سازندگی بادست خالی/توصیه آیت الله سیستانی برای خدمت به حاشیه شهر

خبرگزاری مهر، گروه استان ها: تا حرف از رسیدگی به مناطق محروم و حاشیه شهر به میان می آید، مسئولان با حساب کتابی سریع چندین میلیارد تومان بودجه ، نیروی انسانی وساختمان می خواهند تا شاید بتوانند در بازه زمانی چندین ساله اقداماتی را به انجام رسانند.

همین نوع نگاه و در انتظار منابع مالی و امکانات ماندن باعث شده تا روز به روز وضعیت مناطق حاشیه شهرها بدتر شده به صورتی که حالا به عنوان یک معضل ملی به مناظره کاندیدهای انتخابات ریاست جمهوری نیز رسیده است.

طبق آمار رسمی و غیر رسمی بیش از ۱۰ میلیون نفر در مناطق حاشیه شهرهای کشور زندگی می کنند که از بسیاری امکانات محروم هستند و در فقر و نداری روزگار می گذرانند.

فقر،اعتیاد،مشکلات بهداشتی،آسیب های اجتماعی ،نزاع و دهها مشکل دیگر طی سال های گذشته نه تنها در منطق حاشیه شهر ها کاهش نیافته،بلکه روز به روز نیز بر وخامت اوضاع افزوده می شود

فقر،اعتیاد،مشکلات بهداشتی،آسیب های اجتماعی ،نزاع و دهها مشکل دیگر طی سال های گذشته نه تنها در منطق حاشیه شهر ها کاهش نیافته،بلکه روز به روز نیز بر وخامت اوضاع افزوده می شود.

اگر چه طی سال های گذشته به صورت مقطعی طرح هایی برای افزایش بهداشت و ارائه خدمات به ساکنان حاشیه شهرها توسط دولت وشهردارها به اجرا درآمده است،اما حجم محرومیت در این مناطق به حدی زیاد است که نیاز به عظمی ملی و مشارکت عمومی برای سامان دادن به این مناطق دارد.

با این وجود و در شرایطی که شاید بسیاری از اصلاح وضع حاشیه شهرها نا امید شده اند،هستند افرادی که خود را وقف رسیدگی به مشکلات مردم در این محلات کرده و با وجود همه کمبودها اقداماتی را به انجام رسانده اند که تقدیر از عملکردشان واژه بسیار کوچکی است.

نمونه یکی از این افراد،سرهنگ بازنشسته ای است که به قول خودش کار برای بچه های حاشیه شهر به زندگی اش برکت داده و همیشه احساس می کند نیرویی غیبی همراه اوست.

« علی محمد برادارن افتخاری »، ۵۶ ساله،ساکن مشهد بوده و افتخارش کمک به بچه های حاشیه شهر است که در یکی از روزهای بهاری به سراغش رفتیم تا از اقداماتش برایمان بگوید.

با بچه های معتاد شروع کردم

وی می گوید:یک روز راهی مسجد بودم. در بین راه چند کودک در پارک مشغول استعمال مواد مخدر بودند. به کنارشان رفتم و با هزار ترفند توانستم اعتماد و توجه شان را جلب کنم و آن ها را با خود به مسجد ببرم. در نهایت اینطور شد که طی مدت ۵۰ روز، ۷۰ کودک و نوجوان را در محله مان هر روز به مسجد می بردم. بعد از آن، بچه ها را به پارک و حرم و … می بردم و آن ها را به مسیری که شایسته شان بود، راهنمایی می کردم.

با اینکه فاصله سنی مان زیاد بود اما با هم دوست و رفقای خوبی شده بودیم. دوسال بعد از دعای خیر خانواده های این بچه ها به کربلا مشرف شدم. در کربلا با تلاش های بسیاری که کردم توانستم به دیدار آیت الله سیستانی بروم. خوب یادم می آید خانه آیت الله سیستانی در یک کوچه دومتری بود و درب کوچک آبی رنگی داشت. بعد از احوال و پرسی و خوش و بش با ایشان خواستم برایم دعا کنند که دوباره هم لیاقت زیارت کربلا نصیبم شود.

توصیه آیت الله سیستانی

 آیت الله سیستانی جمله ای گفتند که هیچ گاه از ذهنم پاک نمی شود: توصیه شده است که افرادی که توانایی مالی دارند، در هرسال دو بار به کربلا مشرف شوند ولی در پایین شهر مشهد افرادی وجود دارند که به نان شب خود محتاج هستند، اگر یک سری از هزینه ها را برای آن ها صرف کنید به مراتب ثوابش بیشتر است.

