از دین دانی تا دین داری!

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل قم فردا، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در قسمت های پایانی خطبه شعبانیه، که به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان در آخرین جمعه از ماه شعبان در حال بیان بودند به گریه افتادند! حضرت علی علیه السلام که این روایت نیز به نقل از ایشان است و در آن جمع حضور داشتند سوال کرد ای پیامبر خدا سبب گریه شما چیست؟ فرمودند: ای علی بر این می گریم که در این ماه (ماه مبارک رمضان) حرمت تو را می شکنند گویا می بینم تو در حال نماز برای پروردگارت در حال نماز هستی که بدبخت ترین فرد از اولین و آخرین که برادر پی کننده شتر قوم ثمود است برمی خیزد و بر فرق سرت ضربت می زند و محاسنت از خون سرت رنگین می شود گفتم: ای پیامبر خدا آیا در آن حالت دینم سالم است؟! فرمودند بلی دینت سالم است.

ایمانی که در قلب و اقرار به زبان باشد باید نتیجه آن ها را عمل انسان مومن، تصدیق و نشان دهد و آن چه می گوید با عمل اثبات گردد. انسان متدین متعبد؛ دین دار حقیقی است.   با توجه به درس هایی که از آیه ۲۴ سوره توبه می آموزیم دل نبستن به پدران، فرزندان، برادران، همسران، قبیله، اموال و سرمایه های مادی و تجارت و خانه ها و ویلاها از نشانه های افراد دین دار است و این که در برابر آنها محبت به خداوند و رسولش و جهاد در راه خدا را می خواهند و کسب می کنند.
افرادی که ایمان آنان ظاهری و به پوسته ای از دین توجه دارند و فقط برداشت های سلیقه ای و لحظه ای و ظاهری از آن دارند و اگر چه صف حق و باطل را می شناسند اما به خاطر وابستگی و دل بستگی به ظواهر دنیا و منافع فردی، آن را بر آخرت و رضایت خداوند مقدم می دارند دین دانان سطحی هستند و رسیدن به اهداف فردی، گروهی، حزبی، جناحی و قومی را ملاک اصلی می دانند.   در آیات ۸۹ تا ۹۲ سوره مبارکه حجر مقتسمین را کسانی معرفی می کند که می خواهند دین و احکام خدا را در خدمت منافع خویش بگیرند، تا جایی که به نفع و سودشان است دین و احکام آن را قبول می کنند اما زمانی که عمل به آموزه های دینی و دستورات آن بر ضرر و زیان در مال، جان، آبرو و پست و مقام آنان باشد دین را نمی پسندند و خود را شامل خطابات قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام نمی دانند و به تعبیر قرآن کریم به بعضی آیات ایمان دارند و به بعضی کفر می ورزند.   به فرموده حضرت امام حسین علیه السلام در مواجهه با بعضی از مردم عصر خود که ابراز مسلمانی و اطاعت می کردند ولی در زمان نیاز و خطر با بی وفایی در امتحان رفوزه شدند می فرماید: مردم بنده های دنیا هستند و دین فقط بر زبانشان جاری و لقلقه آن می باشد زمانی که زندگیشان سرشار و بر وفق مراد است به دین می گرایند ولی زمانی که در تنگنای بحران ها و سختی ها و در معرض امتحان قرار گرفته اند دین داران واقعی اندک می شوند.   کسانی که در راه برپایی ارزش های اسلامی و قرآن کریم چه بکشند و یا کشته شوند برایشان برابر است چون به هر چه برسند آن را سعادت و خیر و نیکی می دانند و خوشنودی خداوند را شرط اصلی می دانند و عمل به دین را مانع پیشرفت و آزادی های مشروع انسان نمی شناسند در گروه دین داران حقیقی هستند.   آنان تقدیم جان، مال ، آبرو و فرزندان را برای دفاع از ارزش ها دریغ نمی کنند، داشتن نیات صادق و پاک، عمل خالص و صالح، صبر و استقامت برای پاسداران دین است که دین داران حقیقی هستند و عمل آنان عمل احسن می باشد و چشم داشت دریافت مزد و تشکر و پاداش از دیگران را ندارند.   از آموزه های قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام برخی از ویژگی های انسان های دین دار را می توانیم به این شرح بشناسیم.
۱- مردم را به نیکی ها دعوت می کنند و از زشتی ها و بدی ها و منکرات دور می دارند و اصلاح مردم و جامعه را می خواهند.
۲- به یاد خدا هستند و نماز را به معنای حقیقی آن بر پا می دارند و به ادای کامل حقوق الهی و حقوق مردم دقت دارند.
۳- در مواقع نیاز بخشی از مال خود را در راه خدا و محرومان جامعه و ستمدیدگان انفاق و ایثار می کنند.
۴- اطاعت از فرمان خداوند و اهل بیت علیهم السلام می کنند و دین را فقط برای افزایش معلومات و آگاهی و حفظ ذهنی نمی خواهند.
