دولت‌ها می‌توانند “حال حجاب” را خوب کنند؟!

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل ازپایگاه خبری تحلیلی طنین یاس، حجاب و پوشش اسلامی همواره یکی از تاکیدات انبیاء و اولیا دین بوده است به طوری‌که یکی از وظایف علمای دین و جامعه شفاف سازی در مقوله حجاب است.

در اهمیت و جایگاه حجاب و پوشش در دین مبین اسلام همین بس که خداوند متعال در بسیاری از سوره های قرآن از آن به عنوان یک ضرورت یاد می کند و آن را حافظ انسان در برابر بسیاری از بیماری های جسمی و روانی می داند.

هرچند نگاه به حجاب می تواند نکلیف گرایانه باشد اما بی شک حجاب از کارکرد اجتماعی نیز برخوردار است و می تواند کنترل کننده غرایز و التهاب جسمی و معاشرتهای بی بندوبار و … بوده و بر تحکیم نظام خانواده در هر جامعه ای بیفزاید.

حجاب و پوشش اسلامی و به تبع آن، حفظ نظام خانواده نیز از آن رو ارزش دارند که تامین کننده سعادت آدمی و منشاء قرب الهی هستند.

وظیفه دولت ها در قبال سیاست

اما نکته قابل تامل در این باره، وظیفه حکومت و بخش کوچکتر آن، دولت ها در قبل حجاب و عفاف است. براستی دولت های اسلامی چه وظایفی در قبال سیاست های عفاف و حجاب باید متقبل شوند؟ یا اساسا سیاست های دولتی چه تاثیری می توانند بر بهبود شرایط عفاف و حجاب جامعه بگذارند؟ آیا تغییر دولت ها و تغییر سیاست های عفاف و حجاب در هر دولت به ساختار فکری و … این مقوله دینی ضربه وارد نمی کند؟

برای پاسخ به این پرسش ها باید موارد زیادی را مورد تحلیل و بررسی قرار داد که در ذیل به بخشی از آنها خواهیم پرداخت.

۳۶ دستگاه دولتی و غیردولتی درگیر با سیاست های عفاف و حجاب

یکی از مشکلاتی که از سالهای نه چندان دور در موضوع سیاست های عفاف و حجاب، همه دولت ها با آن دست به گریبان بوده اند، این بوده که حدود ۳۶ دستگاه مرتبظ و نامرتبط در این موضوع دخیل هستند.

مجلس، دولت، نیروی انتظامی، قوه قضائیه، سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت ارشاد اسلامی و … تنها بخشی از سازمان هایی هستند که در موضوع عفاف و حجاب درگیرند و هر کدام صاحب نظر و عقیده اند.

اما نکته حائز اهمیت در این باره، رفت و آمد دولت ها به عنوان اصلی ترین متولی سیاست های مذکورند.

دور باطل دولت ها در سیاست های بی حجاب!

دولتی هایی که هر کدام با سیاست ها و نگرش های خود روی کار می آید و پس از چند صباحی میز ریاست را به دولت بعدی تحویل می دهند، قطعا نمی توانند در این راستا تصمیم و نتیجه ساز باشند.

پر واضح است که امور فرهنگی نیاز به سیاست های مستمر و پیگیری های مجدانه طی سال های متمادی دارد.

در خوشبینانه ترین، اگر عمر یک دولت را ۸ سال هم در نظر بگیریم، تا دولت شکل بگیرد و وزارت خانه ها سر و سامان بگیرند و جلسات برگزار شود و سیاست ها تصویب شود و مجلس تایید کند و برای اجرا به دستگاههای دولتی ابلاغ شود و دستگاهها بدون کم و کاستی، وظیفه اجرا را به خوبی بر عهده بگیرند، عمر ۸ سال دولت تمام می شود و این دور باطل با روی کار آمدن دولت بعدی دوباره تکرار می شود!

البته فرضیه بالا در حالتی در نظر گرفته شده است که دولت و رئیس آن دغدغه حجاب و عفاف داشته باشد و برای تصویب سیاست ها و اجرای آنها انگیزه لازم ومکفی داشته باشد، در غیر اینصورت، همین چرخه نیز در دولت ۸ ساله شکل نخواهد گرفت!

موضع گیری تاثیرگذار دولتها روی سیاست ها

از سوی دیگر، تجربه نشان داده است که نحوه برخورد و عملکرد دولت درباره این موضوع مهم، میزان جهت گیری و شدت و ضعف عملکرد سایر نهادها را تحت تأثیر قرار می دهد. دولت درباره این موضوع چه به صورت فعال به وظایف خود عمل کند و چه منفعلانه تماشاگر اوضاع نابهنجار در این بخش باشد، سایر دستگاه خود را با این نحوه عملکرد تنظیم می کنند.

