پیام رسان های موبایلی و نقش پررنگ آنها در جامعه

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و … به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح یکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۶ داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

**پیام رسان های داخلی و قابلیت جایگزینی آنها با نمونه های خارجی
این روزها شبکه های اجتماعی و فضای مجازی به عنوان یکی از اصلی ترین تعامل های انسان به شمار می رود که با بهره گیری از آن ضمن تفنن و سرگرمی و ایجاد ارتباط های گسترده، رفته رفته کسب وکار نیز رنگ و بوی مجازی پیدا کرده و جای خود را در میان این شبکه ها یافته است. فیلترینگ چند پیام رسان در روزهای اخیر در کشور، نقش پیام رسان های داخلی را پر رنگ تر و نظرها را به سمت آنها معطوف کرد.

روزنامه«جوان» در گزارشی با عنوان««آی‌گپ» جای خود را باز می‌کند» نوشت: پس از فیلتر تلگرام پیش‌بینی می‌شود که پیام‌رسان‌ آی‌گپ بتواند گوی سبقت را از دیگر نمونه‌های مجازی ربوده و به یکی از پیام‌رسان‌های محبوب بدل شود. پیام‌رسان‌های ایرانی از آنجا که از طراحی خوب و قابل قبولی برخوردارند، اگر دو تا سه سال زودتر ظهور می‌کردند می‌توانستند خیلی بیشتر از این جای خود را در میان کاربران ایرانی باز کنند. ‌آی‌گپ یکی از پیام‌رسان‌های ایرانی است که اتفاقاً طی همین چند روزی که تلگرام فیلتر شده توانسته بخش عمده‌ای از کاربران ایرانی را به خود جذب کند. پس از آنکه پیام‌رسان تلگرام به دلیل فعالیت تیم‌های تروریستی و رسانه‌های حامی آنها در ایران فیلتر شد، پیام‌رسان‌های ایرانی می‌توانند جانشین‌های مناسبی قلمداد شوند.

در ادامه این گزارش می خوانیم: رقابت سنگین پیام‌رسان‌های داخلی در دوران ‌گذار از وابستگی محض به نمونه‌های خارجی به اندازه‌ای رسیده که یکی از نسخه‌های بومی این پیام‌رسان‌ها این روزها هکرهای جهانی را مشغول خود کرده است. کاربران فضای مجازی کشورمان روز به روز با رونق رقابت بین پیام‌رسان‌های داخلی درصدد تست نمونه‌های مختلف حاضر در بازار هستند و به نقد و بررسی آنها می‌پردازند. همانطور که بسیاری از کارشناسان معتقدند رفتار مردم در پیام‌رسان‌ها و سرویس‌های وب، نشان‌دهنده موفقیت یا عدم‌موفقیت خدمات‌دهندگان است، باید چگونگی تعامل کاربران را در این فضا در نظر بگیریم. به‌عنوان مثال پیام‌رسان «آی‌گپ» یکی از نمونه‌های جوان با قابلیت حاضر در بازار ارتباطی کشور است که این روزها در شبکه‌های اجتماعی مختلف حرف و حدیث‌های مختلفی از آن به گوش می‌رسد. این پیام‌رسان با در اختیار داشتن تمامی پلتفرم‌های ارتباطی مشابه تلگرام نظیر وب، دسکتاپ و موبایل به یکی از رقبای سرسخت بازار تبدیل شده است.

روزنامه «جهان صنعت» در مطلبی با عنوان «سوءظن به پیام رسان های داخلی» نوشت: رونــد جایگزینی پیام رسان ها با فیلتر یک پیام رسان مانند وایبر، ویچت و واتس آپ در حال تکرار اســت. آمار و ارقام نشــان می دهد مردم از پیام رسان داخلی استفاده نمی کنند و با فیلتر یک نرم افزار خارجی، سراغ یک نرم افزار خارجی دیگر می روند. با وجود این هنــوز هم دولت برنامه ای ندارد که مردم با فیلتر تلگرام کجا بروند. به گفته کارشناسان اینکه یک سرویس بخواهد ۴۰ میلیون کاربر را پوشش دهد، از بعد فنی یا امکانات کار آسانی نیست و در حال حاضر ســرویس های ما نمیتوانند این کار را انجام دهند.

