افزایش طلاق میان زنان دارای معلولیت

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرنگار حوزه زنان خبرگزاری برنا،انسان های دارای معلولیت های جسمی و ذهنی  در این جامعه زندگی می کنند و عضوی از جامعه ما هستند. این افراد حساس تر از بقیه افراد جامعه بوده  و کوچکترین رفتار خشنی مانند صدای بلند ممکن است چندین برابر تاثیر مخربی که بر یک فرد بدون معلولیت دارد، بر این افراد بگذارد. جدای از افرادی که عمدا یا از روی منافع شخصی به ازار و اذیت این افراد می پردازند،  برخی از روی ناآگاهی رفتارهایی با معلولان دارند که جزو مصادیق خشونت است. اما چند درصد خانواده هایی این معلولان از آنان سواستفاده می کنند؟ و به طور کلی چه خشونتی علیه معلولان علی الخصوص معلولان زن اعمال می شود؟

در اینباره با محمد اسدی، معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی استان تهران، صحبت کرده ایم و پاسخ سوالات بالا را جویا شدیم. اسدی درباره خشونت هایی که ممکن است علیه این افراد اعمال شود به خبرنگار برنا گفت:« اینکه این افراد از خود استقلالی ندارد و به دیگران وابسته هستند، باعث می شود بیشتر در معرض خشونت افراد خانواده و یا جامعه قرار گیرند.این خشونت های دامنه وسیع و مصادیق فراوانی دارد. حتی اگر منابع مالی وی را در اختیارش نگذارند مثل اینکه دفترچه حسابش را از او بگیرند باز هم خشونت محسوب می شود.همین که مانع تصمیم گیری فرد در حیطه زندگی خصوصیش بشوند مصداق بارز معلول آزاری و حتی سالمند آزاری است.وقتی  فرد را وابسته به خود بکنند و نگذارند  هیچ تصمیمی خلاف نظر آنان بگیرد آن هم بخاطر نیازی که به آنان دارند معلول آزاری محسوب می شود. این مثال درباره سالمندان هم بارز است. اینکه از غذا دادن به این افراد به هر دلیلی خودداری شود هم می تواند مصداق بارز معلول آزاری و سالمند آزاری باشد. دامنه خشونت ها از همین مصادیق شروع شده و تا خشونت های فیزیکی ادامه می یابد. خشونت فیزیکی تنها بخش جزئی از این خشونت ها است که ممکن است علیه معلولان ابراز شود. بیشتر خشونت ها روح و روان معلولان را نشانه می رود که خود مسئله بزرگتری است.»

او با تاکید بر اینکه  متوسط طلاق  در  معلولین بیشتر از سایر افراد است گفت :  این متوسط در زنان معلول افزایش بیشتری دارد .  البته باید توجه داشت خشونت علیه افرادی که دارای معلولیت هستند در مناطق سنتی تر کمتر است زیرا اعتقادات مردمی موجب کاهش ارتکاب رفتارهای خشن با این افراد می شود ولی آمار خشونت علیه معلولان در شهرهای بزرگ بیشتر است زیرا زندگی های شهری روح ها را خشن تر و برخوردها را تند تر می کند .»

اسدی درباره راه حل این دسته از مشکلات گفت:« روانشناسان مراکز توانبخشی، چنانچه در جریان این مشکلات قرار گیرند، با خانواده ها ارتباط برقرار کرده، و با برگزاری کارگاه هایی سعی در حل مشکل دارند. این روانشناسان بیشتر سعی خود را در حل مشکلات روحی و روانی و خشونت هایی که روح و روان آنان را مورد آسیب قرار داده است، می کنند. خیلی از خشونت ها از سر ناآگاهی صورت می گیرد. روانشناس پس از مشاهده مورد مشکوک مداخله کرده و با آگاه سازی خانواده سعی در حل مشکلات می کنند. خانواده ها باید آگاه باشند که حتی اگر دفترچه درمانی معلول یا سالمند را نزد خود نگه بدارند تا به منافع خود دست پیدا کنند مصداق معلول آزاری و سالمند آزاری است و روحیه این افراد از پس همین رفتارهای کوچک آسیب فراوانی خواهد دید.»

او درباره نظارت هایی که از طرف بهزیستی صورت می گیرد گفت: « خانواده هایی که معلولشان و یا سالمندانشان از طرف افرادی مورد آزار و اذیت قرار می گیرد، می توانند با شماره ۱۲۳ اورژانس اجتماعی زنگ بزنند و یا اگر افرادی موردی از معلول آزاری یا سالمند آزاری را مشاهده کردند می توانند با این شماره تماس گرفته و اورژانس اجتماعی را در جریان بگذارند تا روانشناسان این اورژانس با آگاه سازی افراد، مشکلات در این زمینه را رفع بکنند. در برخی مواردی که شدید باشد، نیروی انتظامی هم مداخله می کند. اما حتما این موارد باید به اطلاع مراکز ما برسد و ما امکان بازرسی همه موارد را به صورت مستقل نداریم.»

طبق صحبت های معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی استان تهران، می توان نتیجه گرفت که  مصادیق آزار اذیت سالمندان و معلولان تنها به خشونت های فیزیکی محدود نمی شود و بالعکس بیشتر خشونت هایی که ممکن است علیه این دسته از افراد اعمال شود خشونت های روانی و عاطفی است. 

قابل توجه است ،اورژانس اجتماعی می تواند در کاهش خشونت ها تاثیرگذار باشد. افرادی که شاهد خشونت علیه معلولان، سالمندان، کودکان، زنان و… هستند میتوانند با شماره گیری ۱۲۳ تماس گرفته و ماموران را در جریان خشونت ها گذاشته تا طبق موازین بررسی ها صورت گرفته و اگر نیاز به دخالت ماموران باشد در نقش حمایتی از فرد دارای معلولیت، وارد عمل شوند.