غفلت از محتوای انسان ساز نهضت عاشورا و زیارت اربعین هدف کیست؟

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل سپاس، امام حسین (ع)در نامه ای به برادرش محمد بن حنفی در مورد دلایل قیام خود می نویسند: همانا من از سر غرور و سرمستی، تکبر و خود بزرگ بینی، فساد طلبی و ستمگری خروج نکرده بلکه فقط برای اصلاح امور امت جدم صلى الله علیه و آله و سلم بپا خاسته ام تا به امر به معروف و نهی از منکر بپردازم و در مسیر سنت جدم (ص) و روش پدرم علی ابی طالب(ع) گام بردارم.

 و اکنون که سالهاست فریاد لبیک یا حسین سر می دهیم و شیوه زندگی را براساس آنچه حضرتش صلاح دین اسلام می دانست برگزیدیم با هجمه ی ضد مذهبی سکولار و لیبرال برای جابجایی نقش سازنده دین در ذهن مردم با واقعیت دگرگونی غیر دینی در جوامع بعنوان یک پدیده برو هستیم موج آفرینی تردید و شبهات بی رحمانه و توسعه ی بی تفاوتی بدنبال ایجاد زمینه ی وحشتناک برای فروپاشی رویکرد دینی عموم با حمایت برخی رسانه های بیگانه شروع شد که پیش از آن روشنفکر نماها و حاکمان دست نشانده غرب و آمریکا نقش مهمی را در این راستا آغاز کردند.

تا خطر اجتماعی کردن این پدیده ی معضل افرین را بی اثر و بی خطرنشان داده و در اغلب اوقات علامتی از تمدن و پیشرفت جلوه دهند و عزاداری امام را صرفاً مراسمی نمادین و آئینی فقط در تقویم سالانه مثل بسیاری از مراسمات دیگر تفهیم کنند و در واقع از محتوای فعال موثر در نقش دهی اجتماعی و انسانی باز دارند.

عباراتی که در این مرحله به عنوان بهانه ای برای به دست آوردن امتیاز از منابع غربی آن برای انحلال دین و مقررات اسلامی و ارزش های آن صادر کردند و اینگونه نافرمانی از دین خدا و انحراف دادن مسیر آن را همسو با اهداف خود ترویج می کنند و تماس و حضور سیاسی خود را در جامعه بر این پایه سازماندهی می کنند آنها انجام زشتی ها و پلیدها را ساده کرده و قبح اعمال زشت را می شکنند و اینگونه مروج آن می شوند که گناه شما به دیگران آسیب نمی رساند به این معنی که اگر هرکس بخواهد می تواند آزادانه مرتکب زشتی و بنوعی به امور ضد ارزشی روی بیاورد زیرا این فرایند شخصی است.

 زمانی محدوده این استدلال وسیع تر می شود که معدود کسانی که ذالت و انحرافات بزرگ و بی خدایی را سبک می دیدند تا گسترش سرایت آن همراه با لذت و تفریح و سرگرمی خوانده شود. مردم مومن از این نگران هستند که نظام ارزش های جامعه اسلامی با همه ی هزینه های سنگین پرداختی مورد غفلت قرار گیرد و تغییرات عمیق و سریع در چند سال آینده در نسل بعدی به تغییر باورها و گسترش لا مذهبی بیانجامد با همه ی این اوصاف  مومنین برباور خود تاکید دارند خداوند متعال فرمان می دهد کلمۀ الله بالاترین کلمات است و در قران می فرماید: تمام دین از آن خدا است. پیامبر (ص) نیز اشاره دارند کلمه خدا بالاترین است بنابرآنها این منبع رویکرد همه باید کلمه الله و پیروی از دستورات خالق بزرگ مبنای همه ی فکر و گفتار و کردار خود می بینند.

عملکرد و پیام فرستادگان خدا، دعوت از جامعه و مردم است تا آنها را در جامعه بر اساس برنامه ی الهی سازماندهی کند خداوندکریم: ما رسولان خود را با بیم و امید میان شما برگزیدیم و کتاب و میزان را با آنها فرستادیم تا مردم  را به سوی خالق خود دعوت کرده و آنها را برای ایجاد عدالت و برابری را بدون کم و کاستی فرا بخوانند این پیام مطابق با دستور العمل فرستاده شده است و این معیار در پذیرش وجدان و به عنوان روش و قانون و به طور کلی به عنوان یک برنامه تربیتی برای آموزش و راهنمایی همه بشریت است.

اگر مأموریت پیامبران خدا در این خلاصه می شود که هر کس با ایمان و عقیده خود از بقیه جدا شود هیچ گونه درگیری و آسیب و رنجی به پیغمبران نمی رسید و هر کدام از ایشان در امنیت کامل بود و تمام ملت ها و همه رسولان و کسانی که به آنها و امور آنها اعتقاد داشتند ساکن و بدون تحرک اجتماعی باقی می ماندند. و فساد و تباهی در همان آغاز به زندگی بشر خاتمه می داد.

در حالی که قرآن آشکارا نشان داده و توضیح می دهد که رسولان و پیروان آنها ملت ها را در معرض تغییر و انکار بدی ها قرار دادند و با مشرکین و ملحدین وفا سدین جنگیدند بر همین مبنا بود که رسولان خدا و مؤمنان با سختی های بسیار مواجه شدند.

و به عنوان یک مبارزه فراگیر، پیامبران در عصور مختلف با بسیاری از منحرفین از دین جنگیدند آنها در این راه خدا از سرزنش ملامتگران و خشم ستمگران واهمه ی بخود راه ندادند. انبیاء و پیامبران بسیاری نیز همراه با یاران خود در این راه شهید شدند. و تا پای جان ضعفی از خود نشان ندادند.

