چرا به اعتکاف برویم؟/ فواید و آثار معنوی اعتکاف

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از ندای اصفهان، کسانی که در ماه رجب عبادت خودشان را پُر آب و رنگ قرار می‌دهند و توجه بیشتری در عبادات پیدا می‌کنند، اینها از دوستان خاصّ حضرت حق به‌حساب خواهند آمد. به حدّی که روز قیامت اهل عبادت در ماه رجب، جداگانه صدا زده می‌شوند و خداوند متعال آنها را به‌صورت ویژه به بارگاه خود فرا می‌خواند(إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ نَادَى مُنَادٍ فِی بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَیْنَ الرَّجَبِیُّونَ؛ روضه‌الواعظین/۲/۴۰۱)

ماه رجب مقدّمه‌ای برای ماه شعبان است و طبیعتاً مقدّمه‌ای برای ماه شریف رمضان است. این سه ماه را شاید به‌سهولت بشود فصل عبادت نامید و بهار عبادت، که اگر بهار سه ماه دارد، اینجا هم ما با سه ماه نورانی مواجه هستیم.

فرموده‌اند: «ماه رجب ماه خداست، ماه شعبان ماه پیامبر خدا و ماه رمضان، ماه امّت اسلام و بندگان خدا»(رسول الله(ص): إِنَّ رَجَبَ شَهْرُ اللَّهِ وَ شَعْبَانَ شَهْرِی وَ شَهْرَ رَمَضَانَ شَهْرُ أُمَّتِی‏؛ فضائل‌الاشهر الثلاثه/۲۴)  لذا ماه رجب ماه خصوصی‌هاست، و ماه رمضان ماه عمومی‌هاست.

کسی که ماه رمضان درِ خداوند متعال برود هنر نکرده است! اگر کسی ماه رجب بلند شد و عبادات ماه رمضانش را آغاز کرد، او به‌صورت ویژه تحویل گرفته می‌شود. «وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ* أُوْلَئکَ الْمُقَرَّبُونَ»(واقعه/۱۰-۱۱) اساساً آنهایی که جلوتر به پیشواز می‌روند، و آنهایی که تنها حرکت می‌کنند، آنها یک جورهای خاصّی توسّط خداوند متعال بهتر تحویل گرفته می‌شوند.

اعتکاف یعنی زمان متراکم برای درک معانی بلند

اعتکاف یعنی: زمان می‌خواهد تا انسان برخی از معانی را درک کند. سه روز یعنی زمان متراکم. همان‌طور که برنامه‌های روزانه و مستمر یعنی زمان مداوم. اینها هر کدام به نوعی اثر دارند. هم لازم است انسان کارهای خوبش را در زمان مداوم انجام دهد تا اثربخش باشد. و هم لازم است گاهی زمان متراکم صرف بهبود حال خویش کند تا موثر واقع شود. برای مداوای برخی از بیماری‌های جسمی هم همین کار را انجام می‌دهند: گاهی برنامۀ دارویی مداوم و گاهی که کار سخت شده باشد برنامۀ دارویی متراکم.

اعتکاف؛ یعنی وقت گذاشتن برای کشف رابطه با خدا/ اعتکاف؛ یعنی نباید نوک زد! باید وقت گذاشت!

اعتکاف یعنی وقت گذاشتن برای کشف رابطه با خدا . نباید نوک زد! باید وقت گذاشت. اعتکاف به همین دلیل ویژه است. انسان سه روز «وقت» می‌گذارد، سه روز دنبال صاحب خانه می‌گردد و زمزمه‌اش این است که ای خدایی که نمی‌بینمت، نمی‌یابمت، نمی‌چشمت! تو کجا هستی؟! چگونه با من ارتباط برقرار خواهی کرد؟! کِی وجود تو را بیشتر لمس خواهم کرد؟! کِی حضور تو را بیشتر حس خواهم کرد؟! کِی می‌فهمم تو چگونه هستی؟!

اعتکاف؛ فرصتی برای تجدید قوا و آمادگی مجدد برای حضور در خط مقدم

اعتکاف، فضای مناسبی را برای تجدید قوای معنوی فراهم می‌کند تا بتوان در فضای مناسب و آرامی که ایجاد می‌کند به بازیابی قوای ازدست رفته همت گماشت. فضای اعتکاف می‌تواند شبیه فضایی باشد که در دوران دفاع مقدس بین دو عملیات ایجاد می‌شد. فضایی که در آن خطرات خط مقدم وجود نداشت و امنیت ایجاد شده، مقدمه تفکری عمیق می‌شد و البته کسب آمادگی مجدد برای حضور مجدد در خط مقدم. در شرایط امروزی نیز کسی که خودش را در حال مبارزه با جبهه باطل می‌بیند، نیازمند شرایطی است که به تجدید قوا پرداخته و مجدداً به عرصه مبارزه برگردد.

معتکف دارد با جان خود بازی می‌کند

اعتکاف اصرار برای ملاقات خداست. و این کار، کودکانه نیست. این اصرار برای ملاقات هم باید به ما بیاید. به رزمندگان جهادگر می‌آمد که طالب شهادت باشند. معتکف باید وصیت‌نامه‌اش را نوشته باشد؛ مسجد محل نماز است و نماز محل ملاقات با خدا و تمرین و تمنای دیدار او. معتکف دارد با جان خود بازی می‌کند. کسی که تجربۀ اعتکاف دارد و تمنّای اقامت در دیار حضرت دوست دیگر از مرگ نمی‌هراسد. البته هرکس اینچنین باشد، زیاد به یاد این ملاقات خواهد بود، اعمال او نیکو شده و عمرش طولانی خواهد شد. ولی اعتکاف آمادگی برای اقامت ابدی در محضر خداست.

