با لباس روحانیت وارد مسابقات می‌شوم/ رسالت دینی‌ام را در ارتباط با جوانان جستجو می‌کنم

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از ایکنا؛ شفقنا نوشت: خبرنگار شفقنا زندگی گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام شهابی انجام داده است که در ادامه می‌خوانید:

کجا و در چه سالی متولد شدید؟

در سال ۱۳۶۱ در شیراز متولد شدم.

در کدام شهر زندگی می کنید؟

اصالتا جنوبی هستم. از سمت پدری اطراف شهرستان جَم و ریز و مادری نیز استان فارس، اما در تمام این سال ها در شیراز زندگی کردم سپس برای تحصیل به قم مهاجرت کردم.

تحصیلات حوزوی شما در چه سطحی است؟

دیپلم ریاضی فیزیک دارم. بعد از پیش دانشگاهی وارد حوزه علمیه شدم و در این مدت توانستم جدا از مباحث درسی مشغول کار فرهنگی نیز بشوم. همچنین توانسته ام رشته علوم حدیث را دنبال کنم و اگر بتوانم پایان نامه ام را تکمیل کرده و تحویل دهم  مدرک دکتری علوم حدیث را خواهم گرفت. پس از اینکه سطح یک حوزه را به اتمام رساندم به شیراز برگشتم و ادامه تحصیلات و تدریسم در شیراز انجام شد. در واقع در حوزه علمیه قوام شیراز تحصیل را ادامه دادم اما آزمون هایم در قم برگزار می شد.

چه دروسی را تدریس می کنید؟

کتاب های حوزه و سطح یک را تدریس داشتم و در حال حاضر نیز در حوزه علمیه خواهران عسلویه تدریس می کنم. سعی می کنم از تدریس و تحصیل فاصله نگیرم چون اگر فاصله ایجاد شود دچار روزمرگی می شوم و مباحث به فراموشی سپرده می شود و این خیلی خطرناک است. در دانشگاه پیام نور، دانشگاه خلیج فارس و دانشگاه جَم و در مباحث بینش و کارگاه های آموزشی مثل بحث های اعتقادی و ازدواج نیز کمک می کنم.

متاهل هستید؟ چند فرزند دارید؟

متاهل هستم و دو فرزند دارم؛ یک پسر و یک دختر.

اساتید برجسته شما در حوزه چه کسانی بودند؟

همه اساتیدی که در محضرشان بودم از عزیزان و بزرگواران بودند اما مهمترین استادم مرحوم حضرت آیت الله حاج سید محمد مهدی دستغیب، تولیت شاهچراغ شیراز بودند. ایشان برادر شهید دستغیب بودند و در نجف در کنار من به رحمت ایزدی پیوستند.

در حال حاضر در چه شغلی مشغول فعالیت هستید؟

در حال حاضر در جَم هستم. اوایل به مدت چند سال مشاوره ای و یک سال و نیم به صورت ثابت کارشناس فرهنگی شهرک توحید جَم و مجتمع مسکونی پارس جَم فعلی در روابط عمومی و بخش فرهنگی شرکت ملی گاز ایران بودم، بعد از آن نیز بنا به دعوت تهران وارد مجموعه فرهنگی و اقامه نماز شرکت های پتروشیمی منطقه پارس عسلویه شدم و الان در شرکت های پتروشیمی منطقه پارس عسلویه در بخش فرهنگی، امور روحانیون و اقامه نماز مشغول هستم.

چطور به حوزه IT علاقمند شدید؟

من علاقه زیادی به مجموعه IT و مباحث نرم افزاری داشتم و بعدها نیز وارد حوزه رباتیک شدم. این علاقه در اصل توسط بعضی از دوستان در مجتمع مسکونی پارس جَم ایجاد شد، قبل از آن نیز دوستی که در حال حاضر پشت کنکوری است و از دانش آموزان درجه یک تیزهوشان است باعث شد که به این حوزه وارد شوم و علاقه خودم به IT و بحث های نرم افزاری مثل ایندیزاین و ACDL 1و ۲  سبب شد مسیر پیشرفتم را طی کنم. بعد از آن در مباحث برنامه نویسی ساده و پیشرفته توانستم پیش بروم.

