علی داودی: اوضاع شعری هیئات مذهبی ما رو به ترقی است/ مواظب باشیم که شعر هیئات را یک‌بار مصرف نکنیم

علی داوی از شاعران متعهد کشورمان در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو با اشاره به استفاده شعری هیئات مذهبی، بویژه در ایام محرم عنوان کرد: شخصا معتقدم در این نوع برهه ها، نباید به طور جدی دنبال آسیب شناسی بود، چون در اینجا جدای از تلاش‌هایی که از طرف ذاکرین می‌شود، اما به هرحال شور و فضای حاکم نیز دخیل و لازمه کار است.

وی افزود: بالاخره هیئات در انتخاب اشعار، شاید لزوما به دنبال استحکام یک شعر نباشند، بلکه چه بسا دست روی قطعات شعری‌ای بگذارند که سهل الوصول‌تر و به نوعی برای مخاطب قابل فهم‌تر است.

  رویکرد هیئات به شعر، عمومی‌تر و نگاهش به مخاطب عامتر است

این شاعر اعتقاد داشت: هرچند بخشی از اشعار آئینی ما قابلیت خوانش در مراسمات عزاداری حسینی را قطعا دارد، ولی به هرحال رویکرد هیئات به شعر، عمومی‌تر و نگاهش به مخاطب عامتر است. به هرحال در مراسمات الزاما همگی نیز دنبال شنیدن شعر نیستند و چه بسا همان حال معنوی و عاطفی با پیامی حداقلی شاید کفایت کند.

داوی با اشاره به اینکه در هیئات شاعران و مداحان سخت گیری نمی‌کنند، گفت: این همه شعر پیامدار آئینی وجود دارد، اما به هر هر دلیلی کمتر تلاش شده که وارد فضای هیئات شود. هرچند در عالم واقع نیز ما قطعات شعری عاشورایی چندانی نداریم که ماندگار شده باشد.

وی توضیح داد: خیلی از کار‌ها اگرچه خوب هستند، اما قابلیت ماندگاری در طول زمان را ندارند؛ این مشکل هم از طرف شاعر و مداح نیست. به هرحال در هیثئات باید نقش مخاطب و کاربردش را هم دید. حتی اگر مثل من، منتقدینی هم دراینباره وجود داشته باشد، اما به نظرم نباید چندان خرده گرفت.    اوضاع شعری هیئات بهتر از قبل شده است

این شاعر شناخته شده عنوان کرد: بالاخره شور محرم را باید دریابیم؛ باید دنبال شور حسینی (ع) هم بود و خیلی دست به آسیب شناسی یک طرفه نزد. در عین اینکه به نظرم با دوره‌های آموزشی که برای شعرا و مداحان گذاشته شده، اوضاع شعری هیئات ما بهتر شده است.

علی داوری ضمن اشاره به وجود مداحان شاعر و شعرشناس یادآور شد: ما شاعرانی داریم که سروده هایشان وارد هیئات شده و شکل عمومی هم گرفته است. به هرحال ایامی مثل محرم، حساسیت خودش را داراست و نباید منتقد جدی بود؛ البته نه اینکه منکر تحولات شعر آئینی شویم و یا اینکه شعر هیئاتی را به اشتباه، یک بار مصرف کنیم.