خنده‌هایی که همچنان شنیده می‌شود/ شهید شمسی‌پور سردار دل‌های عاشق

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها، محمدرضا بهرامی*: ۱۳ اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۵ بود و چنین روزهایی که آسمان بوی بهشت در دیار هگمتانه به خود گرفت خبری که آسمان چشم‌های همه مردم همدان را بارانی کرد.

آن روز را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم که گوشی تلفنم زنگ خورد و خبر شهادت سردار علیرضا شمسی‌پور را دادند، اصلاً باورم نمی‌شد، مگر می‌شود دیگر آن خنده‌های دل‌نشین را نشنید.

خبر شهادت سردار شمسی‌پور شوک بسیار بزرگی برای جامعه ورزش استان همدان بود، وی را می‌توان پدر جامعه ورزش استان دانست. سال‌ها خدمت در رأس ریاست هیئت‌های ورزشی دوچرخه‌سواری و تیراندازی و فعالیت در رشته‌های مختلف ورزشی در کنار ریاست تربیت بدنی سپاه و بسیج ورزشکاران، سردار شهید علیرضا شمسی پور را به عنوان یک مرد سراسر ورزشی تبدیل کرده بود.

جامعه ورزش دیار الوند مدیون خدمات ارزنده و گران‌بهای این مرد بوده و هر ساله با فرارسیدن سالگرد شهادت سردار شمسی‌پور غم غریبی ورزش استان همدان را در برمی‌گیرد.

سردار شمسی‌پور با اخلاق حسنه‌ای که داشت، ارتباط بسیار خوبی با نوجوانان و جوانان برقرار کرده بود و از یک نوجوان و کودک ۱۴ ساله تا هر سنی با حاج علی آقا رفیق بودند با هر کس که سلام و علیک می‌کرد خودش را با سن او هماهنگ می‌کرد؛ فرقی نمی‌کرد ۱۰ سال داشته باشد یا ۱۰۰ سال و به همین دلیل حاج علی آقا محبوب همه بود.

روزی نبود حاج علی آقا را ببینی و دنبال کارهای خیر نباشد، یا در هر حال جور کردن جهیزیه دختری بود، یا عروسی پسری یا هزینه درمان نیازمندی و خلاصه تمام زندگی این شهید بزرگوار در راه خیر گذشت.

هیچ‌گاه سفرهای راهیان نور با سردار شمسی‌پور فراموش نمی‌شود، خاطره فراموش نشدنی که از این سفر با یک قاب عکس به یادگار مانده لحظه نشستن این شهید در حال واکس زدن کفش زائران راهیان نور است، حاج علی آقای دیار ما بسیار خاکی بود و همراه با خدمت در سپاه و مسئولیت‌های ویژه که در اختیار داشت، رفتار او در همه حال مردمی و دوست‌داشتنی بود.

چیزی که حاج علی آقا را همیشه اذیت می‌کرد و بغض را در گلوی وی می‌آورد، جا ماندن از قافله رفقای شهیدش بود، شهادت سردار همدانی داغ دل این شهید را داغ‌تر کرده بود تا هر چه زودتر شهد شیرین شهادت را سربکشد.

از زمانی که جنگ با داعش در سوریه آغاز شد سردار شمسی‌پور یک لحظه هم در همدان نماند و همیشه در این راه در رفت و آمد بود، اما یکی از حسرت‌های حاج علی آقا همیشه جستجو شهدای گمنام بود تا مادران این شهدا را از این دلتنگی و فراق بیرون بیاورد.

شهید شمسی‌پور که به دلیل شناخت منطقه عراق و تسلط بر زبان کردی و عربی همواره برای تفحص شهدا راهی مناطق جنگی می‌شد و این بار نیز در قامت جستجوگر نور در ارتفاعات پنجوین عراق مشغول بود که صبح روز ۱۳ اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ بر اثر انفجار مین به آرزوی دیرین خود رسید و به مقام شهادت نائل شد.

سردار دل‌ها بالاخره در راهی که عاشقش بود به مقام شهادت رسید تا به قافله یاران شهیدش وصل شود، اما این وصال برای حاج علی آقا، همراه بود با فراقی جانسوز برای مردم همدان و عاشقان این شهید که هنوز هم بعد از گذشت پنج سال از شهادت حاج علی آقا جامعه ورزش استان همدان دلتنگ خنده‌های این شهید هستند.

خنده‌هایی که هیچ‌گاه از ذهن‌ها پاک نخواهد شد. چقدر زیبا گفت شهید مرتضی آوینی که “پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته‌اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند.” آری باید گفت حاج علی آقا همچنان و تا ابد زنده است.

* فعال فرهنگی