درباره فعالیت هایتان در زمینه IT بگویید.

در سال ۹۴ مبحث رباتیک را پیش بردیم و در سال ۹۵ توانستم در مسابقات دانش آموزی که البته همه دانشجو بودند و فقط ما دانش آموز برده بودیم در ربوکاپ ۲۰۱۶ ایران اُپن در کوادکوپتر و ربات های پرنده شرکت کنیم. ربات ما دست ساز بود و خودمان آن را درست کرده بودیم حتی کدها را نیز خودمان به ربات داده بودیم و به خاطر تجربیاتی که نداشتیم و کدهای ما چون در آن فضا آنالوگ بود و دیجیتال نبود، هک شدیم اما با این حال توانستیم مقام تکنیکال را به دست آوریم. بعد از آن من وارد شهرک پردیس پتروشیمی شدم، دوستانم تشویق کردند که  در آنجا نیز دوباره وارد این حوزه شوم. با کسانی که در دانشگاه امیرکبیر، تهران و تیم ملی رباتیک آشنایی داشتم رایزنی هایی انجام شد و توانستیم در فضای مجموعه رباتیک شهرک پردیس پتروشیمی نیز کار کنیم به فاصله ده ماه دوستداران را وارد چنین فضایی کردیم و در مسابقات ایران و سراسری ترکیه توانستیم شرکت کنیم؛ در آنجا نیز مقام اول تکنیکال را به دست آوردیم.

هنگام فعالیت در زمینه IT با چه مشکلاتی مواجه شده اید؟

امروزه با توجه به جهشی که در حوزه IT و فناوری اطلاعات در دنیا در حال شکل گیری است فاصله بین مذهبیون و فضای مجازی باید کاسته شود و یکی از آن کارهایی که می توان انجام داد ورود به حوزه فناوری اطلاعات، پژوهش، تحقیقات و از همه مهم تر IT است که زمینه های مختلفی نیز دارد. یکی از مشکلاتی که ما با آن مواجه هستیم این است که گاهی حضور در بعضی از موارد به دلیل محدودیت هایی که وجود دارد سخت است و باید خودمان را با آن مکان ها یا موارد وفق دهیم. گاهی شاید دانش آموزان، دانشجویان و خانواده ها نگاهشان این باشد که یک متخصص در حوزهIT فعالیت کند نه یک روحانی؛ از همه مهم تر اینکه نهادهایی که می توانند از نظر مالی حمایت کنند کمک نمی کنند. زمانی که در مسابقات ایران اُپن  ۲۰۱۶ شرکت کردیم حمایت اولیه درباره ما صورت نگرفت. اما به نظرم بعدها آرام آرام این نوع نگاه ها تغییر می کند و من معتقدم نباید آرام نشست تا نگاه بیرونی تغییر کند.

در زمینه ای که کار می کنید چقدر احتیاج به کمک از سوی ارگان یا سازمان خاصی دارید؟

ما سعی داریم رویکردمان را از سمت رباتیک به سوی هوش مصنوعی ببریم چون هوش مصنوعی در دنیا حرف های زیادی برای گفتن دارد اما در حوزه رباتیک نیز قطعا کمک خانواده ها، نهادها یا سازمان هایی مثل صنعت نفت که می توانند حمایت به ویژه مالی داشته باشند، خیلی از مشکلات را رفع می کند.

