عیدی روحانی جوان به کهنسالانِ تنها و بدون فرزند/ جشن تکلیف برای مخاطبان خاص خدا در پایین شهر

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرگزاری فارس از قزوین، حجت‌الاسلام میلاد قلی‌پور، از آن دسته روحانیون جوان‌پسندی است که همواره ایده‌های نو و جذاب فرهنگی و اجتماعی دارد و هر جا که باشد جوانان زیادی را به دور خود جمع می‌کند تا محله‌های پایین شهر را آباد کند.

طی ماه‌های اخیر، با توجه به شیوع کرونا که ممکن است برخی از مجموعه‌های فرهنگی، فعالیت‌های خود را محدود کرده باشند، قلی‌پور نه تنها فعالیت‌هایش کمرنگ یا متوقف نشده است بلکه در کنار رعایت پروتکل‌های بهداشتی، اقدام به انجام فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی بی‌نظیری کرده است که شنیدن آن‌ها خالی از لطف نیست. این فعال فرهنگی و اجتماعی استان قزوین در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس می‌گوید: حدود ۳ ماه است در طرح شهید سلیمانی فعالیت‌های خود را با رصد و پایش محله محور آغاز کرده‌ایم، در این طرح مشخصات، آدرس‌ها و تمام اطلاعات موردنیاز مردم ساکن در مناطق مولوی، منتظری، سلامگاه، امامزاده حسین(ع)، پایین محله و علی‌اکبری را در آورده‌ایم. پس از پایش و رصد محله محور به این جمع‌بندی رسیدیم که لازم است طرح‌هایی برای ارتباط گرفتن با افراد این مناطق داشته باشیم. در همین راستا از بستر روزهایی مانند روز مادر و روز پدر استفاده کردیم و بنا شد از این فرصت بسیار طلایی استفاده کنیم تا بتوانیم با بسیاری از افرادی که توان حضور در فضای مسجد یا حضور در فعالیت‌های فرهنگی را ندارند ارتباط بگیریم.

پیرمردها و پیرزن‌هایی که در نهایت تنهایی و دلتنگی، چشم‌انتظارند

بی‌شک همهٔ ما در پیرامون خود افرادی را سراغ داریم که علی‌رغم سن بالایی که دارند، هر یک به دلایلی یا ازدواج نکرده‌اند، یا صاحب اولاد نشده‌اند، یا خانوادهٔ خود را از دست داده‌اند و امروز به تنهایی زندگی می‌کنند. حتماً این عزیزان هم دوست داشته‌اند پدر یا مادر شوند تا فرزندان‌شان در روزهای پدر و مادر به دیدن آن‌ها بیایند و یا به قول معروف عصای پیری آن‌ها شوند، اما تقدیر به گونهٔ دیگری برایشان رقم زده است. قلی‌پور در طرح پدرانه و مادرانه در روز پدر و روز مادر به سراغ این عزیزان هم رفته و تلاش کرده با تبریک روز پدر و روز مادر، آن‌ها را شگفت‌زده کرده و از آن‌ها برای یک عمر تلاش در زندگی قدردانی کند تا تصور نکنند چون تنها مانده‌اند یا اولاد ندارند، هیچ‌کس به فکر آن‌ها نیست. او در رابطه با این طرح می‌گوید: ما تلاش کردیم در طرح پدرانه و مادرانه، به سراغ افرادی برویم که غالباً سنین آن‌ها بین ۵۰ الی ۷۰ سال و یا حتی بالاتر بود، عزیزانی که بنا بر تقدیر شرایط هرگز دارای همسر نبودند و چون دارای همسر نبودند به طبع آن دارای فرزند نیز نبودند و یا امروز تنها هستند. ما برای این که این قشر از جامعه جزو اقشاری هستند که محبت به آن‌ها و دلجویی از آن‌ها بسیار مورد نیاز و مورد اهمیت است، رفتیم تا قلب آن‌ها را در روز میلاد امیرالمؤمنین علی(ع) و حضرت زهرا(س) شاد کنیم. وی ادامه می‌دهد: ما با هم‌اندیشی و همراهی مجموعهٔ فرهنگی محسن‌الزهرا، پایگاه مقاومت بسیج ثامن‌الحجج و گروه خیریهٔ توشه‌های آسمانی خیر المحسنین به سراغ این عزیزان رفتیم و علاوه بر اهدای مبلغ ناچیزی به عنوان عیدی، یک پیراهن برای آقایان و یک روسری برای خانم‌ها هدیه بردیم تا باعث دلگرمی خاطر این عزیزان شود.

