خنده‌ای که عبادت است/ چرا همه انسان‌ها در دنیا دنبال خوشی هستند

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرنگار فعالیت‌های قرآنی خبرگزاری فارس،‌ حجت‌السلام محسن قرائتی استاد قرآن در کتاب «خنده و گریه» در مورد شاد بودن فرد مسلمان و اینکه چگونه شاد باشیم و چطور بخندیم اما خنده حرام نباشد، انواع مزاح‌هایی که از ائمه معصومین(ع) و علمای شیعه روایت شده را جمع‌آوری کرده است که در این نوشتار به برخی از اشارات استاد می‌پردازیم.

نقش خنده در کلاس

عقیده‌ من این است که خنده در کلاس درس مثل قهوه‌خانه در مسیر سفر است اگر شخصی مردم را سوار ماشین کند و ده ساعت پشت سر هم در ماشین بمانند خسته می‌شوند. وقتی بعد از ۱۰ ساعت پیاده شدند باید ۱۰ ساعت هم استراحت کنند اما اگر هر ۱۰۰ کیلومتری مثلاً در قهوه‌خانه‌ای پیاده شوند و آبی به سر و رویشان بزنند و یک چای بنوشند بدون خستگی به مقصد می‌رسند ما نیز به خاطر این که خسته نشوید یک جمله شیرین می‌گوییم این جمله جذابیت به وجود می‌آورد و کلاس مورد توجه عموم قرار می‌گیرد.

خنده عبادت

خنده نیز می‌تواند عبادت باشد مثلاً اگر بچه‌‌ای کوچک نماز خواند و شما به او «آفرین» بگویید و لبخند بزنید این لبخند که تأیید عبادت بچه است برای شما عبادت می‌شود. عبوس شدن شما نیز می‌تواند عبادت باشد وقتی در برابر منکری چهره در هم می‌کشید یعنی من این کار را نمی‌پسندم پس هر کاری که رنگ و بوی خدایی داشته باشد عبادت است.

عکس نگیرید فیلم بگیرید

من بارها گفته‌ام که برای قضاوت عکس نگیرید بلکه فیلم بگیرید قضاوت بر روی عکس ناجوانمردانه و بی‌انصافی است چون کار و فعالیت و خنده و گریه و زحمت و استراحت همه با هم است وقتی شما از خنده عکس می‌گیرید و یا از خوردن عکس می‌گیرید بیننده می‌گوید:‌ عجب آدم شکمویی

با عکس می‌توان آبروی افراد را ریخت، ولی در فیلم پیداست که این فرد خنده دارد گریه هم دارد. استراحت دارد فعالیت هم دارد نقطه ضعف دارد نقطه قوت هم دارد از خدا بیاموزیم که خوبی‌ها را اظهار می‌کند و بدی‌ها را می‌پوشاند:‌ «یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح»

دنیا، غم و شادی را با هم دارد

کل جهان، شادی و غم است خوشی و ناخوشی با هم است زنبور عسل از یک سمت نیش می‌زند و از یک سمت عسل درست می‌کند. شاعر می‌گوید:‌ «جهان یا نوش است یا نیش» و خداوند این عصاره نیش و نوش را در یک زنبور جمع کرده است، دنیا همین است.

حضرت علی(ع) می‌فرماید:‌ «دار بالبلاء محفوفه» دنیا خانه‌ای است که به بلا پیچیده شده است همه دنبال راحتی هستند می‌‌گویند چه وقت درس تمام می‌شود؟ چه وقت می‌شود دانشگاه تمام شود؟‌ این پنبه را از گوش برداریم که روی خوشی را در اینجا خواهیم دید خوشی اینجا با ناخوشی همراه است خوشی مطلق در آن دنیاست.

قرآن از جهانی وعده داده است که در آنجا غصه نیست. «لا یمسهم السوء» آنجا غصه نیست خیلی‌ها می‌گویند: فلانی خوش است می‌گوییم: پهلویش بنشین ببین خوش است یا ناخوش. عیب ما این است که تلخی را می‌بینیم و شادی یادمان می‌رود یعنی اگر ۲۹ شب سحری بخوریم روزه بگیریم نمی‌گوییم توجه ! توجه! من ۲۹ شب سحری خوردم و روزه گرفتم اما اگر یک شب سحری نخوریم می‌گوییم: ما امشب سحری نخوردیم.

انتهای پیام/