زمانی که در رشته IT و رباتیک کار می کنید و مردم شما را می بینند چه نگاه و دیدی از سمت آنها نسبت به اینکه یک روحانی به حوزه رباتیک ورود پیدا کرده  و حتی مقام هم کسب می کند وجود دارد؟

این سوال خیلی سوال جالبی است. وقتی به حوزه رباتیک وارد شدم بسیاری از دوستانی که نسبت به دین و مذهبیون نگاه دیگری داشتند و فاصله و رخنه ای بین آنها ایجاد شده بود برایشان این قضیه بسیار جالب بود و حتی می آمدند با من سلفی می گرفتند. بیشتر آنها با من مصاحبه می کردند. چون با لباس روحانیت وارد مسابقات می شوم برایشان جالب است و از من می پرسند که از کجا شروع کرده ام و رشته ام چه بوده است. زمانی که مقام کسب کردیم و می خواستیم کوادکوپترمان را بالا بفرستیم من خودم به وسط میدان آمدم که بسیاری از رسانه ها آمدند و از من عکس و شماره گرفتند.

در کدام مسابقات با لباس روحانیت حاضر می شوید؟

در مسابقات داخلی قطعا با لباس روحانیت حاضر می شوم ولی در مسابقات خارجی مثل مسابقات بین المللی آنکارا برای اینکه حرمت لباس حفظ شود با لباس روحانیت و عمامه حاضر نمی شوم.

شما گفتید که به حوزه IT علاقه داشتید. چرا از همان ابتدا یعنی بعد از اتمام دوران مدرسه تحصیل در این رشته را پیش نگرفتید و به حوزه علمیه رفتید؟

من به رشته IT علاقه داشتم اما شرایط خانوادگی ام ایجاب می کرد که به حوزه بروم. پدرم،پدربزرگ هایم، عموهایم که شهید شدند، دایی و بیشتر اقوام من روحانی هستند طبیعتا، این، یک حالت مغناطیسی دارد. از طرفی به حوزه و دروس آن نیز علاقه دارم و با میل و رغبت خودم به دنبال این رشته رفتم اما این دلیل نمی شد که بخواهم از علاقه دیگرم به IT مخصوصا رشته فیزیک دست بکشم؛ در واقع لباس روحانیت مانع من از حضور در رشته های دیگر نشد.

شما همچنین در اوایل گفتگو اشاره کردید که در کنار درس و حوزه به امور فرهنگی  نیز مشغول شدید. رشته IT و رباتیک شاید بیشتر جنبه علمی داشته باشند. منظور شما از امور فرهنگی دقیقا چه نوع فعالیت هایی است؟

اکنون دیگر آن زمان گذشته است که ما بخواهیم بچه ها و خانواده ها را در مسجد  یا یک محیط مذهبی پیدا کنیم و رشد دهیم لذا باید از حوزه فرهنگی که تعاریف و شاخه های بسیار زیادی دارد کمک بگیریم. یکی از آن شاخه های فرهنگی جذب است. جذب به سمت رشد، تعالی و ترقی؛ مهمترین دلیل اینکه من در حوزه فرهنگی شروع به فعالیت کردم این است که من یک مبلغ دینی هستم و دلم می خواهد جدا از هر مسیری در راه تبلیغ دینی جلو بروم. با توجه به رشد فزاینده تکنولوژی در جامعه امروز ما نباید عقب بمانیم. یکی از راه هایش این است که در مسیری که نوجوانان و جوانان دوست دارند گام بگذاریم و تبلیغ کنیم؛ یکی از مقوله های فرهنگی توسعه علمی است و یکی از مباحث توسعه علمی نیز تکنولوژی روز است. من قصد داشتم که با جوانان و نوجوانان ارتباط برقرار کنم تا به هدف و رسالت دینی ام برسم.

آیا علاقه یا تصمیم دارید که به حوزه های دیگری غیر از IT ورود پیدا کنید؟چه حوزه ای؟ تا کنون چقدر در این مسیر پیش رفتید؟

خیلی دلم می خواهد در بخش تخصصی زبان انگلیسی وارد شوم و بتوانم در سخنرانی های انگلیسی و به زبان لاتین کار کنم تا رباتیک را بهتر معرفی کنم. علی رغم اینکه در حال حاضر گاهی اوقات دست و پا شکسته در کشورهای دیگر و یا در فضای مجازی  به انگلیسی صحبت می کنم اما با مشکل روبه رو هستم. یکی دیگر از مواردی که دوست دارم به آن وارد شوم بحث خانواده و پیچیدگی هایی است که در حوزه روابط فرزندان و زوجین وجود دارد. نباید این حوزه را از دست دهیم چون امروز ما با طلاق عاطفی بین زوجین در کشور مخصوصا در صنعت نفت به شدت مواجه هستیم.

