با شهدای بمباران ۲۷ دی دانشگاه تبریز(۵)

“هاشم اخترشمار، شهید عباس ارشدی پور، شهید بیاض‌علی اسدی فرد، شهید یعقوب اسماعیل زاده جیقه، شهید سعید امیرخانی، شهید مهدی امیرکاظمی، شهید سیدمحسن امین جواهری، شهید مرتضی جابری، شهید عادل جعفری نویمی پور، شهید ایرج (سجاد) خلوتی، شهید حسین رضاپور، شهید علیرضا رضوانجو، شهید مرتضی زمانپور نیاوران، شهید حسین شیرین سرند، شهید شیرزاد شریفی، شهید صدیار صفری، شهید علی فصیح کجابادی، شهید رحمان قفل‌گری، شهید علیرضا کریمی وفایی پور، شهید محسن محمدی غریبانی، شهید فؤالدین محمودی نیا دهشتران و شهید حمیدرضا ملکوتی خواه” از جمله دانشگاهیانی هستند که در ۲۷ دی سال ۶۵ به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. مدیریت کارگاه فنی دانشگاه تبریز در آن دوران بر عهده جهاددانشگاهی بود.

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از ایسنا، در ادامه، چکیده‌ای از زندگینامه پنج نفر از دانشجویان شهید در دانشکده فنی دانشگاه تبریز را می‌خوانیم؛

شهید سجاد خلوتی

شهید سجاد خلوتی در سال ۱۳۳۷ در شهرستان میاندوآب به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود با موفقیت به پایان رساند و در سال تحصیلی ۱۳۵۶ از سهمیه ارتش در رشته پزشکی پذیرفته شد و چون علاقه‌ای به استخدام در ارتش شاهنشاهی نداشت، در دانشگاه ثبت نام نکرد.

او، در سال ۱۳۵۸ دوباره در آزمون سراسری شرکت کرد و از رشته خاکشناسی دانشگاه تبریز پذیرفته شد.

شهید خلوتی از کودکی علاقه خاصی به ائمه اطهار(ع) داشت و به همین دلیل بعد از پیروزی انقلاب اسم خود را به سجاد تغییر داده بود. او در مجالس دعا و عزاداری شرکت می‌کرد. دارای اخلاق نیک و پسندیده‌ای بود و محبوبیت خاصی در بین دوستان و همکاران داشت.

از ابتدا به ندای امام راحل لبیک گفت و با شرکت در راهپیمایی ‌ها و تظاهرات مردمی با انقلاب اسلامی ایران همراهی کرد. بعد از پیروزی انقلاب، در همه صحنه‌ها حضور چشمگیری داشت و در غائله کردستان جزو نیروهایی بود که توطئه دشمنان را خنثی کرد. او برای ریشه‌کن کردن جهل و بی سوادی، مدتی با نهضت سوادآموزی میاندوآب همکاری کرد.

در دانشگاه عضو انجمن اسلامی دانشجویان بود و با بازگشایی دانشگاه‌ها بعد از انقلاب فرهنگی، در بخش فرهنگی جهاد دانشگاهی مشغول به کار شد که بعدها معاونت تشکیلات آن نهاد به عهده وی گذاشته شد.

زمانی که واحد خودکفایی سپاه پاسداران با همکاری جهاد دانشگاهی خط تولید مهمات را در کارگاه دانشکده فنی دانشگاه تبریز راه اندازی کرد، به همراه دیگر دانشجویان ایثارگر تا نیمه‌های شب در کارگاه برای تجهیز لشکر اسلام مهمات تولید می‌کرد.

شهید خلوتی در سال ۲۷ دی سال ۶۵ بر اثر بمباران کارگاه توسط هواپیماهای دشمن بعثی به همراه دیگر دانشجویان به مقام رفیع شهادت نائل آمد

شهید یعقوب اسماعیل زاده

شهید یعقوب اسماعیل زاده به سال ۱۳۴۴ ه.ش هم زمان با عید سعید غدیر خم در شهرستان تبریز دیده به جهان گشود. دوران تحصیل را با موفقیت در زادگاه خود به پایان رساند.

