می توان حداقل تا یک قرن از آن برای الگوسازی نسل جوان استفاده کرد . شخصیت حاج قاسم آنقدر جاذبه دارد که می توان ده ها بلکه صدها فیلم سینمایی ،سریال ، انیمیشن و مستند از مقاطع و برهه های مختلف زندگی او ساخت و از این طریق مکتب سلیمانی را به نسل بعد انتقال داد.

اما سینماگران را چه شده که درمورد حاج قاسم به سکوتی بهت انگیز فرو رفته اند؟!! و ما مخاطبان را چه شده ، آنقدر توقع مان پایین آمده که تنها با شنیدن نامش در سریالی مثل “خانه امن” اینقدر ذوق زده می شویم و به خود افتخار می کنیم که ماهم چنین قهرمانی داشتیم؟!! آیا دِین سینماگران به حاج قاسم تنها با بردن نامش در چند دیالوگ ادا می شود؟؟!؟!

محمدمهدی انتظار – مسئول رسانه و روابط عمومی بسیج دانشجویی دانشگاه مذاهب اسلامی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.