خانواده در پیشرفت شما چقدر موثر بود و در این مسیر چه کمک هایی به شما کردند؟

خانواده من هم پدرم و هم مادر مرحومم خیلی در این زمینه به من کمک می کردند و مشوق من بودند. جالب است که در ارتباط یک خاطره هم بگویم. ما در دوران کودکی در شیراز تعدادی دوست بودیم که با یکدیگر بزرگ شدیم؛ در آن زمان یک اتاقکی برای مسجدی بود که ما آن اتاقک را با کمک هم به مجموعه ای به نام موسسه کاشف العلوم تبدیل کردیم که در آن موسسه در بحث های نانو، هوا فضا و IT کارهای زیادی انجام شد و مقام هایی را کسب کرد اما بعدها متاسفانه به دلیل عدم بودجه و همکاری های بعضی از سازمان ها و نهادها به دلیل شخصی بودن این موسسه، از کار افتاد اما خانواده من در آن زمان نقش داشتند و اکنون نیز همسرم خیلی مشوق بنده است و کمک می کند و در واقع راه گشایی برای کارهای فناوری روز در کنار حوزه دینی است.

فرزندانتان چند سال دارند؟ وقتی بزرگ شوند به آنها کدام مسیر را پیشنهاد می کنید و دوست دارید در کدام راه قدم بردارند؟ IT یا حوزه؟

یکی از فرزندانم کلاس هفتم و دیگری کلاس دوم است. در تربیت فرزندانم سعی می کنم به کمک همسرم آن مسیری را جلو برویم که خدا راضی باشد اما اینکه در چه مسیری قدم بگذارند دست من نیست و بر عهده خودشان است، امیدوارم با توجه به علاقه و استعدادشان بتوانند بهترین راه را انتخاب کنند.

به نظر شما اینکه یک روحانی مقام اول تکنیکال رباتیک در مسابقات ترکیه را کسب کرده چقدر می تواند برای مردم عجیب یا جذاب باشد؟ وقتی در مسابقات مقام کسب کردید آیا کسی بود که در رابطه با آنچه که در سوال قبل مطرح شد حرف خاصی بزند؟

اینکه آیا برای مردم جذاب بوده یا خیر را باید از خودشان پرسید ولی طبیعتا خیلی از کسانی که می دیدند و با ما ارتباط داشتند برایشان جالب بود. زمانی که در آن تاریخ اعلام کردند نفر اول و برتر مسابقات ما بودیم مدیر عامل وقت صنایع پتروشیمی و سایر مدیران عامل پیام تبریک ارسال کردند. مخصوصا در تهران بحث شد که یک روحانی توانسته چنین کاری کند؛ نگاه نفت در این زمینه خیلی تغییر کرد و بعدها ما توانستیم فعالیت های بیشتری در این زمینه انجام دهیم چون طبیعتا نگاه آنها به روحانی این است که امام جماعتی است که می رود و می آید و کاری نمی تواند بکند اما اینکه نگاه سایر مردم چه می تواند باشد همانطور که گفتم باید از خودشان پرسید شاید بعضی ها نظر مثبتی نداشته باشند.

آیا کسی بوده که ورود شما به رشته IT  را مورد تمسخر و نکوهش قرار دهد یا قصد منع کردن شما از اینگونه فعالیت ها را داشته باشد و به عبارتی معتقد باشد که چنین اموری در حیطه کاری روحانیون و طلبه ها نیست؟

در حضور خودم ندیدم و نشنیدم ولی ممکن است بعضی از افراد باشند که از روی حسادت یا دلیل دیگری چنین چیزی را عنوان کرده باشند.