انقلاب اسلامی مردم ایران در دوران جوانی او شروع شد؛ وی با اینکه نوجوانی چهارده ساله بود در اغلب راهپیمایی‌ها و تظاهرات مردمی شرکت می‌کرد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، سعی کرد با خوب درس خواندن به وظیفه ی دینی و ملی خود عمل کند. با توجه به علاقه‌ای که به صنعت و مکانیک داشت بعد از اتمام دوره ی راهنمایی در دبیرستان صنعتی وحدت ثبت نام کرد. در دوران دبیرستان به موفقیت‌هایی دست یافت و ابزاری ساخت که مورد تحسین دبیرانش قرار گرفت.

او، در آزمون سراسری سال ۱۳۶۳ دانشگاه‌ها شرکت کرده و از رشته «ابزار سازی» دانشگاه تبریز پذیرفته شد.

تحصیل و علاقه به مطالعه او را از فعالیت‌های اجتماعی دور نکرده بود؛ هم در دبیرستان و هم در دانشگاه با نهادهای انقلابی از جمله بسیج همکاری می‌کرد. در سال ۱۳۶۵ که سپاه پاسداران با همکاری جهاد دانشگاهی و دانشکده فنی، در وقت خالی کارگاه برای تقویت جبهه‌ها اقدام به ساخت ادوات جنگی کرد، وی جزء دانشجویانی بود که به این ندا لبیک گفت.

شهید اسماعیل زاده ماه‌ها بدون اینکه خانواده و آشنایان مطلع باشند، روزها درس می‌خواند و شب‌ها در کارگاه برای رزمندگان اسلام مهمات تولید می‌کرد و درنهایت در ۲۷ دی سال ۶۵ همراه دیگر دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تبریز، شهید شد.

شهید اسماعیل زاده از کودکی با تربیت دینی بزرگ شده بود. از خردسالی همراه پدر و مادرش نماز می‌خواند. خود را نسبت به انقلاب اسلامی و شهدا مدیون می‌دانست. همیشه آرزوی شهادت داشت. مجروحان جنگی را شهدای زنده می‌دانست و اغلب به عیادت آنها می‌رفت. از نظر اخلاقی اسوه و الگویی برای آشنایان و دوستانش بود

دانشجوی شهید عباس ارشدی پور

قائم الصلوه بودن، امر به معروف و نهی از منکر، قناعت، تواضع و صبر از جمله ویژگی‌هایی است که شهید بزرگوار عباس ارشدی پور در وجود پاک خویشتن جای داده بود.

او در دهم تیر ماه سال ۱۳۴۳ به دنیا امد و  پس از ۲۲ سال زندگی، در دی ماه سال ۱۳۶۵ در دانشگاه تبریز به جایگاه رفیع شهادت نائل آمد.

دانشجوی شهید عباس ارشدی پور با تعالیم پدر  مادر عالم و مومن خود بنده‌ای صالح بار آمد و علاقه به اهل بیت عصمت و طهارت نشات گرفته از تربیت مکتبی خانواده و متاثر از تعالیم انسان ساز امام خمینی(ره) بود که روح ایمان و شهادت را در جسم وی دمیده و در نهایت نیز در پیشگاه خداوندی روسفید عازم دنیای ابدی‌اش گرداند.

قائم الصلوه بودن، امر به معروف و نهی از منکر، قناعت، تواضع از جمله ویژگی‌های بارز شهید ارشدی پور بود، او در جهات علمی نیز همچون جنبه‌های معنوی و اعتقادی پیشرفتی چمگیر داشت و پس از اخذ دیپلم وارد دانشگاه شد و در رشته‌ی طراحی جامدات، به تحصیل علوم عالی مشغول شد.

