شهیده‌ای که بعد از نمازصبح در آبادان معراجی می‌شود

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، ۳۱ شهریور سال ۵۹ در گرم‌ترین ساعات روز جنگنده‌های رژیم بعثی به سمت شهرهای بی‌دفاع ایران روانه شدند؛ ۱۹۲ جنگنده عراقی  موشک‌های خود را بر سر مردم رها کردند. صدام اعتقاد داشت تا چند روز آینده تهران را فتخ خواهد کرد، اما رویای یک روزه صدام برای تسخیر خرمشهر تبدیل به کابوس ۳۴ روزه شد و امروز ایران اسلامی به برکت خون زنان و مردانش سرافراز پابرجاست.

 زنان ایرانی در دوره‌های مختلف تاریخ پرحماسه ایران اسلامی نقش بی‌بدیلی در جامعه ایفا کرده‌اند و در دوران هشت ساله دفاع مقدس نیز دفاع از کشور را برخود تکلیف دانستند و قهرمانانه مقاومت کردند و شهید شدند. 

زن پایه بسیاری از حرکات و اتفاقات خوب است، چرا که اگر امروز فرزندان موفقی داریم از تربیت خوب خانواده‌ای است که زن در آن حضور دارد؛ مانند مادرانی که فرزندان خود را با آب و قرآن برای جنگ در جبهه‌های نبرد تحمیلی عراق علیه ایران بدرقه می‌کردند.

جایگاه و نقشی که زنان در دفاع مقدس از خود به یادگار گذاشته‌اند برکسی پوشیده نیست چرا که رهبرانقلاب خود اثرگذاری نقش و جایگاه زنان در دفاع مقدس را ستوده‌اند و می گویند: ما در جنگ و انقلاب مشاهده کردیم که نقش خانم‌ها اگر از مرد بیش‌تر نبود کم‌تر هم نبود.

زنان پشت جبهه نیز حکم روحیه را برای رزمندگان داشتند؛ بانوانی که برای رزمندگان آشپزی کردند و لباس آن‌ها را می‌شستند و بجای لباس‌های کهنه، لباس نو می‌دوختند تا دین خود به جبهه و رزمندگان را ادا کنند.

جمع‌آوری کمک‌ها و هدایای مردمی و تهیه مواد غذایی مثل پخت و پز نان و غذاهای محلی و بسته بندی و ارسال آن به جبهه از دیگر خدمات بانوان هرمزگانی است که در سال‌های جنگ به رزمندگان انجام می‌دادند.

با آغاز جنگ  و با اولین برخورد موشک به سمت خرمشهر زنان زیادی در کشور بودند که به قلب دشمن می‌زدند تا مجروحان را به عقب بازگردانند؛ مانند شهناز حاجی شاه ۲۶ ساله اولین شهید زن خرمشهر که تصمیم گرفت بماند و مقاومت کند. بعثی‌ها فلکه گلفروشی خرمشهر را بمباران می‌کنند او به سرعت مشغول کمک به مجروحان شده و سرباز زخمی را برای مداوا به عقب می‌فرستد اما خودش دیگرباز نمی‌گردد.

*سیده زهرا حسینی راوی کتاب دا که با آغاز جنگ، دختری ۱۷ ساله بود،‌ خود را در وسط پیکرهای شهدا می‌یابد و با شهامت در کار غسل و کفن و دفن مشغول شده و به کمک به غسالان می‌شتابد. 

سیده زهرا به کارکنان گورستان غذا می‌رساند، امدادگری می‌آموزد از زخم‌بندی تا حمل مجروحان، تعمیر و آماده‌سازی اسلحه، پخت و پز و توزیع امکانات هر کاری که از دستش برمی آید دریغ نمی‌کند. او هرچند پدر و برادرش در جنگ خرمشهر شهید شده امابا شهامت تمام با دستان خود آن‌ها را در قبر می‌گذارد. در جریان دفاع از خرمشهر ترکش بعثی‌ها در نخاع اش جای می‌گیرد اما او از پا ننشسته و همراه رزمندگان می‌شود و امروز که خاطراتش را با نام دا روایت می‌کند. قصه دا دردناک اما شنیدنی است.

*از استان هرمزگان نیز می‌توان به شهیده زیبا ترکی‌زاده  از شهرستان رودان  اشاره کرد که وقتی ۱۵ ساله بوده ازدواج می‌کند و در حالی که ۱۶سال داشته و با شروع جنگ به اتفاق همسرش عازم آبادان می‌کنند. او بعد از نماز صبح در مسجد این شهر و درحالی که باردار بوده مورد اصابت بمباران عراقی‌ها قرار می‌گیرد و به شهادت می‌رسد.

همسر این بانو پس از شهادت وی به هرمزگان باز نمی‌گردد و همسرش را در همان آبادان به خاک می‌سپارد. حالا سیده زیبا ترکی‌زاده شهید زن هرمزگانی سالها از گذشت جنگ با خونش به شهر آبادان عزت و عظمت داده است.   

زنان خرمشهری بیش‌تر از همه دردهای جنگ را می‌فهمند چون در بطن توپ و خمپاره‌ها و اسارت بوده‌اند؛ همانند معصومه آباد، حلیمه آزموده، فاطمه ناهیدی و مریم بهرامی چهار اسیری که عراقی‌ها را بهت زده کردند. این چهار نفر اولین دختران اسیری بودند که ۱۷ روز در اسارت عراقی‌ها به اعتصاب غذا دست زدند تا مقاومت زنان را به گوش همه عراقی‌ها برسانند و آن‌ها یاد بگیرند با ۱۷۱ اسیر زن ایرانی چگونه باید رفتار کنند.

از یاد نبریم که ۲۲ هزار و ۸۰۸ امدادگر و ۲ هزارو ۲۷۶ پزشک زنی که خالصانه برای کمک به جبهه و کمک در پایگاه‌های مختلف امدادی اعزام شدند و به دلیل صبر و تحمل آن‌ها ساعات زیادی در کار امداد رسانی به مجروحان در جبهه‌ها، بیمارستان‌ها و پایگاه‌های بسیج مشغول فعالیت بودند و اینکه ۶ هزار و ۴۳۷ شهید زن و ۵ هزار و ۷۳۵ جانباز آمار کمی برای هشت سال جنگ تحمیلی صدام بر علیه جمهوری اسلامی ایران نیست.