لزوم بسترسازی نوین در نهاینه کردن فرهنگ حجاب/ متولیان فرهنگی به وحدت رویه برسند

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرگزاری فارس از شیراز، ممکن است هر یک از ما با این تصاویر مواجه شده یا راجع به آنها شنیده باشیم:

تصویر اول

مدرسه دخترانه تعطیل شده و دانش‌آموزان از مدرسه خارج می‌شوند. تعدادی از دخترهای کلاس پنجم و ششم دست در دست یکدیگر در گروه‌های چندنفره با یکدیگر مشغول گفتگو هستند. سرویس‌ها در مقابل مدرسه توقف کرده و راننده‌ها در انتظار جمع شدن دانش‌آموزان هستند.

مادر یکی از دانش‌آموزان کلاس ششم که با خودرو شخصی به دنبال فرزندش آمده، به محض این که او را می‌بیند، مقنعه دختر را درآورده و مانتو را نیز با حرکتی تند خارج می‌کند و او را به سمت خودرو هدایت می‌نماید!

تصویر دوم

هواپیما در حرکت است که مهماندار اعلام می‌کند که مرز کشورمان را پشت سر گذاشته و به کشور ترکیه نزدیک می‌شویم، با شنیدن این پیام تعدادی از بانوان ایرانی حاضر در هواپیما، روسری خود را درآورده و ظاهری جدید به خود می‌گیرند!

تصویر سوم

زنی جوان در چند متری یکی ادارات پشت یک درخت ایستاده و مقنعه‌اش را مرتب می‌کند، موهای خود را پوشانده، سپس نگاهی به اطراف می‌اندازد و چادر مشکی را از کیفش درآورده و آن را به سر می‌کند. چند لحظه بعد به سمت درب ورودی اداره حرکت می‌کند.

به راستی چرا و چگونه این اتفاق رخ می‌دهد و نحوه پوشش و حجاب که باید بخشی از باورهای ما باشد، به مناظر تصنعی تبدیل می‌شود.

تا به این باور نرسیم که حجاب و پوشش در زندگی فردی و اجتماعی ما سودمند است، نمی‌توان به فرم مناسبی از آن رسید و در برخی جاها مانند این تصاویر، به پوشش تصنعی دست زده و شکل اجبارگونه از آن برداشت می‌کنیم، این در حالی است که حجاب علاوه بر حکم شرعی دستور دینی، در جامعه اسلامی ما، هنجاری اجتماعی محسوب می‌شود اما کمتر راجع به آن کار فرهنگی موثر انجام شده است.

یکی از گامهای ترویج حجاب، نهادینه کردن آن به عنوان یک ساختار تربیتی در خانواده‌ها است. هنگامی که کودک در خانواده خود با نوع پوشش اسلامی آشنا نشود یا اعضای خانواده با حجاب زاویه داشته باشند، در نوجوانی و جوانی هنگام ورود به عرصه‌های اجتماعی نیز نمی‌تواند پوشش مناسبی را انتخاب کند.

در این میان، هر گونه افراط و تفریط در مقوله حجاب باعث شده که افراد زاویه پیدا کنند یا دافعه برای آنها ایجاد شود.

هر چند در سال‌های اخیر با شیوه‌هایی مانند اهداء گل در روز عفاف و حجاب توسط بانوان محجبه به دیگر بانوان یا ارائه بسته‌های فرهنگی یا توصیه به حجاب با بیان شیرین و شیوا و… فرهنگ‌سازی بهتری انجام داده است.

در کنار این اقدامات، رسانه‌‌های معاند نیز بیکار ننشستند و طی همین سالهای اخیر، با راه‌اندازی کمپین چهارشنبه‌های سفید، سعی در کشف حجاب داشته و در فضای مجازی گربه رقصانی کردند!

اما کمپین‌های فرهنگی و تربیتی داخلی با رویکرد دینی و معرفتی می‌تواند خنثی‌کننده برنامه‌هایی مانند چهارشنبه‌های سفید باشد.

مجریان طرحهای مقابله با حجاب می‌دانند که حجاب و عفاف رکن رکین خانواده همچنین شاکله خانواده بسترساز حیات جامعه اسلامی ایران است و دقیقاً  همین موضوع را نشانه گرفته و با موشک‌های نقطه‌زنِ نرم، سعی در کشف حجاب بانوان ایرانی دارند.

ترکش‌های جنگ مخملی که علیه حجاب آغاز شد، اگر چه هنوز در برخی از نقاط کلانشهرها دیده می شود اما با شیوه‌های نوین و جاذب در فرهنگ‌سازی جهت سطوحی نظیر خانواده، مدرسه، دانشگاه و… یا از طریق سمن‌های فرهنگی می‌توان آسیب پوشش نامناسب را به حداقل رساند. آسیبی که هر کس به نوبه خود در کاهش آن سهمی دارد.

نبود تصمیم واحد در دستورالعمل‌های مرتبط با حجاب و پوشش نیز چالش دیگری است که متولیان فرهنگی کمتر به آن پرداخته‌اند.

این متولیان تصور می‌کنند که سیاستگذاری در عرصه حجاب و عفاف، یعنی دستور به سانسور فیلم‌ها، طراحی لباس‌های مناسب و جلوگیری از عرضه مثلاً مانتوهای جلوباز، تداوم یا توقف عملیات گشت ارشاد، تجدیدنظر در نحوه لباس و پوشش بازیگران در تولیدات نمایشی سیما و یا مواردی از این قبیل؛ در حالی که اینها مصادیق اقدامات اجرایی هستند و در جای خود لازم اما در درجه اول باید در سیاستگذاری بین مسؤولان وحدت رویه وجود داشته باشد.