گلایه‌های صریح غرفه‌داران از مدیران/ تجمل‌گرایی بر نمایشگاه قرآن سایه انداخت

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرنگار ایکنا؛ بخش فروش محصولات فرهنگی هر ساله در نمایشگاه قرآن یکی از بخش‌های پرمخاطب نمایشگاه بوده که این استقبال در روز‌های پایانی نمایشگاه به اوج خود رسید، هرچند گرانی کالا‌ها سبب شده بود بسیاری از غرفه‌داران از وضعیت فروش رضایت نداشته باشند، اما برخی مسائل و مشکلات اجرایی هم در این زمینه بی‌تقصیر نبود. به همین منظور در بخش فروش بیست و هفتمین نمایشگاه قرآن گشتی زدیم تا کم و کیف حضور تولیدکنندگان بخش هنر را در این نمایشگاه جویا شویم.

در ابتدا سراغ تولیدکننده تابلو‌های قرآنی می‌رویم، علی‌اصغر عسگرپور گنجینه فدک الزهرا (س) در مشهد را راه‌اندازی کرده و محصولاتش را به فروشگاه‌های آستان قدس رضوی و حرم امیرالمؤمنین (ع) عرضه می‌کند. این تابلو‌های قرآنی که شامل مضامین و آیات قرآنی و یا اسماء متبرکه و اهل بیت(ع) است از جنس رزین بوده و با دست ساخته می‌شود. او می‌گوید: این سبک کار فقط در مشهد انجام می‌شود و سه نفر بیشتر در این بخش وارد نشده‌اند.

اجاره‌بهای بی‌حساب و کتاب غرفه‌ها

عسگرپور درباره حضورش در نمایشگاه قرآن می‌گوید: چند سال در نمایشگاه قرآن اهواز شرکت کردیم، اما متأسفانه اذیت شدیم من هنوز طلب دو سال قبلم از وزارت ارشاد اهواز را دریافت نکرده‌ام؛ از این رو دوستانی به ما پیشنهاد کردند که در نمایشگاه قرآن تهران شرکت کنیم. پارسال ثبت‌نام کردیم، اما اجازه حضور پیدا نکردیم و امسال هم ثبت‌نام کردیم که سه روز قبل از افتتاح نمایشگاه قرآن به ما خبر دادند که اجازه حضور در نمایشگاه را داریم. ما در این سه روز چه جنسی را می‌توانستیم آماده و تهیه کنیم. این از ضعف‌های مهم نمایشگاه است.

وی می‌افزاید: ضعف دیگر نمایشگاه این است که هر سال بانک عامل نمایشگاه تغییر می‌کند، سال گذشته بانک شهر بود و امسال بانک صادرات است و هر سال باید در یک بانک حساب باز کنیم. همچنین برای تحویل غرفه به ما اعلام کردند که روز جمعه در مصلی حضور داشته باشید. روز جمعه رسیدم، اما کسی نبود و گفتند به خیابان، ولی عصر (ع) بروید، با زبان روزه به این مکان رفتم و بعد گفتند ساعت ۳ روز جمعه نمی‌شود، شنبه بیایید و غرفه را تحویل بگیرید. روز شنبه از ساعت ۸ صبح در مصلی بودیم و باری که از شب گذشته رسیده بود تا ساعت ۱۰ منتظر بود تا خالی شود، اما مکان غرفه هنوز مشخص نبود.

عسگرپور ادامه می‌دهد: جایی را به ما دادند که هنوز آماده نشده بود و تا الان هم که روز‌های آخر نمایشگاه است، هنوز کتیبه غرفه نصب نشده است. ما در بخش محصولات فرهنگی هستیم، اما هیچ بنری به این بخش اختصاص نیافته است، در حالی که برخی افراد به ما مراجعه و عنوان می‌کنند که نمی‌خواهند کتابی خریداری کنند و از ما می‌خواهند که بن‌های در دست مردم را قبول کنیم، اما نمی‌توانیم. چه اشکالی دارد که از بخش تولید هنری ایرانی هم حمایت شود، آیا اثری که ما تولید می‌کنیم، قرآنی نیست؟!