  افتخاری ادامه می دهد: بعد از آن که به مشهد آمدم فکر و ذهنم درگیر آن صحبت ها بود و تصمیم گرفتم با همان تعداد بچه هایی که حالا جزئی از خانواده ام شده بودند به منطقه التیمور مشهد برویم. همه چیز این منطقه اسفناک و دردآور بود. حتی خیابان هایش آسفالت نبود، ظرف برای غذا نداشتند و در صف های نان کودکانی بودند که اکثرشان کفش به پا نداشتند. با دیدن این وضعیت با بچه ها قرار گذاشتیم با پول توجیبی هایمان نان بخریم و هفته ای یک بار برای این اهالی نان بیاوریم. دو ماه به همین منوال گذشت تا به این نتیجه رسیدم در کنار خوراک، فکر هم مهم است به همین خاطر اولین جلسه قرآن را در این منطقه تشکیل دادیم.

 افتخاری تعداد ۱۰ ضبط صوت کوچک و نوارهای قرآنی را تهیه می کند و اولین جلسه قرآن را در خانه یکی از اهالی التیمور که حتی آن خانه آشپزخانه نداشته و در فقر مطلق به سر می بردند، تشکیل می دهد. وی بیان می کند: اولین جلسه ما با ۱۰ نفر کودک و نوجوان برپا شد و  رفته رفته به تعداد آن ها اضافه شد. از این رو تصمیم گرفتم جلسات را در مسجد تشکیل بدهیم. ولی شرایط مساجد این منطقه هم نا به سامان بود. به همین خاطر خانه ای را در روبروی مسجد اجاره کردم و کلاس های مختلف را دایر کردم. صبح ها تا ساعتی برای خانم ها و بعد از أن برای آقایان کلاس ها برگزار می شد. با لطف خدا و همراهی اهالی به خصوص همت بچه ها توانستیم به فعالیت ها و ارائه امکانات اضافه کنیم.

تشکیل گروههای خادم مسجد

وی یادآور می شود: در حال حاضر گروه های ۴۰ نفره خادم مسجد داریم که هر گروهی در هفته یک  مرتبه یکی از مساجد سطح شهر که نیاز به نظافت دارد را تمیز می کنند. گروه دیگر را خادم الشهدا نام گذاشته ایم . این گروه هرازگاهی به بهشت رضا می روند و قبر مطهر شهدا را که خط های آنها کم رنگ شده، رنگ آمیزی می کنند. صندوق قرض الحسنه دایر کردیم و بدون اینکه از اهالی این منطقه پولی بگیریم به آن ها وام می دهیم. به بحث درمان نیز توجه کرده ایم و هر هفته تعدادی پزشک به این منطقه می آیند و به صورت رایگان بیماران را درمان می کنند. تعداد ۱۸۰ خانوار را تحت پوشش قرار دادیم و به آن ها کارت نان اهدا کرده ایم تا به صورت رایگان نان دریافت کنند. به دختر بچه ها و پسر بچه ها یک بار در طی سال عبا و چادر نماز هدیه می کنیم تا به نماز خواندن تشویق شوند. همچنین برای کنکوری ها بورسیه رایگان در نظر گرفته ایم تا به صورت رایگان در کلاس های کنکور شرکت کنند و در ازای آن از آن ها خواسته ایم چند مسئله احکام، سوره های قرآنی و نهج البلاغه را یاد بگیرند. این ها بخشی از فعالیت های ماست. ما با کمترین امکانات و هزینه شروع کردیم اما الان در بیشتر موارد دستی داریم و هنرهای زیادی را عرضه می کنیم.

امداد غیبی ما را حمایت می کند

افتخاری از ماجرایی می گوید که شیرینی اش تا همیشه برایش باقی می ماند. یک روز یکی از دختران دبیرستانی با ناراحتی پیش من آمد و گفت در مدرسه دانش آموزان با ماکارونی سازه های جالبی را درست کردند اما بچه های دیگر بلد نیستند این اقدام را انجام دهند. در همان لحظه با چند مهندس سازه صحبت کردم و به آموزش سازه به این دانش آموزان پرداختیم. بعد از مدتی این دانش آموزان در مسابقات سازه با دانشجویان شرکت کردندو در محدوده شرق کشور بین ۱۴۹ تیم توانستند مقام اول در شرق کشور را کسب کنند و تنها جایزه ای که به آن ها تعلق گرفت، لوح تقدیر بود.الان همان دانش آموزان به عنوان داور در مسابقات سازه ماکارانی فعالیت می کنند.