 در طول جنگ ایمان و نبرد باورها، ارزش ها و اخلاق و قوانین و مقررات وشرع و اعتقادات برپایه منبع وحی و وفای به عهد الهی در مقابل شرک و نفاق و انحراف و ظلم در تقابل با بی اعتنایان به پیام خدا و دعوت نبوت و فداکاری ولایت همچنان جریان داشته تا اینکه در کربلا امام حسین(ع) هدف نهائی مبارزه و نهضت خویش را احیای دین جد خویش و احیای فریضه ی امر به معروف و نهی از منکر به جهانیان اعلام می نماید و بدین ترتیب امام راهنمائی  وشیوه نامه ی زندگی را در الهام بخشی به جهانیان در همه اعصار با ایثار جان خویش گسترش می دهند و راه خود را منبعی برگرفته از سرچشمه ی ازلی و ابدی الهی از مسیر عاشورا به بشریت معرفی می کنند. اگر اختلافی و یا درگیری با منشاء این نهضت جریانساز تاریخی وجود دارد، مشکل منحرفین و کج اندیشان است و نه مشکلی در منبع است.

طبیعت ذاتی انسان پیگیری تمام آموزه ها و ارزش ها است تا اعمال کسانی را که ارزش ها، عقاید و اخلاق را در قالب نظم، قانون و آموزش می پذیرند طبقه بندی کند و برخی دراین راه به منافع آنی و آتی چشم دوخته و راه صحیح و اصولی را برنمی تابند تا آنجایی که بعضی از بزهکاران ممکن است دین خدا راکج بخواهند و با سلیقه خود تطبیق کنند و شروع به از بین بردن سبک و شیوه موجود نگاه دینی کنند تا دین وارزش ها در قالب آنچه خود می پسندند شکل دهند و در حالی که اصل و واجبات دین ثابت و منافع و مصالح آنان متغیر است و از طرفی به دنبال یافتن گروه فشار برای جهت دهی طریق دلخواه طبق رغبت خود خواهند بود و برای این منظور توجیه و تفسیر خود ساخته می تراشند و حال اینکه نکته مهم این است در قصد پشت سر گذاشتن این گرایش ها ثابت این روش عادی می شود که مجرم را مجاز و احکام را تغییر داده  اقدام به محرمات آسان کرده و عقیده را قابل انحلال و حل شده در استنباط ثانویه و التقاطی می دانند. این جایگزینی احکام با تجزیه و تحلیل به حکم حرام بجای حلال و تباه و فساد بجای مباح گرایش پیدا می کند.

روشن است تغییر ارزش ها و احکام بصورت سلیقه ی با آموزه های مسلمان درگیر می شود، زیرا حق تشریع، ارزیابی ارزش ها و اخلاق، یک وظیفه منحصر بفرد از سوی خدا در قالب تفویض به نبوت و امامت و فقهای عادل وآگاه  در جهت رضایت پرودگار جهانیان است.

و اینجاست که باید حلال و حرام خدا  محفوظ مانده و نباید در تضاد با آموزه مسلمان مومن، بازیچه ی دوران سکولار گری گردد. و حقیقت ایمان نمی باید با واقعیت و تجارب ما در قبال رضایت لیبرال و سکولار انطباق گردد بلکه تجربه می گوید لیبرال و سکولار نه برای اجرای رسالت نبوت شمشیر زده و نه برای ادای نقش امامت خون داده است و هیچ زمانی حاضر نیست که در این دو عرصه در میدان فرایض و واجبات حاضر باشد.

 بر این اساس این دو آیایه قرانی نوع نگاه آنان و رویکردی که ما باید به موضع آنان داشته باشیم را بشکلی واضح بیان می کند: وإذا رأوا فاحشه قالوا: لم یضرنی فی شیء و من یتولهم منکم فانه منهم”و اگر آنها چیزی ناخوشایند را دیدند، می گویند: خیالی نیست به من هیچ  آسیبی نمی رساند و هر کس از شما روی برگرداند و به آنهاروی بیاورد پس یکی از آنهاست.

و از نظر پروردگار بی همتا (هر کس از شما که از دین خود برگردد، پس خداوند کسانی را که دوستشان دارد و دوستش دارند، جایگزین آنان می کند اینان در میان مومنین فروتن بوده و در مقابل کافران عزیز هستند در راه خداوند نزد مجاهدت کرده. و از سرزش ها نگران نمی شوند)

خدا و رسولش وائمه طاهرین طی آیات و احادیث دستور داده اند که امر به معروف و نهی از منکر را بعنوان واجب انجام دهید زیرا ادای آن دروازه ی از دروازهای بهشت است و بدینوسیله سلامت جامعه را تضمین کنید. این است که در اسلام محتوای آن فریضه برای جلوگیری از بزهکاری و اصلاح جامعه و زندگی در نظر گرفته است و خاص و عام نداشته ورمربوط به یک زمان ویژه نیست. ورامام حسین(ع) در راه اجرای آن از همه داشته هایش می گذرد تا بشریت راه حقیقت را بازیابد.

 مومن مسلمان در زندگی با اعتقادات مذهبی راسخ موضع خود را آشکار کرده و در پاسخ به معضلات زندگی اجتماعی با استدلالی قانع کننده و روشن ،مقتدر و پرتحرک ظاهر می شود. زیرا نسبت او با نسل حاضر برادر و خواهری  و با نسل آینده ارث گذار خوبی ها و نیکی هاست و اینگونه می توان در اجابت به ندای هل من ینصرنی ابا عبدالله در جهاد اکبر و اصغر لبیک گفت و مومنی آزاده و سرافراز بود وخود را سرسوخته ی نهضت حسینی خواند.

عبدالمجید اورا