زنان انقلابی و چهره شهر

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ، چندی پیش و دقیقا در آستانه ماه محرم شهرداری تهران دست به عملی نه تنها زشت بلکه تاسف برانگیز زد.
   
در ظاهر این امر شاید می‌توان تصور کرد که این مجموعه سعی دارد ضعف خود را در مدیریت شهری با فراخواندن زنان به جلوه‌گری بپوشاند، اما اگر قدری عمیق‌تر بنگریم تهیه و نصب این بنر باید اهداف دیگری داشته باشد، اهدافی که چندی است توسط مسیح علی‌نژاد طراحی که نه بلکه اجرا می‌شود؛ زیرا این خبرنگار دیروز و صاحب کمپین‌های مختلف امروز، خود یک وسیله بیشتر نیست.
    
وسیله‌ای که به درستی تربیتش کردند و برای دور کردن زنان ایرانی از هر آنچه ریشه در ذات‌شان دارد، ابتدا وی را از هر چه داشت دور کردند و این وسیله از داخل تهی شده در ازای فیش‌های هرچه بیشتر به کمپین خود شور بیشتری می‌دهد، با شعار داشتن حق انتخاب، القای احساسات و بیان عباراتی چون ندیده شدن، تحقیر، اجبار و نابرابری زنان را برای از بین بردن حق واقعی خود دعوت می‌کند، حقی که به راستی خود آنان نیز به درستی درکش نکردند و همه توان و همت‌شان را فقط در جسم و موهای خود محدود کردند.
   
البته از این تربیت‌شده دانشگاه انگلیس و حقوق‌بگیر اسرائیلی شاید این عناد با حجاب چندان دور از ذهن نباشد اما به راستی چرا یک نهاد رسمی در جمهوری اسلامی باید با خط زدن رنگ مشکی این چنین آشکار نگاه لیبرال خود را در بوق و کرنا کند؟.
   
صلاحیت این مدیران توسط چه کسانی تایید شده که زن را یک وسیله‌ای می‌بینند تنها برای زیبا شدن شهر، لذت بردن چشم‌ها و ارزش والای زن ایرانی را در رنگ‌ها خلاصه می‌کنند.
   
اینان که روزی شعار برابری زن و مرد را سر می‌دادند، از برابری تنها به جسم زن توجه می‌کنند، در عوض به پرواز درآوردن شعور، تفکر و اندیشه زنان به دنبال رقص موهایشان در باد هستند.
    
زنانی که امروز ثابت کردند باحجاب و سختی‌ها نیز می‌توانند در عرصه‌های مختلف حضوری فعال داشته باشند، تصویری که علی‌نژادها از زنان محجبه به عنوان بی‌سواد و ناآگاه ساختند را خط زدند اما علی‌نژاد، رییسان و مزدوران داخلی‌اش این خط زدن را برنتافتند که خط بر رنگ مشکی چادر و بیرق عزا کشیدند.
    

به راستی چه چیز این حجاب "چادر" و مجالس عزاداری آنان را  چنین می‌ترساند، جز این‌که نقشه‌های میلیاردها دلاری‌شان را نقش برآب می‌کند؟!
        
زمان ثابت کرد این زنان انقلابی سرزمین‌مان هستند که چهره شهرها را تغییر دادند، زنانی که در کوران حوادث، هم‌پای همسران و مردان خود جهاد کردند، روزی با حجاب خود، روزی با صبر و چشم‌انتظاری، کسب تحصیل، تربیت فرزند و تقدیم سرباز و شهید به این انقلاب.
    
زنانی که از هیاهوی رنگ‌ها یک رنگی را برگزیدند، زنانی که خوش رنگی را اتفاقا بسیار خوب بلدند اما به افکار خود رنگ دادند، از زن بودن تنها جسم و تکه پارچه‌های رنگی رویش را ندیدند بلکه دریافتند جایگاه‌شان چقدر مهم است و کرامت وجودی‌شان را شناختند، به جای قلم رنگی به صورت کشیدن قلم به دست گرفتند، آگاه شدند و مبارزه کردند.
   
زنان انقلابی سرزمین‌مان هرگاه نیاز باشد رخت حیا و همت می‌پوشند، شهرها را با حضور خود خوش‌رنگ می‌سازند و با علم و آگاهی، توان و مهارت، رشد تفکر و اندیشه خود چهره شهرها را تغییر دادند، می‌دهند و خواهند داد.