درادامه گفت وگوی حســین رادمنــش کارشناس حوزه فناوری اطلاعات را می خوانیم: کاربــران معمولا به امنیت پیام رسان های داخلی اعتماد نمی کنند زیرا حریم شخصی برایشان اهمیت دارد و آنها تصور می کنند پیام رسانهای داخلی امنیت کمتری دارند. درواقع کاربر ایرانی دوست ندارد اطلاعاتش را به پیام رسان داخلی ببرد. پیام رسان های داخلی باید اولا تکنولوژی خود را دائما ارتقا دهند. شرکت ها وقتی رقیب خارجی دارند، باید نقاط ضعف و قوت خود را بشناسند. موضوع دیگر این است که هر پیام رسانی در دنیا برای اینکه محبوب شود، باید توسط مراجع مستقل از نظر امنیت تاییــد شــود. مراجعی که از نظــر امنیت به پیام رســان ها از نظر قابلیت اطمینان و حریم خصوصی رتبه می دهند.

روزنامه«تفاهم» در گزارشی با عنوان «محدودیت شبکه های اجتماعی و تاثیر آن بر خانواده ها» نوشت: محدودیت برخی شبکه های اجتماعی که از هفته گذشته اتفاق افتاده است، علاوه بر خسارت هایی که متوجه برخی کسب و کارهای نو کرده است؛ موجب کاهش میزان ارتباطات خانواده ها با همدیگر شده است. محدودیت های اعمال شده بر روی شبکه های اجتماعی روی دیگری هم داشت و آن بی خبری خانواده ها از یکدیگر است.
شبکه های اجتماعی برخلاف نظر عده ای که اعتقاد داشتند ارتباط بین خانواده ها را کاهش داده،عامل افزایش ارتباط بین خانواده ها شده بود.بسیاری از شهروندان با تشکیل گروه های فامیلی لحظه به لحظه می توانستند از احوال یکدیگر آگاه شوند و بدانند اعضای خانواده در چه حالی هستند.برخی شهروندان با ارسال عکس های خود به دیگر اعضای خانواده آنان را درجریان زندگی روزمره خود قرار می دادند و این موضوع در کلان شهرها به دلیل بعد مسافت و گرفتاری بیش ازحد افراد نمود بیشتری داشت.

در ادامه گفت وگو با مجتبی قهرمانی شهروند تهرانی را می خوانیم: تلگرام سبب شده بود اگر فردی از اعضای فامیل مشکلی داشت به اطلاع دیگران می رساند و همه به نوعی در فکر کمک به وی بودند. اما در این مدت اطلاع خانواده ها از یک دیگر کمتر شده و به دلیل زندگی هر کدام از اعضای فامیل در نقطه ای از شهر، امکان حضور درکنار یکدیگر را هم کمتر داریم. شبکه های اجتماعی یک فایده دیگر هم داشت و آن ایجاد سرگرمی برای پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها بود، زیرا آنها می توانستند با متصل شدن به گروه های همسال و یا گروه های قرآنی ساعت ها برای خود سرگرمی ایجاد کنند که با محدودیت این شبکه ها اکنون آنها هم با مشکل مواجه شده اند.اکنون پدربزرگ ها و مادربزرگ ها هم مانند جوانان به خیل افرادی پیوسته اند که از فیلترشکن برای دور زدن محدودیت ها استفاده می کنند.علاوه براین تعدادی از خانواده ها هم هستند که فرزندان آنها یا برای تحصیل و یا برای کار از آنان جدا شده و در شهرهای دیگری سکونت دارند این گروه نیز با شبکه اجتماعی تلگرام مداوم می توانستند ازحال هم با خبر باشند اما اکنون این موضوع هم تحت تاثیر محدودیت ها قرار گرفته است.

