اتاق فرمان مشترک جنبش های کشف حجاب و غرب گرایی در ایران/ محور حمله های تمدنی غرب «خانواده» است

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ سبک زندگی از نظر جامعه شناسان ابزار مهم هر تمدنی است که جنبه های مهم هر فرهنگ و تمدن را در ورطه عمل وارد کرده و آن ها را وارد جز جزء زندگی مردم یک جامعه می کند؛ فرهنگ مردم کشور ما یک فرهنگ ایرای و اسلامی محسوب می شود که هنوز رنگ و بوی سنتی بودن خود را حفظ کرده و خانواده را به عنوان محور تمدنی خویش قرارداده است.

محوریت خانواده در جامعه مختص به فرهنگ ایرانی نبوده و تمام فرهنگ ها و تمدن های سنتی بر چنین محوریتی تاکید کرده اند؛ اما در نقطه مقابل این خانواده محوری، لیبرالیسم به عنوان فرهنگی تازه به وجود آمده در اروپا و آمریکا شکل گرفته که به لطف قدرت نطامی، رسانه ای و مالی کشورهای مبدا درحال گسترش در سطح جهان است و بر آزادی های بی قید و شرط افراد در جامعه تاکید می کند و این آزادی ها را تا آن جایی که موجب اخلال در جامعه نباشد، مجاز دانسته است.

برخورد تمدنی غرب با ایران، از قرن پیش تاکنون آغاز شده است و روند تاثیرپذیری ایران از این فرهنگ جدید که اندیشه های خود را برپایه فلسفه جدید غرب بنا نهاده و به نوعی انسان محوری (اومانیسم) اعتقاد دارد، از سفر ناصرالدین شاه، شاه قاجار به اروپا آغاز شد و زمان پهلوی به اوج خود رسید. پهلوی اول که هم سلطنتش را مدیون غرب بود و هم جبهه آمال خود را در غرب می دید دستور به یکسان سازی لباس مردان و کشف حجاب زنان داد، دستوری که با واکنش شدید علمای وقت و مردم مواجه شد و بالاخره شکست خورد؛ اما تاثیرات این دستور بر قشر روشنفکرنمای جامعه باقی ماند و با ترویج فرهنگ غرب در دوره پهلوی دوم و با استفاده از ابزار سینما، مجله و جشنواره های محتلف هنری گسترش یافت.

شکست پروژه غربی سازی تمدن ایران در دوره پهلوی
اما برخلاف تمام تبلیغات، غنای فرهنگی موجود در کشور مانع از تاثیرپذیری طیف گسترده مردم از این تبلیغات شد و این حرکت ها را به شوهای تبلیغاتی محدود در نقاطی از پایتخت و پشت پرده سینما محدود کرد. با پیروزی انقلاب اسلامی سدی در مقابل این تفکرات ایجاد شد، اما غرب و غرب گرایان دست از تلاش برنداشته و هر روز با شیوه ای جدید به دنبال ترویج سبک زندگی خود و جایگزینی آن به جای فرهنگ ایرانی-اسلامی کردند.

خانواده، محور حمله های تمدنی غرب
همان طور که در ابتدای نوشتار مطرح شد خانواده مهم ترین رکن و محور تمدن ایران به شمار می رود که برای تغییرات فرهنگی باید بر روی آن دست گذاشت. اپوزیسیون غرب نشین و غرب گراهای داخلی نیز چاره ای جز دامن زدن به حیازدایی از خانواده ها برای ترویج افکار خود در سطح جامعه نداشتند و با پرداختن به موضوعات متعددی از جمله آزادی در جامعه در ابتدای دهه ۷۰ و آزادی زنان و فمینیسم در اواخر دهه ۷۰ و ۸۰ و امروز حجاب اختیاری و ازدواج سفید به دنبال شکستن کمر محور تمدن ایرانی-اسلامی ایران، یعنی خانواده هستند.