به سراغ کسانی رفتیم که روز پدر منتظر کسی نبودند

این روحانی باصفای قزوینی در ادامه عنوان می‌کند: این فرصت، فرصت بسیار عجیبی بود، زمانی که به درب منزل این بزرگواران می‌رفتیم، بنده به‌عنوان یک روحانی به آن‌ها می‌گفتم ما بجای بچه‌های شما هستیم، خدا به شما سلامتی بدهد، گفتیم بیاییم روز پدر و روز مادر را در کنار شما باشیم و از شما قدردانی کنیم، اشک در چشمان این عزیزان جمع می‌شد و می‌گفتند خدا به ما توفیق پدر و مادر شدن نداد، از شما ممنونم که این حس را برای نخستین بار به ما القا کردید. خیلی تشکر می‌کردند، این بخش دلچسب و روح‌نوازی از این اتفاق بود. با این مدل ارتباط‌گیری، حتی در برخی موارد این عزیزان آنقدر از کار ما لذت می‌بردند که نمی‌دانستند باید چکار کنند و چه عکس‌العملی انجام دهند. زمانی که به در منزل یک خانم کهنسال رفتیم، آنقدر شگفت‌زده شد که رفت از یخچالش هر چه داشت را آورد به ما داد و گفت من باید جبران کنم، رسم ما این است که نباید جای هدیه را خالی برگردانیم. یا این‌که یکی از پیرمردها انقدر شرمنده شد و خجالت کشید، درست است که دیدن شرمندگی و خجالت او سخت بود، اما از سوی دیگر خیلی دلچسب بود که به دیدن کسی رفته‌ایم که منتظر کسی برای تبریک روز مرد یا روز پدر نبود.

دیدار با پدران و مادرانی که فرزند از دست داده‌اند

بخش دوم از طرح مادرانه و پدرانه، رفتن به درب منزل مادران و پدرانی بود که فرزند خود را از دست داده بودند و یا فرزندانشان در کنار آن‌ها نبودند و به تنهایی زندگی می‌کردند. قلی‌پور اظهار می‌کند: در این بخش به سراغ پدران و مادرانی در محله رفتیم که فرزندان‌شان را از دست داده بودند یا بنا به فراخور وضعیت موجود، فرزندان‌شان دور از آن‌ها زندگی می‌کردند. این عزیزان همسر نداشتند و تنها زندگی می‌کردند. وقتی این عزیزان این صحنه‌ها را می دیدند اشک در چشمانشان جمع می شد و می‌گفتند ما اولاد بزرگ کردیم که برای روزهای پیری عصای دستمان شود، اما اصلاً یادشان رفته که پدر یا مادری دارند. بغض این عزیزان بسیار دردناک بود. بنده ضمن تبریک روز پدر و مادر به این عزیزان و اهدای عیدی و هدیه‌ای ناقابل، می‌گفتم پدرجان یا مادرجان شمارهٔ اولادت را بده زنگ بزنم حالش را بپرسم. همان‌جا به این‌ها زنگ می‌زدم و می‌گفتم ما به منزل پدر یا مادرتان آمده‌ایم برای تبریک روز پدر و روز مادر، پدر و مادرتان می‌خواستند حالتان را بپرسند. این صحنه و اتفاق آنقدر درس زندگی بود که حتی فرزند یکی از این عزیزان چند روز بعد به مسجد آمد و بسیار از ما تشکر کرد و گفت حاج‌آقا ممنونم که اهمیت پدر و مادر را به ما یادآوری کردید، با خودم قرار گذاشته‌ام از سال‌های آینده هیچ وقت روز پدر یا مادر را فراموش نکنم و به دیدار پدر و مادرم بیایم. قلی‌پور ادامه می‌دهد: در طرح پدرانه و مادرانه، ما به‌دیدار بیش از ۵۰ مادر و بیش از ۲۰ پدر رفتیم و آن‌ها را خوشحال کردیم. البته این درب منزل رفتن‌ها، به‌خاطر قرار گرفتن در شرایط کرونایی بود وگرنه در سال‌های گذشته در روزهای پدر و مادر ما به خانهٔ سالمندان و یا گرم‌خانه‌ها می‌رفتیم و یا حتی به‌دیدار معتادان خیابانی و کارتن خواب‌ها می‌رفتیم و این روزها را به آن‌ها تبریک می‌گفتیم، امسال به خاطر شرایط کرونا این امکان مهیا نبود و به همین دلیل به درب منازل برخی عزیزان رفتیم.

