تقلید کورکورانه از الگوهای غیرایرانی و کرامتی که خدشه‌‌دار می‌‌شود

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از آناج، "مدگرایی" پدیده‌‌ای اجتماعی-فرهنگی است که در تمام جهان و علی الخصوص در کشورهای جهان سوم ظهور و بروز گسترده‌‌ای داشته است. در کشور ما نیز با توجه به گسترش فضای رسانه‌‌ای و مجازی و ارتباطات جمعی گسترده "مدگرایی" از جمله معضلاتی است که خانواده‌‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

بحث "مدگرایی" محدود به یک بخش نیست و در عرصه‌‌های مختلف زندگی نمود دارد اما در بخش پوشاک بروز عینی و ملموس تری دارد به گونه ایکه نیاز به کند و کاو زیادی نیست و اگر چشمی در کوچه و خیابان بچرخانیم نمونه‌‌های بارزی از مدگرایی را به عینه مشاهده خواهیم کرد.

مدل‌های عجیب لباس، کیف، کفش، مدل مو و آرایش روز به روز گسترش می‌‌یابد و چهره شهر را عجیب‌‌تر می‌کند، نگاهی به برخی‌‌ها که می‌‌اندازید به نظرتان می‌رسد بیلبوردهای تبلیغاتی هستند که به صورت متحرک در شهر در حال حرکت می‌‌باشند. نوشته‌‌های عجیب و غریب بر روی لباس‌‌ها، رنگ‌‌های جیغ و زننده و آرایش‌‌های نامتعارف که نه تنهایی زیبایی به چهره‌‌ها نبخشیده بلکه گاها موجب ترس بیننده هم می‌شود.

وقتی نمی‌دانیم چه می‌پوشیم

از آفت‌‌های مدگرایی عدم آگاهی نسبت به پوششی هست که انتخاب می‌کنیم، دیدن پسرانی که تیشرت‌‌هایی با نوشته "من باردارم" پوشیده‌‌اند و یا دخترانی که مانتوهایی منقش به نام ائمه بر تن می‌کنند، بدون اینکه حتی خودشان نیز این موضوع را متوجه شوند نمونه بارزی از این عدم آگهی به نوع پوشش است.

عده‌‌ای هم چشم به انتظار پوششی از فلان خواننده و هنرمند هستند تا آن را به سرعت تقلید کنند که متاسفانه به سرعت در جامعه همه گیر نیز می‌شود غاقل از اینکه هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد و بسیاری از لباس‌‌هایی که از این خوانندگان و هنرمندان تقلید می‌شود شاید مناسب مهمانی‌‌ها باشد و نه برای حضور در جامعه.

لباس‌‌هایی که به ظاهر بر اساس مد روز تولید می‌شوند و جامعه هم از آن استقبال می‌کند در بسیاری از موارد فلسفه طولانی در پس تولید داشته است و تفکر این مسئله که غرب بخاطر چشم و ابروی ما به ما الگوی پوشاک میدهد ساده انگاری بیش نیست.

چشم و هم چشمی برای دیده شدن، نگاه کالا مانند به کرامت انسانی

نگاه کالا گونه به کرامت انسانی از دیگر مشکلات مدگرایی است جوانان و حتی در بعضی مواقع پدر و مادرها درگیر این فضا می‌‌گردند و دغدغه‌‌شان می‌شود مارک لباس و کفش و برای خرید این مارک‌ها هزینه‌‌های هنگفتی پرداخت می‌کنند.

رقابت بر سر پوشیدن لباس‌‌های ناهنجارتر و مارکتر برای دیده شدن این روزها بازار داغی دارد و عده‌‌ای به قدری درگیر این رقابت شده‌‌اند که زندگی را ول کرده‌‌اند و به نوعی زندگیشان گردش در پاساژها و انتخاب به روزترین و مارک‌‌ترین لباس‌‌ها شده است حتی به قیمت زیر سوال رفتن عفت وحیای عمومی.

برهنگی؛ تاوان مدگرایی

مدگرایی اما صدمات جبران ناپذیر دیگری هم داشته است که اساسی ترین آن ایجاد فرهنگ برهنگی بوده است و این روزها هر البسه‌‌ای که نمایان‌‌تر و تحریک کننده‌‌تر باشد روی بورس قرار دارد و به زبان دیگر مد است.

پوشش‌‌هایی که کم از عریانی محض ندارد و اگر اندک شرم و حیای انسانی هم نبود به دوره انسان‌های نخستین برمی‌گشتیم هر چند گاه پوشش‌هایی را در خیابان می‌بینیم که کم از پوشش انسان‌های نخستین ندارد.

مدگرایی زمانی باعث فساد در پوشش می‌شود که با الگوگیری از هنرمندان خارجی، که لباس‌‌هایی به تن دارند که مورد قبول فرهنگ خودشان نیست وارد فرهنگ ایرانی و اسلامی مان کنیم و همین امر به دلیل تضاد فرهنگی و اعتقادی باعث فساد می‌شود.

