پیشگیری از انتخاب نادرست، خود موفقیت است!

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از  ندای اصفهان –محبوبه رحیمی / اصفهان– خیابان میر– مجتمع قضایی دادگاه خانواده؛ پشت درب یکی از شعب منتظر بودند تا نوبتشان شود؛ راهرو آنقدر شلوغ بود که صندلی خالی برای نشستن پیدا نکردند. هر دو ایستاده و نگاه ها به کف سالن؛ خواستگاری، نامزدی، عقد، عروسی و… همه و همه از جلوی چشمانش عبور می کرد. اصلا نمی شد اولویت داد، هر یکی مهم تر و شیرین تر از دیگری… صدایشان زدند: خانم، آقا نوبت شماست.

وارد شدند و با یک سلام و علیک پرونده را روی میز گذاشتند. قاضی شعبه، پرونده را تورقی کرد و گفت همه مراحل را هم که رفته اید، رسیدید نقطه پایان، تصمیمتان قطعی است؟ هر دو ناخوداگاه نگاهشان به هم افتاد و…

بله طلاق! کلمه ای که سالهای اخیر برایمان زیاد هم غریبه نیست. در زمان پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ ها کمتر گوشمان را آزار می داد، ولی هر آن ممکن است در خیابان و کوچه های زندگی ما سروکله اش پیدا شود و درب زندگی زناشویی را بزند. آنگاه است که مهم می شود. آیا درب این خانه مقدس را به روی او باز می کنیم؟ برخی خانواده ها درایت و مهارتهایی بکار برده اند که طلاق جرات نمی کند حوالی شان پر بزند، تبریک این حلاوت گوارای وجودشان.

حال چه شده است که طلاق تا این حد جرأت پیدا کرده؟ چه خورانده ایم بر او که اینگونه قوی شده است؟

می دانیم که برخی از همین زوج های راهرو دادگاه خانواده زمانی اعتقاد داشتند طلاق را با ما نسبتی نیست؛ پس بهتر است با هم راحت و بی تعارف باشیم و حال و احوالی از زندگی مشترکمان بپرسیم. اگر حالش خوب است خیلی هم عالی، البته واکسن های لازم را جهت پیشگیری از آسیب های احتمالی بزنیم و اگر نیاز به دوا و دکتر دارد دست بجنبانیم تا بیماریش مزمن و غیر قابل درمان نشود، شاید هم دیر به فکر افتاده ایم و جراحی عمیق لازم دارد که باید سریع اقدام کنیم و به خواست خودمان و کمک متخصصین به مدد زندگی مان برویم.

مهم این است که به درستی بدانیم زندگیمان در چه وضعیتی است، چگونه درمان می شود، چگونه بهبود می یابد و چگونه بیمه می شود تا همیشه طلاق برایمان یک غریبه ناآشنا بماند.

نحوه شناخت پیش از ازدواج

یکی از علت هایی که می تواند موجب شود خطر طلاق یک زندگی مشترک را تهدید کند نحوه آشنایی ناقص یا اشتباه پیش از ازدواج است چرا که یک انتخاب درست پایه و زمینه اش شناخت و آگاهی واقع بینانه و متفاوت  است. در ازدواج این شناخت کافی و غنی باید قبل از هر تصمیم قطعی اعم از آزمایش و خرید و عقد و ازدواج و… صورت گیرد؛ یعنی در مرحله «نامزدی» به معنایی درستش با قطعی شدن ازدواج، در صورت نداشتن اطلاعات کافی و لازم باید منتظر عواقب ناخوشایندش باشیم.

اطرافمان را که خوب نگاه کنیم دو نوع آشنایی قبل از ازدواج داریم؛ یکی اینکه دو نفر و خانواده ها در یکی دو جلسه یا کمتر به جمع بندی می رسند و به سوالات کلی بسنده می کنند که همه با فضای این سوال و جوابها آشنا هستیم:

«ایمان و اخلاق برای من مهم است… صداقت برای شما ملاک هست؟ هدف ازدواج شما چیست؟… زن و شوهر باید همدیگر را درک کنند و مواظب هم باشند… من حجاب را مهم می دانم، ظاهر برای من تا حدی مهم است و…» اینگونه می شود که یک عمر زندگی با حداقل شناخت تایید یا رد می شود.

نوع دیگر این است که دو طرف در زمان طولانی تری ارتباطی گسترده و بدون مسیر و هدف مشخص و گاهی احساسی را تجربه می کنیم که با حضور یا بدون حضور خانواده و پس از زمان نامشخص به نتیجه مثبت یا منفی می رسند که مدیریت و اثربخشی این دوران هم جای تامل دارد و می تواند تبدیل به باتلاق شود.

اگر بخواهیم به نتایج ازدواج ها نگاه کنیم هر دو حالت بالا تقریبا اکثریت را به سمت ازدواج موفق سوق نمی دهد، پس حالت عاقلانه می تواند اعتدال در این مسیر باشد و مهم است که برای به نتیجه رسیدن این امر ضروری بر احساسات و تفکرات و رفتار اشتباهمان پافشاری نکنیم و با روی خوش به استقبال روش درست برویم.