بچه های محروم با کمترین امکانات آنقدر موفق و کوشا هستند اما به چشم کسی نمی آید و کسی از آن ها یادی نمی کند

وی می افزاید: استعداد این بچه ها بالاست اما نیاز به حمایت وآموزش دارند تا استعدادهایشان بروز پیدا کند. این ها با کمترین امکانات آنقدر موفق و کوشا هستند اما به چشم کسی نمی آید و کسی از آن ها یادی نمی کند، هرچند  فراتر کمبود ها به دلیل اراده و نیت پاکشان پله های پیشرفت را به سرعت طی می کنند.

 افتخاری در ادامه می گوید: بیشتر بچه های تحت پوشش را به عتبات عالیات برده است و شکرخدا همیشه هزینه هایی تامین شده و گاهی اوقات از جاهایی که فکرش را نمی کنم کمک هایی به دستم می آید که منتظرش نبودم. اما خب دست غیبی همیشه همراهمان هست و باعث شد هیچ وقت تنها نمانیم.امسال هم به لطف خدا موفق شدم ۷۰۰ نفر از ساکنان این منطقه را به اعتکاف ببرم.

 افتخاری باور دارد خدمت به این کودکان برای زندگی اش خیر و برکت آورده است و می گوید: یک پسرم دکتری علوم قرآنی و دیگری پزشکی مشهد قبول شده است، شکر این برکت را نمی توانم به راحتی به جای آورم.

بودن با این بچه ها سراسر خاطره است

افتخاری در کنار این برکت از فشارهای مالی که گاهی طاقتش را طاق می آورد هم می گوید: گاهی واقعا خسته می شوم و نگران از اینکه با این کبود مالی نتوانم این وظیفه و رسالتی که خداوند به من عطا کرده، به سرانجام برسانم. گفتنش برای کسی گره ای باز نمی کند، باید در گود قضیه باشی تا بفهمی من چه می گویم. در دلم کوه درد است. چرا آنطور که باید مناطق حاشیه نشین دیده نمی شوند و کسی به کمک آن ها نمی آید.

 وی ادامه می دهد: ساکنان این منطقه خیلی با اخلاص هستند. یک بار به یک جوان مبلغی پول قرض دادم بعد از دو سال که من را دید گفت در کوره کار می کردم و شب ها با ترس می خوابیدم که بمیرم و نتوانم دینم را به شما ادا کنم.

تنها با پول دادن نمی توان مشکلی را حل کرد بلکه نیاز به استعداد یابی و آموزش و نشان دادن راه از چاه مهم تر است

افتخاری عقیده دارد تنها با پول دادن نمی توان مشکلی را حل کرد بلکه نیاز به استعداد یابی و آموزش و نشان دادن راه از چاه مهم تر است. من برای بچه های این منطقه شناسنامه تحصیلی درست کرده ام و با فراهم کردن مکان و تمامی امکانات به صورت رایگان سعی کرده ام آموزش های زیادی مانند کامپیوتر، خیاطی و … را به آن ها بدهم تا برای خود و جامعه یشان مفید باشند و به رفتارهای ناسالم روی نیاورند.

وی بودن با این بچه ها را سراسر خاطره می داند اما اتفاقی شیرین را برایمان تعریف می کند. یک روز به بچه هایی که آن ها را همراه خودم به مسجد می بردم گفتم اگر ۴۰ روز نماز صبح با من مسجد بیایید به قم و جمکران می رویم. از ۷۰ نفر، ۲۴ نفر صبح نماز من را همراهی کردند. حدود یک ماه از این قضیه می گذشت که شخصی به من گفت هزینه بلیت این بچه ها به قم با من. چند روز بعد از آن در حرم بودم و اتفاقی این موضوع را برای فردی که در کنارم در صف نماز بود تعریف کردم. او هم گفت هزینه مکان و خوراک این کودکان با من. اینطور شد که با کمترین سختی، سفری به یاد ماندنی پیش آمد و قدرتی غیر قابل وصف برای چندمین بار ما را حمایت کرد.

 وی آرزو می کند این بچه ها زمینه ساز ظهور امام عصر را فراهم کنند و با موفقیت هایی که کسب می کنند هرروز مفید تر از قبل باشند.