نگاهی به وصیت‌نامه شهید «یدالله باقری»

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از ایکنا از چهارمحال و بختیاری، معلم شهید، یدالله باقری در ۶ مردادماه ۱۳۴۹ در روستای کاکلک از توابع شهرستان شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری چشم به جهان گشود. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و راهنمایی در روستای کاکلک، شهید باقری برای ادامه تحصیل به فرخشهر رفت و بنا به علاقه به امر تعلیم، در دانش‌سرای این شهر به تحصیل مشغول شد. او به عنوان فردی انقلابی در راهپیمائی‌های مردمی علیه رژیم پهلوی حضور فعال داشت. پس از پیروزی انقلاب و آغاز جنگ، شهید باقری که حضور در جبهه را وظیفه دینی خود می‌دانست، به سوی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافت و در تاریخ ۳ اسفندماه ۱۳۶۶ در عملیات والفجر ۱۰ به درجه رفیع شهادت نائل شد.

وصیت‌نامه شهید
به نام الله یاری دهنده روح‌الله، پرورنده جندالله، در هم کوبنده ستمگران.

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ یُرْ‌زَقُونَ»

با سلام و درود بی‌کران بر امام زمان(عج) یگانه منجی عالم بشریت و نایب بر حقش امام امت و با سلام بر شهیدان راه حق و حقیقت که با خون خود درخت اسلام را آبیاری نمودند و با سلام بر رزمندگان جبهه‌های حق علیه باطل که هر روز برای ما حماسه‌های جدیدی می‌آفرینند.

با سلام بر امام خمینی(ره) این قلب تپنده امت اسلام. من کوچکتر از آن هستم که وصیت بکنم اما چون بنا به وظیفه اسلامی موظف هستم که وصیت کنم، اول: ای دوستان و آشنایان من، ای دوستان هم‌کلاسی من، درس خود را بخوانید و خودکار خود را تیری بدانید که بر قلب دشمن فرو می‌رود و دفتر خود نقشه و معلم خود را فرمانده و میز خود را تانک قرار بدهید و درس خود را صحیح و روان بخوانید. همیشه به فکر قیامت خود باشید که این دنیا محل گذر است که انسان روزی می‌آید و روزی می‌رود. دوستانم همیشه به فکر خدای مهربان و بخشنده باشید که به ما خوبی کرده و چه نعمت‌هایی به ما داده است و برای من اصلاً ناراحت نباشید؛ چون همه ما باید برویم. شما راه شهیدان راه حق و حقیقت را ادامه دهید و از مرگ در بستر بپرهیزید و نگذارید که ستمگران به اسلام ستم کنند. اما ای مردم همیشه در صحنه و شهیدپرور کاکلک، تنها وصیتی که من  برای شما دارم این است که از رفتن فرزندان خود به جبهه نور علیه ظلمت جلوگیری نکنید. بروند و راه حسین(ع) را ادامه دهند و پرچم الله را در سراسر گیتی برافراشته نمایند و برای من اصلاً ناراحت نباشید که ما اول و آخر رفتنی هستیم چه خوب که مرگ با عزت باشد. من دوست دارم که برای من گریه نکنید. اگر می‌خواهید گریه کنید برای امام حسین(ع) گریه کنید و مرا حلال کنید. همیشه به فکر معبود خود باشید و برای اینکه من از پیش شما رفته‌ام اصلا ناراحت نباشید، چون که من خود این راه را انتخاب کرده‌ام و به طرف آن رفته‌ام و به آرزوی خود رسیده‌ام.

اصلاً برای من گریه نکنید و بدانید که همه رفتنی هستند. خوشا به حال آنان که تقوا داشته باشند و بروند. من را در پیش شهدای گرامی و دوستان عزیزم به خاک بسپارید. خواهران عزیزم حجاب خود را رعایت کنید و همانند دخت گرامی پیامبر(ص) فاطمه(س)، عفت خود را رعایت کنید و دعا به جان امام یادتان نرود. دعا برای رزمندگان اسلام. خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عج) خمینی را نگهدار.

یدالله باقری

۲۲/۱۰/۱۳۶۶