**زنان و دختران در معرض آسیب های اجتماعی
زنان و دختران در جامعه و در معرض آسیب های اجتماعی متنوعی که آنها را تهدید می کند، شکننده تر از مردان محسوب می شوند. لزوم آموزش های جدی در این زمینه برای ایجاد حاشیه امن برای این قشر از لحاظ روحی و روانی و نیز سلامت جسمی آنها می تواند دستاوردهای خوبی داشته باشد تا جامعه را در مقابل یکی از مهم ترین مشکلات موجود مصون نگه دارد.

روزنامه«آرمان» در گزارشی با عنوان«فوبیای طلاق مانع ازدواج» نوشت: بر اساس آمارها ۹۰‌درصد زنان پس از طلاق ازدواج نمی‌کنند. این در حالی است که ۹۰‌درصد مردان پس از طلاق، دوباره ازدواج می‌کنند. در واقع شانس زنان برای ازدواج مجدد یک نهم مردان است. همچنین در برخی بررسی‌ها این چنین آمده است که پس از گذشت یک سال از طلاق زوج، ۹۰‌درصد خانم‌ها علاقه‌مند به بازگشت به زندگی هستند. بر اساس آمارها می‌توان اذعان کرد که بار روانی بر روی زنان مطلقه فراوان است. همچنین آنها به از سر گرفتن ازدواج قبلی علاقه‌مندند و از سوی دیگر شانس تشکیل زندگی جدید برای آنها اندک است. هم‌اکنون بیشترین طلاق‌ها برای زنان در گروه سنی ۲۹-۲۵ سال ثبت می‌شود. بسیاری از آسیب‌های زنان مطلقه مربوط به مسائل فرهنگی است، طبیعتا نوع نگاهی که جامعه به زنان مطلقه دارد، باعث می‌شود که شانس آنها برای ازدواج با افراد مناسب کاسته شود. اغلب زنان در ازدواج دوم مجبور به ازدواج با مردانی می‌شوند که ۱۰ تا ۱۵ سال از خودشان بزرگ‌تر هستند و این باعث نوعی فرسایش اجتماعی در میان زنان مطلقه می‌شود. همچنین ٧١‌درصد زنان مطلقه و بیوه صاحب فرزند یا فرزندانی هستند.

در ادامه می خوانیم: اگر طلاق آخرین راه حل اختلافات زناشویی است، پس نباید عرصه اجتماعی را بر افرادی که طلاق را به عنوان یک راه حل در نظر گرفته‌اند، تنگ کرد. هنوز در جامعه ما نگرش‌ها نسبت به زن مطلقه یا بیوه همچون گذشته‌های دور است. با اینکه در شرایط کنونی از شدت آن دیدگاه‌های سنتی کاسته شده است، اما آن‌طور که باید این زنان بعد از طلاق نمی‌توانند از بند کج فهمی‌های برخی افراد جامعه در امان باشند. این زنان به دلیل تصمیم به طلاق از بسیاری از امکانات محروم می‌شوند. در حالی که در بررسی بسیاری از خانواده‌ها باید گفت که انتخاب گزینه طلاق بهترین گزینه برای نجات یک زندگی است. برای مثال دختری که تا چند سال قبل در منزل پدری از احترام و عزت برخوردار بود، امروز اگر هم از او در خانه پدری استقبال شود، دیگر امکانات گذشته در اختیارش نیست. از سوی دیگر پاسخ‌گویی به دیدگاه و حرف‌های افراد سطحی و کسانی که تاکنون نیاموخته‌اند برای خود و دیگران حریم و احترام قائل باشند، دردی بر دیگر دردهاست.

روزنامه«بهار» در گزارشی با عنوان «سونامی تجرد» آورد: سن بالای ازدواج و دلایل آن خیلی وقت است که نقل مجالس شده و مسئولان مربوط و غیر مربوط به این موضوع، هر کدام دلیلی برای آن می آورند و راهکاری پیشنهاد می کنند، گذشته از این که همه این راه حل ها معمولا در حد حرف باقی می ماند و در عمل کاری صورت نمی گیرد اما نکته قابل توجه این است که این روزها زنگ هشدار یک سونامی به صدا در آمد است. به گفته مسئوان در حال حاضر به ازای هر ۱۰۰ پسر، ۸۲ دختر در سن ازدواج در کشور وجود دارد این در حالی است که گفته می شود جمعیت زنان باای ۴۰ سال کشور که دارای تجرد قطعی هستند نشان دهنده آن است که حدود ۵ درصد کل جمعیت زنان زندگی مجردی را به ازدواج و تشکیل خانواده ترجیح می دهند و این ابتدای یک فاجعه است. فاجعه ای به نام تجرد گرایی که این روزها ترجیح زندگی جوانان به شمار می آید.