وی درباره جانمایی غرفه‌اش نیز می‌گوید: ما را در بخشی گذاشته‌اند که هر کسی بخواهد به سرویس بهداشتی برود، به ما هم سری می‌زند. اجاره غرفه‌ها هم معلوم نیست با چه حساب و کتابی از غرفه‌داران گرفته شده است، سال گذشته ۹۰ هزار تومان بود و امسال سه برابر شده است. من که نزد آقای حسینی، معاونت هنری رفتم و مشکلات غرفه را بیان کردم، از او شنیدم که اجاره غرفه‌ها متری ۲۵۰ هزار تومان است، اما از من ۲۷۵ هزار تومان برای هر متر گرفته شده است، قضیه چیست؟ چرا از من زیاد گرفته‌اند. من از یک تولیدکننده تهرانی شنیدم که برای غرفه‌اش متری ۱۰۰ هزار تومان اجاره پرداخت کرده است.

این تولیدکننده بیان می‌کند: من تولیدکننده‌ای هستم که کارش را در کارگاه کوچکی ادامه می‌دهد، مگر من چقدر ظرفیت دارم، نه تسهیلاتی می‌خواهم و نه حمایتی می‌خواهم، فقط اذیتمان نکنند. آیا من حتماً باید ساز و نقاره تولید کنم. دف و سنتور بفروشم و کنسرت اجرا کنم تا ارشاد از ما حمایت کند؟! من در این روز‌ها فروش بسیار کمی داشتم، هزینه هر روز من برای حضور در نمایشگاه ۵۰۰ هزار تومان است، در حالی که بیشتر روز‌ها فروشم از ۳۰۰ تا۳۵۰ هزار تومان فراتر نرفته است و بیشترین خرید یک میلیونی را یک ترکیه‌ای از من داشته است؛ بنابراین هزینه‌ام بیشتر از سود می‌شود.

جانمایی بد غرفه و فروش کم

حسین باقری‌پور تولید کننده دیگری است که در قم فعالیت می‌کند و اغلب برای معرفی محصولاتش و بازاریابی در نمایشگاه حضور می‌یابد و این دوره، سومین حضورش در نمایشگاه قرآن است. محصولات فرهنگی و مذهبی ارائه می‌کند که با دستگاه لیزر انجام می‌دهد، اما با دست مونتاژ می‌شود. وی نمایشگاه امسال را ضعیف‌تر از سال‌های گذشته دانسته و می‌گوید: این ضعف را هم در بخش فروش و هم در استقبال مخاطبان شاهد بودیم و افرادی هم که مراجعه می‌کنند قدرت خرید کمتری دارند و با توجه به تورم سه برابری جنس ما دو برابر شده است و سعی کردیم افزایش قیمت اندکی داشته باشیم.

وی با بیان اینکه قیمت کالاهایش از چهار هزار تومان تا ۱۰۰ هزار تومان است، ادامه می‌دهد: محصولات ما در مقایسه با محصولات مشابه قیمت کمتری دارد و این را مراجعه کنندگان به ما می‌گویند، اما باز هم گرانی تأثیر خودش را داشته و باعث شده مردم کمتر به سراغ کار‌های هنری بیایند.

باقری‌پور با بیان اینکه از جانمایی غرفه‌ها راضی نیست، می‌گوید: مواد اولیه مورد استفاده در این کار خارجی است و آن محصولات ایرانی تولید می‌کنیم و تاکنون هم در مورد مواد اولیه مشکلی نداشتیم، اما قیمت‌ها بی‌حساب و کتاب بالا رفته است.

بن‌هایی که برای خرید محصولات هنری نقد می‌شود

محمداحسان رمضانی، تولیدکننده آثار هنری ورق طلای ۲۴ عیار با گرماژ خیلی پایین است. وی درباره تولیداتش می‌گوید: یکسری کار‌های بشقاب داریم که اساس آن از شیشه است و یک ورق طلای ۲۴ عیار با طرح و نقشه ویترای به آن لعاب می‌شود، طرح این کار ایرانی و اسلامی بود و صددرصد کار ایرانی است. تابلو‌های قرآنی نیز همه با روکش طلا بوده و با دو سال ضمانت ارائه می‌شود که اگر کسی آن را نخواست با کم کردن ۲۰ درصد قیمت، دوباره از مشتری خریداری می‌کنیم.

