لسان‌الغیب بودن حافظ با ذهن و باور ایرانیان گره خورده است

غلام‌رضا هاتفی مجومرد  در گفت‌ و گو با خبرنگار ایسنا – منطقه یزد، با اشاره به شهرت فال حافظ در میان ایرانیان، اظهار کرد : فال گرفتن در تاریخ دیرینه انسان‌ها وجود داشته و مختص ایرانیان نبوده به شکل‌ها و انواع متفاوتی وجود داشته است که اشعار حافظ یکی از مهم‌ترین فال ‎ نامه‌هاست.

وی افزود: حافظ، خود نیز به فال بسیار اعتقاد داشته و آن را در اشعار خود به شکل‌های مختلفی بکار برده است اما آن چه از حافظ بر می‌آید، باوری است که نسبت به فال داشته است.

این مدرس ادبیات با بیان این که لسان‏‌الغیب لقبی است که مردم به علت فال حافظ به او بخشیده‍‍‌اند، گفت: درستی یا نادرستی فال گرفتن، موضوع گسترده‌ای است اما از قرن دهم به بعد، فالنامه‌های مختلفی از  حافظ در دست مردم قرار گرفت.

وی لسان الغیب را آشکار‏کننده اسرار پنهان و ناگفته‌ها دانست و افزود: برخی معتقدند که حافظ با دنیای سَر و سِر ارتباط دارد چرا که حافظ در اشعارش از اسرار و عالم غیب سخن گفته و این در حالی است که خود این شاعر در برخی از دیگر اشعارش، ناآگاهی افراد از عالم غیب را نیز  گنجانده است.

این مدرس ادبیات دانشگاه علم و هنر با بیان این که استادان زبان و ادبیات فارسی دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به فال حافظ دارند، گفت : برخی منکر فال حافظ و گروهی لسان الغیب بودن او را باور دارند ولی با این وصف، اگر کسی با ذهن باورمند به غزل حافظ روی آورد با دلایل روان ‎ شناسی موجود با محتویات فال او پیوند خواهد خورد و این به ذهن افراد بستگی دارد .

هاتفی درباره شعرهای متناقض حافظ در مورد لسان ‎ الغیب بودنش نیز در پایان بیان کرد: در حالی که حافظ می‎گوید؛ «گر آن هواست که چون جمع به سر غیب رسید / بیا و همدم جام جهان‌نما می‌باش / سر قضا که در تتق غیب منزوی است / مستانه‌‎ اش نقاب ز رخسار برکشید / بار باده که دوشم سروش عالم غیب / نوید داد که آب است فیض رحت او » در شعر دیگری از خود با بیان این که «ز سر غیب کس اگاه نیست قصه مخوان / کدام محرم دل در این حرم دارد»، منکر لسان‏‌الغیب بودن خود شده است.

انتهای پیام