روایت سرمایه‌گذار چابهاری از تودرتوی مشکلات سرمایه‌گذاری

– اخبار استانها –

به گزارش مجمع رهروان امر به معروف ونهی از منکر استان اصفهان به نقل از خبرگزاری تسنیم از چابهار، عبدالغنی پرستش صیاد و ماهی فروش چابهاری با ۲۹ سال سابقه کار، سرمایه‌گذار بومی چابهار است که حالا دیگر طاقتش با توجه به ناپایداری نرخ ارز، بی‌ثباتی قیمت‌ها و وجود تورم افسار گسیخته در کشور، طاق شده، چرا که صبر در سرمایه‌گذاری یعنی خواب پول و این از جمله موانع سر راه برای تولید است. پرستش دو سال پیش می‌توانست پروژه بازارچه ماهی چابهار را با ۱۵ میلیارد تومان جمع کند در حالی که اکنون کف قیمت جمع کردن این پروژه ۸۰ میلیارد تومان برآورد می‌شود.

مستنداتش موضوع نیز موجود است که آنها را به خبرنگار تسنیم می‌دهد؛ از نامه‌نگاری‌ها با انواع ارگان‌ها و سازمان‌های شهرستانی و استانی تا انواع موافقت‌نامه‌ها و در نهایت نامه‌هایی که جهت رد موافقت با اعطای زمین مورد درخواست پرستش مطرح شده؛ وی می‌گوید اگر قرار بود موافقت نشود خب چرا همان ابتدا عدم موافقتشان را اعلام نکردند که من اکنون مجبور باشم به جای ۱۵ میلیارد ۸۰ میلیارد برای ساخت بازارچه ماهی سرمایه‌گذاری کنم.

حالا دیگر کار از این حرف‌ها گذشته و او از همه جا مانده و رانده شده و همین شد که خواستیم ماجرای سرمایه‌گذاری نا‌موفقش را بشنویم و موانع سر راه او را لااقل به مسئولان استانی معرفی کنیم چرا که این موانع دقیقاً سد راه توسعه سواحل مکران و پیشرفت مردمان این خطه هستند.

عبدالغنی پرستش به خبرنگار تسنیم در چابهار اظهار می‌کند: قصد من با ایجاد بازارچه ماهی، تنظیم بازار ماهی بود و در وهله بعدی نیز قصد داشتم با این کار ایجاد اشتغال پایدار و ثابت برای صیادان در روستای بزرگ کمب داشته باشم اما مدیران شیلات و فرمانداری به من گفتند باید تعاونی تشکیل بدهید تا بتوانیم با تأسیس بازارچه موافقت کنیم، خب من هم آدم قانونمندی هستم و وقتی این موضوع را فهمیدم سریعاً دست به کار شدم و با وجود همه مشکلات یک تعاونی تشکیل دادم، تقریباً ۵۰۰ صیاد با من کار می‌کنند و همه بارشان را برای فروش به من تحویل می‌دهند، من هم با کمک همین صیادان یک تعاونی به نام شرکت تعاونی خدماتی “۶۵۷۸ ماهی‌فروشان گل افشان” تشکیل دادم که عرض دو ماه موافقت‌های  اولیه با تأسیس بازارچه بزرگ آبزیان دریافت شد؛ شیلات نیز استقبال و تشویق کرد و حتی موافق طرح بود.

مانع زدایی واحدهای تولیدی در دستور کار/روستاها پایگاه تولید ملی در کشور هستنداولتیماتوم ۴۸ ساعته دادگستری قزوین برای مانع‌زدایی از تولید گیربکس خودرو / کارگروه زیربنایی ظرف ۲ هفته اعلام نظر کنددادگستری استان مرکزی با استمرار حمایت‌های قانونی در جهت پشتیبانی و مانع‌زدایی گام برمی‌دارد

وی در ادامه توضیح می‌دهد: UTM زمین مشخص بود و ما نیز زمین را انتخاب کرده بودیم که قرار بود در محدوده پنج کیلومتری کمب این بازارچه راه اندازی شود، همه چیز اصولی بود، فاصله ۶۰ متر از دریا، همچنین فاصله از جاده رعایت و فکر بوی بد و پارک خودرو و دسترسی مردم و زیرساخت‌های  موجود در طرح توجیهی کاملاً در نظر گرفته شده بود و هیچ مشکلی وجود نداشت تا این که راه و شهرسازی چابهار کتباً اعلام کرد زمین مذکور متعلق به بنیاد مسکن است، به بنیاد مسکن مراجعه کردیم که متأسفانه ۱۶ ماه تعلل کردند تا فقط به ما خبر بدهند زمین برای بنیاد نیست!