۵- در انتخاب میان دو راهی دنیا و آخرت، رستگاری و سعادت آخرت را بر دنیا مقدم می دارند.
۶- امید به رحمت و فضل خداوند دارند و اهل توکل هستند و ایمان و تکیه بر قدرت خداوند دارند.
۷- حقایق دین را با صراحت آشکار می کنند.
۸- اهل استغفار و توبه و انابه اند.
۹- از کمی یاران نمی هراسند.
۱۰- نان را به نرخ روز نمی خورند و نمی خواهند و در اندیشه آنان نیست.
۱۱- رفتار و گفتارش با هم تطابق دارد و یکدیگر را تصدیق می کنند.
۱۲- متعبد و اهل تقوا هستند و از حرام دوری می کنند.
۱۳- یاور مظلوم و ظلم ستیز می باشد.
۱۴- حیا و غیرت دارند.
۱۵- با ملامت دشمنان عقب نشینی و کوتاه نمی آیند.
۱۶- دین داران از فرهنگ غلط "به ما چه؟!" دور هستند.   ۱۷- هم خود بصیرند و هم دیگران را هادی و روشنگری می کنند.
۱۸- در پی شناخت و معرفت امام زمان خود هستند و اطاعت و تبعیت از او را واجب و اصل می دانند.
۱۹-با رفتار واعمال خویش، برای قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام زینت هستند و دیگران را به دین داری دعوت می کنند.
۲۰-امانت دار و مورد اعتماد هستند.
۲۱- تزلزل در ایستادگی و رسیدن به اهداف ندارند.
اعتقاد و عمل کامل به تمام ابعاد و جوانب دین مبین اسلام مانند روایت شریف از امام محمد باقر علیه السلام است که می فرماید: اساس اسلام بر پنج ستون استوار می باشد: نماز، زکات، حج، روزه و ولایت که در این میان ولایت را برتر و محور و ستون اصلی معرفی می کند پذیرش ولایت الهی و رسول او و امامان واجب الاطاعه مهر پذیرش و قبولی دین داری حقیقی می باشد و باور و پای بندی و عمل به دستورات و آموزه های دینی را با محوریت ولایت انجام می دهد و دوست دار دوستان خداوند و اهل بیت علیهم السلام و دشمن دشمنان خداوند و اهل بیت علیهم السلام می باشند.
خانه انسان دین دار و هر کانون و مرکزی که نام خداوند در آن بشود و خشنودی و رضایتش را جلب کند تبدیل به بیت نورانی خداوند می شود همان گونه که در آیات ۳۶ تا ۳۸ سوره نور آمده است و آنان هم دین باورند و هم دین یاور هستند.   دین داران حقیقی، صداقت در دفاع از دین دارند و بدون عذر تراشی برای فرار از جهاد و حضور در صحنه های خطر، در جهاد و دفاع از قرآن کریم و آموزه های دین اسلام و ائمه علیهم السلام در صحنه حضور دارند و به عنوان فوزی عظیم جان خود را نثار می کنندو سر از پا نمی شناسند!   امیر مومنان حضرت علی علیه السلام در بخشی از نامه ۲۷ نهج البلاغه به محمد بن ابی بکر در عظمت و اهمیت دفاع از دین و جلب رضایت خداوند دستور می دهند، که: با خواسته ها و هوای دلت مبارزه کن و رضایت خداوند را بر همه چیز مقدم بدار بر تو سزاوار است که با خواسته های دل مخالفت کنی و از دین خود دفاع کنی هر چند ساعتی از عمر تو باقی نمانده باشد؛ خدا را در راضی نگه داشتن مردم به خشم نیاور زیرا خشنودی خداوند جایگزین هر چیزی بوده اما هیچ چیز جایگزین خشنودی خداوند نمی شود.   فاصله دین دانی تا دین داری، فاصله و تفاوت از زمین تا آسمان است و انتظاری که از انسان می باشد فقط حفظ تابلو دین نیست بلکه نشان دادن دین و آموزه های انسان ساز و رفیع آن در رفتار و عمل است.   بیاییم با اقتدا به امیر مومنان حضرت علی علیه السلام از زندگی فردی و اجتماعی آن حضرت درس بگیریم و دین دار و حافظ دین باشیم و در سنگر دیده بانی از دین، حاضر و بیدار باشیم تا قدم ها و قلب های ما را در صراط مستقیم الهی ثابت و پایدار نگه دارد و تلاش کنیم تا از دین دانی به دین باوری و از دین باوری به دین داری و سپس به دین یاوری برسیم.   از امام صادق علیه السلام دعایی به نام دعای غریق نقل شده و توصیه به زیاد خواندن آن کرده اند که ما را در فتنه ها و شبهه های آخر الزمان حفظ می کند و امید است عاقبت به خیر شویم: ای خدای بخشنده، ای بخشایش گر، ای کسی که قلب ها را دگرگون می سازی قلب من را بر دینت پایدار و ثابت فرما.   محمد رضا قاسمی نیا- قم – رمضان المبارک ۱۴۳۸