در ادامه می خوانیم:«۳۳ درصد از دختران به سمت تجرد گرایی گرایش پیدا کرده اند» این صحبت های امان اله قرایی مقدم؛ جامعه شناس و استاد دانشگاه است او درباره مسئله تجرد گرایی گفته است: پدیده تجردگرایی در ایران از مدت ها قبل آغاز شده است و می توان گفت تجرد گرایی به صورت یک مد درآمده است. یکی از دلایل این اتفاق به تاخیر افتادن ازدواج و بالا رفتن سن ازدواج در دختران و پسران است. اگر چه این پدیده در سال ها قبل ریشه دارد. اولین ردپاهایی که از تجرد گرایی در جامعه دیده شد به سال های ۱۳۵۴ بازمی گردد، این درحالیست که اوج شدت آن در سال های اخیر شکل گرفته است. قرائی مقدم با برشمردن ۴ عامل دشواری در مراحل ورود به دانشگاه، سربازی، اشتغال و تفریحات بیرون از خانه معتقد است؛ این عوامل به تاخیر افتادن ازدواج را تشدید می کند. همچنین مسئله اشتغال و درآمد بیشترین تاثیرات ممکن را بر تاخیر در ازدواج می گذارد.

روزنامه «شرق» در گزارشی عنوان«علت خون بازی در بین دختران نوجوان ایرانی چیست؟» را آورد و نوشت: خاطرم هست در سال های ۸۴-۸۳ که در مدرسه ای خــاص تحصیل می کــردم، روزی در ســالن آب خوری، دســت یکی از هم کلاســی های تنبلم را دیدم که مانند پنجــه گربه خراشــیده شــده بود؛ بســیار منظــم بود. پس زمینه مشــمئز کننده، اما در دید خــودش زیبایی را خلق کرده بود و راه راه های قرمز خون آلود با رنگ کرمی پوســت آمیخته شــده بود. یک ســاعت صفحه درشت دایره ای روی این پس زمینه، عجیب خودنمایی می کرد. مو بر اندامم راســت شــده بود، ترســیده بودم از دیدن رده هــای منظم خون. شــنیدم که به دوســتش گفت: خوشگل شــده نه؟ داخل حمام با کاتر این کار را کردم. دوســتش گفــت: آســتینت را پایین بکش اگــر خانم…(معــاون انضباطــی) تــو را ببیند، بدبخت می شــوی. (این جملات نقل قول بود).

در ادامه این مطلب که به قلم مبینا غربا مدرس دانشگاه علوم تربیتی به رشته تحریر درآمده است، می خوانیم: امــروزه به آن «خون بــازی» می گویند؛ یک نوع بازی بی فکری تخیلــی (Blood Game) که عوامل متعددی دارد. این بازی با خراشــیدن دســت یا پای شــخص، به دســت خودش با ابزار تیغ، کاتر یا هر شیء تیز و برنده ای صــورت می گیرد و نــوع دیگر آن، کشــیدن خون خود، به وســیله ســرنگ اســت که مجدد، خون کشیده شده را بــه بدن خود تزریق می کنند. دختــران نوجوان ایرانی بیشــتر در تیررس این بازی شوم خطرناک قرار دارند، اما پســران نیز مستثنا نیستند. از اواســط دهه ۸۰ آغاز شد، مدتی در حالت ســکون قــرار گرفت و امــروز، مجددا، شاهد اثرات مخرب خون بازی دختران در بیمارستان ها، بخش اعصــاب و روان هســتیم که با این بــازی، قصد خودکشــی داشــته اند و برخی را هم نمی بینیم، زیرا در کاوری طوسی رنگ به پزشکی قانونی منتقل شده اند که کالبدشــکافی شوند و گواهی ترحیم برای برپایی مراسم تشییع جنازه شان را به والدینشان بدهند.

