زینتی به محاق رفته در قاب تنگ زیبایی‌های گذرا

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ زیبایی امری نسبی است که در یک اقلیم یا دوره زمانی خاص مهم و قابل توجه به نظر می‌رسد؛ اما گاهی زیبایی می‌تواند مانند یک بیماری آسیب‌زننده و دردناک باشد حال آنکه برخی از رسوم گویای این مطلب است.
براساس یک رسم قدیمی و قبیله‌ای، دختران را اجبار می‌کردند تا هر سال یک حلقه به گردن خود اضافه کنند تا گردن‌شان درازتر و زیباتر شود؛ به‌طوری که بعد از سال‌ها دارای گردنی دراز و کشیده می‌شدند. این دختران هرگز نمی‌توانستند این حلقه‌ها را از گردن خود باز کنند. بنابراین، مهره‌های گردن‌شان از یکدیگر فاصله گرفته، دچار آسیب می‌شدند.
زنان قبیله «سوری» در اتیوپی برای جلب توجه، طی مراسمی محلی در لب‌هایشان جسمی بزرگ و بشقاب مانند قرار می‌دادند. آنها مجبور بودند دردهای بزرگی را تحمل کنند تنها به این بهانه که با وجود آن بشقاب بزرگ در دهان جذاب‌تر به نظر برسند.
در یک دوره هزار ساله، زنان چینی مجبور بودند پاهای خود را از سه سالگی تا سنین نوجوانی به طرف داخل خمیده کنند و محکم ببندند تا جذابیت داشته باشند. دختران باید دردهای بی‌امان را در هنگام راه رفتن تحمل می‌کردند تا پاهای‌شان رشد نکند. آنها درست زمانی که باید با شور و نشاط به ورزش و و بازی و جست و خیز مشغول می‌شدند، گرفتار آرایشی به نام پاهای «سوسنی» می‌شدند تا به اندازه ۱۰ سانت جلوی رشد طبیعی کف پاهای‌شان گرفته شود و زیباتر به نظر برسند.
زنان اشراف اروپایی در قرون گذشته، برای خوش‌پوشی و زیبایی، کفش‌هایی به پا می‌کردند که نوک آن به حدود یک متر می‌رسید و مانند کفش‌های مخصوص اسکی بزرگ و بلند بود. مسلماً راه رفتن با چنین کفش‌هایی بسیار دشوار بود، اما تحمل این دشواری‌ها و پوشیدن یک جفت کفش مسخره در آن برهه از تاریخ بسیار اهمیت داشت؛ چراکه به عقل مردمان آن دوره، پوشیدن چنین کفش‌هایی برای زیباتر شدن زنان لازم بود.
امروزه نیز بعضی از زنان گرفتار چنین مصائبی هستند. همان‌ها که چهره خود را به تیغ جراح می‌سپارند تا بینی‌های کوچک‌تر یا گونه‌هایی بزرگ‌تر داشته باشند. از طرف دیگر با تزریق ژل و بوتاکس و تتو هر لحظه سلامت خود را به خطر می‌اندازند و با رژیم‌های لاغری می‌کوشند تا خود را در قاب تنگ زیبایی نسبی جا کنند! کارهایی که ممکن است ملامت آیندگان را به‌دنبال داشته باشد، چراکه تمام این مصائب یک روز از دور خارج می‌شود و به اصطلاح از مد می‌افتد.
اما در این میان، نوعی پوشش در طول تاریخ وجود داشته که هرگز از برازندگی و زیبایی آن کم نشده، و در مجسمه‌ها، تندیس‌ها، کتیبه‌ها و متون تاریخی یکسره مورد تعریف و تحسین بوده است. از تندیس حضرت مریم(س) تا نقش کتیبه‌های تخت جمشید، از ارجمندی قرائت آیات حجاب تا گرانقدری بانوی محجبه امروز؛ همگی تأیید و تصدیقی هستند بر این نکته ناب که حضرت زهرا(س) فرمودند: «ارزنده‌ترین زینت زن حفظ حجاب است».
حنانه سفرگر
انتهای پیام