رمضان ماه تقرب است، ماه کاستن فاصله هاست

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ رحیم رضاخانی در اهروصال نوشت؛

ماه مبارک رمضان و لحظات پاک و نورانی آن اگر چه فضای معنوی خاصی ایجاد می کند تا خودسازی های اخلاقی رونق گیرند و درون نگری ها و مقابله با صفات نکوهیده شدت یابند و خلوت های عاشقانه و مناجات های عارفانه به اوج می رسند و عبادت های  فردی برای تهذیب نفس و طی مراحل تقوا و تقرب افزون می گردند.

رمضان که هست با آمدنش بیشتر از پیش خدایی می شویم؛ این است که بودن رمضان امیدوارم می کند و چه امیدواری خوبی است این رمضانِ کریم .

امان از دوریمان از خدا، از فاصله هایی که گرفته ایم، از کینه ها، از بغض ها، از فقر ها، از دروغ ها، از بدعت ها، از عادت ها، از بی فکری ها، از بی اخلاقی ها، از تبلیغ ها، از فریب ها، از تمسخرها، از تبعیض ها، از فساد ها، از تحقیرها،از وعده ها، از حیله هایی می ترسم که اسمش را زرنگی گذاشته ایم و از حماقت هایی که اسمش را سادگی نهاده ایم می ترسم! از بی توجهی هایمان به آنچه که باید و توجه مان به آنچه که نباید می ترسم! آری، می ترسم از تمام بی خدایی هایی که دچارش شده ایم.

با همین رمضانِ عزیز می فهمیم که مسلمانی جریان دارد و با سلیقه های مذهبی و سیاسی مختلف هنوز هم که هنوز است پای خدا ایستاده ایم، این یک حقیقت محض است که با رمضان خدایی تر می شویم، گناه کمتری می کنیم، نماز اهمیت بیشتری برایمان پیدا می کند، مخصوصاً نماز سر وقت، فقرا را بیشتر می بینیم، دروغ کمتر گفته می شود و ریا کمتر ، اخلاص بیشتر، دزدی کمتر و تقوای بیشتری را نظاره گریم .

و رمضان ، کاش همه ی ماه ها بود… آری ما به رمضان محتاجیم! سخت محتاجیم به این ماه عزیز.

در رمضان همه ی چیزهای خوب هست و همه چیزهای بد نیست، رمضان قهرمان ماست، در رمضان دعا هست، نه فقط یک سری دعاهای فردی و خصوصی برای درد های شخصی، نه ! دعا هست برای همه ی مردم، چه مسلمان و چه نه ، دعاهایی برای دردهای همه ی ما آدم ها، دردهای مشترکِ پنهان و پیدا ،در رمضان گام هایی هست که همه باید برداریم برای اصلاح خودمان و جامعه امان و اینگونه مبارزه با فساد کلید می خورد، آری در رمضان گام های زیادی می توان برداشت، گام هایی برای ترقی و صعود و رسیدن به همه ی چیزهای خوب و زیبا و دوست داشتنی، در رمضان خدا هست، قرآن هست، نماز هست، روزه هست، تفکر هست، ایمان هست، تقوا هست، شهادت هست، مسلمانی هست، محمد(ص) هست، علی(ع) هست، فاطمه(س) هست، آری ،در رمضان همه ی خوبی ها و خوب ها با هم جمع اند به مقدار بی نهایتشان برای میزبانی ما! اینجاست که ما، ارزش بسیار داریم چرا که میزبانی آنچنان بزرگ میهمان کوچک نمی طلبد.

اینجاست که باید قدر انسان بودنی که داریم بدانیم و در مسیر انسان شدن و انسان ماندن قدم های استوار برداریم، در رمضان شور ایمان بیشتر، آرامش اخلاص آبی تر، زیبایی بندگی نمایان تر و وحدت ما عیان تر می شود.

رمضان الگوی ماست، از این رو باید آنچه را که می آموزیم در این ماه و هستیم، ادامه دهیم و همانگونه که رمضانی می شویم، رمضانی بمانیم؛ اینگونه است که از رمضان بهره ی عالی و ممتاز برخواهیم داشت و آن وقت است که می فهمیم ماه رمضان به معنی حقیقی کلمه برای ما چقدر لازم و مفید است ،پس بیاییم در سلامی که به این ماه عزیز دادیم به وداع با آنچه که آموخته ایم فکر نکنیم که امام سجاد(علیه السّلام) در بخشی از دعاهای مربوط به ماه مبارک رمضان اینگونه با حضرت پروردگار مناجات می کند:

ای خداوند در این ماه ما را موفق دار که به خویشاوندانمان نیکی کنیم و به دیدارشان بشتابیم و همسایگانمان را به بخشش و عطای خویش بنوازیم و اموالمان را از هرچه به ناحق برآن افزوده ایم پیراسته داریم و با ادای زکات پاکیزه گردانیم و با آنان که از ما گسیخته اند بپیوندیم و با آن که در حق ماست روا داشته به مقتضای انصاف رفتار کنیم و با آن کس که با ما دشمنی ورزیده دوستی کنیم جز آن کسانی که به خاطر رضای تو با آنان دشمن شده ایم که با چنین دشمنی هیچ گاه سخن از دوستی نگوئیم و همدل نشویم.