پرستش ادامه می‌دهد: پس از کش و قوس‌های  فراوان و گذشت بیش از ۱۶ ماه، مدیران بنیاد مسکن، اعلام کردند زمین مورد درخواست شما به ما تعلق ندارد و مربوط به راه و شهرسازی است که ما نهایتاً می‌توانیم در جایی دیگر به شما زمین بدهیم و وقتی پیگیر ماجرا شدم، بنیاد مسکن روستای بَلّ سر را به من معرفی کرد و این نشان دهنده عدم آگاهی و درک مفهوم بازار از طرف مدیران بیناد مسکن است، بَلّ سر شاید ۲۰ سال بعد به درد سرمایه گذاری برای بازار بخورد نه الان و مهمتر اینکه بنیاد مسکن از اول می‌گفت زمین در پنج کیلومتری کمب برای ما است اما یکدفعه فهمیدند که “ای بابا! اشتباه شده، ببخشید ۱۶ ماه شما را علاف کردیم!” در حالی که همان اول می‌توانستند بگویند این زمین برای ما نیست.

وی می‌افزاید: بعد از این به ارگان‌ها و سازمان‌های  زیادی پاسکاری شدم تا این که بالاخره معاون اقتصادی استاندارد گفت زمین برای منطقه آزاد است! و ما را با نامه به منطقه آزاد معرفی کرد، به سراغ مجموعه ریاست منطقه آزاد چابهار رفتم که به من گفتند این زمین اصلاً به ما مربوط نمی‌شود و عملاً از دست ما کاری برای شما بر نمی‌آید حق هم داشتند، تا بخواهد آن زمین برای منطقه آزاد حساب شود نزدیک به سه سال زمان می‌برد و این یعنی من باید حالا حالا‌ها منتظر آنها بمانم، این حرفی بود که خودشان هم به من زدند.

خلاصه کلام اینکه دو سال پیوسته عبدالغنی پرستش در حال دویدن و طی کردن راهی بی انتها است، به نظر می‌آید دولت همچنان از او انتظار صبر دارد و او هم با توجه به مولفه‌های  اساسی که در بالا بر شمردیم اگرچه صبرش زیاد است اما سرمایه‌اش صبر آنچنانی ندارد، همانطور که آب از بالا به پایین می‌آید همانطور هم قیمت‌ها و تورم در این مملکت هر روز رکورد جدیدی ثبت می‌کنند و انصاف نیست که در چنین شرایطی یک سرمایه گذار تمام ایام عمر خود را منتظر یک تکه کاغذ کوچک باشد که به او اجازه انجام کاری را بدهد یا ندهد و از این دست موضوعات تنها باعث فرار سرمایه و سرمایه گذار از این منطقه خواهد شد.

پرستش در انتها عنوان می‌کند: نهایتاً اسفند ۹۹ مجدداً با یک دور باطل به راه و شهرسازی ایرانشهر معرفی شدم و مدیر کل امور اقتصادی استانداری با اظهار ناراحتی و تأسف شدید و تشکیل جلسه با حضور مدیر نا آشنا به منطقه و نا آگاه با مفهوم بازار و نماینده راه و شهرسازی، مقرر شد سال ۱۴۰۰ زمینی به ما بدهند که دارای مولفه‌های  ساخت بازار باشد اما در ۱۲ فروردین ۱۴۰۰ که به دستور رهبری باید سال مانع زدایی‌ها باشد، اداره راه و شهرسازی جنوب استان اعلام کرد، زمین نداریم به شما بدهیم!

منصوری روابط عمومی بنیاد مسکن سیستان و بلوچستان، با ارسال پیامی به خبرنگار تسنیم در چابهار می‌گوید: پرستش سرمایه‌گذار چابهاری احتمالاً برای پیگیری کارهای خود به افراد ناآگاهی مراجعه کرده باشد که نتوانسته باشند مشکل او را حل کنند وگرنه در مجموعه بنیاد مسکن استان ما نهایتاً طی یک سال تکلیف زمین را مشخص کردیم و خب باید در نظر داشته باشید که روال اداری‌اش همین است و بالاخره زمان می‌برد تا تکلیف یک زمین را مشخص کنیم و همان موقع که ایشان از ما زمین را برای سرمایه‌گذاری درخواست کردند، ما نیز سریعاً شروع به استعلام گرفتن کردیم که نهایتاً در تاریخ ۲۱ مهر سال گذشته مشخص شد زمین اصلاً ربطی به ما ندارد.

علیرضا بامری معاون املاک و حقوقی راه و شهرسازی جنوب سیستان و بلوچستان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در چابهار مدعی می‌شود: ما با این سرمایه‌گذار چند باری صحبت کردیم و به خودش هم گفتیم، آن زمینی که او می‌خواهد را نمی‌توانیم به او بدهیم و زمین‌های مورد درخواست ایشان در چابهار جزو حرائم بوده و اینکه آن زمین در اختیار شخصی قرار داده شود برای ما مقدور نیست، زمین زیاد داریم که اگر بخواهد از زمین‌هایی که قابل سرمایه‌گذاری هستند به او اعطا می‌کنیم اما اینکه بخواهیم در آن محدوده و ساحل به او زمین بدهیم، غیرممکن است؛ چرا که با پروژه‌های ملی تداخل پیدا می‌کند.