نظام آموزشــی و والدین گرامی اگر بــه اندازه کافی اســتراحت کردید، برنامه عقب افتاده، مســئله در حال بررسی نداشــتید و بودجه مددکار اجتماعی متخصص یا مشاور متخصص داشتید و شما والدین عزیز، مشغول میهمانی های خانوادگی، ســرگرم فرزند کنکوری، فرزند شیرخوار، فرزند معلول، همسر بی کار، ظرف های نشسته، خانه کثیف، مادر و پدر پیر و علیل نبودید؛ فکری به حال نوجوانان بکنید.

**بناهای به جامانده تاریخی کشور و لزوم حفاظت از آنها
ایران در گذر تاریخ، میراث دار انبوهی از آثار باستانی و بناهای تاریخی است که هر یک گویای بخشی از فرهنگ و تمدن این کشور به شمار می رود. حفظ و نگهداری از همه آثار به جا مانده وظیفه همگان است تا بناهای یادگار و ارزش های ماندگار پنهان در خشت خشت آن آثار، به عنوان میراثی تاریخی و گرانبها به نسل های بعدی انتقال داده شود.

روزنامه«بهار» در گزارشی با عنوان «خانه ام ابری است» به خارج شدن خانه نیما یوشیج از فهرست ثبت ملی پرداخت و آورد: کامیار عابدی با تاکید بر اهمیت خانه «نیما یوشیج»، خارج شدن خانه پدر شعر نو ایران از ثبت ملی را اسباب شرمساری و سرافکندگی می داند.این پژوهشگر و منتقد ادبی در پی خارج شدن خانه نیما یوشیج از ثبت ملی، نوشته است : نیما یوشیج که در سال ۱۲۷۶ (به روایت فرزندش ۱۲۷۴) در یوش نور مازندران چشم به جهان گشود و در سال ۱۳۳۸ در تهران درگذشت، بی شک جریان سازترین شاعر ایران در عصر تجدد است. او از دوره نوجوانی در تهران زیست. البته در سال هایی از دو دهه ۱۳۱۰- ۱۳۰۰ همراه همسرش، عالیه جهانگیر، در چند شهر شمال ایران، از آستارا تا بابل، به معلمی مشغول بود. اما گزاف نیست اگر گفته شود که بخش اعظم عمر این شاعر اندیشه مند در خانه اش در دزاشیب تهران گذشت.

در ادامه این مطلب می خوانیم: در این خانه بود که جریان اصلی و اساسی شعر نو در ایران در دو دهه ۱۳۲۰-۱۳۳۰ نضج و هویت یافت. در این خانه بود که بسیاری از شاعران جوان مکتب نیمایی (مانند منوچهر شیبانی، احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، اسماعیل شاهرودی، نصرت رحمانی، سهراب سپهری، هری، حسن هنرمندی، امیرهوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی، محمد زَ مفتون امینی و دیگران) به دیدار نیما می شتافتند و از هم اندیشی با او راهمیت ترین جریان شعری بهره می گرفتند.این خانه یادگاری است از پ ایران در عصر تجدد. با قاطعیت می توان گفت که جریانی با این درجه از اهمیت هیچ گاه در این عصر تکرار نشده است.بی توجهی به این خانه از هنگام درگذشت نیما تا زمان ما در شأن ایران نیست.خانه نیما باید به عنوان خانه شاعران ایران تلقی، شناخته و بازسازی شود.

روزنامه«قدس» در گزارشی با عنوان« «لاتیدان» پلی برای ورود به تاریخ مبارزه با استعمار» نوشت: پــل تاریخی لاتیدان که به طولانی ترین پل تاریخی ایران نیز شــهرت دارد در ســال ۱۳۷۲ بر اثر وقوع سیلاب در نزدیکی روستای نیم کار شهرستان خمیر از خاک بیرون آمد. ایــن پل با ۵۰۰ ســال قدمــت و طول یک کیلومتر دارای ۲۳۳ دهانــه بوده که امروزه تنها ۳۳ دهانه آن ســالم و بیش از ۲۰۰ متر آن قابل احیا است. بخش هایی از این پل در ســال های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۶ در دو مرحلــه با هزینه ۸۰ میلیون تومــان مرمت شــده اســت. در ۵۰ کیلومتری غرب بندرعباس روی رود «کول» پلی بسیار بلند و طویل ساخته شده اســت که برای تجسم اندازه آن کافی است، بدانید طول پل لاتیدان حدود سه برابر سی و سه پل اصفهان است.