گفتید که برخی از خانواده های پتروشیمی دچار طلاق عاطفی و مشکلات ارتباطی شده اند. شما به عنوان کسی که در حیطه فرهنگی این محدوده کار می کنید مشخصا چه اقداماتی انجام دادید و چقدر موثر بوده است؟

در مقوله صنعت به خاطر حجم کاری بالا خود به خود این اتفاق می افتد و متاسفانه افتاده است. ما درصدد ایجاد ساختاری برای یک کار فرهنگی هدفمند هستیم و در آن آموزش مهمترین رکنی است که می توانیم در این حوزه کار کنیم و باید کارهای بیشتری نیز انجام دهیم. من به تنهایی نمی توانم کاری کنم. مدیران عامل و مجموعه عظیمی را می طلبد که همگی دست به دست هم دهند و در این زمینه کار کنند چون فقط مقوله فرهنگی مطرح نیست، کار و صنعت خودش خیلی در طلاق عاطفی تاثیر دارد، اما اگر یک استراتژی و برنامه میان مدت، کوتاه مدت و بعدها بلند مدت پیاده نشود قطعا در آینده چالش های بیشتری را خواهد داشت.

رابطه کارکنان و خانوادهای پتروشیمی نفت و گاز عسلویه با شما چگونه است؟

بسیار خوشحالم از اینکه با خانواده های زیادی مشاوره و رفت و آمد داشتم. ارتباط خوبی به وجود آمده و نگاهشان نسبت به روحانیت سنتی از بین رفته است. با توجه به اینکه من خودم معمولا فرد گوشه نشینی نیستم با کارکنان و خانواده هایشان ارتباط زیادی داریم، جلسات خانگی برگزار می کنیم، در پارک می روم و کنارشان می نشینم، اگر مشکلاتی داشته باشند با من تماس می گیرند و در صنعت پتروشیمی پردیس کنارشان هستم. قبلا هم که در بخش گاز بودم این وضع برقرار بود. آنچه که من می بینم این است که ارتباط عاطفی، صمیمانه و دوستانه خوبی برقرار است.

به نظر شما ورود طلبه ها و روحانیون به حوزه های فرهنگی و آموزشی چقدر می تواند در انجام آن کار تاثیر داشته باشد؟ همچنین چقدر می تواند در کم کردن فاصله ایجاد شده بین مردم و روحانیون موثر باشد؟

واقعیت امر این است که در فضای امروز کار برای حوزه فرهنگی بسیار زیاد است. بنده چندین سال است که دوست دارم در حوزه فرهنگی کاری انجام دهیم؛ متاسفانه ساختار فرهنگی کشور ما یک ساختار قوی و بنیادی نیست، اما  اعتقاد من بر این است که اگر امروزه مدرنیته و سنت را کنار یکدیگر بیاوریم می توانیم از ظرفیت های روحانیون و کسانی که دلسوز فرهنگی هستند استفاده کنیم و از مسیر دیگری برای جذب وارد شویم. چه بخواهیم و چه نخواهیم نوجوانان و جوانان ما از این مسیر فاصله گرفتند و ما باید بتوانیم آنها را جذب کنیم.  یکی از راه هایی که در جذب می توان استفاده کرد مثلا مقوله رباتیک است ما در فضاهای دیگری مثل زبان های خارجی نیز می توانیم ورود پیدا کرده و کار کنیم.

یکی از ایراداتی که می توانیم در رابطه با مذهبیون و روحانیون داشته باشیم این است که فاصله ما با نسل جوان امروزی زیاد شده است، این فاصله باید شکسته  شود و ما باید بتوانیم در شکل گیری و جریان سازی یک ارتباط عمیق و عاطفی با نوجوان نقش داشته باشم و در میان کسانی که در عرصه های جنگ نرم کار می کنند و همچنین افرادی که در شبکه های مجازی علیه دین فعالیت دارند رخنه و ورود پیدا کنیم.