در جریان جنگ تحمیلی نیز روزها درس می‌خوانده و شب ها نیز در تولید مهمات کارگاه دانشکده‌ی فنی دانشگاه تبریز مشغول کمک بود، وی بارها و بارها در میادین نبرد اعزام شد تا از تمامیت ارضی و خاک و ناموس خویشتن دفاع کند.

شهید ارشدی‌پور در نیمسال اول ۶۵_۶۶ به منظور جبران عقب ماندگی‌های درسی به جبهه اعزام نشد، در این برهه نتوانست نسبت به جنگ و دفاع از خاک کشور اسلامی‌اش بی‌تفاوت باشد، از این رو به محض اطلاع از راه اندازی خط تولید مهمات در دانشکده‌ی فنی دانشگاه تبریز توسط واحد خودکفایی سپاه پاسداران، بی هیچ درنگی به جمع دانشجویان داوطلب برای کمک در این راستا ثبت نام کرد.

او در نهایت، در میان ایمان، اخلاص، شجاعت و ایثار، در شبانگاه خونین ۲۷ دی ماه ۱۳۶۵ دانشکده فنی دانشگاه تبریز، جان پاک خویشتن را مزین به شهادت کرده و راهی دیار باقی شد.

دانشجوی شهید فوالدین محمودی نیا

دانشجوی شهیدفوالدین محمودی نیا نیز یکی دیگر از شهدای بمباران ۲۷ دی دانشگاه تبریز است، وی متولد سال ۱۳۴۶ بوده و در شهرستان سیرجان چشم به جهان گشوده است. وی در کودکی از نعمت پدر محروم شده و دامن مادری مهربان و باایمان پرورش یافت.

شهید محمودی‌نیا با فقر و سختی پرورش یافته و درد مستضعفین را به خوبی درک می کرد. متانت و ایثار این شهید زبانزد عام و خاص بود. وی قلم زیبایی داشت و گهگاهی شعر می‌سرود؛ رشته‌ی تحصیلی او فیزیک کاربردی بود و در نهایت نیز در بمباران ۲۷ دی دانشگاه تبریز در میان پاکی و اخلاص رخت شهادت را بر تن کرده و راهی دیار باقی شد.

متن زیر گزیده‌ای از نیایش عارفانه‌ی شهید محمودی نیا است؛

«… خدایا، به هر صدا خواندمت نپذیرفتی به جز صدای گریه و به هر دیده به دیدنت امدم نپذیرفتی به جز دیده دل و به هر شوق به سویت آمدم نپذیرفتی به جز شوق معشوق، به هر در زدم نگوشدی جز در ایثار، به هر فکر امدم نپذیرفتی به جز فکر حقیقت، به هر وسیله آمدم نپذیرفتی به جز وسیله‌ی تقوی، به هر پیشکش آمدم نپذیرفتی به جز پیشکش خون و به هز زبان خواندمت نپذیرفتی به جز زبان دعا…»

دانشجوی شهید سید محسن امین جواهری

دانشجوی شهید سید محسن امین جواهری نیز از دیگر شهدای بمباران ۲۷ دی دانشگاه تبریز است، امر به معروف و نهی از منکر از خصایص بارز این شهید بزرگوار بوده و همواره نیز چون مراقبی صبور، نصیحت گر اطرافیانش بوده است.

شهید جواهری، چون عالمی به وظایف خویش عمل کرده و حسایت ویژه‌ای نسبت به احترام به پدر و مادر داشت و تاحدی بر این موضوع تاکید می‌کرد که در راه رفتن از آنان نیز پیشی نمی‌گرفت و با عمل و گفته‌ی خود روح رنجور و حساس انان را نمی آزرد.

نظم و پاکیزگی و همچنین دقت در انجام امور همچنان نیز در خاطر دوستانش باقی مانده است، وصیت نامه‌ای از این شهید بزرگوار در دست نیست امام در تمامی نامه‌های ارسالی‌اش به آشنایان بر تقوای الهی دعوت می‌کرد.

انتهای پیام