مرثیه ای برای ستادهای احیای امر به معروف و نهی از منکر

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از ماسال نیوز، غلامعلی اشتر ضمن یادداشتی نوشت: خبر تقدیر از فعالین حوزه امر به معروف و نهی از منکر استان گیلان در روزهای اخیر دوباره توجه ها را به سمت این دو موضوع مهم و ظریف کشاند.

خبرگزاری فارس در مطلبی از تشکیل ۶۳۹ گروه امر به معروف در گیلان  خبر داد.

***

کدام معروف کدام منکر؟!

شاید اولین نکته ای که در ذهن مردم کوچه و بازار با شنیدن این خبرها بیاید، این است که این گروه ها از چه منکری نهی می‌کنند و به کدام معروف، امر؟

پاسخ هم دم دستی و واضح است. مثل همیشه حجاب و اختلاط زن و مرد در صدر مصادیق هستند.

اما سوال اساسی همین مردم این است که آیا تنها همین معروف ها و همین منکرها در جامعه است؟

آیا حاضرین در ستادهای احیای امر به معروف و نهی از منکر صلاحیت احیای چنین امر مهمی را دارند؟

آیا یک بار هم شده عدم پرداخت حقوق کارکنان بی بضاعت ادارات و سازمان های دولتی و خصوصی می تواند موضوع بحث یکی از این جلسات باشد؟ آیا دزدی واضح فلان اداره دولتی از جیب مردم، دغدغه هیچ یک از اعضای این ستاد هست؟ آیا مسئولین حاضر در این جلسات خود دغدغه ای نسبت به منکرات بزرگ و معروف های مهم و اساسی دارند؟

***

مدتی قبل مردی میانسال وکارگر، دارای زن و یک فرزند کوچک، خود را در گیلان به دار آویخت. کدام ستاد و کدام نشست برای بررسی این اتفاق شگفت تشکیل شد؟

***

به خاطر خون شهدا …

مردم نام و اقدام ستاد احیای امر به معروف را تنها در زیر بنرهایی با کلید واژه های تکراری «صدف«،  «گوهر»، «خواهرم حجابت»، «برادرم نگاهت» و … می بینند.

مدتی قبل در یکی از شهرهای گیلان –همچون همه شهرها- بنری زده بودند از سوی ستاد امر به معروف با این محتوا که؛ « پیام خون شهیدان؛ خواهرم حجاب تو کوبنده تر از خون من است».

آری حجاب حکم خداست و مهم.

آری شهیدان برای حفظ سلامت دینی و عفت و حیای جامعه هم رفتند.

اما آیا مطلقا پیام خون شهیدان همین بود؟

یعنی شهدای ما هیچ دغدغه ای بالاتر از حجاب نداشتند؟ دینشان همین حجاب و تسبیح و ریش و انگشتر و نماز جمعه بود؟ هیچ مطالبه ای از حاکمیت نداشتند؟ هیچ دغدغه ای برای گرسنگان جامعه نداشتند؟ هیچ نهیبی بر سر مسئولین خیانتکار نکشیدند؟

این بنرها را اگر استحاله خون شهدان نباشد، یقیقنا ادامه راه آنان نیست.

بقول ظریفی یک بار هم نشد بنری بزنند و بنویسند :

به خاطر خون شهدا رشوه نگیرید! به خاطر خون شهدا بیت المال را غارت نکنید! به خاطر خون شهدا کار مردم را راه بیندازید!

***

تنها رسانه ما بنر است!

هنوز هم این ستادهای احیا، فکر می‌کنند بنر بهترین ابزار انتقال مفاهیم است. بنر هم نشد، سخنرانی می گذاریم. یا نهایتا ایست و بازرسی! رسانه‌ی آقایان بی دغدغه –که مجبورند چنین ستادهایی را نتشکیل دهند-  همین هاست.

و همان به که هنوز چندان پای در عرصه رسانه ها نگذاشته اند.

***

بی حجاب های انقلابی و مسئولین ضد انقلاب

معروف ها را نشناخته ایم و منکرها را. مردم همیشه خوب بوده اند. حتی آن بی حجاب ترین هایشان. اما آنچه آنان را دل چرکین از انقلاب می کند همین دروغ های بلندگو بدست ها و تریبون دارهاست. بقول ظریفی که مسئولین هی می خواهند این نظام را ساقط کنند و مردم هی نمی گذارند.

آقای مدیر! آقای روحانی! آقای مسئول! بخش زیادی از منکرات این جامعه، برخی از شماها هستید! باور بفرمایید. خیلی ها اهل نماز و حجاب و مسجد بودند اما شماها دل چرکینشان کردید.

اینک راه احیای بسیاری از معروف ها و نابودی منکرات از اصلاح مسئولان جامعه می‌گذرد.

***

محیی بودن سخت است!

آدم با دل و جرات می‌خواهیم که در یکی از همین ستادهای به اصطلاح احیای امر به معروف بلند شود و بگوید آقای فلان مسئول! شما خودت منکرات اداره ات را رفع کن. آقای رئیس فلان اداره شما خودت از ماشین فرمانداری و بخشداری و… خارج از ساعت اداری استفاده نکن. آقای مدیر شما خودت در برابر غارت بیت المال در حوزه استحفاظی ات سکوت نکن، بعد بیا برای احیای این میت فکری بکنیم.

***

ستاد تدفین

ستاد تدفین امر به معروف و نهی از منکر بهترین نامی است که برای برخی ستادها  می شود گذاشت.

انتهای پیام /