لازم است یک رابطه باضابطه و متعهدانه که کمی ارتباطات از حالت رسمی خارج می شود بعد از مراسم خواستگاری و بررسی کلیات (سطحی) توسط دو طرف تعریف شود و از سطح به عمق برویم.

البته در این فرایند علاوه بر دو جوان عزیز، خانواده های گرامی هم وارد این فرایند ارزشمند می شوند و بسیار حایز اهمیت است که بدانیم برای  چه مدت زمانی و چگونه، دنبال چه چیزی هستیم تا احیانا دچار آسیب نشویم. آسیب هایی مانند:

«احساسی شدن و غرق شدن در رودخانه احساسات و ایجاد وابستگی کاذب و مخرب، زمانِ خیلی کوتاه یا خیلی طولانی شدن این دوره، بیان کردن تمام اطلاعات گذشته و حال خود و خانواده، عدم مدیریت مالی در این دوره و دور شدن از هدف اصلی، امید به تغییر اساسی طرف مقابل، ادامه دادن این مرحله درصورتی که به این نتیجه رسیده ایم که متناسب برای هم نیستیم، یا درصورت پاسخ منفی یکی از طرفین ایجاد اختلاف کردن و عدم رعایت اخلاق و…»

پس حواسمان باشد با درایت، از ایجاد مشکلات بعدی برای خودمان یا دیگران پیشگیری کنیم.

خوب این پیشنهاد درست و اعتدالی چگونه است؟

البته که دو خانواده بزرگوار همراه با دو جوان عزیز وقتی بعد از بررسی کلیات، الزامِ این دوره را درک کردند با هم در یک فرایند برای آشنایی بیشتر برای پیوند مقدس و ارزشمند ازدواج به توافق می رسند. البته نکته مهم این است که یک انسان تا به یک شناخت درست درمورد خودش نرسیده باشد و رشد و بلوغ نسبی را تجربه نکرده باشد نمی تواند مخاطبش را به درستی شناسایی کند پس اگر دانش و مهارت خودمان کافی نبود از متخصصان امر در این مرحله کمک گرفته شود که خالی از لطف نیست.

پس بی تعارف و در کمال احترام و با هم در ابتدا مبدا و مسیر و مقصد و اصول ارتباطی مهم برای طرفین را مشخص می کنیم؛ البته کیفیت این آشنایی بستگی به نسبت طرفین دارد، اقوام دور یا نزدیک، دوست یا آشنا، همکلاسی یا همکار یا نه کاملا غریبه.

طبق شناختی که از قبل هست و مواردی که جدید باید بررسی شود بازه زمانی این فرایند مورد توافق قرار می گیرد و کیفیت این رابطه به گونه های متفاوت مشخص می شود و آنچه برای پیوند موفق ملاک است و برای ما مهم، باید در این فرایند بررسی شود، مثلا مهمانی رفتن، خانه همدیگر رفتن، سفرها و تفریح های یک روزه و چند روزه با هم و…

البته که در همین روابط معمولی، باورهای مذهبی، جزییات سبک زندگی اعم از لباس پوشیدن ها و پذیرایی کردن و ادبیات صحبت کردن، انتظارات از همدیگر، بررسی علایق و ارزش ها و باورها، شباهت ها و تفاوت ها، فضای شخصی اعضای خانواده و سطح وابستگی ها، نحوه ابراز و مدیریت احساسات اعم از شادی و ناراحتی و ترس و خشم و… و نحوه مواجهه با نظر مخالف و نحوه ارتباط ها و حل کردن مشکلات و تصمیم گیری ها و غیره، با درایت می تواند دیده شود و فردا جایی از زندگی به چیزی نرسیم که که دیگر دیر باشد.

در این فرایند توسط خانواده ها فرصت های مناسب دو نفره به دختر خانم و آقاپسر داده می شود تا آنها نیز به مسایل دو نفره و مورد نیاز خود پرداخته تا به درستی بتوانند به سمت تصمیم گیری درست حرکت کنند

و اینگونه می شود که با یک فرایند واقع بینانه و هدفمند و محترمانه و در ادامه با یک مشاوره پیش از ازدواج، هر یک از طرفین به تصمیم نهایی خودمی رسند یعنی یک نتیجه گیری سالم و پویا.

و در پایان نیز دو نتیجه حاصل می شود:

۱- ممکن است یکی از طرفین یا هر دو صلاح را به ادامه ندانند پس خیلی هم عالی، چرا که پیشگیری از انتخاب نادرست برای ازدواج خود موفقیت است. در این صورت بهتر است هر دو طرف در کمال اخلاق و احترام یک پایان خوب داشته باشند بدون هیچ آسیب یا بر هم خوردن آرامشی…

۲- ممکن است طرفین به نتیجه مثبت برسند باز هم خیلی عالی و شادباش، پس مراحل بعد را با هم مشخص می کنند.

جوانان و خانواده های ناب ایران اسلامی با کمی درایت می توانند بیشتر حلاوت ازدواج های عاقلانه و صمیمانه را تجربه کنند، چرا که لایق بهترین ها هستیم…