فیاض: کشور با بحران جنسی مواجه است/ اقبال: عملکرد رسانه ملی در راستای تقویت حجاب نیست

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ابراهیم فیاض، استاد دانشگاه تهران در نشست تخصصی با موضوع حجاب که به همت کمیته فرهنگ عمومی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع) برگزار شد، با بیان اینکه امروز در جامعه با بحران جنسی مواجه ایم، گفت: بحرانی که امروز در سطح جهان به وجود آمده، بحران خیلی جنسی شدن است و این بحران بدتر و خطرناک‌تر از همجنس بازی و همه جنسی است.

وی با اشاره به رشد اقتصادی هند تصریح کرد: در سال‌های آینده رشد اقتصادی هند از انگلیس و چین عبور می‌کند و از طرفی هند مشکل امنیتی چین را ندارد؛ به همین دلیل سرمایه‌داری جهانی تلاش می‌کند تا با توجه به وجود فحشای مقدس در این کشور بر روی مسائل جنسی سرمایه گذاری کند.

استاد دانشگاه تهران گفت: حجاب یعنی عقلانیت و زهد؛ بنابراین خانواده با حجاب می‌ماند و بدون حجاب از بین می‌رود.

فیاض با بیان اینکه ما امروز وارد مقوله‌ای شده ایم که ازدواج پایین و طلاق به شدت بالا رفته، تصریح کرد: امروز کسانی هم که ازدواج می‌کنند، بچه دار نمی‌شوند؛ به گونه‌ای که شاهدیم به جای اینکه افراد فرزندان خود را به مهد کودک بسپارند، مهد‌های نگهداری سگ راه‌اندازی شده است؛ البته می‌گویند اجازه نمی‌دهیم؛ اما کسی اجازه نمی‌گیرد.

وی با تأکید بر اینکه روحانیت در مسئله حجاب باید روی حرف خود بایستند و نباید پس بنشیند، چون اینگونه از بین می‌رود، تصریح کرد: در رابطه با مسائل جنسی مشکل حوزه این است که هنوز نفهمیده اند مسائل جنسی یعنی چه.

جعفری استاد دانشگاه امام صادق (ع) نیز به اهمیت کانون‌های مردمی در سبک زندگی اشاره کرد و افزود: رسانه‌ها به صورت خاص نمی‌توانند تنها عامل موثر در تغییر و تحولات سبک زندگی در دنیای مدرن باشند بلکه در کنار آن‌ها نهاد‌های تاثیرگذار دیگری نیز نقش آفرینی بسزائی دارند که مهمترین آن‌ها نهاد‌های مردمی مانند آرایشگاه‌های زنانه و یا سالن‌های ورزشی هستند.

وی افزود: اگر گفتمان‌های حاکم بر کانون‌های مردمی در جهت سبک زندگی اسلامی ایرانی باشند می‌توانند به هویت اسلامی ایرانی بیانجامد البته روی این کانون‌ها باید نظارت شود.

اقبال، پژوهشگر مسائل جنسیت و خانواده نیز در این نشست گفت: مهمترین اختلاف موافقان و مخالفان حجاب اجباری این است که آیا حجاب امری فردی است یا اجتماعی معتقدم حجاب هیچ که اجتماعی است بلکه پوشش هم او یک امر اجتماعی است.

وی از زوال و فروپاشی خانواده به عنوان یکی از پیامد‌ها و تاثیرات بدحجابی نام برد و افزود: حجاب اجباری منطقی دارد و دلیل آن هم این است که حجاب یک امر اجتماعی بوده و تاثیرات اجتماعی دارد با این وجود حاکمیت به عنوان یک هویتی که قرار است زیست دینی را در جامعه گسترش دهد باید بر روی حلال و حرام خدا حساسیت به خرج دهد.

وی با طرح این سوال که آیا اساسا حجاب اجباری در جامعه ما امکان دارد یا نه و یا اینکه آیا فقه برنامه زندگی در دنیای مدرن است افزود: سوال بنده این است که آیا می‌توان با فقه در سوئد یک زندگی متشرعانه درست کرد قطعاً نه، چون دنیای مدرن زیست متشرعانه را محدود میکند و قوام آن‌ها در امور غیر دینی است و بر همین اساس ساختار‌های اقتصادی، فرهنگی، آموزشی و اجتماعی این جوامع بر خلاف امور دینی و زیست متشرعانه شکل گرفته است.

وی به تضاد‌های موجود در رابطه با حجاب در کشورمان اشاره کرد و افزود: ما در جامعه بر حجاب تاکید داریم، اما شاهدیم عملکرد رسانه ملی در راستای تقویت حجاب نیست به گونه‌ای که در پژوهشی که ما انجام دادیم بازنمایی حجاب در رسانه ملی غالباً در جهت تضعیف حجاب و یا افراد محجبه بوده است.

وی افزود: از طرفی امروز هلدینگ‌های وابسته به شهرداری و یا جا‌های دیگر مانند مجتمع‌های اقتصادی در جهت ترویج سبک و استفاده از مدل‌های غربی تلاش می‌کنند و تنها چیزی که در آن‌ها وجود ندارد و زیست متشرعانه است و جالب اینجاست که در کنار این مجتمع‌ها هم گشت ارشاد گذاشتند تا مردم را ارشاد کنند.

اقبال تصریح کرد: بنده مخالف حجاب اجباری و ترویج حجاب نیستم، ولی به مهندسی فرهنگی قائلم، اما واقعیت این است که ما عملکرد‌های خود را به گونه‌ای سامان می‌دهیم که اساساً به بدحجابی تبدیل می‌شوند. در هر حال باید در رابطه با حجاب چاره اندیشی کنیم و این چاره اندیشی نیز آسان نیست، چون ما در دنیای مدرن زندگی می‌کنیم. معتقدم ما می‌توانیم به شرایطی برسیم که نظامات کشورمان موجب قوام حجاب شوند.

پژوهشگر مسائل جنسیتی و خانواده گفت: مهمترین مسئله امروز جامعه ما نزاع فلسفه و جامعه‌شناسی با فقه است، چون ما دعوا‌هایی را که باید با فلسفه و جامعه‌شناسی آن‌ها را حل می‌کردیم حل آن‌ها را از فقه مطالبه کرده‌ایم.

اقبال اظهار کرد: فقه برای یک شرایط و زیست بومی تعریف شده که از آن حمایت ساختاری هم شود، ولی وقتی که در جامعه مدرن این حمایت وجود ندارد زاویه ما با زندگی متشرعانه و فقهی بیشتر می‌شود. مثلاً الان بحث حضور زنان در ورزشگاه مسئله شده است با این وجود ما از حوزه می‌خواهیم که در این رابطه راهکار فقهی بدهد، اما این اشتباه است، چون این یک دعوای فلسفی است.