توصیه شما به طلبه ها و روحانیونی که در حوزه های دیگر فعالیت می کنند چیست؟

توصیه من به همه هم لباسی های خودم و قشر مذهبیون این است که باید زمان و فرصت را  غنیمت بشمارند و بتوانند در حوزه فرهنگی ورود کنند. ما امسال در مسابقات «یک ایده، یک اختراع» داریم که کار خیلی نو و جدیدی است. در بحث کارگاه های آموزشی دانش بنیان و در فضاهای اختراعات و ایده ها می توانیم افراد بیشتری را جذب کنیم به شرط اینکه اول خودمان را به روز کنیم تا بتوانیم فاصله ایجاد شده را بشکنیم. وقتی  کارهایی را که قشر جوان می پسندد در منظر عمومی عرضه کنیم و به عموم نشان دهیم و آنها باور کنند که در فضاهای دیگری هم می شود وارد شد اعتماد عمومی نسبت به این مقوله جذب می شود و می توان کمک کرد. من معتقدم در مناطق دور افتاده نخبه هایی وجود دارند که شناخته شده نیستند و قطعا اگر کمک کنیم کشف خواهند شد. باید برای آنها سرمایه گذاری کنیم  و شرکت های پتروشیمی نفت و گاز باید هزینه کنند تا به واسطه عدم هزینه، این افراد در جامعه استحاله نشوند و از بین نروند.

آیا حوزه علمیه نسبت به تشویق روحانیونی که در مناطق دورافتاده فعالیت می کنند بی توجه است؟

این موضوع دو طرفه است. زمانی که ارتباط روحانیون با حوزه قطع می شود خللی در روند آموزش  به وجود می آید چون آن فرد از آموزش فاصله می گیرد، از طرف دیگر حوزه علمیه نیز به خاطر مشکلات و چالش هایی که در کشور با آنها مواجه است نسبت به طلبه ها فاصله می گیرد و این خودش معضلی است. اگر ما بتوانیم در این فضا با مسئولان و کسانی که دستشان می رسد کاری انجام دهند ارتباط داشته باشیم این موارد رفع می شود. کما اینکه ما خودمان در مجموعه های روحانیون در بحث های دانش افزایی، آموزش و کاربردی علمی  مخصوصا حوزه های فقهی که نیازمند کارکنان است اقداماتی را انجام دادیم که البته کم است و باید بیشتر صورت بگیرد.

و حرف اخر؟

حوزه رسانه یک حوزه بسیار گسترده ای است. ما می توانیم در این حوزه نسبت به جذب علاقمندان کارهای بزرگی انجام دهیم. من باور دارم که رسانه می تواند در مسیر شکوفایی نسل جدید و نو نسبت به یک دهکده جهانی که به سرعت در حال شکل گیری است کمک بزرگ و شایانی انجام دهد و کمکی که از سمت رسانه   می تواند در این فضا در منطقه داشته باشیم شناسایی نوجوانان و دوستداران حوزه فرهنگی است. امیدوارم بتوانیم در مقوله فرهنگی و ارتقای سطح کیفی و کمی نقش خوبی ایفا کنیم. در واقع اصحاب رسانه هستند که می توانند در حوزه ارتقا بخشی معلومات جامعه به ویژه قشر جوان نقش موثری داشته باشند. ما خانواده ها را کنار کارمندان پتروشیمی آورده ایم تا آنها بهتر بتوانند کار کنند اما در بعضی از موارد همانطور که پیش تر عنوان کردم ممکن است ناخودآگاه طلاق عاطفی و مشکلاتی در ارتباط زوجین با یکدیگر و با فرزندان ایجاد شده باشد. همچنین در بلوغ  فرزندان با چالش های جدی مواجه هستیم . در حوزه مسئولیت های اجتماعی اقدامات خوبی انجام شده ولی نیاز است که بیشتر و کاربردی تر روی آنها کار شود.

شبنم قدمی

انتهای پیام