طی سالهای گذشته سازمانها و نهادهای فرهنگی دچار سیاست زدگی شده و به این گونه مسایل توجه چندانی ننموده‌اند و با این بی توجهی باعث افزایش آسیبهای بی حجابی و بد پوششی کشور شده‌اند به گونه ای که فرهنگ سازی و تغییر سبک زندگی یکی از اصلی ترین اهداف تهاجم فرهنگی قرار گرفته و در حال رشد صعودی است!

کارشناس فعال حوزه زنان: سیاست زدگی بزرگترین ضربه دشمن به عفاف و حجاب

معصومه حکیمیان، کارشناس ارشد تاریخ و فلسفه تربیت نخستین نقص در حوزه عفاف و حجاب را  "ضعف در حوزه مدیریتی" بیان می کند و می گوید: عملکردی که در سالیان گذشته در این خصوص داشته ایم، عملکرد کارشناسانه و حساب شده با دید جامعه نبوده است، در این راستا افرادی به جای اینکه بر اساس دستورات احکام خداوند کار کنند، سلیقه ای عمل کردند.

وی، نبود آموزش جامع نگری در حوزه عفاف و حجاب را یکی دیگر از نواقص در این حوزه بیان داشت و افزود: متأسفانه نگاه جامعی به بحث عفاف و حجاب (عفاف در اندیشه، رفتار و پوشش) به طور جامع هدف قرار ندادیم و این خود آسیب دیگری است، در فضاهای آموزشی از مدرسه تا دانشگاه که نسل باید برای زندگی عفیفانه تربیت شود ، هدف مهمی به شمار نرفت و بیشتر به رفتارهای ظاهری  بسنده شد و از سویی دیگر به عمق بخشیدن ذهن جوانان نسبت به عفاف و حجاب کار نشد.

عدم هماهنگی دستگاه ها در بحث عفاف و حجاب

این چهره فعال حوزه زنان ناهماهنگی بین دستگاه ها و نهادهای کشور و عدم هماهنگی در بحث عفاف و حجاب را از دیگر نواقص و مشکلات حوزه عفاف و حجاب دانست و تصریح کرد: متأسفانه در این خصوص هر کسی برای خود سازی نواخت و همین مسئله منجر به از دست رفتن اعتبارات و فرصت های زیادی شد.

الیهان: دولت ها باید چشم انداز ۲۰ ساله کشور را ببینند نه سیاست های خودشان را

زهره الهیان نماینده سابق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی نیز در این باره معتقد است: باید در مسائل فرهنگی، رویکردی آینده نگرانه داشته باشیم اما متاسفانه اکنون روندها به گونه ای است که ما را به مسیر دیگری هدایت می کند و مسئولان دچار روز مره گی شده اند و حداکثر چهار سال دوره مسئولیت خود را می بینند انهم با نگاه رای اوری .البته روی صحبتم صرفا با دولت فعلی نیست اما اگر بخواهیم به آینده فرهنگی مطلوب دست یابیم، باید اینده مطلوب را طراحی کنیم ریل گذاری مناسب به سمت سناریوی مطلوب در عرصه فرهنگ داشته باشیم و گرنه با ادامه روند فعلی ، جامعه ما طی ۲۰ سال آینده به ناکجا آباد خواهد رفت .

وی بر همین اساس افزود: بسیاری از موسسات فرهنگی و مردم نهاد امروز به صورت خودجوش حرکت های فرهنگی خوبی را آغاز کرده اند که باید از آنها حمایت شود. از سوی دیگر مسئولان باید برنامه ریزی صحیحی برای امنیت اخلاقی داشته باشند و دولت ها باید با تحلیل دقیق و عمیق فرهنگی اجتماعی ، واقعیت های جامعه را ببینند و به چشم انداز ۲۰ سال آینده کشور توجه داشته باشند زیرا فقط در این صورت است که می توانند برنامه ریزی صحیحی داشته باشند.

ای کاش…

اکثر منتقدان و دغدغه مندان حوزه عفاف و حجاب بر این امر واقفند که سیاست های این حوزه می بایست در یک سازمان، نهاد یا مجموعه ثابت که با جابجایی دولت ها دچار تغییر رویه و روش نمی شوند، تصویب و دولت تنها وظیفه اجرایی نمودن آن سیاست ها را برعهده داشته باشند.

همانگونه که گفته شد حدود ۳۶ دستگاه دولتی و غیردولتی با سلایق مختلف در جزئیات و روشهای اجرایی با این امر درگیرند و اگر قرار باشد هرکدام سلیقه خود را پیش ببرند، نظام جمهوری اسلامی در حوزه عفاف و حجاب همان مسری را طی خواهد کرد که در قریبا به ۴۰ سال گذشته پیموده است.

از این رو به نظر می رسد سیاست گذاری باید متمرکز بوده و هر کدام از ۳۶ دستگاه یک گوشه کار را گرفته و الزامات اجرایی آن را فراهم نماید.

شاید نسخه پیشنهاد شده، قریب به ذهن ترین نسخه ای باشد که بتوان برای معضل این روزهای عفاف و حجاب جامعه اسلامی پیچید!

سعید ساد اتی