اربعین فرصتی برای تاریخ بشریت

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرنگار مهر، مجتبی عباسی در یادداشتی که به صورت اختصاصی در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است به این اجتماع عظیم بزرگ شیعی پرداخته که در ادامه می‌خوانیم:

تمدن یعنی برقراری نظم اجتماعی و جامعه پذیری برای همکاری و تعاون میان انسان‌ها که زمینه را برای مقبولیت یک فرهنگ فراهم می‌سازد .(۱) با پیشرفت تکنولوژی و نزدیک شدن جوامع به یکدیگر، تأثیرگذاری فرهنگی_تمدنیِ فی‌مابین به نقطه اوج خود رسیده‌است، لذا طبیعتاً آن فرهنگی غالب می‌آید که دارای ابعاد وسیع‌تر و تاثیر گذاری بالاتری است.

با نگاهی به آموزه‌های متفکران غربی در می‌یابیم، تمدن غرب و لیبرالیسم برپایه منفعت طلبی شخصی استوار است، کما اینکه “رستو پدر معنوی فوکویاما” در نگرشش به جامعه اصالت را به فرد می‌دهد و از این‌رو «فایده گرایی شخصی» را در محوریت روابط اجتماعی قرار می‌دهد .(۲)

اما آنچه در طریقه‌الحسین رخ می‌دهد، بنیان تفکر و جامعه‌ی غرب را به چالش می‌کشد.فرهنگ اربعین، نمونه کوچکی از فرهنگ اصیل اسلامی و مهدویِ اشاره شده در روایات و مد نظر اهل بیت (علیهم السلام) است.
درحالی که غایت آمال متفکران و اندیشمندان غرب، ایجاد یک جامعه آرمانی با محوریت عدالت است، تمدن اسلامی با طرح و اجرای فرهنگ “مواسات” افقی ورای تصورات آرمان خواهان غربی را به تصویر می‌کشد.

مواسات یعنی شریک کردن و سهیم کردن دیگری در رزق و زندگی خود. (۳) بعبارت دیگر مواسات یعنی به یکدیگر یاری رساندن و دیگران را در دسترنج و حاصل تلاش‌های خود، شریک ساختن. (۴) فرهنگ مواسات چیزی است که در روایات ما نیز بدان تاکید شده؛ مانند حدیث شریف امام باقر علیه السلام که می‌فرماید: ای پسر ارطاه! عمل به مواسات در میان شما (شیعیان) چگونه است؟ گفتم: خوب است ای ابو جعفر! فرمود: «آیا هر یک از شما دست در جیب برادرش می‌کند و به اندازه نیاز خود از آن بر می‌دارد؟»، گفتم، تا این اندازه نه؛ فرمود: «اگر چنین می‏‌کردید محتاج نمی‌‏شدید .»(۵) این روایت نشان می‌دهد فرهنگ مواسات از اموری است که اهل بیت سعی در گسترش آن در سطح جامعه داشته‌اند و توقع داشتند، حداقل شیعیان به آن جامه عمل بپوشانند، لذا نمونه‌ی جامعه‌ی تربیتی مد نظر اهل بیت تعداد کثیری از شیعیان از کودک و زن ومرد، فقیر و غنی، صاحب مقام و صاحب ملالی‌اند که در ایام اربعین، مال و وقت حتی خانه خویش را در اختیار زائران اباعبدالله قرار می‌دهند.

ایام اربعین بستری است برای گسترش فرهنگی که فرهنگ منفعت محور غرب توان درک آنرا ندارد و جذابیت‌هایی دارد که موجب بیداری و جذب دل‌های پاک وفطرت‌های خداجویی می‌شود، که در منجلاب دنیازدگیِ فرهنگ غربی به دنبال مفری می‌گردند، تا خود را به ساحل امن و سلام برسانند. با توجه به اینکه شیعه در طول تاریخ همواره مورد خفقان واقع شده و فرصتی برای نشر عقاید خویش نداشته، اربعین فرصت بی‌نظیری در تمام تاریخ شیعه است، برای اظهار و گسترش اسلام ناب، ومتفاوت ومخالف آنچه دشمنان اسلام سعی در ترویج و نشان دادن آن به مردم جهانند.

پی‌نوشت:
۱. تاریخ تمدن ویل دورانت ج ۱ ص ۳
۲. دنیای اقتصاد https://b2n.ir/u50176
۳. مجمع البحرین: «وَ فِی الْحَدِیثِ: مُوَاسَاهُ الْإِخْوَانِ. و هی مشارکتهم و مساهمتهم فی الرزق و المعاش. قیل: و لا یکون إلا عن کفاف لا عن فضله، و أصلها الهمزه فقلبت واوا تخفیفامجمع البحرین، ج ‏۱، ص: ۲۸
۴. رهبرانقلاب؛ دیدار با کارگزاران نظام ۱۳۸۶/۰۶/۳۱
۵. الإمام الباقر (ع): یا ابن أرطاه! کیف تواسیکم؟ قلت: صالح یا أبا جعفر! قال: «یدخل أحدکم یده فی کیس أخیه فیأخذ حاجته إذا احتاج إلیه؟» قلت: أمّا هذا فلا، فقال: «لو فعلتم ما احتجت.» کشف الغمه ج ۲ ص ۳۳۳