با رسانه های اجنبی گفتگو نکرده ام!

گروه سیاسی: وقتی کتاب “حجاب بی حجاب” و کتاب “حجاب با حجاب” را منتشر کردم – حدودا دو سه سال پیش- خانم مسیح علینژاد از من خواست که گفتگویی درباره حجاب اجباری با هم داشته باشیم. 
به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از  بولتن نیوز، محمدرضا زائری در کانال تلکرامی خودش اینگونه نوشت: خانم مسیح علینژاد چند بار این موضوع را پیگیری کرد و من قبول نمی کردم تا این که در نهایت انجام مصاحبه را با دو شرط پذیرفتم؛ یکی این که ایشان اصل حجاب را به عنوان ضروری دین منکر نباشد و دیگر این که این گفتگو با شخص ایشان به عنوان یک شهروند ایرانی انجام شود نه با یک رسانه اجنبی مثل صدای آمریکا و ایشان هر دو شرط را پذیرفت. 
موضع ایشان به عنوان یک زن مسلمان ایرانی این بود که: “من اصل حجاب را به عنوان یک امر دینی قبول دارم ولی به هر دلیل خودم تمایل یا حال و حوصله رعایت پوشش اسلامی را ندارم و اجبار عمومی آن را نمی پسندم، مثل همه کسانی که به نماز و روزه اعتقاد دارند اما نماز نمی خوانند و روزه نمی گیرند” 
به این ترتیب من هیچ منع و اشکالی نمی دیدم که به عنوان یک مبلغ دین با یک هموطن ایرانی مسلمان در باره یک موضوع دینی گفتگو کنم، زیرا اساسا گفتگو را در همه سطوح و با همه شهروندان راه حل مشکلات و برطرف کننده سوء تفاهم و گشاینده مسیر اصلاح و پیشرفت می دانم و همیشه به آن دعوت می کنم. 
گفتگوی ما همان زمان انجام شد و انتشار یافت. از ایشان خواستم که متن کامل گفتگو را منتشر سازد و وقتی از من پرسید که آیا تمایل دارم که قبل از انتشار فایل نهایی را ببینم و تایید کنم گفتم که نیازی به این کار نیست زیرا به تعهد حرفه ای ایشان اعتماد دارم و چنین نیز شد و خوشبختانه متن کامل گفتگو را در سایت خود نیز منتشر کرد.
به ایشان گفتم شهید مطهری در زمان طاغوت در مجله بدنام “زن روز” مقالاتی در باره حجاب منتشر کرده اند، من نه خود را از شهید مطهری بالاتر می دانم و نه شما را از گردانندگان آن روز مجله زن روز پایین تر می بینم و از این رو انجام این مصاحبه را می پذیرم. 
در آغاز گفتگو البته ایشان بسیار از نوع برخورد بعضی از دوستان داخل کشور گلایه داشت که به او تهمت های اخلاقی زده اند و بسیار از من ممنون بود که سعی داشتم با منطق و ادب و متانت دیدگاه خود را مطرح کنم و نمی پسندیدم که به صرف اختلاف موضع فکری با دیگران، به آنها ناسزا بگوییم و آنها را به فسق و فحشا و جاسوسی و وابستگی متهم سازیم. 
به هر حال بخش هایی از این گفتگو که همان زمان به طور کامل نیز منتشر شده بود در برخی شبکه های ماهواره ای و بعضی سایت ها بازتاب یافت. 
اینک مجددا بعد از دو سه سال برخی رسانه های اجنبی بخشی از آن گفتگو را پخش کرده اند و در فضای مجازی نیز منتشر شده است.
جهت اطلاع دوستانی که پرس و جو کرده اند لازم دانستم تأکید کنم که من با هیچ رسانه بیگانه ای گفتگو نداشته ام.
با همان صراحت و قاطعیتی که همیشه اعتقاد و باور خود را به حقانیت انقلاب اسلامی و سلامت مسیری که امام خمینی رضوان الله علیه آغاز کرد بیان کرده ام معتقدم باید به خطاهای راهبردی دوران انقلاب از جمله اجبار عمومی حجاب اعتراف کرد.
این دیدگاه البته رویکرد تازه ای نیست؛ بزرگانی مانند شهید مطهری، شهید بهشتی، مرحوم طالقانی، امام موسی صدر، علامه حکیمی و … به صراحت و برخی دیگر نیز به شکل غیر صریح این موضع را داشته اند. بسیاری دیگر از بزرگان و علما و مسؤولین سطوح بالای مدیریتی کشور نیز در جلسات خصوصی همین موضع را بیان کرده و نظر من را تایید کرده اند اما به صراحت چیزی نمی گویند.

از چندین ماه قبل وقتی شنیدم رهبر انقلاب در جلسه ای خصوصی فرموده اند که طرح موضوع حجاب اجباری بحثی انحرافی است علیرغم این که اعتقادم تغییری نکرده اما دیگر به این موضوع نپرداختم زیرا معتقدم ما در مقام فعل و عمل باید از ولی فقیه اطاعت کنیم نه در مقام نظر و باور، برای همین دعوت های مکرر دانشگاهها و مراکز فرهنگی برای مناظره و سخنرانی یا نشریات و رسانه ها را برای مصاحبه و گفتگو در باره حجاب نپذیرفتم و به این بحث وارد نشدم. 
مشکلات جدی و عمیق فرهنگی و اجتماعی را با فحاشی و ناسزاگویی و لعن و نفرین در خطبه نماز جمعه یا فضای مجازی نمی توان حل کرد بلکه باید با ادب و متانت به میدان اندیشه و عمل و تعامل و همراهی آمد.