اعتکاف نقشه ایی برای غربت‌زدایی

اعتکاف نقشه‌ای بود که برای آشنایی و یا غربت‌زدایی ما با خانۀ خدا طراحی شده بود. و تو پس از اعتکاف می‌فهمی همان‌قدر که به خانۀ خانوادگی خودت نیازمند بوده‌ای، به این کاشانۀ کردگار عالم هم نیازمند هستی؛ بلکه بیشتر. و ما باید یک روزی با خانۀ خودمان آشنا می‌شدیم.

اعتکاف تمرین عجیب رعایت جمع و حفاظت از تنهایی است.

اعتکاف تمرین دست جمعیِ عبادت فردی است. و یافتن گمشدۀ خویشتن در میان جمع. پس باید مراقب بود که در مسجد و در جمع مؤمنان، خودت را گم نکنی و تنها به دیگران مشغول نشوی که تازه باید خودت را پیدا کنی و از او جدا نشوی. و مواظبت کن که جمع را مراعات کنی که تو تنها نیستی. تنها خود را دیدن در کنار دیگران عین خودخواهی است و رعایت جمع در عین حفاظت از تنهایی تمرین خداخواهی. اعتکاف تمرین عجیب رعایت جمع و حفاظت از تنهایی است.

اعتکاف یعنی تلاشی برای درک سجده

اعتکاف یعنی مقیم شدن در محل ٍنماز. و اگر اوج نماز در سجده است، اعتکاف یعنی اقامت در محل سجده. مگر این نقطۀ نورانی حیات بشر چه عظمتی دارد که تمام عمر ما باید صرف فهمیدن آن شود؟ اعتکاف یعنی تلاشی برای درک سجده. برای درک هر چیزی باید به محل آن رفت تا بتوان آن را از نزدیک مشاهده کرد. مسجد یعنی محل سجده.

اعتکاف دورۀ فشردۀ تمرین آداب مراوده با مؤمنان است/ اعتکاف یعنی نرجیم و نرنجانیم

اعتکاف دورۀ فشردۀ تمرین آداب مراوده با مؤمنان است: در رفاقت دل‌پاک باشیم و در سلام پیش‌دستی کنیم. نرنجیم و نرنجانیم. از کسی مقابل صورتش تعریف و تمجید نکنیم و از کسی پشت سرش غیبت ننماییم. تحمل کنیم و خود را تحمیل نسازیم. بوی بد دهان روزه‌دار را به یاد داشته باشیم که یکی از زمینه‌های حرف نزدن با بغل‌دستی است. قبل از ورود به مسجد استحمام کرده باشیم و بعد از آن به پیراسته بودن اهتمام ورزیم. از گریه‌ها و مویه‌های دیگران مشمئز نشویم و از خنده‌ها و سربه‌هوایی‌های اطرافیان ملول نشویم.

اعتکاف فرصت فاصله گرفتن از دنیا برای دیدن آن به صورت دقیق و عالمانه

وقتی که شما در اعتکاف، خودتان را در مسجد محصور کردید. و از زندگی عادی دنیا خارج شدید، انگار یک فرصتی به شما داده شده که از دنیا فاصله بگیرید و به دنیا نگاه کنید. تا ما غرق دنیا هستیم نمی توانیم عمیقا دنیا را مطالعه کنیم. آدم باید از دنیا بیرون بیاید آنگاه یک نگاه به دنیا بیندازد. دنیا را با همه‌ی نواقص و عدم تناسبی که با روح ما دارد و با همه‌ی سختی ها و صعوبت‌ها نگاه کند. چون تا زمانی که انسان در دنیا دارد زندگی می‌کند،آن قدر سرگرم تصاحب دنیاست و درگیر مسابقه با اطرافیانش برای به دست آوردن دنیاست که اصلا وقت نمی کند ریخت زشت و کریه دنیا را ببیند. اعتکاف به شما این امکان را می دهد که با فاصله گرفتن از دنیا، یک بار دیگر به صورت دقیق و عالمانه به دنیا نظر بندازی و به خودت بگویی آیا می ارزد برای این، خودم را هزینه کنم؟!

اعتکاف یعنی شکوفا شدن فطرت/ اعتکاف چه فرهنگی ایجاد می‌کند؟

اعتکاف یعنی داوطلب شدن برای دریافت امر خدا. اعتکاف یعنی شکوفا شدن فطرت و دریافتن زیبایی امر و بیرون آمدن از بلاتکلیفی عبد. اعتکاف یعنی به اشارۀ او آمدن و به امر او رسیدن و به اذن او رفتن. خواهش می‌کنم از اعتکاف که بیرون رفتید فرهنگ اعتکاف را نیز با خودتان ببرید. منظورم از فرهنگ، روحیه و نگرشی است که اعتکاف می‌تواند برای انسان ایجاد نماید، و در جمع معتکفین جریان پیدا می‌کند. فرهنگ اعتکاف این است که بگویی: این قیمتی ندارد که «من» چون میل دارم، کار خوبی را انجام دهم. قیمتی‌تر آن است که اساساً «من» و میل «من» وجود نداشته باشد، بلکه تنها امر خدا باشد که مرا به کار خوب وادار می‌کند. این معنای بندگی است.

منبع: کتاب «شکوه امر خدا؛ به ضمیمۀ یادداشتی برای معتکفین»، اثر علیرضا پناهیان