الهی هیچ مسافری جا نماند…

خبرگزاری فارس مازندران ـ سمانه حضوری| شاید اگه کم کاری‌های دولت سابق نبود و اجازه می‌دادند زودتر واکسن وارد کشور شود، حداقل حسرت اربعین برای ما ایرانی‌ها دو ساله نشده بود. 

آنوقت شاید امروز وقتی از عراقی‌ها می‌پرسیدند در پیاده‌روی امسال جای چه کسانی رو خالی می‌کنید؟! نمی‌گفتند دو ساله اربعین جای زائرای ایران خالی است، نمی‌گفتند بدون حضور زائرای ایرانی این مسیر صفای همیشگی را ندارد…

کسی که اربعین قسمتش شد و رفت می‌فهمد چه دردی است، درد محروم شدن! چه سخت است وقتی دلت را دخیل قاب تلویزیون کرده و اشک می‌ریزی با دیدن تصویر عراقی‌هایی که هزینه‌های یک سال زندگیشان را جمع کردند تا نذر زوار حسینی کنند؛ با شنیدن صدای “ هلابیکم یا زواری” مردان و کودکان عراقی بند دلت پاره می‌شود و آه از نهادت بیرون می‌آید، چه شد که امسال هم جاماندم؟ آری! “اینجا هر کسی هر چه دارد می‌آورد.”

بدون وسواس، بدون پروتکل‌های بهداشتی، بی‌هیچ فاصله اجتماعی! اینجا میلیون‌ها نفر جذب مغاطیس حسینی شدند که خود، دارالشفاست؛ اینجا در طریق‌الحسین (ع) تمام معادلات سازمان جهانی بهداشت به هم ریخته و هیچ منطقی نمی‌تواند به این سوال پاسخ بدهد که در دنیای وحشت‌زده از کرونا، چه چیزی که این همه زائر را حفظ کرده؟ جز منطق حسین(ع)، اینجا باید گفت: خوشا به غیرتت عراقی! خوشا به ایمانت که تو حسین(ع) و خوب شناختی. 

خواهرم! برادرم! امسال با هر قدمی که در مشایه بر می‌داری، برای ما زائران بعید هم دعا کن، وقتی به عمود ۱۴۰۷ رسیدی و چشمت به گنبد منور قمر بنی هاشم(ع) افتاد و بارانی شد، وقتی دست ادب روی سینه گذاشتی و خواستی سلام بدهی، یادت باشد میلیون‌ها زائر غریب و دل شکسته را هم دعا کنی  سلام همه مردم ایران را به آقا و اربابمان برسونید… از ما که گذشت؛ الهی هیچ مسافری جا نماند….