انکار مهدی موعود، انکار خداوند است

خبرگزاری مهر، گروه دین واندیشه؛ اعتقاد به امام مهدی(عج) تنها یک اندیشه شیعی نیست، (آنگونه که برخی تصور می کنند)، بلکه مسأله ی است که همه ادیان به آن ایمان دارند، برادران اهل سنت ما نیز به ین اندیشه ایمان داشته و کتب متعدی به رشته تحریر در آورده اند که محتوی اخبار مربوط به امام زمان عجل الله تعالی فرجه می باشد.

این افکار زاییده خیال عدّه ی نیست تا جایی که بعضی می گویند و ما را متهم به خیال پردازی می نمایند، زیرا ین اعتقاد با روایتی از رسول گرامی اسلام رسیده که خداوند در موردش فرموده : لینطق عن الهوی إن هو إلاّ وحی یوحی، رسول الله (ص) فرموده اند: مهدی با آمدنش زمین را پر از عدل و داد خواهد نمود پس از آنکه از ظلم و جور پر شده باشد.

آنچه برادران اهل سنت ما در مورد امام منتظر عجل الله فرجه نوشته اند شامل کتابهای بسیاری می شود که در ذیل به عناوین برخی از ین کتابها اشاره می کنیم:

۱-ابو نعیم اصفهانی(از بزرگان علمی اهل سنت)، سه کتاب به نام هی مناقب المهدی، صفات مهدی و کتاب چهل حدیث را در مورد امام مهدی(عج) نوشته است.

۲-جلال الدین سیوطی (صاحب تألیفات متعدد و تفسیر معروف) دو کتاب به نام هی العرف الوردی فی اخبار المهدی و علامات مهدی نوشته است.

۳-حماد بن یعقوب الرواجنی، اخبار مهدی.

۴-ابن حجر هیثمی، القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر

۵-محمد بن یوسف الکنجی الشافعی، البیان فی أخبار صاحب الزمان

۶-ملا علی المتقی الهندی، صاحب کتاب کنز العمال، که ین کتاب یکی از مهمترین کتب در بحث مورد نظر است، و نیز البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان

۷-علی بن سلطان الهروی الحنفی، المشرب الوردی فی أخبار المهدی

۸-برادران اهل سنت ما در جواب ابن خلدون که اعتقاد به امام مهدی را انکار نموده، کتابهای زیادی نوشته اند، مثلاً أحمد بن محمد بن صدیق المغربی کتاب «إبراز الوهم المکنون من کلام ابن خلدون» را نوشته که نام دیگر ین کتاب «المرشد المبدی لفساد طعن ابن خلدون فی أحادیث المهدی» می باشد.

۹-شهاب الدین الحلاونی الشافعی منظومه ی مشتمل بر پنجاه و پنج بیت حول اوصاف امام مهدی با استفاده از احادیث نبوی شریف به رشته نظم در آورده که آن را “القطر الشهدی فی أوصاف المهدی” نامیده است.

۱۰-محمد البلبیس شافعی محدث معروف، در شرح منظومه شهاب الدین الحلاوی کتابی با عنوان “العطر الوردی بشرح القطر الشهدی” نوشته است.

۱۱-شمس الدین سفارینی نابلسی، کتاب لوائح الأنوار البهیه وسواطع الأسرار الأخریه، را در شرح أرجوزه ی در موضوع امام مهدی با نام الدره المضیه فی عقیده الفرقه المرضیه لشمس الدین السفارینی، نوشته است.

۱۲-شیخ بهائی قصیده ی معروف با نام وسیله الفوز والأمان فی مدح صاحب الزمان دارد که أحمد بن علی حنفی یکی از أحد علمی برادران اهل سنت در شرح آن کتابی با نام “فتح المنان فی شرح قصیده الشیخ البهائی المعروفه بوسیله الفوز والأمان فی مدح صاحب الزمان” تحریر نموده است.