بررسی های انجام شده نشان می دهد که کلیه کلیدواژه ها و البته افرادی که به عنوان لیدرهای این جریان در طول این دو دهه اخیر، ثابت بوده و تنها به دلیل عدم توفیق های پی در پی سناریوها را تغییر داده و بازی های جدیدی را طرح ریزی کرده اند.

مهره های ثابت تغییر تمدن ایرانی در داخل و خارج کشور
بررسی مهره های اپوزیسیون ضدانقلاب و حامیان آزادی های لیبرال در ایران نشان می دهد که چهره هایی که از نمایندگان تندرو مجلس ششم، دانشجویان لیدر اصلی جریان ۱۸ تیر و روزنامه نگاران رادیکالی در دهه ۷۰ ، همان هایی بودند که در دهه ۸۰ با فرار به خارج و بلند کردن علم جنبش سبز به دنبال زمین زدن جمهوری اسلامی بوده و در سال های اخیر نیز با گرفتن ژست های حقوق بشری، حقوق زنان در بند حجاب اجباری! را در ایران پیگیری می کردند و بی مهابا به شرع و عرف اکثریت مردم جامعه حمله می کردند.

حمایت هایی که صحبت های اخیر یکی از نمایندگان فراری مجلس ششم در گفت و گو با یکی از رادیوهای بیگانه در حمایت از ازدواج به اصلاح سفید مهر تاییدی بر سیر دنباله دار این بازی ها و اتاق فرمان های مشترکی است که برای به نفع غرب یک صدا شده اند.

نکته دیگری که بر اشتراک اتاق فرمان این دو تفکر دلالت می کند، وجود کلیدواژه های تکراری در به راه انداختن جنبش های متعدد است، کلیدواژه های مانند آزادی های یواشکی که آزادی های آن یادآوری به اصطلاح تلاش های مدنی همین لیدرها فعلی برای آزادی های لیبرال در دهه ۷۰ بوده و یا چهارشنبه های سفید که وجه اشتراک زیادی با ازدواج سفید مدنظر این به اصطلاح روشنفکران در ادامه سناریوها است.

آبروریزی از اپوزیسیون؛ رهاورد جنبش های کشف حجاب
نکته با اهمیت در این سناریوها سطح تاثیرگذاری آن ها در جامعه است، شاید روزهای اولی که سناریویی به نام آزادی های یواشکی در فضای فیس بوک ولوله انداخت، بسیاری آن را موج تخریب حجاب در ایران می دانستند، اما پس از مدتی سواستفاده از عکس های شخصی کاربران در صفحه این جنبش، دکان آن را به گونه ای تخته کرد که به اصطلاح دیگر نتوانست روی پای خود بایستد؛  اما این رسوایی ها به این جا ختم نشده و خبرنگار فراری لندن نشین در اقدامی جدید کمپینی به نام چهارشنبه های سفید راه انداخت که افتضاح عدم وجود پایگاه مردمی برای این قشر را بیش از پیش نمایان کرد؛ کانال این جنبش که اصلی ترین راه ارتباطی این جنبش با مردم است تنها سه هزار ممبر داشته و تعداد تصاویر و فیلم های آن نیز به ۲۰۰ مورد نمی رسد، نکته دیگر اینکه این جنبش در اینستاگرام نیز از محبوبیتی برخوردار نیست و صفحه اینستاگرامش تنها یکهزار عضو دارد.

این کمپین ها و عدم موفقیت آن ها مشتی نمونه خروار است، اقدام های غرب و طرفداران داخلی آن ها همیشه با بوق رسانه ای، رسانه های خارجی و البته روزنامه های زنجیره ای زرد داخلی همراه بوده است؛ این رسانه ها با بزرگ جلوه دادن چنین حرکت هایی، نقش پیاده نظام غرب گرایان را در جامعه بازی می کنند و تفکراتی که شاید برای اکثریت مردم یک جامعه هیچ ارزشی ندارد، اصل جلوه داده و لذا آن ها را به اهداف خود نزدیک می کنند.