بررسی معنایی و تاریخی مسئله حجاب

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از ایکنا؛ مشروح دیدگاه‌های این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران پیرامون بررسی تاریخی مسئله حجاب را در ادامه می‌خوانید؛ برابر با اسناد متقن تاریخی، حجاب و پوشش موقرانه همراه با عنصر نجابت و وقار، همواره در جامعه ایران باستان به عنوان یک مسئله قطعی وجود داشته است. گزنفون و استر از قدیمی‌ترین مورخینی هستند که به این واقعیت اذعان کرده‌اند. از مستشرقین شهیر نیز می توان به ویل دورانت در تاریخ تمدن ترجمه احمد آرام، نشر ۱۳۵۴خورشیدی، گیرشمن در تاریخ ایران از آغاز تا اسلام ترجمه مرحوم محمد معین (نویسنده فرهنگ معین)، نشر بنگاه ترجمه و نشر کتاب سال ۱۳۴۹ خورشیدی، کاژدان، در کتاب تاریخ جهان باستان، ترجمه صادق انصاری، نشر اندیشه تهران، سال ۱۳۵۴ خورشیدی، گوردن چایلد، در کتاب سیر تاریخ، ترجمه مرحوم احمد بهمنش، نشر دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۶ خورشیدی و از نویسندگان معروف مرحوم حسن پیرنیا مشیرالدوله در کتاب تاریخ ایران باستان نشر ابن سینا تهران سال ۱۳۴۴ خورشیدی و سعید نفیسی در کتاب تاریخ اجتماعی ایران نشر موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی در سال ۱۳۴۵ خورشیدی اشاره کرد که همه این آثار مربوط به قبل از انقلاب اسلامی بوده و از تهمت ناجوانمردانه عده ای که علم و دانش را به عنوان مطامع سیاسی به معنای فریبکارانه آن مورد نظر قرار داده اند نیز مبرا است.

در این آثار به اشکال و الفاظ و تعابیر مختلف، به وجود حجاب و پوشش موی سر و بدن به شکل کامل و در بین بانوان نجیب ایرانی تصریح شده است. با ورود اسلام به ایران این حجاب ارزشمند که در آیات سی ام سوره نور و پنجاه و هشتم سوره احزاب به آن امر اکید شده مورد استقبال جامعه زنان ایران قرار گرفت و این آیات که در اولی تصریح به پوشاندن سر، سینه و لزوم حفظ خود از دیده آلوده و در دومی تصریح به جلباب یا چادر به عنوان حجاب برتر شده، واقعیتی مهم وجود دارد و آن واقعیت و حقیقت جادوانه این است که زن ایرانی حجاب را نه از عرب بلکه از اسلام آموخت و این حجابی بود که خود بیش از هزار سال به آن پایبند بود. در نتیجه این زنان سایر مناطق اسلامی و عربی بودند که حجاب را از زن ایرانی الگو گرفتند، زیرا روپوش، روانداز و چادر در ایران نهادینه بود و زنان با هویت و نجیب ایرانی با آن تعریف می‌شدند.

مسلمانان پاک سرشت ایران زمین که حقیقت اسلام را در مکتب ناب اهل بیت(ع) یافته بودند، بعدها نیز به همین ارزش‌های اخلاقی متعالی در تاسی به امامان پاک و مطهر و شاگردان مکتب امام صادق(ع) اصرار ورزیدند. با توسعه فعالیت استعمارگران در آغاز قرن نوزدهم و دست اندازی به مناطق میهن عزیزمان که منجر به قراردادهای استعماری ننگینی شد که نتیجه آن غارت و چپاول بخش های عظیمی شد، استعمار دریافت که برای چپاول بیشتر بایستی فرقه ساری کند. ایجاد فرقه بهائیت در عهد محمد شاه قاجار از همین قبیل بود. واتسون انگلیسی درکتاب تاریخ قاجار و مرحوم شمیم در بیان تاریخ این سلسله اشارات و تفریحاتی در این باب دارند که این دو اثر مستند نیز مربوط به قبل از انقلاب است.

در تاریخ بهائیت ملاحظه می‌کنیم که اولین بار قره‌العین بود که چادر از تن گرفته و روسری را از سر برداشت و روی دست خویش گرفته و به رهگذران نمایان کرد. وقتی در دوره پهلوی اول، استعمارگر پیر و کارکشته، اراده کرد تا نقشه های خود را پیاده کند از حجاب زنان شروع و این مطلبی است که همگان به اصل آن اعتراف دارند.

مطلبی را مرحوم دکتر علی شریعتی پیرامون مبارزه استعمار فرانسه با حجاب زنان الجزایری دارد که موید همین مطلب است. رواج بی‌حجابی در ایران باعث اوج فساد و بی بند باری و تبدیل شدن زن به شکل کالا در جامعه گردید. مطلبی که بر خلاف تبلیغات دروغین اختاپوس‌های رسانه‌ای و عوامل آنان در سلسله پهلوی باعث حرکت مثبت در عنصر زن ایرانی نشد.

انقلاب اسلامی در ایران با حضور زنان آگاه و هویت شناس به پیروزی رسید و این مطلبی بود که جامعه شناسان و تحلیل گران غربی بر آن صحه گذاشتند و به طور مسلم، نقشه استحاله انقلاب اسلامی از درون با همین موضوع جنجالی حجاب اجباری پیوند مستقیم دارد. این کلید واژه که متاسفانه با استفاده از شکاف‌های موجود در سوء مدیریت فرهنگی جامعه نیز مرتبط است دستمایه دشمنان قسم خورده ای است که به گواهی تاریخ همواره دشمنی خود را در عرصه‌های مختلف به ثبوت رسانده‌اند.

به کار بردن این واژه از سوی عده‌ای غافل یا مغرض، توهین آشکار به ارزش های اصیل دینی و خون های پاکی است که برای اعتلای این ارزش ها و نمادها ریخته شده و در واقع اهانت به زن نجیب، مسئولیت پذیر و فرهیخته ایرانی است. جالب است که متاسفانه عده ای از این مسئله دم می زنند که خود در دهه اول انقلاب متصف به روش های نامناسب در این عرصه بوده و امروزه برای حفظ پایگاه اجتماعی و جلب رای در میان نسل بی خبر از دهه های اول، مروج این دیدگاه شده اند. در حالی که آموزه های دینی مراعات حجاب را در اجتماع، برای سلامت اخلاقی و آرامش و امنیت اجتماعی امری لازم و واجب می‌داند و همین مطلب مبرهنی است که در نظامات آموزشی دگراندیشان نیز به تدریج به آن رسیده‌اند، امید که نسل نو به خود آمده و از رفتار چند دختر فریب خورده درس عبرت بگیرند.

انتهای پیام