رمضانی ادامه می‌دهد: کارگاه تولیدی داریم که ۱۴ نفر به صورت مستقیم و ۳۰ نفر غیرمستقیم فعالیت می‌کنند و عضو اتحادیه صنایع دستی و عضو صنعت و معدن استان البرز هستیم. کارمان را از سال ۸۵ شروع کردیم و هنر و قاب از خودمان است.

وی درباره دلایل گسترش هنر‌هایی که به سمت کار با طلا رفته‌اند، می‌گوید: این هنر به نوعی یک کار علمی است؛ چرا که کار با طلا بسیار سخت و از کار‌های ظریف به شمار می‌رود. اما با توجه به اینکه کار‌های هنری مس و نقره تکراری شده و به همین دلیل ذائقه مردم به سمت هنر‌های لوکس رفته است و شاید هم به دلیل ارزش کار طلا است که به آن گرایش پیدا کرده‌اند.

رمضانی درباره قیمت محصولات می‌گوید: کار‌های ما از ۲۰۰ هزار تومان تا ۲ میلیون تومان است و کار‌های گران‌تری هم داریم که به دلیل نداشتن کشش این نمایشگاه ارائه نکردیم.

این تولیدکننده ادامه می‌دهد: امسال یازدهمین سال حضورم در نمایشگاه قرآن است، اما به نظر مدیریت آن در این دوره راضی‌کننده نبود و به نظر می‌رسد فقط برای ارائه گزارش عملکرد این نمایشگاه برپا شده است. همچنین به نظر می‌رسد نمایشگاه قرآن را تجاری کرده‌اند، چه از بابت هزینه غرفه‌ها و چه از بابت بن‌هایی که به غرفه‌داران داده‌اند. متأسفانه این بن‌ها باعث رواج فساد اقتصادی در نمایشگاه شده است، مردم بن‌های خود را به غرفه‌داران محصولات فرهنگی می‌دهند و آن‌ها هم به سبب دوستی با ناشران، به غرفه‌های ناشران می‌دهند و با کم کردن مبلغی این پول به دست دارنده بن می‌رسد. با این کارها، آیا روح قرآن در نمایشگاه وجود دارد؟!

وی درباره استقبال مخاطبان در این دوره می‌گوید: امسال استقبال مردم خوب بوده، اما از جانمایی غرفه و این بخش راضی نیستم. اما یکی از موضوعاتی که شاید مسئولان نمایشگاه به آن توجه نکردند، مربوط به بخش حجاب و عفاف است، ظاهراً مهمترین جاذبه نمایشگاه قرآن طی سال‌های اخیر بخش عفاف و حجاب بوده، اما این بخش امسال به طبقه بالا رفته و بسیاری از خانواده‌ها که با کالسکه به نمایشگاه می‌آیند، بازدید از این بخش برایشان دشوار بوده است.

به هر حال نمایشگاه بیست و هفتم قرآن نیز امروز به کار خود پایان می‌دهد، اما این گلایه‌ها وجود دارد و بهتر است مسئولان اجرایی نمایشگاه قرآن قدری به تجربیات گذشته ارج نهند، این گلایه‌ها در راستای اصلاح و نه نقد شخص خاصی است. بیست و هفت سال کم نیست و دنیایی از تجربه است. متأسفانه نمایشگاه قرآن به جای حرفه‌ای‌تر شدن و فراهم کردن شرایط برای حضور بخش خصوصی، دولتی‌تر و غیرحرفه‌ای‌تر می‌شود.

امسال، سال رونق تولید ملی بود و تولیدکنندگان چه در بخش فروش کتاب، چه محصولات فرهنگی و چه بخش حجاب و عفاف در این نمایشگاه حضور داشتند، اما تعداد آن‌ها به دلیل محدود شدن نمایشگاه در شبستان مصلی، کمتر شده و بخش‌هایی از نمایشگاه مانند بخش هنری که فضای گسترده‌ای را به خود اختصاص داده بود، متناسب با سایر بخش‌ها نبود؛ چرا که امسال در این بخش هم حضور اساتید هنرمند نسبت به سال‌های گذشته ضعیف بود.

انتهای پیام