اعتقاد به منجی امید و نشاط را در زندگی افراد زنده نگه داشته است

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرگزاری مهر، متن زیر خطبه های نماز جمعه مرکز اسلامی هامبورگ به امامت  آیت الله رمضانی امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ است که در ادامه می آید؛ بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله ربّ العالمین و الحمد لله الذی لا مُضادّ له فی مُلکه و لا مُنازِعَ لَهُ فی أمره. الحمدالله الذی لا شریک لَهُ فی خلقه ولا شبیه لَهُ فی عَظَمَتِه (جزء من دعاء الإفتتاح) وصلّی الله علی سیدّنا ونبیّنا محمّد صلّی الله علیه وعلی آله الطاهرین واصحابه المنتجبین. 

عبادالله ! أُوصیکم و نفسی بتقوی الله و اتّباع امره و نهیه. 

جامعه بشری در طول تاریخ از سرمایه ای بزرگ به نام اعتقاد و باور به مُنجی و مصلح جهانی برخوردار بوده است. این اعتقاد همواره امید و نشاط را در زندگی افراد زنده نگه داشته است. بر همین اساس حتی در ادیان غیر ابراهیمی به نوعی این اعتقاد و باور برای تقابل با ناامیدی و یأس از زندگی و برای رسیدن به آینده ای روشن با محوریت «عدالت» وجود داشته است.

اسلام نیز به عنوان یکی از بزرگ­ترین ادیان الهی، اعتقاد به منجی را مورد تأیید و تأکید قرار داده است. در این راستا قرآن کریم وعده می دهد که: «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ» به همین دلیل بشریت روزی را  انتظار می کشد که از  درماندگی، گرفتاری و بحران های مختلف نجات یابد.

البته مقوله نجات به معنای رها شدن از وضعیت نامطلوب و یا خلاصی یافتن از ستم و خشونت، درباره بعضی از پیامبران به عنوان سنت الهی در قرآن کریم ذکر شده است، مانند نجات حضرت نوح از غرق شدن در آن طوفان بزرگ، نجات حضرت لوط از شهری که مردمان آن آلوده به ناپاکی بودند و نجات بنی اسرائیل از چنگ فرعونیان و … آنچه که از مجموع این  نوع آیات استفاده می شود اینست که عده ای که شایستگی و آمادگی پاکی را داشتند نجات یافتند و آنان که شایسته زندگی پاک و سالم نبودند، هلاک و نابود شدند. قرآن نجات نهایی را به عنوان سنت الهی به عنوان یک حق مسلم یادآوری کرده و می فرماید: «کَذَلِکَ حَقًّا عَلَیْنَا نُنْجِ الْمُؤْمِنِینَ».

اعتقاد به منجی جهانی در بسیاری از ادیان وجود دارد، از«سوشیانت» موعود آیین زرتشت گرفته تا «ماشیح» موعود دین یهود، مسیحا منجی مسیحیت و «امام زمان» منجی مسلمانان. در انجیل نیز به نقل از حضرت عیسی مسیح(ع) در مورد آخرالزمان، این پیش گویی آمده است که «ملت ها در جنگ و ستیز باهم خواهند بود، قحطی، وبا و زلزله واقع خواهد شد، مردم از یکدیگر نفرت پیدا می کنند، آفتاب تاریک می گردد، ماه بی نور می شود و ستارگان از آسمان فرو می ریزند.»

لازم به یادآوری است که نجات دارای سه رکن قطعی می باشد: ۱. انزجار از وضع موجود ۲. انتظار برای ورود به وضع مطلوب به کمک منجی ۳. راه هایی که باعث می شود وضعیت موجود به وضعیت مطلوب تبدیل شود.

در این بخش فقط به سه آیین یهود و مسیحیت و اسلام اشاره می گردد تا اهمیت موضوع منجی و مصلح جهانی به عنوان یک وعده قطعی روشن گردد.

در آیین یهود دیدگاه ماشیح گری به واسطه پیشینه تاریخ یهود و نیز وعده خداوند به قوم یهود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آنها وعده الهی را ظهور و آمدن ماشیح به عنوان منجی پس از فراهم شدن شرایط می دانند. البته برخی چنین وعده ظهوری را فقط وعده ای که در دوران طلایی و دوران آرمانی تحقق خواهد داشت، می دانند و برخی دیگر ظهور منجی خاص را برای تحقق آن دوران طلایی شرط می دانند. آنها پیامد ظهور منجی را به امید تحقق وعده الهی، صبر و آرامش در برابر مشکلات، ایجاد نشاط، وحدت قومی و تن دادن به شریعت و رفتار شرعی می دانند. همچنین ویژگی های ماشیح را خاکی بودن، از نسل داوود بودن، داشتن قدرت کیهانی، زاده بیت لحم، اشراف زادگی و شهرنشینی می دانند.