مخاطب خاص خدا باشیم

یکی دیگر از طرح‌هایی که روحانی جوان قزوینی به آن روی آورده است، طرح برگزاری جشن تکلیف برای دختر خانم‌ها و آقا پسرهایی است که به سن تکلیف رسیده‌اند و خانواده غالباً استطاعات مالی برای برگزاری جشن تکلیف این عزیزان ندارد. قلی پور در این رابطه عنوان می‌کند: ما در رصد و پایش محله محور، یکی از کارهای دیگری که به ذهنمان رسید و حتی این ایده استانی شد و ایده را به دفتر مقام معظم رهبری نیز ارسال کردیم تا بتوانیم با نگاه ویژهٔ ایشان آن را کشوری کنیم، طرحی تحت‌عنوان مخاطب خاص خدا بود. ما در بحث‌های مربوط به دانش‌آموزان سال‌ها است مشغول فعالیت هستیم و تمایل نداشتیم امسال به خاطر شرایط کرونا، طرح‌هایمان متوقف شوند.

با دوستان بحث و بررسی کردیم و در نهایت به این جمع‌بندی رسیدیم که بهترین فرصت است تا برای بچه‌هایی که به سن تکلیف می‌رسند طرح و برنامه‌ای داشته‌ایم و این‌گونه شد که نشستیم طرح مخاطب خاص خدا را برنامه‌ریزی کردیم.

وی ادامه می‌دهد: در این طرح ما دختران یا پسرانی را که در سن تکلیف قرار داشتند یعنی ۱۵ سال در آقایان و ۹ سال در خانم‌ها، شناسایی کردیم و اقدام به‌برگزاری جشن تکلیف در منازل آن‌ها کردیم. به‌این صورت که با منزل آن‌ها تماس می‌گرفتیم و به مادر دختر خانوم یا آقا پسر می‌گفتیم تمایل دارید برای دختر یا پسرتان جشن تکلیف برگزار کنیم؟ آن‌ها می‌گفتند ما باید چه کارهایی انجام دهیم؟ می‌گفتیم همه چیز بر عهدهٔ ماست، فقط شما با وسایلی که ما می‌دهیم، با کمک دخترخانوم یا آقا پسرتان خانه را تزئین کنید و با پوشش مناسبی که برازندهٔ یک خانوم یا آقای مکلف است، عکس یادگاری بگیرید. وسایل را به این عزیزان می‌رساندیم و غالباً هم یکی از خانم‌های مجموعه همراه آن‌ها بود و در تزئین منزل کمک‌شان می‌کرد. بعد از انجام این کار، ما به همراه یک کیک تکلیف و پک‌های فرهنگی، به درب منزل این عزیزان می‌رفتیم و می‌گفتیم می‌دانی امروز چه روزی است؟ امروز روزی است که شما به تکلیف رسیده‌اید، یعنی از این به بعد دیگر «مخاطب خاص خدا» هستید و باید آن‌گونه که او دوست دارد رفتار کنید. و سپس برخی از مسائل شرعی موردنیاز را برایشان توضیح می‌دادیم. در پک‌های تکلیف دختر خانوم‌ها، بروشورهای مخصوص تکلیف خانم‌ها، ساق‌دست، گیره روسری، مقنعه، چادر، جانماز، قرآن و تسبیح و یکسری از این وسایل بود و در پک‌های آقایان نیز بروشور مخصوص تکلیف آقایان، جانماز، قرآن، تسبیح و یک پیراهن یا پارچهٔ پیراهن و شلوار بود و به آن‌ها توصیه می‌کردیم شما دیگر بزرگ‌تر از قبل شده‌اید، تلاش کنید از فضای لباس‌های تنگ و کوتاه فاصله بگیرید.