حال علاوه بر همه این مطالب آنچه بسیار مورد توجه و اهمّ است این است که عالم وهابی ، آلبانی درباره کسی که به حضرت مهدی اعتقاد نداشته باشد گوید:

آلبانی وهابی در کتاب سلسله الاحادیث الصحیحه درباره کسی که عقیده به خروج مهدی (عج)را نداشته و منکر شود، می گوید:

و ما مثل هؤلاء إلا کمثل من ینکر عقیده نزول عیسی علیه السلام فی آخر الزمان التی تواتر ذکرها فی الأحادیث الصحیحه ،… ، و أکاد أقطع أن کل من أنکر عقیده المهدی ینکرها یضا ، و بعضهم یظهر ذلک من فلتات لسانه ، و إن کان لا یبین . و ما مثل هؤلاء المنکرین جمیعا عندی إلا کما لو أنکر رجل ألوهیه الله عز وجل بدعوی أنه ادعاها بعض الفراعنه ! ” فهل من مدکر”

مثل این ها همانند کسانی است که عقیده نزول عیسی (علیه السلام) در آخر الزمان را – که احادیث صحیح در مورد آن به تواتر رسیده است – منکر می شوند …. و مطمئناً و قطعا می گویم که هر کس عقیده مهدی (عج) را منکر شود ، آن را نیز منکر می گردد و برخی از آنها نیز ین عقیده را بر ناخواسته (بر اثر لغزش) بیان کرده اند و مَثَل تمامی ین گروه منکر -خروج مهدی (عج)-در نزد من همانند کسی است که اولوهیت خداوند متعال را انکار نماید همانند ادعی برخی از فراعنه.(سلسله الاحادیث الصحیحه آلبانی ج۴ ص ۴۳ / موسسه تحقیقاتی ولیعصر عج)

پس اعتقاد به امام بقیه الله (عج)، در طول روزگاران متوالی پیوسته از عقیده ثابت و مورد توافق علمی سنت و دیگر مذاهب بوده و اگر فردی نادر هم پیدا شده که به انکار یا شک در آن برخاسته، علماء و محققان در مقابل آن ایستاده اند زیرا آن را انکار یکی از عقاید ثابت اسلام دانسته اند که با احادیث متواتر از شخص پیامبر (ص) ثابت گشته است.

بهترین مثال در ین مورد بحث ابن صدیق مغربی در ردّ سخن ابن خلدون در کتاب “الوهم المکنون من کلام ابن خلدون” در بیش از صد و پنجاه صفحه است که در ین کتاب قسمت عمده ی از آری ائمه حدیث را در صحّت احادیث مهدی منتظر و تواتر آن ذکر کرده است، سپس مباحث ابن خلدون را یکی یکی با استناد بر بیست و هشت حدیث معتبری که ذکر می کند، مردود می سازد و احادیث مهدی علیه السلام را با صد حدیث دیگر تکمیل می نمید، هر چند که ابن خلدون اعتقاد به امام مهدی منتظر را به طور جزم نفی ننموده ولی آن را بعید می شمارد و تنها با چند حدیث، مورد مناقشه قرار می دهد، علما او را از موارد نادر در تکذیب ین عقیده اسلامی می دانند، عقیده ی که با ذکر آن در احادیث فراوان به حدّ تواتر رسیده و صحّت آن ثابت شده است. به همین سبب از او انتقاد کرده اند که او یک مورّخ است و نه اهل تخصص در حدیث، و نمی تواند در ین مورد جرح یا تعدیل یا اجتهاد روا نمید.

نمونه دوم: کتاب “مهدی ینتظر بعد الرسول خیر البشر”. و مؤلفش شیخ عبد الله قرشی رئیس محاکم شرعی قطر است که در پی جنبش مسجد الحرام چاپ شد و رهبر ین جنبش محمد عبد الله قرشی ادّعا کرد که او مهدی منتظر است. بدنبال چاپ ین کتاب علمی حجاز در مقابل عبد الله قرشی یستادند و ادّعی او را ردّ کردند، از جمله عالم و محدّث شیخ عبد المحسن العباد مدرس دانشگاه اسلامی مدینه منوّره که در ضمن بحث جامعی در بیش از پنجاه صفحه به نام “الردّ علی من کذب بالاحادیث الوارده فی المهدی (عجل)” به او جواب داده است.