از جمله پیش فرض های منجی نجات بخش در آیین مسیحیت عبارت است از: ۱. گناه نخستین ۲. هبوط به معنایی که در مسیحیت ارائه می شود ۳. مرگ به این معنا که انسان وقتی نزول کرد همه مقام روحانی خود را از دست داد و حال در این دنیا گرفتار و اسیر مرگ شد ۴. فدیه به این معنا که انسان قبل از گرفتاری و اسارت نیاز به قربانی دارد و لذا فدا و قربانی شدن عیسی یک باور است ۵. تجسّد، یعنی خدا پسرش را جسم انسانی داد و به زمین فرستاد تا انسان را نجات دهد. البته در ویژگی های موعود مسیحی که از مختصات مسیحیت است آمده است که بار دیگر عیسی باز خواهد گشت و بشر را نجات خواهد داد. پس او باز خواهد گشت تا اهدافی چون پذیرش ایمان داران، دادرسی و دادن پاداش، نجات بشریت، داوری در میان همه امت ها و آزاد ساختن و برکت دادن و برقراری ملکوت به ثمر نشیند.

در اسلام موعود و منجی برای تحقق عدالت و هدایت به صراط مستقیم می آید. آن منجی که در روایات اهل سنت و شیعه به نام مهدی (عج) نامیده شده است، اوصاف و ویژگی هایی فراوانی دارد، از جمله ۱. شباهت به رسول اللّه ۲. زیبایی جمال ۳. سنّ بین سی تا چهل سال ۴. قامتی رعنا و چهره ای بسیار نورانی. او می آید تا جامعه بشری را از معرفت و حکمت برخوردار سازد و عدالت به معنای واقعی در جامعه بشری تحقق یابد به گونه ای که هیچ صاحب حقی نباشد که حقش ضایع گردد؛ چه اینکه امام باقر (ع) فرمود:« اذا قام قائمنا فانه یقسم بالسویه و یعدل فی خلق الرحمن البرّ منهم و الفاجر» چون قائم ما قیام کند همه امکانات را به طور مساوی تقسیم می کند و در میان خلق خدا، با نیک و بد، به عدالت رفتار می نماید.

و در جای دیگر فرمود « یبلغ من رد المهدی المظالم؛ حتی لو کان تحت ضرس إنسان شیء انتزعه حتی یرده»، احقاق حقوق در سایه حکومت عادلانه امام مهدی (عج) به جایی می رسد که اگر حق در دست هر انسانی باشد امام آن را پس گرفته و به صاحبش بر می گرداند. در حقیقت در آن دوران طلایی انسان ها در رسیدن به کمال با هیچ مانعی مواجه نیستند، البته ممکن است برخی از افراد از شرایط مطلوب به وجود آمده برای رسیدن به کمال خود استفاده نکنند، ولی آنچه مهم است تحقق بستر مناسب برای رسیدن به حقیقت توحید و بندگی حق است و این پیروزی از وعده های قطعی الهی است چه اینکه قرآن کریم می فرماید: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» او خدایی است که پیامبرش را با هدایت و آیین حق فرستاد تا او را بر همه ادیان پیروز گرداند اگرچه مشرکان  ناخشنود باشند. امام باقر (ع) تحقق کامل این آیه را در عصر ظهور منجی و مصلح جهانی می داند و می فرماید: «پیروزی نهایی حق که خدا آن را وعده کرده است به هنگام قیام مهدی آل محمّد قطعی خواهد بود». از دیگر خصوصیات عصر ظهور انتشار  رحمت است. چه اینکه مهم ترین حکمت بعثت پیامبر اکرم (ص) نیز به فرموده خودشان همین امر بوده است: «انما بُعثتُ رحمه» و آیه شریفه نیز بر آن تأکید دارد «وَ ما اَرْسَلْناکَ اِلّا رَحْمَهً لِلعالَمینَ.» با حضور و ظهور آن منجی نیز رحمت الهی تحقق خواهد یافت «وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعَاءَهُ وَ خَیْرَهُ مَا نَنَالُ بِهِ سَعَهً مِنْ رَحْمَتِکَ وَ فَوْزا عِنْدَکَ». 

البته زبان و قلم و بیان و بنان قاصر است از اینکه بتواند مهر و محبت و لطف و رحمت آن عزیز بشریت را وصف نماید زیرا به تعبیر امام رضا(ع) آن حضرت جایگاهی بس والا دارد: « الامام الانیس الرفیق، و الوالد الشفیق، والاخ الشقیق، و الام البره بالولد الصغیر و مفزع العباد فی الداهیه الناد» امام دوست همدل، پدری دلسوز، برادری تنی، مادری مهربان به فرزند کوچک و پناه بندگان در مواقع دشوار  زندگی است.

البته نوع برخورد آن حضرت با کسانی که مانع رسیدن حق به صاحبان می شوند و یا به هر شکلی درصدد ظلم و ستم به بشریت هستند و می خواهند جلوی عدالت و حکمت و معرفت را بگیرند، مقاومت و پایداری در مقابل ظلم است؛ چه اینکه همه پیامبران الهی در برابر زور و زر و تزویر مقاومت و استقامت کردند و به هیچ وجه کوتاه نیامدند « فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَ مَنْ تَابَ مَعَکَ»

از نظر اسلام منجی و مصلح بشریت آمال و آرای فردی همه پیامبران و پاکان و مصلحان عالم بوده است که با وجود آن منجی معصوم و امام رئوف تحقق خواهد یافت.