بی‌‌حجابی زمینه ساز بروز مفاسد اخلاقی در جامعه است

رقیه سهرابی در گفت‌وگو با آناج، نهادینه سازی حجاب و عفاف را در خانواده و جامعه ضروری دانست و اظهار داشت: نهادینه سازی فرهنگ حجاب و عفاف به عنوان یکی از ضرورت‌‌های باورهای دینی مستلزم برنامه ریزی صحیح در سه حوزه فرد، خانواده و جامعه است.

وی توضیح داد: تقویت باورهای دینی خانواده‌‌ها به ویژه والدین، تبلیغ درست و تبدیل کردن عفاف و حیا در بین دختران و پسران به یک ارزش والای اجتماعی، آموزش و فرهنگ سازی برای ایجاد این فرهنگ، تقویت و گسترش عفاف و حجاب در بین فرزندان از سنین کودکی، تعمیق باورهای دینی، فعالیت‌‌های فرهنگی، زمینه سازی جهت ایجاد فضای اجتماعی سالم، توجه دقیق به مرزهای زنانگی و مردانگی، تمهید افراد جهت رویارویی با فرهنگ بیگانه، اصلاح الگوهای جامعه پذیری، افزایش سطح آگاهی‌‌ها، اشتغال زایی، همسویی نهادهای حکومت و نظارت از مهم ترین راهکارها در ترویج و توسعه اصل فرهنگ عفاف و حجاب در جامعه اسلامی به شمار می‌‌آیند.

کارشناس مسایل اجتماعی دو مقوله حجاب و عفاف را مسائلی جدای از هم اما تکمیل کننده هم نامید و بیان کرد: حجاب به معنای پوشش بیرونی و عفاف به معنا پوشش درونی، این دو عامل باعث سلامت جامعه است؛ جامعه امروز به دلایل گوناگون از جمله بحث تکثر فرهنگ ها، جهانی شدن، تضعیف هویت ملی و بومی، عصر افول ارزش ها و… ، با مشکلات گوناگون معنوی مواجه است.

وی خاطرنشان ساخت: از این رو پرداختن به مساله حجاب به عنوان یک ارزش و رویکردی موثر در مواجهه و مقابله با تهاجم فرهنگی می تواند آثار و پیامدهای مثبتی برای جامعه در پی داشته باشد. مساله مهم آن است که چگونه و از طریق چه ساز و کارهایی می توان این پدیده را نهادینه نمود و موجبات درونی شدن آن را در سطح جامعه فراهم آورد.

این روانشناس با اشاره به این مسئله که پوشش و حجاب باعث کاهش جرایم و مفاسد اجتماعی می‌شود، تشریح کرد: اسلام برای پیشگیری از جرایم اخلاقی و آسیب‌‌های اجتماعی، راهکارهایی را معرفی می‌‌کند که بهترین و مهمترین آن‌ها، حجاب است؛ پوشش اسلامی، از ضروریات دین است.  هرچه فرد در اعتقاد به پوشش سست تر و ضعیف تر باشد، دامنه آسیب پذیری وی در تمام ابعاد گسترش خواهد یافت.

وی متذکر شد: فردی که دارای هویت ملی و فرهنگی بالاتری است، از اعتقاد قوی تری نسبت به حجاب برخوردار است؛ همچنین، اعتقادات دینی محکمتر، هنجارپذیری بالاتر، خانواده سالمتر و با رضایتمندی بالاتر و انحرافات اخلاقی و تربیتی کمتری نیز دارد. در این زمینه نتایج بعضی تحقیقات نشان می‌دهد که بالاترین قدرت پیش بینی ضعف اعتقاد به پوشش، مربوط به غربگرایی و شکاف بین نسل است.

سهرابی با بیان اینکه هر چه اعتقاد به پوشش در فرد ضعیف‌تر باشد، بیشتر در معرض آسیب‌‌های فرهنگی (غرب گرایی و ضعف اعتقاد دینی) قرار دارد، این رابطه را دوطرفه خواند و افزود: به طوری که ضعف اعتقادات مذهبی و سایر آسیب‌های فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی باعث ایجاد ضعف در حجاب می‌شود و همینطور، ضعف در حجاب می‌‌تواند موجب افزایش این آسیب‌ها شود.

وی در پایان بیان داشت: این نکته می‌تواند نشانگر مهم ترین عامل در آسیب پذیری فرهنگی، به خصوص در جوامع اسلامی یعنی تهاجم فرهنگی باشد، رواج مدهای لباس و پوشاک به خصوص لباس های زنانه است که به تدریج عفاف و حجاب را از دختران و زنان سلب می کند و منجر به گسترش انحرافات جنسی در سایه بدحجابی می‌شود.

آنچه که مسلم است، گاهی اوقات صرف توجه به ظاهر و نوشته‌های جالبی که حتی معنی آن را هم نمی‌دانیم ما را هویت و فرهنگ‌مان دور می‌‌کند و برای آنکه در کنار مدگرایی هویت‌‌مان نیز برجسته شود، در ابتدا باید نهادهای متولی امر به نیازهای امروز جامعه توجه و از ورود اجناس غیرسازگار با فرهنگ آذربایجان جلوگیری نمایند و در وهله‌ی بعد شهروندان هنگام خرید مولفه‌هایی را مدنظر قرار دهند.