جشن تکلیف خانگی مورد استقبال قرار گرفت

این فعال فرهنگی در ادامه اذعان می‌کند: ۹۰ درصد افرادی که برای آن‌ها جشن تکلیف در منزل برگزار می‌کردیم، از نظر مالی در سطوح متوسط و رو به پایین بودند و هزینه‌ای از آن‌ها دریافت نمی‌کردیم، اما افرادی که تمکن مالی برگزاری برنامه را داشتند، بخشی از هزینه را پرداخت می‌کردند. بیش از ۴۰ دخترخانم و بیش از ۳۰ آقاپسر در این راستا شناسایی شده‌اند، هزینهٔ برگزاری هر جشن تکلیف حدود ۴۰۰ هزار تومان است که تاکنون موفق شده‌ایم در ۲۵ خانه برای عزیزان جشن تکلیف برگزار کنیم. هزینه‌های این امور نیز توسط خیرین تأمین می‌شود. ما تلاش می‌کردیم در انتخاب هدایای تکلیف، حتما از کالاهای ایرانی و مرغوب استفاده کنیم و این‌گونه نیست که به سراغ کالاهای بی‌کیفیت برویم. بازخوردهای بی‌نظیری از این طرح گرفته ایم، پدر یکی از دخترخانم‌هایی که برای برگزاری جشن تکلیف به منزل‌شان رفته بودیم، چند روز بعد به مسجد آمد و بسیار از کار ما تشکر کرد و گفت دختر من به قدری خوشحال است که حتی شب‌ها هم با چادر می‌خوابد. این خیلی برای من لذت بخش و زیبا بود. وی ادامه می‌دهد: خوش‌بختانه طرح مخاطب خاص خدا از سوی نهادها و مجموعه‌های فرهنگی بسیار مورد استقبال قرار گرفت و نهادهایی مانند آموزش‌وپرورش، شهرداری، کمیتهٔ امداد امام(ره) و نهادهای دیگر نیز اقدام به انجام این فعالیت کردند. البته سال‌های گذشته ما این کار را در مسجد برای دخترخانم‌ها و آقاپسرها انجام می‌دادیم ولی امسال به خاطر شرایط کرونا و رعایت پروتکل‌های بهداشتی و عدم امکان تجمع در مسجد، تصمیم گرفتیم این کار را در منازل افراد انجام دهیم. برای روزهای دیگر مانند روز جوان یا روز دختر نیز در حال برنامه‌ریزی هستیم تا با طرح‌های قوی و اثرگذار بتوانیم جوانان را خوشحال کنیم و با آن‌ها ارتباط برقرار کنیم.

خانه‌ات را آباد می‌کنیم

یکی دیگر از ایده‌های این روحانی جوان و خوش‌ذوق قزوینی و گروه جهادی‌اش، طرح «خانه‌ات را آباد می‌کنیم» است. او در این رابطه اظهار می‌کند: یکی از فعالیت‌هایی که اکنون در فضای کمک‌رسانی انجام می‌دهیم این است که در کنار پخش بستهٔ ارزاق به نیازمندان، تلاش می‌کنیم اتفاقات دیگری نیز رقم بزنیم که یکی از این اتفاقات، تعمیرات منزل نیازمندان پایین شهر است. به این معنا که خانه‌هایی که مدت‌هاست مشکل داشته و نیاز به تعمیراتی مانند گچ‌کاری، ایزوگام، نقاشی یا کارهای از این قبیل دارند را تعمیر می‌کنیم. بنده معتقدم تدابیر عملیاتی و اثربخش فرهنگی و اجتماعی تأثیرات مثبتی دارد و خواستار این هستم که مسؤولین و متولیان امر به حوزهٔ آسیب‌های اجتماعی و مقابله با تخطی برخی افراد در ناامنی فرهنگی و اجتماعی مناطق و محله‌های پایین شهر ورود کنند و پاکسازی خوب و مناسبی در فضای محله صورت بدهند تا حاشیهٔ امنیت ما در فعالیت‌های فرهنگی قوت پیدا کند و اثربخش‌تر و تأثیرگذارتر باشیم، زیرا متأسفانه آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی در مناطق پایین شهر بیداد می‌کند و به‌راحتی شاهد این هستیم که افراد در ملأعام و بدون ترس و نگرانی مشغول استفاده از مواد دخانی و مشروبات الکلی یا فروش مواد مخدر هستند، زمانی که این مسائل را می‌بینیم ممکن است انگیزهٔ ما کم شود، بنابراین لازم است متولیان امر به این حوزه ورود کنند و در بحث جمع‌آوری این افراد و برخورد با آن‌ها فعال باشند تا شاهد محله‌هایی امن در مناطق جنوب شهر باشیم.

از ظرفیت فضای مجازی برای انجام فعالیت‌های فرهنگی استفاده کنیم

قلی‌پور در رابطه با لزوم استفاده از ظرفیت فضای مجازی در راستای فعالیت‌های فرهنگی عنوان می‌کند: ما می‌توانیم از ظرفیت فضای مجازی جهت هر چه بهتر و گسترده‌تر انجام دادن فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی استفاده کنیم. در این راستا راه‌اندازی پویش‌های جذاب و خلاقانه می‌تواند اثرگذار باشند. هم‌چنین پیشنهاد بنده استفاده از ایده‌ها و نقشه‌های دوستان است، اگر هر کس ایده و طرحی دارد در فضای مجازی اعلام کند، این می‌تواند نقطهٔ زیبایی باشد که با استفاده از ظرفیت فضای مجازی، در فضای واقعی دستگیر یکدیگر باشیم و کنار هم، علاوه بر ترویج مبانی اسلام، ایرانی آباد و آزاد را بسازیم.

گزارش از معصومه امینی