زیارت اهل قبور و به جا آوردن صله رحم رسم قدیمی کرمانی ها/چشم گوسفند قربانی؛ بلاگردان و دافع چشم زخم

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از شبکه اطلاع رسانی آرمان کرمان؛ دهم ذی الحجه مصادف با عید سعید قربان و از بزرگترین وفرخنده ترین اعیاد مسلمانان است که به یاد حضرت ابراهیم (ع) وفرزندش اسماعیل (ع) جشن گرفته می شود. آیین این عید باشکوه در استان های مختلف کشور با مراسمات خاصی برگزار می شود که برخی از آنها کم رنگ شده اند.

استان کرمان نیز ازاین قاعده مستثنی نبوده و در گذشته همراه با آداب ورسوم خاصی برگزار می شده است.

سید محمدعلی گلاب زاده در گفتگو با شبکه اطلاع رسانی آرمان کرمان با بیان اینکه مردم کرمان که در طول تاریخ همواره پاسدار ارزش های ملی و مذهبی خود بودند، مراسم عید قربان را باشکوه قابل توجهی برگزار می کردند، گفت: از جمله واجب ترین کارهایی که مردم کرمان برای عید قربان انجام می دادند شرکت کردن در نماز عید و سپس زیارت اهل قبور بود.

رئیس مرکز کرمان شناسی تصریح کرد: همچنین درعید قربان سعی می کردند صله رحم را آنگونه که موردتوجه اسلام است رعایت کنند لذا عده ای را دعوت کرده و مراسم پذیرایی از خود و دوستان انجام می دادند و اگر از نظر مالی توانایی نداشتند، معمولا مقداری خرما و شیرینی محلی بین مردم تقسیم می کردند یا هنگام زیارت اهل قبور، توزیع می کردند و بدین ترتیب نوعی شیرینی به کام مردم می نشاندند.

وی ابراز کرد: مردم از مدت ها قبل گوسفند قربانی را تهیه می کردند و معمولا گردن آن را زنگ می زدند؛ آنها معتقد بودند اگر حبه قندی در دهان گوسفند گذاشته و سپس آن را دور بیندازند، با شیرینی که به کام گوسفند نشانده اند، سختی ذبح را کمتر احساس می کند بنابراین اصرار داشتند این سنت را حتما به جا آورند به ویژه اینکه این گوسفند برای عزیزانی که از دنیا رفته بودند قربانی می شد.

این محقق و پژوهشگر تاریخ عنوان کرد: همچنین معمولا هنگام ذبح گوسفند، کسی که نیت کرده بود گوسفند را برای اموات خود خیرات کند، چشم و پیشانی گوسفند را می بوسید و معتقد بودند این عمل ثواب دارد؛ گاهی هم برای ایجاد آرامش بیشتر برای گوسفند و تذکر برای کسانی که گوسفند را قربانی می کنند یا شاهد آن هستند، همچنین برای ایجاد ترانه زندگی برای کسانی که درقید حیات هستند، زنگوله یا سکه ای به گردن گوسفند می بستند.

گلاب زاده اظهار داشت: اعتقاد دیگری که در خصوص عید قربان وجود داشت این بود خانم ها در این روز نباید خیاطی کنند و چیزی بدوزند در غیر این صورت روزی که به خانه خدا مشرف می شوند، سوزنی به پا و دست آنها خواهد رفت.

وی بیان کرد: پس از ذبح گوسفند نیز معمولا چشم گوسفند قربانی شده را درآورده، خشک می کردند و نگه می داشتند چراکه معتقد بودند وجود این چشم می تواند بلاگردان شود؛ به ویژه اعتقاد داشتند زمانی که ممکن است چشم زخم به نوزاد یا شخصی اصابت کند، اگر چشم گوسفند قربانی را با خود داشته باشند، آن شومی و نامبارکی نگاه در تخم چشم می افتد و بلا دور می شود.

رئیس مرکز کرمان شناسی خاطرنشان کرد: اگر نوزادی در عید قربان متولد می شد و پسر بود، سعی می کردند نام او را حاجی بگذارند کمااینکه در طول تاریخ اسامی داریم که به مکه مشرف نشده اند اما نام آنها حاجی است؛ یکی از آنها حاجی پدر محمدمظفر میبدی است که مسجد جامعه کرمان از یادگارهای اوست.