در ادامه این گزارش می خوانیم: یکی از جاذبه های تاریخی اســتان هرمزگان پل لاتیدان اســت که در روزگار خود مسیر لشکرکشــی ســرداران ایرانی بوده و تاریخ رویارویی با اســتعمارگران را در خود نهفته دارد. شهرســتان بندرخمیر در منطقه پســت جلگه ای کرانه شــمالی تنگه خــوران در شــمال جزیره قشــم قــرار دارد از تاریخ بندرخمیر اطلاع چندانی در دست نیست. و در حدود دو قرن پیش، سیاحان و محققان از این بندر بازدید کرده بودند و تعداد سکنه بندر خمیــر را ۴۰۰ خانوار ذکر کردند که کلا کارگران معدن گوگرد بوده اند.

اکنــون بیش از یک ســال از وعده مدیرکل میراث فرهنگی و تعیین اعتبار برای بازسازی پل لاتیدان می گذرد. از این رو انتظارمی رود، عملیات اســتحکام بخشــی و بازسازی این سازه تاریخی آغاز شود چراکه هر آن احتمال می رود، اثری که ســال ها خــود را در برابر ناملایمات جوی حفظ کرده، در اثر باران های سیل آسا نابود شود.

روزنامه «همشهری» در یادداشتی به قلم سمانه نظیف کارشناس باستان شناسی با عنوان« محوطه پیش از تاریخی تُل چگا سفلی» نوشت: بیست و هشتم آذر ماه سال جاری نمایشگاهی با عنوان «پروژه پیش از تاریخی زهره، گورستان ۶ هزار ساله تُل چگا سفلی» در موزه ملی ایران گشایش یافت. محوطه پیش از تاریخ تل چگا سفلی با نام هایی همچون تل چیگا پایینی، تل چگادوم های و تل چغا سفلی نیز شناخته می شود. این محوطه در سال های دهه ۵۰ خورشیدی در بررسی باستان شناسی هانس نیسن و همکارانش از موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو و دانشگاه آزاد برلین شناسایی شد و به عنوان وسیع ترین محوطه پیش از تاریخی دشت زهره معرفی شد. سال ۸۸ به همت گروه بررسی های باستان شناسی شهرستان بهبهان به سرپرستی کامیار عبدی، تل چگا سفلی با نام تل چگا پایین(سفلی)، در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید و سال ۹۴ عرصه و حریم چگا سفلی توسط هیاتی به سرپرستی عباس مقدم تعیین شد.

در ادامه می خوانیم: گورستان تل چا سفلی در نوع خود منحصر به فرد و همزمان است با ظهور نخستین گورستان ها در اواخر هزاره پنجم پیش از میلاد، اما این گورستان شباهتی به هیچ یک از گورستان های شناخته شده در منطقه پشتکوه، هکلان ودمگر پرچینه و دشت شوشان ندارد. مهرهای استامپی با نقوش مختلف نیز از جمله اشیای به دست آمده از این محوطه است. ۲ فصل از پروژه پیش از تاریخی زهره، تاکنون توسط عباس مقدم و هیات باستان شناسی او انجام شده است و قرار است کاوش های باستان شناسی محوطه باستان شناسی زهره به مدت ۵۵ سال تداوم داشته باشد.

*گروه اطلاع رسانی
خبرنگار: عشرت کراری**انتشار دهنده: شهربانو جمعه
پژوهشم**۹۴۲۸**۹۱۳۱
ایرنا پژوهش، کانالی برای انعکاس تازه ترین تحلیل ها، گزارش ها و مطالب پژوهشی ایران وجهان، با ما https://t.me/Irnaresearch همراه شوید.