در چه صورتی طلاق، مبغوض ‏ترین حلال خداوند است؟

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از افکارنیوز،

جوانی متدین با دختری ظاهراً نماز خوان ازدواج می‌ کند، اما بعد مطلع می‌ شود زنش دارای فساد اخلاقی و انحراف بوده و بعد از عقد اصلاح نشده و اشتهار به فساد دارد، و خانواده او ناصالح هستند. با اوصافی که ذکر شد، آیا طلاق این زن جایز است؟ توضیح دهید.

 از این که با ما مکاتبه نمودید سپاسگزاریم. ازدواج امری مقدس است که برای تشکیل نهاد خانواده صورت می ‌پذیرد. پیمان مقدس زناشویی رشته ‌ای است آسمانی که دل‌ها را به هم پیوند می ‌زند و دل‌های پریشان را آرامش می ‌دهد و افکار پراکنده را به یک هدف متوجه می ‌سازد. خانه جایگاه عشق و محبت و کانون انس و مودّت است. (۱)

شخص قبل از این که ازدواج بکند، باید در خصوص دختر و خانواده‌ اش تحقیق و تفحص کند، بعد تشکیل خانواده دهد، اما اکنون که با همسری نامناسب مواجه می‌ باشد و راهی برای اصلاح وجود ندارد، چاره‌ ای جز طلاق دادن همسر خود ندارد، اسلام برای حفظ و دوام خانواده، طلاق را مبغوض‌ ترین حلال می‌ داند، چون می‌ خواهد خانواده با کوچک‌ترین مسئله ‌ای متلاشی نشود و این کانون گرم انس و محبت از هم نپاشد، از این رو تا جایی که امکان دارد، باید در جهت حفظ خانواده و اصلاح این کانون کوشید و به سراغ طلاق نرفت. از طرف دیگر اسلام طلاق را قرار داد تا هر زمان که زن یا مرد نتوانند با یکدیگر زندگی کنند و این رشته سست شد باشد، بتوانند با طلاق به زندگی نامناسب خاتمه دهند. اصل طلاق برای این وضع شده تا راه خلاصی زن یا مرد از یک زندگی نکبت بار و گناه آلود را فراهم نماید، نه این که به خاطر بهانه‌ های کودکانه و در اثر لجبازی، زن یا شوهر بخواهند طلاق بگیرند و کانون خانواده را از بین ببرند و یا به خاطر امور جزئی و کم اهمیت که قابل گذشت و اصلاح است، زندگی خود را متلاشی کنند، طلاق بدون علت موجه، مبغوض‌ ترین حلال است و طلاق برای نجات زن یا شوهر از یک زندگی نامناسب و آلوده به گناه مورد تاکید قرار گرفته است.

خلاصه کلام این که هر چند این شخص اشتباه بزرگی کرده و بدون تحقیق و بررسی ازدواج نمود، امّا این اشتباه را با اشتباه ادامه زندگی استمرار نبخشد، بلکه باید سعی کند هر چه زودتر موجبات طلاق و جدایی را مهیا کند و سعی نماید با امید به فضل الهی در آینده زندگی خوبی را با شناخت و بررسی کافی برای خود مهیا نماید.

۱ – آیت اللَّه امینی، آیین همسر داری، ص ۱۱ و